Δύο αναρτήσεις πριν (δηλαδώ ΕΔΩ), αναφέρθηκα για πρώτη φορά στα
από τον όρο 'Σχόλια'. Και αυτό γιατί:
- Έχουν προσφώνηση: "σάμθιγκ Ασπασία" (όπου 'σάμθιγκ' βάλε ΄Γλυκιά', 'Αγαπημένη', 'Λατρεμένη' ή κάτι αντίστοιχο).
- Έχουν μαμαδίστικες συμβουλές
- Είναι πλημμυρισμένα αγάπη
- Κλείνουν με ένα "Σ' αγαπώ πολύ, η μαμά σου" ή κάτι αντίστοιχο
- Έχουν μία ελευθερία συναισθηματικής έκφρασης-λυρισμού (κάτι που δε συμβαίνει όταν η μαμά μου, μου απευθύνει τον λόγο face-to-face).
Με λίγα λόγια, όταν η μαμά μου, μου γράφει (σε ευχετήρια κάρτα, σε e-mail, στο blog), μου γράφει κάπως έτσι (θα μπορούσα να πω "ποιητικά"). Ενώ όταν η μαμά μου, μου μιλάει πρόσωπο-με πρόσωπο, μου μιλάει κανονικά όπως όλες οι μαμάδες στα παιδιά τους.
Το διευκρινίζω για να μην φανταστείτε ότι στο
Είμαστε νορμάλ. Όπως όλες οι νορμάλ οικογένειες.
Και τώρα κάποιος ίσως να αναρωτηθεί: "και τι με νοιάζει Μαντμουαζέλ Άσπα τι σου γράφει η μαμά σου; .Χ_ _ _ _ _ ε η φοράδα στ' αλώνι".
Ooops! Μπορεί να έχεις και δίκιο. Τι σε νοιάζει εσένα...
Όμως, αν θέλεις να με γνωρίσεις περισσότερο, σε νοιάζει. Άλλωστε, όλοι μας μηλαράκια που πέσαμε κάτω από κάποια μηλιά δεν είμαστε; Δεν οφείλουμε ένα μέρος της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας στους γονείς μας; Στο δικό τους χαρακτήρα και τη δική τους προσωπικότητα; Στον τρόπο που μας ανέθρεψαν; Στα βιώματα που είχαμε δίπλα τους; Θεωρώ πως ναι.
(το άλλο μέρος της προσωπικότητάς μας φυσικά το οφείλουμε σε άλλους παράγοντες, αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο της σημερινής ανάρτησης).
Λοιπόν, κάθισε
♥ Αυτό το γράμμα, μου το
"Γλυκιά μου Ασπασία,
χαίρομαι που όσο μεγαλώνεις με καταλαβαίνεις περισσότερο. Βέβαια σε αυτό συντελεί και το ότι έγινες μανούλα. Σε ευχαριστώ που με αγαπάς και σου μιλώ ειλικρινά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για μια μάνα από το να έχει κερδίσει την αγάπη του παιδιού της και την αναγνώριση τής προσφοράς της. Νιώθω βαθιά ικανοποίηση που ανταποκρίθηκα σωστά στο ρόλο της μάνας και ευφραίνεται η ψυχή μου καθώς διαπιστώνω ότι και εσύ είσαι αφοσιωμένη στο μικρό σου αγγελούδι που η φύση το προίκισε με τόση χάρη, εξυπνάδα και ομορφιά.
Νιώθω ηθική υποχρέωση να ευχαριστήσω όλες τις κυρίες που έγραψαν τόσο κολακευτικά λόγια για μένα. Έφη μου, σε ευχαριστώ και ό,τι μου γράφεις ισχύουν και για σένα. Ακολουθείς «κατά πόδας» όπως λέγεται στην καθομιλουμένη.
Πάνω από όλα έχω να πω ότι ό,τι κι αν είμαι το οφείλω στους γονείς μου, την αυτοπεποίθηση, την επιμονή, την υπομονή και την αγάπη μου για τον άνθρωπο. Έχω πάρει τόση αγάπη και φροντίδα από τους γονείς μου που θα ήταν αδιανόητο να μη τη δώσω στα παιδιά μου στο πολλαπλάσιο. Υλικά αγαθά πέρα από τα αναγκαία δεν είχαν να μας δώσουν. Μας έδωσαν όμως πλουσιοπάροχα ηθικές αξίες που είναι αναλλοίωτες στο χρόνο και είναι η ασπίδα μας στις καθημερινές μάχες της ζωής μας. Με αυτά αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε καθημερινά με σθένος και δε λυγίζουμε στις αντιξοότητες.
Χαίρομαι που έθεσα κάποιους προβληματισμούς στις μανούλες. Επιτρέψτε μου να σας πω, μανούλες, με γνώμονα και την εμπειρία των τριάντα πέντε χρόνων που υπηρέτησα στη μέση εκπαίδευση, ότι ο ρόλος του γονέα είναι πολύ σοβαρός. Μας γεμίζει με πολλές ευθύνες. Το παιδί είναι ό,τι πιο ωραίο χαρίζει η φύση σε μια μάνα. Τα ματάκια του, όταν μας κοιτάζουν με τόση αθωότητα μας κάνουν να μην υπολογίζουμε την κούραση. Είναι εύπλαστο και ό,τι του δώσουμε μας ανταμείβει στο ακέραιο. Η ενασχόληση μαζί του να είναι περισσότερο ποιοτική παρά ποσοτική. Να βοηθάμε το παιδί μας να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, να θέτει στόχους και να επιμένει να τους πετύχει. Να μην είμαστε αυστηροί κριτές για τις πράξεις του. Δε χρειάζεται άγχος. Η ηρεμία είναι καθοριστικός παράγοντας για την ανατροφή του παιδιού. Οφείλουμε να επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις και με πείσμα να αγωνιζόμαστε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας ιδίως στις μέρες μας που η μητέρα απαιτείται να λείπει αρκετές ώρες από το σπίτι ως εργαζόμενη.
Με πολλή αγάπη
Η μαμά σου"
♥ Αυτό το γράμμα, μου το
"Αγαπημένη μου Ασπασία,
έχεις απαθανατίσει την πανδαισία της φύσης γύρω από το πατρικό σου σπίτι και στην πέριξ περιοχή σε όλο της το μεγαλείο. Για μια ακόμη φορά η φύση μάς αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο, μας προσελκύει να τη θαυμάσουμε, μας γαληνεύει, μας διδάσκει, μας εμπνέει να τη σεβόμαστε και να την αγαπάμε. Αν σε αυτή την ομορφιά προσθέσουμε και την ακουστική εικόνα των πουλιών που τόσο μελωδικά κελαηδούν πάνω στα δέντρα, αφ’ ενός μεν ψάλλοντας ύμνους στο δημιουργό τού σύμπαντος αφ’ετέρου δε καλώντας το ταίρι τους κοντά τους, το βούισμα των εντόμων κυρίως των μελισσών που ακούραστα πετάν να ρουφήξουν και το τελευταίο ίχνος από το νέκταρ των λουλουδιών καθώς και τον ήχο των κυμάτων της θάλασσας, τότε εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε ακόμη περισσότερο τη γαλήνη και την ανεκτίμητη προσφορά της φύσης στην ισορροπία του ψυχικού μας κόσμου και τη συμβολή της στην ομορφιά της ζωής. Με λίγα λόγια η φύση επιστρατεύει όλα τα κάλλη της και μας καλεί να ζήσουμε και να χαρούμε τη ζωή.
Εύχομαι, λατρεμένη μου Ασπασία, να μας αξιώσει ο Θεός να ζήσουμε πολλές τέτοιες όμορφες οικογενειακές στιγμές όλοι μαζί και να προστεθούν και άλλα μέλη σύντομα στην οικογένειά μας.
Εύχομαι ακόμη να χαίρεστε τη μικρή σας νεράιδα που κυριαρχεί στο φυσικό τοπίο και όσο όμορφη είναι η εικόνα της φύσης που παρουσιάζεις άλλο τόσο όμορφη να είναι η ζωή σας πάντοτε και ο Θεός να σας δίνει δύναμη να αγωνίζεστε και να μην λιποψυχείτε, όταν αντί της γαληνεμένης θάλασσας, που παρουσιάζεις στη φωτογραφία, η ζωή σας παρουσιάζει φουρτούνες.
Μη ξεχνάς, Ασπασία μου, ότι η ζωή μας μοιάζει με θάλασσα που άλλοτε παρουσιάζεται ήρεμη και άλλοτε φουρτουνιασμένη και εμείς είμαστε οι καπεταναίοι που καλούμαστε να οδηγήσουμε το καράβι της σε ασφαλές λιμάνι. Γεγονός που είναι πολύ εύκολο στη γαλήνη αλλά πολύ δύσκολο στη φουρτούνα, τότε ακριβώς χρειάζεται να δείξουμε το ψυχικό μας μεγαλείο, να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να τα καταφέρουμε. Πάνω από όλα να μη χάσουμε το θάρρος και την αισιοδοξία ποτέ. Εξάλλου ο λαός μας λέει ″ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται″.
Σας αγαπώ πολύ πολύ
Η μαμά σου"
Πηγή φωτογραφίας
Πραγματικά μάνα είναι μόνο μία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά συγκινήθηκα πολύ με αυτά που διάβασα. Ειναι πολύ όμορφο που η μαμά σου σου ανοίγεται με αυτόν τον τρόπο γιατί πραγματικά όσο και να μας αγαπούν, όσο και να μας λατρεύουν, δύσκολα μας μιλάνε έτσι όταν μας κοιτούν κατάματα.
Η δική μου μαμά γίνεται εκπληκτική ποιήτρια στις γιορτές και τα γενέθλια μου και μου γράφει κάτι κάρτες που με κάνουν να με παίρνουν τα ζουμιά!
Να τη χαίρεσαι τη μανούλα σου!
Φιλιά πολλά!
αχ μωρε αχ!!!εδω μας εχει συγκινησει εμας η μανουλα σου!!την ευχαριστουμε πολυ για την συμβουλες προς τις μανουλες!!!φιλια πολλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκιά μανούλα που έχεις! Και πόσο όμορφο είναι που μοιράζεσαι μαζί μας τα γραπτά της! Να χαίρεστε η μία την άλλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
Μάνα είναι μόνο μια τελικά!! Και προβλέπω να ακολουθήσεις κι εσύ το παράδειγμα..χαχα!! Σα να σε βλέπω μετά από χρόνια να στέλνεις...ξέρω 'γω...ολογράμματα ίσως.. στο καινούριο iphone 25 της Δάειρας!! πολλά πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο της Ελπίδας τέλειο! Έτσι μάλλον θα κάνεις κι εσύ, ε; Μηλαράκι, μηλαράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι υπέροχο, ότι έχεις γραπτά τα συναισθήματα της μαμάς σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα κρατάς φυλαχτό! :)
Να τη χαίρεσαι τη μανούλα σου κι αυτή να σας χαίρεται!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα!!
Φιλιά πολλά!
Λατρεύω να διαβάζω συμβουλές απο μαμάδες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως είναι πολύ διαφορετική η έκφραση στον γραπτό και στον προφορικό λόγο! Κ είναι πολύ όμορφο και ιδιαίτερο που σου γράφει η μαμά σου! Μαμά της Ασπασίας να χαίρεστε την κόρη και την εγγονή! Φιλιά και στις 3 σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τέτοια μαμά, πολλά ωραία βρίσκουν την εξήγησή τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, δεν έχεις μπάτλερ;;;; Σοκάρομαι:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω διαβάσει όλα τα σχόλια της μανούλας σου. Πάντα επιστρέφω στις αναρτήσεις σου για να διαβάσω τι έγραψε η γιαγιά Χριστίνα!!!
Νομίζω οι τέσσερις γενιές γυναικών (μαζί με τη μαμά της γιαγιάς Χριστίνας) είστε χαρισματικές!!!
Θέλουμε καινούρια στήλη "Grandma's advice" στο My Lovable Baby!!!
Συγγνώμη, αλλά δεν καθαρίζετε το μήλο με μαχαίρι και πηρούνι ;;; Σοβαρά μιλάς ;;; Το πορτοκάλι τουλάστιχο ; ;-p
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ γυρνάω στα σχόλια για να δω αν σου έχει απαντήσει η μαμά σου, γιατί πολύ μου αρέσουν τα γράμματά της !!! Καλέ ; Μήπως να της δώσεις μόνιμη στήλη στο μπλογκ σου ; Ή ακόμα καλύτερα, να της φτιάξεις το δικό της μπλογκ ;;;
Σας φιλώ πολύ και τις τρεις σας (εσένα, την μαμά σου και το Δαειρο-φατσόνι ;-)) xxxxx
Πολυαγαπημένη μου Ασπασία, χαίρομαι αφάνταστα που τόσο αγγίζουν την ψυχή σου όσα κατά καιρούς σου γράφω ηλεκτρονικά με αφορμή δικές σου αναρτήσεις στην ιστοσελίδα σου και δικά σου ηλεκτρονικά γραμματάκια, κυρίως μετά τη γέννηση της χαρισματικής μας Δάειρας. Και, για να μη ξεχνάμε το παρελθόν, σου λέω ότι κάποτε υπήρχε η κλασική αλληλογραφία που έδινε τη δυνατότητα να επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Για να φθάσει όμως ένα γράμμα στον προορισμό του, απαιτούνταν ανάλογα με την απόσταση λίγες ή περισσότερες μέρες. Αν λάβεις υπόψη σου ότι στα μικρά χωριά πήγαινε ο ταχυδρόμος μια φορά την εβδομάδα και μάλιστα πολλές φορές υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες με το άλογο, τότε εύκολα μπορείς να αντιληφθείς πόσο δύσκολη και χρονοβόρα ήταν η επικοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα η τεχνολογική εξέλιξη και τα μέσα που διαθέτουμε έχουν καταστήσει εύκολη και άμεση την επικοινωνία, γραπτή ή προφορική∙ μόνο που στη δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει το σύνολο των γραπτών κειμένων ,τα γράμματα.Εγώ για παράδειγμα κρατάω τα γράμματα της μαμάς μου,του μπαμπά μου, των αδελφιών μου και ενίοτε τα ξαναδιαβάζω, κυρίως όταν νοσταλγώ το παρελθόν.″Τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν″ έλεγαν οι Ρωμαίοι. Έτσι λείπει στις μέρες μας αυτό το πολύτιμο υλικό που αντάλλασαν οι άνθρωποι με τα συγγενικά τους πρόσωπα και τους φίλους τους.
Νιώθω ευτυχής που σε πείσμα των καιρών έμαθα να χειρίζομαι τον υπολογιστή. Εξάλλου ο μεγάλος μας φιλόσοφος, Σωκράτης, είπε ″γηράσκω αεί διδασκόμενος″.Έτσι μπορώ με αφορμή τα κείμενά σου να σου αφήσω γραπτά κάποιες σκέψεις μου και συναισθήματα και ας αποτελούν αυτά μια κατάθεση ψυχής που εκφράζει ό,τι πιο πλούσιο, πιο ωραίο και πιο βαθύ νιώθω για σένα.
Με άπειρη αγάπη
Η μαμά σου
Αξίζει πολύ, που δίνεις χώρο από τον χώρο σου στην θειούλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά τα λόγια της μου δίνουν κατά καποιο τρόπο δύναμη,
γιατί κάτι οι πανσέληνος, κάτι η Αθήνα (που το καλοκαίρι μας
αποδυναμώνει), κάτι το υπερκινητικό ζουζούνι μου (που λόγω ηλικίας με βγάζει
off),κάτι το άγχος και η αβεβαιοτητα για τους καιρούς που διανύουμε
τα λόγια της μας καλμάρουν και μας ευφησυχάζουν.
Την ζωή μας οφείλουμε να τη δούμε πιο ήρεμα και αισιόδοξα, οι πραγματικές αξίες
της, δεν έχουν κόστος αλλά απλόχερα μας παρέχονται .
Μια βόλτα στο δάσος ή στη θάλασσα είναι το καλύτερο αντιαγχολυτικό.
Μήπως λέω να της δημιουργούσες μία στήλη να δίνει συμβουλές
σε εμάς τις νεότερες που μερικές φορές νιώθουμε να χάνουμε την γή κάτω απο τα πόδια μας?
Φιλάκια πολλά