18.7.17 8 σχόλια



Δεν υπερβάλλω καθόλου με τον τίτλο μου. Ήταν ένα μαγικό τριήμερο! Τα περάσαμε καταπληκτικά. Ρουφήξαμε κάθε στιγμή. Μικροί μεγάλοι. Οι δε μικρές, ξετρελάθηκαν τόσο που δεν ήθελαν να φύγουμε. Μετά από 72+ ώρες απόλυτης χαλάρωσης με παιδιά... το ξαναγράφω... απόλυτης χαλάρωσης ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ, αναχωρήσαμε από αυτό το υπέροχο μέρος, δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μας και στα κορίτσια, ότι θα ξανάρθουμε...

13.7.17 Δεν υπάρχουν σχόλια


[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 5,5+ χρονών και 3+ χρονών αντίστοιχα]

#1
Ένα πρωί με εκνεύρισαν και οι δυο, γιατί κινούνταν στους δικούς τους αργούς νωχελικούς ρυθμούς ενώ ο μπαμπάς τους και εγώ βιαζόμασταν να φύγουμε έκαστος για το γραφείο του. Αφού λοιπόν κάποια στιγμή δεν άντεξα και τους φώναξα, μόλις άρχισαν να γίνονται πιο συνεργάσιμες, η Μελίβοια με ζουζουνιάρικο απολογητικό ύφος, με πλησιάζει για αγκαλίτσα...

11.7.17 4 σχόλια


Ήθελα από καιρό να γράψω για αυτό το πρώτο της ταξίδι με αεροπλάνο. Μοιράζομαι μαζί σας λίγο από το παρασκήνιο (για να έχω και εγώ να θυμάμαι) και 7 χαριτωμένους διαλόγους που είχαμε. Οπότε αυτός ο δεκά-λογος, καταχρηστικά γίνεται επτά-λογος...

Το Μάϊο την πήρα μαζί και πήγαμε Κέρκυρα για ένα 3ήμερο (για τη δική μου Κέρκυρα και το τι με συνδέει με το νησί, είχα γράψει εδώ). Είχα προγραμματίσει αυτό το ταξίδι από καιρό, είχε φαγωθεί να μπει σε αεροπλάνο από καιρό, οπότε έβγαλα ένα aller-retour εισιτήριο παραπάνω. Ευκαιρία ήταν. Το πρώτο της ταξίδι με αεροπλάνο είμαι σίγουρη ότι θα ΤΗΣ/ΜΟΥ/ΜΑΣ μείνει αξέχαστο, όχι μόνο γιατί την ενθουσίασε η όλη εμπειρία της απογείωσης-πτήσης-προσγείωσης, αλλά και γιατί πέρασε το άγχος της ζωής της για να μη χάσουμε την πτήση στο "πήγαινε".

6.7.17 9 σχόλια


Επειδή έχω πολύ υλικό με διαλόγους που δεν έχω ακόμη δημοσιεύσει, συνεχίζω με άλλον ένα δεκά-λογο. Χωρίς τίτλο αυτή τη φορά, αφού δεν έχω έμπνευση αυτή τη στιγμή (περασμένα μεσάνυχτα γαρ)... Και μπορεί πλέον να έχει μπει γερά στο "παιχνίδι" και η Μελίβοια, αλλά επειδή όλο αυτό ξεκίνησε 4+ χρόνια πριν από τη Δάειρα, τιμής ένεκεν διατηρεί το όνομά της... Άλλωστε "Ο δεκά-λογος της Δάειρας" έχει γίνει κάτι σαν "brand name" για το blog τόσα χρόνια τώρα και μετράει ήδη 90 δεκα-λόγους (x10 = 900 διαλόγους). Κανονική αλυσίδα παραγωγής, όχι αστεία... 

4.7.17 6 σχόλια


Μετά το (δω)δεκάλογο του Αντώνη Παπαθεοδούλου {Συνέντευξη}, σειρά έχει ένας δεκά-λογος. Από τους άλλους. Τους γνωστούς. Τους αστείους. Με τα κορίτσια.

Είμαι πάντα σε ετοιμότητα. Όταν συμβεί κάποιος αστείος διάλογος, τρέχω να βρω μολύβι, στυλό, χαρτί, αρπάζω το κινητό ή ότι άλλο βρω μπροστά μου, για να σημειώσω κάποιες λέξεις-κλειδιά. Εάν δεν το κάνω, με τόση "παραγωγή" διαλόγων που γίνεται στο σπίτι μας, θα τους ξεχάσω. Το "χειρότερό" μου, οι διάλογοι στο αυτοκίνητο. Που οδηγώ, που δεν μπορώ να σημειώσω και πρέπει να απομνημονεύσω. Και καλά εάν γίνει μόνο ένας... Και καλά εάν η διαδρομή είναι μικρή... Αλλιώς, ξεχνάω. Με την πρώτη ευκαιρία, καθαρογράφω το διάλογο σε ένα word αρχείο που διατηρώ. Το οποίο αρχείο, αυτή τη στιγμή μετράει 54 μη δημοσιευμένους διαλόγους. Και συνεχώς ανανεώνεται. Σβήνονται όσοι δημοσιεύονται, γράφονται νέοι. Κάπως έτσι γίνεται...

Your most lovable posts

Your most lovable posts