20.5.13

Happy moments: Το φετινό μας Πάσχα - Μέρος 2ο: Χρώμα στο φουλ



Είναι καιρός, νομίζω, να γράψω για το δεύτερο μέρος της ανάρτησης που άφησα στη μέση τις προάλλες, γιατί σε δέκα μέρες μπαίνουμε στο καλοκαίρι για τα καλά και θα ήταν άκαιρο και άτοπο να μιλάω για Πάσχα όταν θα σκάει το τζιτζίκι...αν και φέτος τέτοιο Πάσχα είχαμε. Πάσχα σε συνθήκες
καύσωνα! Όταν έγραψα για το ταξίδι του νου στο παρελθόν των παιδικών μου καλοκαιριών που έζησα στο χωριό της δικής μου γιαγιάς (βλ. Μέρος 1ο, ΕΔΩ) με αφορμή μία εκδρομή που κάναμε τις φετινές Πασχαλινές διακοπές στα μέρη αυτά, "έντυσα" τις φωτογραφίες με μπόλικη ιστορία ώστε να είναι πιο εύκολα αναγνώσιμες. Επιβάλλονταν τότε. Σήμερα όμως θα είμαι λακωνική. Θα αφήσω τις φωτογραφίες να "μιλήσουν" σχεδόν από μόνες τους. Άλλωστε, όλες οι φωτογραφίες λένε το ίδιο πράγμα: Το Πάσχα που μας πέρασε είχε πολύ έντονο χρώμα! Σε όλες τις αποχρώσεις και σε όλους σχεδόν τους χρωματικούς τόνους!

Το κύριο χρώμα που δέσποζε παντού, ήταν το πράσινο. Από λαχανί έως κυπαρρισί. Το πράσινο ήταν και ο καμβάς...




...πάνω στον οποίο η φύση είχε ζωγραφίσει διακριτικές χρωματιστές πινελιές διαφόρων χρωματικών τόνων. Από βαθύ κόκκινο της φωτιάς μέχρι ροζ και από κίτρινο του κουμ-κουάτ μέχρι μωβ του πανσέ. Ο κήπος της γιαγιάς και του παππού, ολάνθιστος!  


Η Δάειρα χόρτασε ξάπλες στην αυλή, μαζί μου, με τη θεία της, με τον παππού...και με τα μυρμηγκάκια της εξοχής...




...πότισε τις τριανταφυλλιές της γιαγιάς, αλλά και τον εαυτό της από την κορυφή ως τα νύχια (δεν το απαθανάτισα -όταν το πήρα χαμπάρι- γιατί έτρεξα να την αλλάξω μην αρρωστήσει)...


...έπαιξε, χάζεψε, έτρεξε και βόλταρε στην αυλή...





...παρέα με τις κοτούλες και τον κοκκορίκο...(τον οποίο, παρεπιπτόντως, ο φωτογραφικός μου φακός τον "τσάκωσε" να μαδάει με το ράμφος μαργαρίτες για την αγάπη κάποιας κότας του κοτετσοχαρεμιού του - είναι και 25+ στον αριθμό οι "παλλακίδες" του άλλωστε...)



...αλλά και χορτάσαμε σε καθημερινή βάση βόλτες στη γύρω φύση...


...αλλά και τη θάλασσα! Το άλλο χρώμα που δέσποζε παντού αυτές τις μέρες ήταν το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Ευτυχώς μας έκανε καλοκαιρινές μέρες. Τα ελάχιστα συννεφάκια ήταν μικρές λεπτομέρειες που περνούσαν απαρατήρητες.



Παίξαμε στην ακροθαλασσιά με τα κουβαδάκια μας...




...αλλά και βουτήξαμε κιόλας, τα πόδια μας στο νερό! (δε θέλω σχόλια - για πεντικιούρ πήγα την επομένη της φωτογραφίας).



Τα νερά δεν ήταν κρύα. Ακόμη απορώ γιατί δεν έκανα το ολόσωμο "μπλουμ". Μάλλον επειδή δεν είχα αρχίσει ακόμη την καλοκαιρινή δίαιτα, αφού αυτές τις μέρες είπαμε ότι τσάκισα τσουρέκια, μαρμελάδες και γλυκά, αλλά αυτό θέλουμε να το ξεχάσουμε και το διαγράφουμε.

Α, και επειδή ξέχασα ότι αυτή εδώ η ανάρτηση αφορά το Πάσχα που μας πέρασε (παραλίγο να το ξεχάσω με τόση θάλασσα), να πω ότι το Πασχαλινό τραπέζι το στήσαμε στην αυλή του παππού και της γιαγιάς...



...και φάγαμε στη φύση. Εντωμεταξύ το αρνάκι το είχαμε στο μοτεράκι και κάποια στιγμή είχε μείνει στο έλεος, να γυρίζει μόνο του, "απροστάτευτο", αφού η αδερφή μου δεν το πρόσεχε γενικώς αφού πρόσεχε τη Δάειρα, η μαμά μου νόμιζε ότι το πρόσεχε ο μπαμπάς μου (ΤΟΥ είχε αφήσει την επίβλεψη για να κάνει κάτι άλλο), ο μπαμπάς μου νόμιζε ότι το πρόσεχε ο Θοδωρής (ΤΟΥ είχε αφήσει την επίβλεψη για να κάνει κάτι άλλο), ο Θοδωρής θεώρησε ότι το πρόσεχα εγώ (ΜΟΥ είχε αφήσει την επίβλεψη για να κάνει κάτι άλλο), ενώ εγώ το παράτησα για να πάω στο δωμάτιό μου να φέρω τη φωτογραφική μηχανή και μετά το ξέχασα. Ουπς! Γκάφα!

Πάλι καλά που δεν κόλλησε το μοτεράκι να γίνει κάρβουνο για να "τ' ακούσω" Πασχαλιάτικα...

Το τραπέζι δεν το φωτογράφησα στημένο. Σταμάτησα να τραβώ φωτογραφίες μόλις έβγαλα τις παραπάνω δύο, όταν άκουσα τη μαμά μου να ρωτάει "ποιος είναι στο αρνί;" βλέποντάς μας όλους around αλλά κανέναν πίσω από το γκαράζ όπου και βρισκόταν η σούβλα. Τότε το συνειδητοποίησα και έγινα "Λούης". Χεχε.

Το παραπάνω είναι το ξύλινο αυγό της Δάειρας, δώρο των παππούδων που το έφεραν από τη Βουλγαρία στο τελευταίο τους ταξίδι εκεί (το διευκρινίζω μην αρχίσετε να σχολιάζετε τι όμορφα που το βάψαμε) με το οποίο μας έσπασε όλων μας τα αυγά!
Επειδή όμως η κόρη μου πρέπει όχι μόνο να μάθει να κερδίζει αλλά και να χάνει, κάποια στιγμή της έδωσα και ένα αληθινό για να γνωρίσει και την "ήττα".

Με λίγα λόγια, τα περάσαμε χαλαρά και πανέμορφα! Και φάγαμε τελικά και αρνί! Και του χρόνου να είμαστε καλά!

Ασπασία




9 σχόλια :

  1. Τι ομορφιές και χαρουμενιές και τσαχπινιές και χαριτωμενιές!
    Ήρθαν και οι φωτό σου και οι εντυπώσεις σου και πλημμύρισε η οθόνη χρώματα και θετική διάθεση. Δεν ξεύρω αν είναι ιδέα μου, αλλά εφέτος η Άνοιξη μοσχοβολάει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.

    Καλά να'σαστε και να'μαστε να ξεχυθούμε πια στα γαλάζια, τα κίτρινα και τα λευκά του καλοκαιριού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ χαρούμενη ανάρτηση! Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν μας συγκίνησες γιατί δεν θα το άντεχα! Χιχι! Και μόλις ήμουν έτοιμη να πω για το αυγό και μου έλυσες την απορία! Καλά έκανες όμως και για την ήττα της μικρής. Είναι κι αυτό σαν το φλουρί στην βασιλόπιτα! Οι φωτογραφίες για ακόμη μια φορά υπέροχες!
    kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τέλειες φωτογραφίες και τέλεια περιγραφή !!! Αφού, να φανταστείς, μέχρι που ένιωσα κι εγώ την δροσιά της θάλασσας και μύρισα την αλμύρα της !!!

    Να περνάτε πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπραβο Ασπασια μου,τελεια τα περασατε!το σπιτι των παππουδων με τον κηπο υπεροχο,το καταχαρηκε η μικρη Δαειρα!!!αφου φαγατε και αρνι,μια χαρα!!χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. axxx ti uperoxes ka8ares photo!!!:D
    kai ti glukouli koritsaki einai auto???me polu endiaferon onoma!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστήθηκα εξοχή και άνοιξη με τις φωτογραφίες! Πανέμορφα!
    Και η αυλή σας σούπερ!
    Και του χρόνου να ξαναπάτε και να περάσετε τέλεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταπληκτικές φωτογραφίες, τρελαίνομαι για τις ροδιές τι υπέροχα δέντρα!
    Δώσε φιλάκι σε αυτο το γλυκό μαγουλάκι!
    <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα χρώματα του Πάσχα σας ζωντάνεψαν στην οθόνη μας μέσα από τις καταπληκτικές σου φωτογραφίες!! Όσο για το αρνί, τώρα που το λες, κάτι μου μύριζε καμμένο την Κυριακή του Πάσχα:)) Καλά, κάνατε τέτοια μαγκιά;; Ξεχάσατε το αρνί μονάχο του;;; Χα χα χα
    Το πασχαλινό σας τραπέζι στην αυλή της γιαγιάς ήταν πανέμορφο. Και η αυλή και το σπίτι και η Δάειρα που ξάπλωνε στην κουβερτούλα και όταν έπαιζε με τα κουβαδάκια της και καθώς πότιζε κήπο κ κορμάκι της. Πως να μην είναι ενθουσιασμένη με τόσες πολλές δραστηριότητες μες τη φύση!!
    Είμαι σίγουρη πως κάθε φορά που πάτε εκεί αναρωτιέσαι γιατί μένεις στην Αθήνα...
    Και εγω το ίδιο όταν πάμε εξοχή.
    Ασπασάκι να είστε γεροί πάντα να ζείτε τόσο όμορφες οικογενειακές ξέγνοιαστες στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπημένη μου Ασπασία, έχεις απαθανατίσει την πανδαισία της φύσης γύρω από το πατρικό σου σπίτι και στην πέριξ περιοχή σε όλο της το μεγαλείο. Για μια ακόμη φορά η φύση μάς αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο, μας προσελκύει να τη θαυμάσουμε, μας γαληνεύει, μας διδάσκει, μας εμπνέει να τη σεβόμαστε και να την αγαπάμε. Αν σε αυτή την ομορφιά προσθέσουμε και την ακουστική εικόνα των πουλιών που τόσο μελωδικά κελαηδούν πάνω στα δέντρα, αφ’ ενός μεν ψάλλοντας ύμνους στο δημιουργό τού σύμπαντος αφ’ετέρου δε καλώντας το ταίρι τους κοντά τους,το βούισμα των εντόμων κυρίως των μελισσών που ακούραστα πετάν να ρουφήξουν και το τελευταίο ίχνος από το νέκταρ των λουλουδιών καθώς και τον ήχο των κυμάτων της θάλασσας, τότε εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε ακόμη περισσότερο τη γαλήνη και την ανεκτίμητη προσφορά της φύσης στην ισορροπία του ψυχικού μας κόσμου και τη συμβολή της στην ομορφιά της ζωής.Με λίγα λόγια η φύση επιστρατεύει όλα τα κάλλη της και μας καλεί να ζήσουμε και να χαρούμε τη ζωή.
    Εύχομαι, λατρεμένη μου Ασπασία, να μας αξιώσει ο Θεός να ζήσουμε πολλές τέτοιες όμορφες οικογενειακές στιγμές όλοι μαζί και να προστεθούνε και άλλα μέλη σύντομα στην οικογένειά μας. Εύχομαι ακόμη να χαίρεστε τη μικρή σας νεράιδα που κυριαρχεί στο φυσικό τοπίο και όσο όμορφη είναι η εικόνα της φύσης που παρουσιάζεις άλλο τόσο όμορφη να είναι η ζωή σας πάντοτε και ο Θεός να σας δίνει δύναμη να αγωνίζεστε και να μην λιποψυχείτε, όταν αντί της γαληνεμένης θάλασσας, που παρουσιάζεις στη φωτογραφία, η ζωή σας παρουσιάζει φουρτούνες.
    Μη ξεχνάς, Ασπασία μου, ότι η ζωή μας μοιάζει με θάλασσα που άλλοτε παρουσιάζεται ήρεμη και άλλοτε φουρτουνιασμένη και εμείς είμαστε οι καπεταναίοι που καλούμαστε να οδηγήσουμε το καράβι της σε ασφαλές λιμάνι. Γεγονός που είναι πολύ εύκολο στη γαλήνη αλλά πολύ δύσκολο στη φουρτούνα• τότε ακριβώς χρειάζεται να δείξουμε το ψυχικό μας μεγαλείο, να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να τα καταφέρουμε. Πάνω από όλα να μη χάσουμε το θάρρος και την αισιοδοξία ποτέ• εξάλλου ο λαός μας λέει ″ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται″.

    Σας αγαπώ πολύ πολύ
    Η μαμά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts