22.9.14

Emotions/thoughts: Μου λείψατε


Λείπω τόσον καιρό, αλλά δεν ξέρω από που να αρχίσω, πώς να αρχίσω, τι να πρωτογράψω. Θα ξεκινήσω από το πιο βασικό. Μου λείψατε πολύ. ΠΟΛΥ όμως! Αυτό είναι το πιο έντονο συναίσθημα που νιώθω τις τελευταίες μέρες όταν σκέφτομαι το blog. Όταν σκέφτομαι την όμορφη παρέα που έχω
δημιουργήσει εδώ και 2,5+ χρόνια μαζί σας. Με τα φιλαράκια μου. Τα ιντερνετικά μου φιλαράκια όπως σας νιώθω :) Μου λείψατε!

Μου έλειψε να σας γράφω, να διαβάζω σχόλιά σας, να μαθαίνω νέα σας, να επισκέπτομαι τα δικά σας σπιτάκια όσοι είστε μπλογκογειτονάκια μου :) Μου έλειψε να καταθέτω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου. Να μοιράζομαι μαζί σας όμορφες στιγμές που ζω. Να μοιράζομαι μαζί σας τις δυσκολίες και να ζητώ τη γνώμη σας στους προβληματισμούς μου. Και να την παίρνω. Και να με βοηθάτε. Ουσιαστικά. Σκεφτόμουν πόσο πολύ με βοηθήσατε τότε, που πραγματικά συγκινούμαι με την ανταπόκριση και το ενδιαφέρον σας. Σας ένιωθα δίπλα μου όταν μοιράστηκα κάποιες από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Μου λείψατε! Σας το είπα; Αισθάνομαι μέλος, κομμάτι αυτής της μικρής κοινωνίας που έχουμε δημιουργήσει εδώ μέσα και μου αρέσει πολύ όλο αυτό. Για πρώτη φορά τώρα, από όταν δημιούργησα το My Lovable Baby, είχα να γράψω για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Κοιτούσα τις προάλλες το αρχείο μου και (αν εξαιρέσω τις δύο αναρτήσεις που αφορούσαν στο 2ο καλοκαιρινό giveaway) έχω να γράψω από τότε για το δώρο προς τη δασκάλα μας για το οποίο δώρο έγραψα όταν ήδη είχαμε μαζέψει τα κουβαδάκια μας και είχαμε σαλπάρει για τα καλά σε απάνεμα λιμανάκια. Εξαφανίστηκα από το σπίτι μας, εξαφανίστηκα και από το blog. Όμως το είχα τόσο πολύ ανάγκη να δραπετεύσω για λίγο από την καθημερινότητα. Γιατί κακά τα ψέματα, και το blogging είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς μου. Και ας είναι από τα πιο ευχάριστα πράγματα που κάνω. Και ας είναι ψυχοθεραπευτικό ώρες-ώρες. Απλά είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου που θέλεις, έχεις ανάγκη να κάνεις logout από τα πάντα. Να καθαρίσεις το μυαλό σου. Να απομονωθείς. Να χαλαρώσεις. Να σκεφτείς. Να ξεκουραστείς βρε αδερφέ. Σώματι και πνεύματι. Να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις κάθε μέρα. Και ειδικά όταν έχει αλλάξει η ζωή σου με τον ερχομό ενός δεύτερου μωρού. Και κάποια στιγμή, θα ξανακάνεις login. Και θα αρχίσεις πάλι. Ένα τσικ διαφορετική αυτή τη φορά. Διαφορετική στον τρόπο που σκέφτεσαι κάποια πράγματα. Ένα τσικ σοφότερη. Και πιο ξεκούραστη. 

Αυτές τις διακοπές τις ευχαριστήθηκα. Τόσο πολύ, που στο τέλος τις βαρέθηκα. Νοστάλγησα το σπίτι μας. Ειδικά όταν άρχισαν οι πρώτες βροχές (πρωτοβρόχια ήταν; Tελευταίες καλοκαιρινές μπόρες ήταν; Ποιος ξέρει...) όμως όταν άρχισε να νοτίζει το χώμα από τη βροχή, ε, αυτή τη στιγμή σκέφτηκα ότι καιρός είναι να μαζευτούμε και εμείς σιγά-σιγά. Είχε μπει ήδη ο Σεπτέμβρης, σχεδόν όλοι οι φίλοι της Δάειρας είχαν φύγει και εμείς είχαμε ξεμείνει σαν τελευταίοι ναυαγοί στην τελευταία μας νησίδα ανεμελιάς για φέτος, στον τελευταίο καλοκαιρινό προορισμό μας.

Φέτος είχα τις πιο πολυήμερες καλοκαιρινές διακοπές των τελευταίων χρόνων. Εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο το γεγονός ότι βρίσκομαι σε άδεια μητρότητας και εξαφανίστηκα από την πρωτεύουσα σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Άλλωστε τι νόημα είχε να βρίσκομαι και εγώ και τα παιδιά καλοκαιριάτικα μέσα σε ένα διαμέρισμα, που μπορεί ναι μεν να μη βρίσκεται στο κέντρο της πόλης αλλά σε ένα προάστειο που δεν του λείπει το πράσινο, αλλά όπως και να το κάνεις το διαμέρισμα είναι διαμέρισμα και όσο και να βγεις, όπου και να πας, μια φορά στην εξοχή δεν είσαι.

Αυτό το καλοκαίρι τα περάσαμε πανέμορφα. Κάποιες μέρες δε, απλά τέλεια! Δε λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές; Στιγμές που φυλάς μέσα σου σαν φυλαχτό, στιγμές που νιώθεις τυχερός και ευγνώμων που τις βίωσες και σου δίνουν τη δύναμη να βαθίζεις στα δύσκολα; Στιγμές που τις αναπολείς όταν τις σκέφτεσαι, στιγμές που σου προκαλούν μία γλυκιά νοσταλγία και σε κάνουν να νιώθεις ευλογημένη που τις ζεις, κι ας μην εκπληρώθηκαν όλες οι επιθυμίες που μπορεί να είχες μέχρι τότε, κι ας μην επιτεύχθηκαν όλοι οι σκοποί που έχεις θέσει; Αυτό που επιβεβαίωσα αυτό το καλοκαίρι για άλλη μία φορά είναι πως η ευτυχία κρύβεται στα μικρά, στα απλά, στα καθημερινά. Και την βρίσκεις πιο εύκολα, όταν παραγκωνίσεις αυτά που σε φορτίζουν, αυτά που σου προκαλούν αρνητική ενέργεια, αυτά που σε κουράζουν. Όταν μάθεις να απολαμβάνεις κάθε τι όμορφο που σου συμβαίνει, αυθεντικά και απλά όπως ακριβώς το ζει βιώνει ένα παιδί.

Αυτές τις διακοπές το ρολόι άρχισε να κυλάει πιο αργά, πιο όμορφα. To τικ-τακ του ήταν πιο μελωδικό στα αυτιά μου. Με γαλήνευε. Δεν μου προκαλούσε άγχος και πίεση ο χρόνος. Όλα κυλούσαν με πιο αργούς ρυθμούς, χωρίς πρόγραμμα, όπως ακριβώς ιδανικά θα ήθελα να είναι η κάθε μέρα και εδώ στην πόλη που οι τρελοί ρυθμοί της καθημερινότητας  δε σε αφήνουν να δεις παρατηρήσεις, δε σε αφήνουν να ακούσεις αφουγκραστείς, δε σε αφήνουν να ζήσεις βιώσεις όλα αυτά τα όμορφα που σου συμβαίνουν κάθε μέρα. Αντίθετα, εστιάζεις στις δυσκολίες που μπορεί να περνάς, εστιάζεις στο τρέξιμο να τα προλάβεις όλα και αφήνεις κάποιες τόσο δα μικρές στιγμούλες να προσπεράσουν χωρίς καν να τις πάρεις χαμπάρι. Χωρίς να τις φυλακίσεις μέσα σου. Όπως π.χ. τους πρώτους μήνες ζωής της μπεμπούλας. Που ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν. Ούτε κατάλαβα πώς από το στάδιο 'νεογέννητο' φτάσαμε στο τώρα. Τα έχω κιόλας ξεχάσει και ας έχουν περάσει μόνο 6 μήνες. Η κούραση δε με άφηνε. Η καθημερινότητα δε με άφηνε. Και μου έχει κακοφανεί να πω την αλήθεια.

Φέτος το καλοκαίρι βίωσα πάρα πολλές τόσο δα μικρούλες στιγμές που με έκαναν να αισθάνομαι ευγνώμων για ό,τι μου συμβαίνει. Στιγμές που κλείδωσα "σφιχτά" μέσα μου για πάντα και θα κρατάω σαν φυλαχτό για όλη μου τη ζωή. Και ναι, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό το καλοκαίρι τα περάσαμε υπέροχα. Είχαμε βέβαια και κάποιες δυσκολίες που συνόδευαν την αλλαγή περιβάλλοντος κάθε φορά που αλλάζαμε προορισμό, αλλά ήταν φάσεις και περνούσαν γρήγορα. Τα παιδιά προσαρμόστηκαν εύκολα στα περιβάλλοντα που αλλάξαμε με τους διαφορετικούς προορισμούς και χαλάρωσαν. Ίσως είναι ο αέρας της εξοχής, ίσως το πράσινο που υπάρχει παντού στο βουνό, ίσως το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, ίσως οι ήχοι της φύσης, ίσως η χαλαρότητα της επιτέλους_μετά_από καιρό_μη_τσιτωμένης_μαμάς τους. Τι να πω. Ίσως όλα μαζί. Και το είχα τόσο πολύ ανάγκη να ηρεμήσω. Να αλλάξω παραστάσεις. Να αφοσιωθώ περισσότερο στον εαυτό μου και στις δικές μου ανάγκες. Happy mommy, happy baby δε λένε; Χαλάρωσα ακόμη και τις στιγμές που ανέβαινε η αδρεναλίνη στα ύψη ;) Γιατί έζησα και τέτοιες στιγμές φέτος το καλοκαίρι! Από επιλογή. Θα τα πούμε όμως αυτά άλλη φορά. Άλλωστε έχω τόσα πολλά να σας πω εν καιρώ...

13 ολόκληρες εβδομάδες έλειπα συνολικά (αν λάβω υπόψη και την 1η φάση διακοπών τέλη Μαϊου), 13 εβδομάδες το λάπτοπ παρέμεινε κλειστό. Και όσες φορές άνοιξε, ήταν κυρίως για καμιά Πέππα (το ιντερνετικό γουρουνάκι ντε!) 2.184 ώρες διακοπών από την καθημερινότητα. 2.184 ώρες "ιντερνετικής σιωπής". Εντάξει, να πω την αλήθεια δεν σιώπησα και τελείως. Μίλησα. Αυτή τη φορά αλλιώς όμως. Μέσα από τη φωτογραφία. Κι επειδή δεν ήταν πρακτικά εύκολο να κουβαλώ παντού και πάντα μαζί μου την DSLR μου, το κινητό μου έγινε η προέκταση του δεξιού μου χεριού και κατέγραφα στιγμές. Αυτό το καλοκαίρι "ξαναπερνάει" από μπροστά μου μέσα από 13.436 φωτογραφικά καρέ που τα βλέπω και μου γεννούν μία γλυκιά νοσταλγία. Ένα πολύ πολύ μικρό μέρος αυτών τα μοιράστηκα και στο Instagram, στο οποίο σχετικά πρόσφατα άνοιξα λογαριασμό και έγινε η νέα μου αγαπημένη συνήθεια.

Επέστρεψα αναζωογονημένη, με άκρως φουλαρισμένες μπαταρίες, ξεκούραστη, με σχέδια και με δημιουργική διάθεση και με τρελό κέφι να κάνω πράγματα :) Ιδέες πολλές, όρεξη πολλή, στόχοι αρκετοί. Το μόνο πρόβλημά μου εδώ που ήρθα είναι ο χρόνος. Το 24ωρο που μου φαίνεται πολύ λίγο. Θέλω τόσο πολύ να σας γράψω εδώ και μέρες, αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Από όταν επιστρέψαμε -πάνε δεν πάνε 10 μέρες- προσπαθώ να τακτοποιήσω το χάος γύρω μου, αλλά συνειδητοποιώ τη ματαιότητα αυτής της προσπάθειας. Τρέχω όλη μέρα και προσπαθώ να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα. Να μπουΝ σε μία σειρά. Να μπούΜΕ σε μία σειρά. Να βάλω σε τάξη την αταξία. Δε μπορώ να λειτουργήσω με αταξία. Όταν ξεφορτώσαμε τα δύο αυτοκίνητα, το σπίτι έμοιαζε με Βαγδάτη πείτε το...Σεράγεβο πείτε το...πάντως Σεϋχέλλες και νήσοι Μπόρα-Μπόρα δεν ήταν. Σκέτο 'Μπόρα' μπορείς να το πεις. Δε σε χαλάρωνε η θέα του. Πώς το λένε...

Μπαγκάζια παντού. Τσάντες, τσαντάκια, παρατσαντάκια. Και τι δε ξεφορτώσαμε. Την Άρτα και τα Γιάννενα δηλαδή. Κανονική μετακόμιση. Ένα σωρό πράγματα που είχαμε πάρει φεύγοντας (κάθε χρονιά τα ίδια λάθη). Ένα σωρό καινούρια πράγματα που αποκτήσαμε εκεί. Τα περισσότερα από αυτά, δώρα. Τόσους αγαπημένους είδαμε, ένα ολόκληρο πάρτυ κάναμε (θα τα πούμε άλλη φορά για αυτό), δώρα γεμίσαμε. Εντωμεταξύ από όταν ήρθαμε, η Δάειρα ξεδίνει με το να απλώνει τα ξεχασμένα βιβλία και παιχνίδια της σε ολόκληρο το σπίτι, όπως απλώνεις τον τραχανά να στεγνώσει...ε, κάπως έτσι ένα πράγμα. Βιβλία παντού.  Παιχνίδια παντού. Χαμός παντού. Χάος παντού. Μαμά μαζεύει, Δάειρα απλώνει, μπέμπα γκρινιάζει, σπίτι χαώδες. Τις προάλλες άδειασε ένα σακουλάκι ρύζι κ άλλο ένα φακές και το σκόρπισε σε όλο το σπίτι, για να το διακοσμήσει όπως είπε. Το απόλυτο χάος που έπρεπε να μεταλλαχθεί σε ένα περιβάλλον ηρεμίας να το πω...ζεν να το πω...πάντως έτσι όπως ήταν το σπίτι, δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Μου προκαλούσε οπτικό θόρυβο και έντονο εκνευρισμό.

Από την άλλη, σε κάτι μεταμεσονύχτιες φάσεις άνοιγα τον υπολογιστή (για να τακτοποιήσω και το δικό του "χάος") και όπως τον άνοιγα, έτσι τον ξαναέκλεινα στο 5λεπτο. Τρόμαζα. Πώς να καθίσω να ξεκαθαρίσω ένα φουλαρισμένο inbox; Να ξεχωρίσω τα σημαντικά e-mail ανάμεσα στα λιγότερο σημαντικά και να τα προτεραιοποιήσω; Από που να αρχίσω δεν ήξερα. Που και που διάβαζα και από το κινητό την αλληλογραφία μου σε στιγμές που χαλάρωνα σε κάποια παραλία/βεράντα/μπαλκόνι/κήπο/αυλή/κρεβάτι, αλλά δεν τα διάβαζα όλα. Για πολλά χρειαζόμουν πτυχίο Κινέζικης φιλολογίας για τα να αποκωδικοποιήσω (είναι τρελό αυτό το άι-φον ώρες-ώρες). Από την άλλη, αυτές οι 13.436 φωτογραφίες, όλες "τρόπαια" των φετινών καλοκαιρινών διακοπών, που χρειάζονται ξεκαθάρισμα και αρχειοθέτηση, που τις πας; Στην ιδέα και μόνο, φρικάρω!

Μαζί με όλα τα παραπάνω έχω και την καθημερινότητα που δημιουργεί έξτρα χάος σε ένα ήδη χαώδες σπίτι.

Έχω βέβαια και κάποιες άλλες "δουλειές" που πηγάζουν από όμορφα πράγματα που μου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις που με κάνουν να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη, κάποια τελείως αναπάντεχα που με γέμισαν χαρά και γλυκιά προσμονή και κάποια άλλα που είχα στα σχέδια εδώ και πολύυυυυυυυυυ καιρό, τα οποία πήγαν πίσω λόγω της εγκυμοσύνης/γέννας/πρώτων μηνών με το μωρό και θα αρχίζω σιγά-σιγά να υλοποιώ. Αλλά για όλα αυτά θα μιλήσω άλλη φορά :)

Δουλειές άπειρες, δουλειές με φούντες...και λοφία (όπως λέω...).  Δουλειές που άλλες πρέπει να "βγάλω" από τη μέση, άλλες θέλω να ξεκινήσω άμεσα αλλά μέχρι τώρα δεν μπορούσα.

Η μπεμπούλα καλόμαθε στας εξοχάς με τις καθημερινές βόλτες της, με τους πολύωρους ύπνους της στον κήπο ή στη βεράντα, με τους παππουδογιαγιαδοθείους να ασχολούνται μαζί της, οπότε τώρα που επιστρέψαμε αν δεν την είχα συνεχώς αγκαλιά ή δεν έπαιζα μαζί της, δεν ηρεμούσε. Εδώ που τα λέμε, μεγάλωσε το παιδί μωρό. Έγινε 6+ μηνών οπότε πέρασε ανεπιστρεπτί από τη φάση 'μαμ, κακά και νάνι' και έχει αρχίσει εδώ και καιρό να ανακαλύπτει τον κόσμο. Θέλει βόλτες, θέλει παιχνίδια, θέλει προσοχή, θέλει να της μιλάς. Και καλά κάνει δηλαδή το μωράκι. Και δεν αρκείται να την έχεις στο ριλάξ/καρότσι/καρεκλάκι/κρεβάτι/κουνάκι και εσύ να κάνεις αυτά που πρέπει/θέλεις και να σε κοιτάζει. Απαιτεί την αμέριστη προσοχή και προσήλωσή σου. Επιζητά την επαφή. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν μπορώ να πάρω. Αλλιώς αρχίζει ο ηχητικός θόρυβος που δεν τον αντέχω ώρες-ώρες και ειδικά όταν τα ντεσιμπέλ ανεβαίνουν απότομα ;) Είναι που δεν κοιμάται και μέσα στην ημέρα πάνω από 2 ώρες, άρα τι να πρωτοκάνω η μάνα σε ένα δίωρο;

Η δε Δάειρα, φέτος έρχεται σπίτι 1,5 ώρα νωρίτερα από ό,τι πέρυσι, καθώς έρχεται με το σχολικό. Και εκεί που μέχρι πέρυσι την έπαιρνα 5+ από το σχολείο, τώρα το σχολικό τη φέρνει σπίτι 3:45 το μεσημέρι. Αυτή και αν έχει μεγαλώσει!!! Αυτό το καλοκαίρι αισθάνομαι ότι την έκανε άλλο παιδί. Άλλωστε, μεγαλώνουν τα παιδιά τα καλοκαίρια. Έτσι δε λένε; Τα ερεθίσματα που έλαβε ήταν άπειρα. Όλη μέρα στη φύση, ατελείωτες ώρες στη θάλασσα,  περίπατοι στο βουνό, πλατσουρίσματα στα ποτάμια (σε 3 πήγε η χάρη της), καθημερινή επαφή με ζώα και ζούδια της φύσης, νέοι φίλοι, εκδρομές, βόλτες, open air θεατρικές παραστάσεις, parties. Και τι δεν κάναμε φέτος. Και που δεν πήγαμε. Το αυτοκίνητο έγραψε ατελείωτα χιλιόμετρα. Τα πόδια μας επίσης. Το τέλος του καλοκαιριού την βρίσκει να μεταμορφώνεται σε Σταχτοπούτα. Η μπέμπα "παίζει" τον πρίγκιπα και εγώ την κακιά μητριά και την καλή νεράιδα (είναι που ξεμείναμε από casting) και κάθε μέρα έχουμε σπίτι μας θεατρικό δρώμενο. Και όταν δεν είναι η Σταχτοπούτα, μεταμορφώνεται σε μαμά Ασπασία (όπως λέει) και κάνει επιδρομή στο νουλαπάκι με τα καλλυντικά. Εντωμεταξύ το τι λέει το στόμα της, δε λέγεται. Δεν προλαβαίνω να καταγράφω. Έχω μαζέψει υλικό για Δεκα-λόγους άπειρο. Να γράφω μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.

Από την άλλη, ο μπαμπάς μας αυτή την περίοδο επιστρέφει σπίτι από τη δουλειά στις 10+ λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων που συνοδεύουν μία αλλαγή θέσης αλλά και εταιρίας αυτό το καλοκαίρι, οπότε φαντάζεστε τι ζω η μάνα από τις 4 παρά το μεσημέρι μέχρι τις 10+ με δύο παιδιά σε πολύ απαιτητική φάση αμφότερα. Με νιώθετε. Το ξέρω.

Για μένα τα είπαμε, οπότε...αυτά σε γενικές γραμμές. Είπα δε θα γράψω πολλά σήμερα, αλλά πολλές φορές η παρατεταμένη σιωπή επιφέρει μία ακατάσχετη πολυλογία. Α, ξέχασα και το άλλο. Βγάλαμε τα πρώτα μας δύο δοντάκια και πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι μας ηρεμούν η Dillon, η Sarah Jaffe και οι Madruganda Εδώ που τα λέμε οι δύο κυρίες κοιμίζουν ακόμη και κουκουβάγια (εκεί που πάσχιζα η μάνα να τη συστήσω στον κύριο Μπαχ κ τον κύριο Μότσαρτ, φαίνεται να μην τους πολυσυμπαθεί). Και κάπως έτσι άρχισε να ηρεμεί η μπεμπούλα, άρχισε η μαμά να αγνοεί επιδεικτικά τις διασκορπισμένες φακές και να το παίρνει αλλιώς (ξέρετε τι καλό μασάζ που κάνουν στις πατούσες όταν κυκλοφορείς ξυπόλητη;) και να βάζει το υπόλοιπο χάος σε μία τάξη για να μπορεί να ξεκλειδώσει (επιτέλους) το αραχνιασμένο μπλογκοσπιτάκι της και να σας υποδεχτεί για καφεδάκι και κους-κους.

Έχουμε πολλά να πούμε.

Καλό φθινόπωρο και καλή σχολική χρονιά!

Μου λείψατε. Σας το είπα;

48 σχόλια :

  1. Καλώς όρισες λοιπόν πίσω στο μπλογκοσπιτάκι σου !
    Χαίρομαι που πέρασες τόσο όμορφο καλοκαίρι.
    Εμείς δυστυχώς δεν περάσαμε ιδιαίτερα καλά...
    Φιλάκια πολλά, καλή σχολική χρονιά στη Δάειρα. Περιμένουμε νέα από τις κουκλίτσες σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου, εύχομαι του χρόνου να τα περάσεις πολύ όμορφα! Να αποζημιωθείς και για το φετινό καλοκαίρι σου.
      Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη! Θα τα λέμε από εδώ και πέρα.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Να πω επιτέλους; Θα το πω! Χάρηκα τόσο πολύ! Καλώς την, ανανεωμένη και ξεκούραστη!
    Περιμένω τις πολλά υποσχόμενες αναρτήσεις!
    Πολλά φιλιά! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το Αθηνάκι μου! Τι μου κάνεις κουκλίτσα; Θα σου χτυπήσω το κουδούνι με την 1η ευκαιρία. Πρόμις :)
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  3. Καλώς τηνε και ας άργησες! Και εσύ μας έλειψες είναι η αλήθεια Ασπασία μου. Μία στο τόσο ερχόμουν να δω αν έχεις δώσει σημεία ζωής, αλλά αφού εξαφανίστηκες για να φορτίσεις μπαταρίες, μια χαρά. Χαίρομαι που τα περάσατε τόσο όμορφα. Καλό φθινόπωρο λοιπόν και καλή σχολική χρονιά στο Δαειράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και να μου φιλήσεις τη μπέμπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μαριλένα! Καλό φθινόπωρο και σε εσένα!!! Το μπεμπουλίνι σε ευχαριστεί ;)

      Διαγραφή
  5. Που είσαι βρε κορίτσι. Που είσαι; Είπα εγώ, για να εξαφανιστεί αυτή, τα περνάει σούπερ. Μπράβο γλυκιά μου. Πολύ το χάρηκα που το ευχαριστήθηκες τόσο πολύ αυτό το καλοκαίρι. Σου χρειαζόταν. Πάρε το χρόνο σου να τακτοποιηθείς και εμείς εδώ θα είμαστε. Να δώσεις από εμένα μία μεγάλη αγκαλιά στην μικρή Σταχτοπούτα και ένα ρουφηχτό φιλάκι στα πατουσάκια της μπεμπουλίνας <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστινάκι, όντως μου χρειαζόταν. Μην το αναλύσω και εδώ. Ήδη πολυλόγησα στην ανάρτηση :) Αυτό το καλοκαίρι το θυμάμαι με πολύ μεγάλη νοσταλγία. Ήταν τόσο όμορφο...Και τόσο μεγάλο...
      Σταχτοπούτα και μπεμπουλίνα ανταποδίδουν αγκαλίτσα και φιλάκι :)

      Διαγραφή
  6. Welcome back Ασπασάκι!!!
    Αυτό το κλικ κλικ κλικ για να ξεμπλοκάρουμε και να γεμίσουμε μπαταρίες το κάναμε και εμείς φέτος και έπιασε!
    Φιλάκια πολλά κοριτσάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Που είσαι Θεανούλα; Εξαφανίστηκα εγώ, εξαφανιζόλ και εσύ. Μάλλον περνούσαμε την ίδια φάση αποφόρτισης μπαταριών και τελικά τις φουλάραμε για τα καλά ;)
      Φιλάκια και καλή σχολική χρονιά στο πρωτάκι σου :)

      Διαγραφή
  7. καλώς ήρθες Ασπασια μου!! Κι εμας μας έλειψες!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σε βρήκα Ελπίδα μου! Τώρα θα με βαρεθείς. Εύχομαι μόνο να με αφήνει το μπεμπουλίνι και οι υποχρεώσεις/δουλειές μου να ξεμυτίζω (στην μπλογκογειτονιά) με τη συχνότητα που θα ήθελα.
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  8. Καλώς ήρθες.Μας έλειψες πολύ. Το καλό είναι οτι τώρα εχεςι 13.436 λόγους να ανεβάσεις ανάρτηση!Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι, 13.436 λόγους έχω. 13.436 λεπτά για να τις ξεκαθαρίσω/ αρχειοθετήσω που θα βρω δεν ξέρω.
      Και πες ότι, οκ, δε θα ασχοληθώ 1 λεπτό στην κάθε φώτο. Έστω ότι ασχολούμαι μόνο 20 sec. Αυτό συνεπάγεται 4.478 λεπτά = 74 ώρες. Δεδομένου ότι δεν έχω φρι τάιμ για τις φωτό πάνω από 30 λεπτά την ημέρα, αυτό σημαίνει 148 μέρες. Δηλ. σχεδόν 5 μήνες.
      (σαν μαθηματικός που είσαι, είπα να σε τρελάνω λίγο με νούμερα :))))))))))
      Αστειεύομαι φυσικά. Ναι, έχω πολλούς λόγους να κάνω ανάρτηση, θέματα για αναρτήσεις έχω αλλά χρόνο που θα βρω δεν ξέρω...
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  9. Καλώς τηνε κι ας άργησε !!! :-) Κι εσύ μας έλειψες πολύ !!!
    Σιγούλια-σιγούλια ... μην αγχώνεσαι ! Όλα θα γίνουν ! Κράτα τις στιγμές των διακοπών σου σφιχτά μέσα σου και live one day at a time ! Εδώ θα 'μαστε και θα τα λέμε ! :-)

    Πολλά-πολλά φιλιά σε σένα και στις κούκλες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Αγγελική μου. Κοίτα μη με βαρεθείς μόνο, γιατί τώρα που ήρθα θα μείνω για κάμποσο καιρό. Χαχα :) Θα τα λέμε!. Με την 1η ευκαιρία θα περάσω.
      Φιλιά στα αγόρια σου. Άντε, πάρε και εσύ ένα :)

      Διαγραφή
  10. Welcome back!
    Καλό φθινόπωρο, επισήμως από σήμερα...
    "Ακούγεσαι" ξεκούραστη και βάζω στοίχημα πως όλα θα βρουν το δρόμο τους σιγά-σιγά...
    Φιλιά στις μικρούλες σου...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεκούραστη ήρθα Αννιώ μου, αλλά η εδώ καθημερινότητα φρόντισε να με κουράσει από τις πρώτες κιόλας μέρες :) Καλό φθινόπωρο και πάλι! Σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες.
      Φιλιά

      Διαγραφή
  11. Καλώς μας επέστρεψες! Και ναι ζηλεύω που έκανες 13 εβδομάδες διακοπές!!!
    Φιλάκιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλώς ήρθες και πάλι! Μην ανησυχείς οι πρώτοι κανά δυό μήνες μετά τις διακοπές είναι οι δύσκολοι!!!! Μετά στρώνει η κατάσταση! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δίκιο έχεις. Θα κάνω υπομονή 1,5 μήνα ακόμη :) Που θα πάει, θα περάσει.
      Καλό φθινόπωρο Λίνα μου. Φιλάκια

      Διαγραφή
  13. Καλό φθινόπωρο, καλή σχολική χρονιά! Και εμάς μας έλειψες... αλλά ξέραμε ότι περνάτε καλά... οπότε χαλάλι. Τελικά, ο ερχομός των παιδιών μας εκτός των άλλων μας χαρίζει ΜΕΓΑΛΕΣ διακοπές. Και εγώ με την άδεια μητρότητας, 12 εβδομάδες διακοπές είχα κάνει.... αχχχ...
    Περιμένουμε τις νέες σου αναρτήσεις.. πολλά φιλιά και καλή προσαρμογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό φθινόπωρο Νίκη μου! Σιγά-σιγά προσαρμοζόμαστε, οπότε επανέρχομαι στα παλιά μου τα "λημέρια" :)))))))))))
      Φιλιά

      Διαγραφή
  14. Όμορφη ανάρτηση
    Καλό φθινόπωρο
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ασπασάκι μου γλυκό και αγαπημένο εσύ να δεις πόσο πολύ μας έλειψες!
    Αλλά να σου πω την αλήθεια μου σε χάρηκα και εν μέρει σε ζήλεψα που ευχαριστήθηκες στο έπακρο τις διακοπές σου. Είδες τα παιδάκια σου, χάρηκες την ομορφιά της φύσης, γέμισες εμπειρίες και υπέροχες αναμνήσεις. Οπότε ναι, η καθημερινότητα μπορεί να περιμένει.
    Καλά βρε θηρίο;; Πόσες χιλιάδες φωτογραφίες πια;; Τις 15 μέρες των διακοπών μας έβγαλα 1500 φώτο και ακόμα δεν τις έχω τακτοποιήσει.
    Μ\ αρέσει που γύρισες έτσι ανανεωμένη, με σχέδια και είμαι σίγουρη με φανταστικές και δημιουργικές ιδέες!
    Ανυπομονώ να τις διαβάσω όλες! Και τους δεκαλόγους της Δάειρας!
    Και να κάνεις και καινούριο section για την μπεμπούλα, επιβάλλεται νομίζω!
    Καλή δύναμη κοριτσάκι μου, καλό φθινόπωρο και όλα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου και από εδώ Ερμιονάκι μου! Άσε, οι φωτογραφίες είναι μεγάλο μανίκι. Να δω πότε θα τις ξεκαθαρίσω...
      Δεκαλόγους σου έχω με το κιλό. Ξέρω ότι σου αρέσει να διαβάζεις ατάκες Δαειρακίου. Είσαι σταθερή αναγνώστρια :)))))))
      Θα τα πούμε εμείς. Προς το παρόν, φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  16. Και εσύ μας έλειψες Ασπασούλα. Ανυπομονώ να διαβάσω ατάκες Δαειρακίου. Φαντάζομαι τι μαργαριτάρια θα έχει ξεφουρνίσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Καλό φθινόπωρο και καλή προσαρμογή στην καθημερινότητα.
    Σε φιλώ
    Χριστίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά το Δαειράκι έχει κοινό. Κοίτα να δεις...
      :))))))))))))
      Με τα μαργαριτάρια της, φτιάχνεις κολιέ για κεφάλι ελέφαντα :)
      Καλό φθινόπωρο Χριστίνα. Σε ευχαριστώ που ήρθες.

      Διαγραφή
  17. Welcome back to our world! Του blogging εννοώ! Και αναμένουμε τα νέα σου και τις φωτογραφίες σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σε βρήκα Βεράκι! Εσύ πήρες μία δόση από τα νέα μας και τις φωτογραφίες μας.
      Θα τα πούμε εμείς. Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  18. Μπορεί να άργησες, αλλά επέστρεψες με ανάρτηση χείμαρρο!!!
    Φιλιά!

    Τρελοτουρίστρια

    ΥΓ. Πόσες φορές άφησα σχόλιο άραγε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπαμε...η παρατεταμένη σιωπή επιφέρει ακατάσχετη πολυλογία :)))))
      Σε φιλώ τρελοτουριστάκι :)

      Διαγραφή
  19. Γλυκό μου κορίτσι, χαίρομαι ιδιαίτερα που το καλοκαίρι άφησε μέσα σου τόσες ωραίες αναμνήσεις και σε έβαλε σε άλλους ρυθμούς.Εξάλλου οι χιλιάδες φωτογραφίες έχουν απαθανατίσει πάμπολλες στιγμές που έζησες αυτό το διάστημα! Εύχομαι να χαρείς και να απολαύσεις πολλά πολλά όμορφα καλοκαίρια κοντά στη φύση μαζί με τα αγγελικά σου πλασματάκια και να αντλείς από αυτά δύναμη που θα σε κάνει να πετάς πολύ ψηλά και να χαίρεσαι τις ομορφιές της ζωής που είναι άπειρες.
    Όσο για την αταξία που δημιουργεί η Δάειρα να μη σε απασχολεί.Άφησε το παιδάκι ελεύθερα να εκφράζεται μέσα από το παιχνίδι και ας μην είναι τα πράγματα στη θέση τους.Όσο για τη μπεμπούλα φυσικό είναι να θέλει να ασχολείσαι μαζί της. Να χαίρεσαι που είναι επικοινωνιακή.Αφιέρωσε χρόνο στα παιδιά σου και βάλε σε δεύτερη μοίρα τις δουλειές.Αυτές δεν τελειώνουν ποτέ.
    Σας αγαπώ πολύ
    Η μαμά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαμά, οι δουλειές είναι σε τελευταία μοίρα, όχι απλά σε δεύτερη. Στο μυαλό μου εννοώ. Τι να κάνω όμως που όλο μπροστά μου τις βρίσκω; Στενός κορσές μου έχουν γίνει. Οπότε, σκέφτομαι, δεν έρχεσαι καμιά βόλτα προς τα κάτω μήπως και τις διώξεις από πάνω μου; :)))))))))))
      Όσο για την καλλιτεχνική έκφραση της εγγονής σου, την υποστηρίζω πέραν του δέοντος. Τις προάλλες άφησα τις φακές να διακοσμούν τα πατώματα της οικίας μας για 2 ολόκληρες μέρες. Μην χαλάσω το έργο της μικρής καλλιτέχνιδος...

      Διαγραφή
    2. Πόσο γλυκιά είναι η μαμά σου! Κάθε φορά που αφήνει σχόλιο, αυτό σκέφτομαι!!!
      Εσείς έχετε φακές, εμείς έχουμε μακρονάκι κοφτό αραδιασμένο σε όλο το σπίτι!!! :)

      Διαγραφή
    3. Καλλιτεχνείτε και εσείς στο οικιακό πάτωμα βλέπω :)
      Ναι, η μαμά μου είναι πολύ γλυκιά.
      Φιλάκια τρελοτουριστάκι

      Διαγραφή
  20. Ασπασία μου, τι καλά που γύρισες! Μωρέ, σε καταλαβαίνω απόλυτα που είχες την ανάγκη να ξεφύγεις και να χαλαρώσεις μακριά από την τεχνολογία, αλλά δεν σου κρύβω ότι μας έλειψες πολύ. Κι αυτοί οι δεκάλογοι της Δαειρούλας! Αφού το ξέρεις ότι έχουμε εξάρτηση! Πώς μας τους στερείς...; χιχιχι!
    Χαίρομαι πολύ που πέρασες καλά (ή μάλλον τέλεια, αν κρίνω από τα γραφόμενά σου) και είμαι σίγουρη ότι θα επανέλθεις δυναμικά στο σπορ!
    Πολλά φιλιά σε σένα και στα κοριτσάκια σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου κουταλάκι! Καλώς σε βρήκα :) Ναι, γύρισα πολύ ορεξάτη :)
      Καλό φθινόπωρο :)

      Διαγραφή
  21. Α, και κάτι ακόμα! Πάντα ψάχνω να διαβάσω το σχόλιο της μαμάς σου. Τα λέει τόσο όμορφα... Και κάθε λέξη της "στάζει" αγάπη. Είσαι πολύ τυχερή που την έχεις!
    Φιλιά και σε κείνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Επιστρέψατε από τας εξοχάς! Καλό φθινόπωρο να πούμε; Η μαμά σου τα λέει τόσο ωραία... "Αφιέρωσε χρόνο στα παιδιά σου και βάλε σε δεύτερη μοίρα τις δουλειές.Αυτές δεν τελειώνουν ποτέ." Συμφωνώ απολύτως, κι ας έχω λόξα με την καθαριότητα και την τάξη... Το καθένα έχει το χρόνο του. Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, και εγώ έχω την ίδια λόξα για αυτό το λέει η μαμά μου αυτό. Επειδή με ξέρει ότι όλη μέρα προσπαθώ να τα έχω στην εντέλεια όλα, αλλά το σπίτι μας είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας. Όπως αυτό ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν...ε, το σπίτι μου οληβραδίς το χτίζω, τη μέρα γκρεμίζεται. Όπως όλα τα μαμαδόσπιτα δηλ, απλά εγώ ψειρίζω τη μαϊμού ώρες-ώρες. Χαχαχα. Βελτιώνομαι πάντως. Φιλιά! Σε ευχαριστώ που πέρασες.

      Διαγραφή
  23. Και εμάς μας έλειψες κούκλα, καλώς όρισες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλώς το, το κορίτσι μου στο μπλογκοσπιτάκι του!!! Εμείς βέβαια τα λέγαμε κι αλλού οπότε έπαιρνα τη lovable δόση μου:)
    Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι Ασπασάκι. Όλα θα γίνουν. Σε ξέρω καλά. Είσαι οργανωτική και θα τις τακτοποιήσεις όλες τις δουλίτσες σου.
    Και πόσο συμφωνώ με το σημείο "η ευτυχία κρύβεται στα απλά μικρά και καθημερινά".
    Να μου φιλήσεις τα κοριτσάκια σου. Εμείς ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts