13.7.17

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Δίλημμα. Μέγα δίλημμα


[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 5,5+ χρονών και 3+ χρονών αντίστοιχα]

#1
Ένα πρωί με εκνεύρισαν και οι δυο, γιατί κινούνταν στους δικούς τους αργούς νωχελικούς ρυθμούς ενώ ο μπαμπάς τους και εγώ βιαζόμασταν να φύγουμε έκαστος για το γραφείο του. Αφού λοιπόν κάποια στιγμή δεν άντεξα και τους φώναξα, μόλις άρχισαν να γίνονται πιο συνεργάσιμες, η Μελίβοια με ζουζουνιάρικο απολογητικό ύφος, με πλησιάζει για αγκαλίτσα...

Μελίβοια: Μαμά, εγώ είμαι συνεργάσιμη τώρα!
Εγώ: Έλα εδώ μουτράκι όμορφο (την παίρνω αγκαλιά). Σε αγαπώ πολύ ακόμη και όταν σου φωνάζω.

Μελίβοια: Ναι, το ξέρω! Τη Δάειρα όμως δεν την αγαπάς.
Εγώ: Την αγαπώ και τη Δάειρα. Και τις δυο σας αγαπώ πολύ ακόμη και όταν σας φωνάζω!

Μελίβοια: Ναι αλλά στη Δάειρα φώναξες ΠΙΟ ΠΟΛΥ.
Εγώ: ​Ναι, γιατί με εκνεύρισε πιο πολύ.

Μελίβοια: Ε, δεν πειράζει!
Εγώ: Που με εκνεύρισε;

Μελίβοια: Όχι.
Εγώ: Που της φώναξα;

Μελίβοια: Όχι. Που την αγαπάς δεν πειράζει!

Είναι πολύ large άτομο όμως...


#2
Η Δάειρα έχει τσακίσει ένα ολόκληρο κουτί με smarties και μάλιστα από τα πιο μικρά σε μέγεθος (you know... τα πολύχρωμα μικρά καραμελάκια) και όταν το ανακαλύπτει η Μελίβοια, είναι πολύ αργά. Έχει μείνει μόνο 1. Το τελευταίο...

Μελίβοια: Θα μου δώσεις ένα Δάειρα;
Δάειρα: Μισό λεπτό να το κόψω στη μέση...

Εδώ μιλάμε για extra large άτομο...


#3
Στην παιδική χαρά η Δάειρα δίνει οδηγίες στη Μελίβοια πώς να ισορροπήσει πάνω σε μια ξύλινη δοκό σε κλίση...

Εγώ: Μπράβο Δάειρα που βοηθάς την αδερφή σου.
Δάειρα: Πάντως είμαι καλή καθοδηγός! Της λέω να έχει πείσμα για να τα καταφέρει.

Λέξη: 
Καθοδηγός > από το καθοδηγώ (Κλιτικό Νέας), Ετυμολογία: [<μτγν. καθοδηγέω-ῶ < κατά + ὁδηγῶ], Σημασία: αυτός που καθοδηγεί (σύμφωνα με το #Δαειρολεξικό πάντα που διαρκώς εμπλουτίζεται με νέα λήμματα... Tο 'καθοδηγητής' θα το μάθουμε στο δημοτικό κάποια στιγμή άλλωστε)


#4
Τη ίδια μέρα και ενώ προσπαθεί να δώσει θάρρος στη Μελίβοια η οποία φοβάται...

Μελίβοια: Δεν μπορώ. Φοβάμαι Δάειρα.
Δάειρα: Θα σου πω πώς θα πολεμήσεις τους φόβους σου μικρό μου αδερφάκι!

Λιώνω λέμε... Λιώνω...


#5
Φεύγοντας από την παιδική χαρά και ενώ ήμασταν καθ' οδόν, συναντάμε έναν γερανό οδικής βοήθειας...

Δάειρα: Μαμά τι όχημα είναι αυτό;
Εγώ: Είναι γερανός οδικής βοήθειας. Μαζεύει τα αυτοκίνητα που έχουν πάθει βλάβη και τα πάει συνεργείο.
Δάειρα: Είναι κάτι σαν ασθενοφόρο, αλλά για αμάξια;

Exactly!


#6
Ήμασταν βόλτα με τα πόδια, όταν "πέφτουμε" πάνω σε ένα γκράφιτι που απεικόνιζε μία μάσκα...

Δάειρα: Μαμά, τρόμαξα με αυτό εδώ!
Εγώ: Δεν έχεις και άδικο...
Δάειρα: Φοβάμαι τη μάσκα. Καλά, δε ντρέπονται αυτοί που το έφτιαξαν; Κυκλοφορούν και παιδιά στην πόλη...

Έλα μου ντε...


#7
Ώρες-ώρες απορώ πώς έχουν τόση ενέργεια. Και το λέω εγώ που είμαι άτομο με πολλή ενέργεια. Απλά ώρες-ώρες δεν μπορώ να συμβαδίσω με τους εξοντωτικούς ρυθμούς τους. Τα παιδιά πάντα έχουν τον τρόπο να σε βγάλουν off και ειδικά εάν έχει προηγηθεί την ίδια μέρα ένα κουραστικό 9ωρο στο γραφείο. Μία καθημερινή απόγευμα...

Εγώ: Ρε συ Δάειρα, απορώ δηλαδή. Δεν κουράζεστε έτσι που κάνετε;;;!!! Όλη μέρα στο σχολείο και έχετε τόση ενέργεια;;; Απορώ δηλαδή...
Δάειρα: Μαμά όταν παίζω δεν κουράζομαι ποτέ, ενώ όταν κάθομαι, κουράζομαι πολύ. Κάθονται οι βαρετοί άνθρωποι. Εγώ δεν είμαι βαρετός άνθρωπος.

Πλέον δεν απορώ πού τη βρίσκει τόση ενέργεια...


#8
Τι έγραψα στο #6; Ε λοιπόν, ήταν μία τέτοια μέρα. Έκανε επικίνδυνα ακροβατικά μέσα στο σπίτι. Το χειρότερό μου δε, όταν κάνει τραμπολίνο στο διπλό κρεβάτι και παρασέρνει και τη μικρή αδερφή. Κάποια στιγμή απηύδησα...

Εγώ: Θα πέσετε και θα τσακιστείτε στα κομοδίνα!!! Σταματήστε το αυτό!
Δάειρα: Γιατί να σταματήσουμε; Διασκεδάζουμε πολύ.
Εγώ: (απηυδησμένη) Δεν μπορώ άλλο. Πρέπει να βρούμε μια λύση! Δε γίνεται να σας μιλάω και να μην ακούτε.
Δάειρα: Αυτός που έχει την ιδέα βρίσκει και τη λύση.

No comment.


#9
Ένα βράδυ καθημερινής και ενώ η Μελίβοια είναι ήδη από τις 9:00 στην αγκαλιά του Μορφέα, η Δάειρα αρνείται να ξαπλώσει και η ώρα είναι περασμένες 11:00...

Εγώ: Πάμε για ύπνο. Δε θα ξυπνάς αύριο το πρωί για το σχολείο.
Δάειρα: Μα δε νυστάζω.
Εγώ: Ξαπλώνοντας έρχεται η νύστα (κατά το "τρώγοντας έρχεται η όρεξη"). Εάν δεν κοιμηθείς τώρα, δε θα χορτάσεις ύπνο και θα έχεις γκρίνια το πρωί.
Δάειρα: Εάν θέλετε να ξεκουράζομαι και να μην έχω γκρίνια να με ξυπνάτε αργότερα ή ακόμη καλύτερα να μη με ξυπνάτε καθόλου.

No comment.


#10
Επιστρέφοντας από το σχολείο...

Δάειρα: Μαμά, θα μας βάλεις κινούμενα σχέδια;
Εγώ: Θα σας βάλω, αλλά θα δείτε μόνο 2. Όσο διαρκούν 2 επεισόδια. Μετά θα κλείσω την τηλεόραση.
Δάειρα: Όχι δε συμφωνώ. Θα σου δώσω 2 εναλλακτικές. Θα δούμε 29 ή 30 λεπτά. Διάλεξε. Και το 29 να διαλέξεις, δε με νοιάζει και τόσο πολύ.

Δίλημμα. Μέγα δίλημμα... :O


Photo via

Ποιος διάλογος σας άρεσε περισσότερο; 

✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Και μπορεί εδώ και κάτι μήνες να έχει μπει γερά στο "παιχνίδι" και η Μελίβοια, αλλά επειδή όλο αυτό ξεκίνησε 4+ χρόνια πριν από τη Δάειρα, τιμής ένεκεν διατηρεί το όνομά της αν και σε αρκετούς διαλόγους συμμετέχει και η μικρή αδερφή. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts