22.6.16

Happy moments: Ένα αλλιώτικο κατοικίδιο


Μόλις επέστρεψα από εκείνο το ξαφνικό ταξίδι στην Κέρκυρα, μαζί με τη θερμή υποδοχή των κοριτσιών, με περίμενε μία έκπληξη. Τα κορίτσια, μου είχαν φέρει ένα κατοικίδιο. Ένα μωρό μεταξοσκώληκα, τον οποίο προσωπικά τον "γνώρισα" στη φάση της εφηβείας του, αφού τη "μωρουδιακή" του φάση την πέρασε όσο βρισκόμουν στο νησί. Τον μεταξοσκώληκα τον έφεραν από το σχολείο τους τα κορίτσια (μαζί με ένα σημείωμα με οδηγίες εκτροφής και φροντίδας) για να γίνει το κατοικίδιό μας, μέχρι να μεταμορφωθεί σε χρυσαλίδα, οπότε και θα τον επιστρέφαμε στο σχολείο για να ζευγαρώσει, να γεννήσει και να πεθάνει. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής του άλλωστε.

Το μεταξοσκωληκάκι μας έτρωγε ασταμάτητα μουρόφυλλα, τα οποία τα είχαν κόψει τα κορίτσια μαζί με τον μπαμπά από τη μουριά του σχολείου τους. Ήταν η δεύτερη συνεχή χρονιά που βιώναμε αυτή την εμπειρία και ήθελα από πέρυσι να γράψω για αυτό. Φέτος όμως χάρηκα ακόμη περισσότερο, αφού η Μελίβοια είναι πιο μεγάλη και θα μπορούσε να συμμετάσχει και αυτή στη φροντίδα και εκτροφή του.



Την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας να πάρω τα παιδιά από το σχολείο, συνάντησα το δάσκαλο περιβαλλοντικής αγωγής ο οποίος και "ευθύνεται" για το μεταξοσκωληκάκι μας. Τον ευχαρίστησα για τις ευκαιρίες που δίνει στα παιδιά στη βιωματική μάθηση μέσα από όλες αυτές τις υπέροχες δραστηριότητες που επιμελείται με τόση φροντίδα και πιάσαμε τη συζήτηση. Στο σημείο αυτό να κάνω μία παρένθεση και να σημειώσω ότι ο μεταξοσκώληκας είναι μία από τις πολλές δραστηριότητες που κάνουν κάθε χρόνο στα πλαίσια του μαθήματος περιβαλλοντικής αγωγής και λαογραφίας. Άλλες δραστηριότητες είναι ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών από το μικρό αμπελάκι τους σχολείου τους, το μάζεμα της ελιάς, ζύμωμα και ψήσιμο, φύτεμα σπόρων, σκάλισμα, πότισμα και συλλογή των καρπών, άρμεγμα της κατσικούλας, τοποθέτηση αυγών σε κλωσσομηχανή και παρακολούθηση της εκκόλαψης των αυγών και άλλα πολλά. Αν είδατε τη φετινή Πασχαλινή μου ανάρτηση, θα είδατε και το νεαρό παπάκι που μόλις ξεμύτισε από το αυγό μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, στο φετινό Πασχαλινό εργαστήρι του σχολείου μας.


Εκείνη την ημέρα λοιπόν, ο δάσκαλος άρχισε να μου μιλάει για την ιστορία του μεταξοσκώληκα και όχι μόνο και έμαθα εντυπωσιακά πράγματα που ομολογώ ότι δεν ήξερα και αξίζει να μοιραστώ. Τα μόνα πράγματα που ήξερα ήταν ότι τα πρώτα κουκούλια τα έφεραν κρυφά από την Κίνα ο Κύριλος και ο Μεθόδιος μέσα στα κούφια μπαστούνια τους και ότι το μετάξι γίνεται από το μεταξοσκώληκα :)


Έμαθα λοιπόν ότι όλα ξεκίνησαν γύρω στο 3000 π.Χ. όταν η κινέζα αυτοκράτειρα Σι Λιγκ Τσι, πίνοντας στους βασιλικούς κήπους των ανακτόρων το τσάι της κάτω από μία μουριά, ξαφνικά της έπεσε μέσα στο φλυντζάνι ένα κουκούλι. Λόγω της υψηλής θερμοκρασίας του τσαγιού, το κουκούλι άνοιξε και στην προσπάθειά της να το βγάλει έξω, τράβηξε μία λεπτή ανθεκτική ίνα. Έτσι ανακαλύφθηκε το μετάξι!

Έκτοτε άρχισε να καλλιεργείται στην Κίνα και για αρκετά μεγάλο διάστημα τα μεταξωτά υφάσματα παρέμειναν αποκλειστικό προνόμιο της αυτοκρατορικής οικογένειας και των ανώτερων αξιωματούχων. Οι Κινέζοι απαγόρευαν με αυστηρούς νόμους τη διάδοση της σηροτροφίας, ενώ η εξαγωγή των σπόρων του μεταξοσκώληκα τιμωρούταν με θάνατο.

Τον 8ο αιώνα π.χ. το μυστικό μετέφεραν στην Ιαπωνία κάποιοι Κινέζοι μετανάστες που μετέφεραν κρυφά τον σπόρο του μεταξοσκώληκα και την τεχνογνωσία.και μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ. το εμπόριο του μεταξιού στον τότε γνωστό κόσμο το έλεγχε η Συρία και η Περσία. Στη Δύση ήρθε από δύο μοναχούς του Βυζαντίου, τον Κύριλο και τον Μεθόδιο τους οποίους είχε στείλει ο τότε αυτοκράτορας Ιουστινιανός να διαδώσουν το Χριστιανισμό στην Άπω Ανατολή. Τότε λοιπόν έμαθαν τα μυστικά της καλλιέργειας του μεταξιού και όταν επέστρεψαν, μετέφεραν κρυφά μέσα στις κούφιες μαγκούρες τους αυγά μεταξοσκώληκα. Αυτά τα λίγα για την ιστορία...

Έμαθα επίσης ότι ο μεταξοσκώληκας γεννάει αυγά και γεννιέται από αυγά, τα οποία αυγά είναι τόσο μικρά όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας.

via
Η εκκόλαψη των αυγών γίνεται στα μέσα της άνοιξης (μέσα Απριλίου με αρχές Μαϊου). Για να εκκολαφθούν, πρέπει να εκτεθούν σε θερμοκρασία 20-25 βαθμών Κελσίου και θέλουν περίπου 2 εβδομάδες. Αλλά και οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί!!! 100 gr αυγά περιέχουν περίπου 160.000 μεταξοσκώληκες, οι οποίοι παράγουν συνολικά περίπου 250 κιλά κουκούλια. Το άλλο εντυπωσιακό που έμαθα είναι ότι κάθε κουκούλι είναι φτιαγμένο από περίπου 2,5 km κλωστή!!! Εντυπωσιακό; Εντυπωσιακό! Αν κάνω τους απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς μου, αν ο μέσος μεταξοσκώληκας χρειάζεται 10 μέρες να πλέξει το κουκούλι του, σημαίνει ότι πλέκει με ταχύτητα 250 m κλωστή την ημέρα ή αλλιώς 10,5 m την ώρα ή αλλιώς 17,5 cm ανά λεπτό ή αλλιώς 2,9 mm/sec. Εντυπωσιακό;

Από τη στιγμή λοιπόν που θα εκκολαφθεί το αυγό και θα βγει το (αρχικά μαύρο) μωρό μεταξοσκωληκάκι μέχρι που θα πλέξει το κουκούλι του, περνά από 5 ηλικίες και 4 ενδιάμεσους ύπνους. Όταν είναι νεογέννητο έχει 2 - 3 χιλιοστά μήκος και πριν κλειστεί στο κουκούλι του φτάνει τα 8 - 9 εκατοστά. Έχει εντωμεταξύ αυξήσει το βάρος του 10.000 φορές.

Το μόνο που τρώει είναι μουρόφυλλα, τα οποία πρέπει να είναι φρέσκα και μαλακά και να ανανεώνονται 2 φορές την ημέρα γιατί ξεραίνονται. Μάλιστα τις πρώτες μέρες ζωής του τα μουρόφυλλα πρέπει να ψιλοκόβονται (ήταν στις οδηγίες χρήσεως αυτό) :)

Όλη μέρα τρώει και η αλλαγή από μέρα σε μέρα είναι εντυπωσιακή. Το δέρμα του όμως, δε μεγαλώνει ανάλογα με το υπόλοιπο σώμα. Όταν λοιπόν φτάσει στο μέγιστο της επιμίκυνσης του δέρματός του, βγάζει μερικά μεταξονήματα από το στόμα του και την πέφτει για ύπνο (1ος ύπνος). Κατά την διάρκεια του πρώτου ύπνου δημιουργεί νέο δέρμα πιο ευρύχωρο κάτω από το παλιό και μόλις ξυπνήσει, το παλιό αποκολλάται από το σώμα του. Αυτή η αποκόλληση σηματοδοτεί την έναρξη της 2ης ηλικίας. Κάπως έτσι (με ύπνο και ξύπνιο) φτάνει στην 5η ηλικία, οπότε και αρχίζει να πλέκει το κουκούλι του από έξω προς τα μέσα. Φτύνει κλωστή και χορεύει με το σώμα του και κάπως έτσι πλέκει το κουκούλι. Εντυπωσιακό;

via
Έτσι εγκλωβίζεται μέσα και μένει εκεί για περίπου 10 μέρες, οπότε και ολοκληρώνεται η μεταμόρφωσή του σε χρυσαλίδα. Όταν ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση, εκκρίνει μία καυστική ουσία η οποία δημιουργεί μία τρύπα στο κουκούλι, οπότε και βρίσκει διέξοδο να βγει και βγαίνει ως πεταλούδα πλέον. Άπαξ και βγήκε, το κουκούλι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή μεταξιού, γιατί καταστράφηκε (λόγω της τρύπας). Για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή μεταξιού, πρέπει η χρυσαλίδα να θανατωθεί πριν προφτάσει να μεταμορφωθεί και τρυπήσει το κουκούλι.


Έτσι λοιπόν, κάθε μέρα κόβαμε φρέσκα μουρόφυλλα από τη μουριά του σχολείου μας, ταϊζαμε το σκουληκάκι μας πρωί και βράδι, αδειάζαμε τα κακάκια του, παρακολουθούσαμε την ανάπτυξή του, το χαιρετούσαμε όποτε μας θυμόταν (η Μελίβοια κυρίως), μέχρι που ένα πρωί βγήκε η χρυσαλίδα μας και εμείς αρχίσαμε τις χαρές και τα πανηγύρια και την πήγαμε στο σχολείο να ζευγαρώσει.

Τα αυγά που θα γεννηθούν, ο δάσκαλος τα βάζει στην κατάψυξη και του χρόνου στα μέσα της άνοιξης θα τα βγάλει για να αρχίσει νέος κύκλος ζωής.

Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από την όλη εμπειρία. Αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση όμως ήταν διάφοροι γονείς με τους οποίους έτυχε να συζητήσω για το θέμα και έδειχναν αδιάφοροι. "Σκουλήκια θα ταϊζω;;;" μου είπε μια μαμά. "Τι να το κάνω το σκουλήκι; Φυσικά και το πέταξα", μου είπε μία άλλη. Η δε τρίτη, πήγε και άνοιξε το κουκούλι (στο οποίο κοιμόταν και παράλληλα μεταμορφωνόταν το έντομο) και "βρήκα μέσα στο κουκούλι ένα σκουλήκι και το πέταξα στην τουαλέτα" μου είπε χαρακτηριστικά. Ούτε καν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τις "οδηγίες χρήσεως" που συνόδευαν το εντομάκι, ούτε καν μπήκαν στον κόπο να συζητήσουν με το παιδί τους για το θέμα...



Δεν ξέρω αν είμαι γραφική, αλλά προσωπικά, τα αγάπησα τα σκουληκάκια μας και την όλη διαδικασία. Μάλιστα πέρυσι, που έτυχε να πάρουμε δύο, το δεύτερο δεν κατάφερε ποτέ να βγει από το κουκούλι του και μόλις συνειδητοποίησα ότι ψόφησε, βούρκωσα. Ειλικρινά στενοχωρήθηκα. Για αυτό φέτος, όταν είδα την πεταλουδίτσα μας, πανηγύριζα μαζί με τα κορίτσια που τα κατάφερε :)

Είναι ένα από τα πολλά θαύματα της ζωής και θεωρώ τυχερά τα παιδιά μου που είχαν την ευκαιρία να βιώσουν αυτή την εμπειρία. Το πνεύμα της εποχής επιβάλλει τη διάπλαση ανθρώπων σκεπτόμενων, ικανών να κατανοούν τις πληροφορίες και τα δεδομένα του κόσμου και να παρεμβαίνουν στις διαδικασίες συγκρότησής του. Πώς επιτυγχάνεται η καλλιέργεια των γνωστικών ικανοτήτων των παιδιών, πώς αναδεικνύεται η κριτική τους σκέψη αν μείνουν μόνο στη θεωρία; Ειλικρινά απορώ με τον τρόπο σκέψης ορισμένων γονέων που αντί να νιώθουν ευλογία που δίνεται στα παιδιά τους η δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με τη φύση μέσω των δραστηριοτήτων βιωματικής μάθησης, παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους τους φέρνουν σπίτι σκουλήκια, ότι τα παπουτσάκια τους λερώθηκαν από τα χώματα που έσκαψαν για να βάλουν σπόρους, πετάνε στα σκουπίδια τα ζυμωτά ψωμάκια και μηλοπιτάκια που έχουν πλάσει τα παιδάκια με τα χεράκια τους γιατί "δεν είναι νόστιμα", πετάνε τις ζωγραφιές τους στα σκουπίδια "γιατί, τι να τις κάνω;" και άλλα τέτοια καλά. Ειλικρινά απορώ...






38 σχόλια :

  1. Γουάου! Και ξαναλέω... Γουάου! Εκπληκτική ανάρτηση!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μακάρι όταν πήγαινα σχολείο να είχαμε τέτοια "θαύματα". Μπράβο στους δασκάλους που έχουν "ξυπνήσει" και μεταδίδουν τόσο πολύτιμες γνώσεις στα παιδάκια! Όσο για τους γονείς πιστεύω ότι πρέπει να μάθουν να εκτιμούν κάποια πράγματα. Και σκέψου πως η μαμά μου έχει κρατημένες εδώ και 20 χρόνια τις ζωγραφιές μου από το νηπιαγωγείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς δεν εκτιμούν όλοι οι γονείς και έχω πολλαπλά παραδείγματα από γονείς συμμαθητών των κοριτσιών μου. Και με στενοχωρεί αυτή η νοοτροπία.

      Διαγραφή
  3. Εκνευρίστηκα με τους γονείς που περιγράφεις! ειλικρινά! και εκνευρίστηκα γιατί ξέρω ότι υπάρχουν μπόλικοι... μακάρι τα παιδιά τους να επηρεαστούν θετικά από το σχολείο και να δουν τα πράγματα αλλιώς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πόσο εκνευρίστηκα Δάφνη. Όση δουλειά και να κάνει το σχολείο, αν στο σπίτι δεν υπάρχει παιδεία και μάλιστα σε αυτές τις τόσο νευραλγικές ηλικίες που τα παιδιά διαμορφώνουν προσωπικότητα και χαρακτήρα...άστο. Μου λέει η άλλη τις προάλλες που τη ρώτησα αν έφαγαν το μαρουλάκι που της έφερε η κόρη της στο σπίτι (από σπόρο που φύτεψαν τα ίδια τα παιδιά): "μα δεν καταλαβαίνω γιατί τα βάζουν μέσα στα χώματα στον κήπο και λερώνουν τα ρούχα και τα παπούτσια τους! Μας ρωτάνε αν μπορούμε να πλένουμε;" Τι να πεις...

      Διαγραφή
    2. Θυμήθηκα μια χρονιά που είχαμε φτιάξει τρουφάκια στην τάξη....Μια μαμά με σχολίαζε στο μίνι μάρκετ που πήγε να πάρει ένα απο τα υλικά που έπρεπε να κρατάνε τα παιδιά.

      "Δε την καταλαβαίνω αυτή τη δασκάλα. Θα μάθουν λέει προστακτική κάνοντας τρουφάκια. Λες και δεν υπάρχουν ζαχαροπλαστεία. Ευκαιρία να χάσει μάθημα ψάχνει. Λες και θα τα φάμε που θα τα έχουν πιάσει τόσα βρωμόχερα.....

      Είναι πολλά τα παραδείγματα που έχω που θα μπορούσα να σου γράφω ώρες.
      Μπράβο στους δασκάλους σας αλλά μπράβο και σε σας....Ευτυχώς υπάρχουν και οι γονείς που είναι δίπλα μας. Ετσι και αλλιως υπάρχει κάτι κοινό....Η αγάπη μας για τα παιδιά. Για αυτά τα παιδιά λοιπόν εγώ συνεχίζω όσα κάνω....και ας μην καταλαβαίνουν καποιοι πως μάθημα δεν είναι μόνο οι εργασίες στα βιβλία....
      Φιλια πολλα!

      Διαγραφή
    3. Τι λες τώρα!!! Είπε τέτοιο πράγμα;;; Πάλι καλά που στο είπε η υπάλληλος/ιδιοκτήτρια του MM για να ξέρεις με τι γονείς έχεις να κάνεις!!!
      Μπράβο και σε εσένα Άννα για την υπέροχη δουλειά που κάνεις! Τυχεροί οι μαθητές σου!

      Διαγραφή
  4. ποσο ζηλεψα τα σκουλικακια σας!! τι απιστευτη εμπειρια!! Και ποσα πραγματα μαθατε οικογενειακως... Κατι λίγα ηξερα μονο αλλα απο καποια εμεινα με το στομα ανοιχτο... Και πολυ λυπηθηκα που καποιοι γονεις δεν εκτιμανε αυτες τις υπεροχες βιωματικές εμπειριες... αλλα χαιρομαι που τις εκτιματε εσεις Ασπασια μου... Και τις δοκιμαζετε και τις χαίρεστε!!! Σας καμαρώνω.. να το ξερεις!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρε συ τέλειο!!!! μακάρι σε όλα τα σχολεία να γίνονταν τέτοια!!! υπέροχος ο δάσκαλος!!!!!
    όσο για τις μαμάδες που δε τους άρεσε η ιδέα ζήσαμε κάτι παρόμοιο στο δικό μας σχολείο... τα παιδιά της πρώτης δημοτικού ζωγράφισαν τη πεζογέφυρα που περνάει πάνω από το ποτάμι. Σε πολλούς δεν άρεσε.... δε ξέρω τι περίμεναν αλλά έτσι τα αδικούν τα παιδιά και μαζί και τους δασκάλους που προσπαθούν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φοβερή ανάρτηση Ασπασία!Ειλικρινά χαίρομαι που γίνονται τέτοια ωραία ''θαύματα'' σε σχολεία!Είναι λίγες οι περιπτώσεις!!!Όσο για τους μεταξοσκώληκες έμαθα αρκετά και ενθουσιάστηκα!!!Για τους δε γονείς τι να πείς;;;Και το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι υπάρχουν αρκετοί!Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο...τουλάχιστον τα κορίτσια σου μπόρεσαν να βιώσουν την όλη διαδικασία και μάθανε πράγματα!!!Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσωπικά είμαι υπέρ της βιωματικής μάθησης για αυτό και ενθουσιάστηκα πάρα πολύ με την εμπειρία του μεταξοσκώληκα, για αυτό και απόρησα πώς ορισμένοι γονείς δεν "αγκάλιασαν" με τον ίδιο ενθουσιασμό τις προσπάθειες που κάνει το σχολείο και συγκεκριμένα ο δάσκαλος περιβαλλοντικής αγωγής να τα φέρει σε επαφή με τη φύση. Είτε αυτή η φύση σημαίνει μεταξοσκώληκες, είτε χώματα, είτε κατσικούλες.
      Καλημέρα

      Διαγραφή
  7. Δεν θα μου αρεσε να εψω σκουληκακι αλλά αυτο δεν ειναι σκουληκάκι. Ειναι μια μελλοντικη πεταλουδα. Αλλωστε αφου ειναι δραστηριοτητα του σχολειου και μαθαινουν τοσα πραγματα οφειλουμε να δειξουμε ενδιαφερον. Μακαρι ολα τα σχολεια να ειχαν εναν ανθρωπο με τετοια ειδικοτητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, και σκουληκάκι σκέτο να ήταν, πάλι θα το έπαιρνα και θα το φρόντιζα, αν ήταν στα πλαίσια του μαθήματος. Ειλικρινά σου μιλάω.
      Μακάρι όλα τα σχολεία να έβαζαν τη βιωματική μάθηση στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών. Άλλο πράγμα το 'μαθαίνω κάτι θεωρητικά', άλλο πράγμα το 'βιώνω'.

      Διαγραφή
  8. Δεν θα μου αρεσε να εψω σκουληκακι αλλά αυτο δεν ειναι σκουληκάκι. Ειναι μια μελλοντικη πεταλουδα. Αλλωστε αφου ειναι δραστηριοτητα του σχολειου και μαθαινουν τοσα πραγματα οφειλουμε να δειξουμε ενδιαφερον. Μακαρι ολα τα σχολεια να ειχαν εναν ανθρωπο με τετοια ειδικοτητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Mου άρεσε τόσο πολύ η ανάρτησή σου. Ήταν τόσο "ζωντανή" και γεμάτη από ενθουσιασμό και συναισθήματα, που μου μετάδωσες κι εμένα τον ίδιο ενθουσιασμό για όλες τις πληροφορίες που μας έδωσες για το μεταξοσκώληκα. Σκουληκάκι δεν ξέρω αν θα έπαιρνα στο σπίτι. Μπορεί και να τους ζητούσα να μη μας δώσουν, γιατί όλη αυτή η διαδικασία με τα κατεψυγμένα αυγά θα μου δημιουργούσε ένα συναίσθημα ότι επεμβαίνουμε στη φύση, ενώ θα προτιμούσα να την αφήναμε να δράσει μόνη της κι ας μη μάθαιναν τα παιδιά για τον κύκλο ζωής της πεταλούδας με βιωματικό τρόπο. Θα μου άρεσε όμως να καλλιεργούν τα παιδιά στο σχολείο ή να φροντίζουν ζωάκια. Όμως, ποτέ δε θα συμφωνήσουν όλοι οι γονείς σε ένα σχολείο. Ο καθένας ζητάει τόσο διαφορετικά πράγματα για την εκπαίδευση των παιδιών, που είναι τόσο συχνό το φαινόμενο κάποιοι να ενθουσιάζονται με μια ιδέα και άλλοι να τη βλέπουν κακή. Αναρωτιέμαι πως νιώθουν οι δάσκαλοι όταν καμιά φορά εμείς οι γονείς απαξιώνουμε με άσχημο και υποτιμητικό τρόπο το έργο τους.(Ελίνα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελίνα, τα αυγά τα βάζει ο δάσκαλος στην κατάψυξη για να τα συντηρήσει, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στα παιδιά του χρόνου να ξαναζήσουν την εμπειρία. Εμείς στο σπίτι δεν παίρνουμε αυγά. Παίρνουμε νεογνά μεταξοσκωληκάκια, τα φροντίζουμε, τα ταϊζουμε μέχρι να φτιάξουν κουκούλι και να γίνουν πεταλούδες. Δεν είναι καθόλου σιχαμερό το θέαμα, ούτε η διαδικασία. Believe me. Και οι μεταξοσκώληκες πλάσματα της φύσης είναι και μάλιστα πολύ καθαρά. Δεν είπα να μας δώσει ο δάσκαλος αρουραίους που φέρουν μολυσματικές ασθένειες ή φίδια που μπορεί να μας τσιμπήσουν ή κατσίκα που δεν έχουμε που να τη βάλουμε. Υπάρχουν και όρια. Αλλά πίστεψέ με είναι μαγική εμπειρία το να βιώνεις ιδίοις όμμασι τον κύκλο ζωής ενός μεταξοσκώληκα :)
      Όσο για τους δασκάλους, απογοήτευση θα νιώθουν φαντάζομαι.
      Και όσο για την κατάψυξη...εδώ καταψύχουμε ωράρια ανθρώπου για να βγάλουμε στο μέλλον ανθρώπους. Αυτό δεν είναι παρέμβαση στη φύση;
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
    2. Παρέλειψα να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια :)
      Πολλά ευχαριστώ και εύχομαι τα παιδιά σου χθες να έφαγαν τηγανητές πατάτες που τόσο αγαπούν :) Ας μην καταλαβαίνουν οι άλλοι τι λέμε, αρκεί που καταλαβαίνεις εσύ :) Φιλιά!

      Διαγραφή
    3. Nαι, κατάλαβα τι γίνεται. Είναι παρέμβαση και αυτό που αναφέρεις και όλη μας η ζωή έτσι όπως ζούμε στο σύγχρονο κόσμο, αλλά δεν είμαι από αυτούς που τα καταδικάζουν. Ούτε την ενέργεια του δασκάλου βρίσκω κακή, αν δεν έγινα αντιληπτή.

      Διαγραφή
    4. Έγινες αντιληπτή. Απλά μου έδωσες αφορμή να το διευκρινίσω σε όσους ενδεχομένως εγώ δεν έγινα αντιληπτή :)

      Διαγραφή
  10. Κι εγώ απορώ Ασπασία... δεν καταλαβαίνω πόσο επιλεκτικά δουλεύει το μυαλό πολλών ανθρώπων. Γιατί επιλογή είναι, αν μπαίνεις στη διαδικασία να κοιτάς τη ζωή δημιουργικά ή επίπεδα. Είναι υπέροχο που υπάρχουν σχολεία που δίνουν ερεθίσματα στα παιδιά. Έτσι και στον παιδικό σταθμό που πάμε, τα παιδάκια αποκτούν βιωματικά γνώσεις. Βέβαια, αυτή τη συγκεκριμένη διαδικασία δεν την έχουμε ζήσει! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία, αν του χρόνου καταφέρουμε να βρεθούμε κάπως-πως εκείνη την περίοδο, θα ζητήσω από το δάσκαλό μας να μας δώσει ένα μεταξοσκωληκάκι και για εσάς. Και μετά από έναν μήνα να ξαναβρεθούμε για να μου δώσεις την πεταλούδα να την πάω πίσω για ζευγάρωμα. Ελπίζω να τα καταφέρουμε :)

      Διαγραφή
  11. Ασπασία μου μπράβο σου για την φροντίδα και την σημασία-φροντίδα που έδωσες στο σκουληκάκι σας. Έδωσες το καλό παράδειγμα στα κοριτσάκια σου και είμαι σίγουρη που θα εκτιμούν πολλά περισσότερα από εδώ και στο εξής..δυστυχώς η νοοτροπία ορισμένων ανθρώπων είναι απαράδεκτη, για αυτό και τα παιδάκια των συγκεκριμένων κυνηγούν να σκοτώσουν μικρά μυρμγκάκια που πετυχαίνουν στην αυλή, σαλιγκάρια και τα συναφή..Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν σχολεία με τόσο όμορφες δραστηριότητες και ζηλεύω πολύ περισσότερο που δεν έχω την δυνατότητα να στείλω και τα δικά μου πιτσιρίκια στο δικό σας το σχολείο!!Ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες μία τόσο τρυφερή ανάρτηση μαζί μας με τόσο σημαντικό μήνυμα!! Ελπίζω να γίνει μάθημα και για εμάς τους υπόλοιπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου, σας πέφτει μακριά το σχολείο μας :) Τι καλά θα ήταν να ήσασταν μαζί μας...
      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Εύχομαι το μήνυμα να το πήραν οι γονείς της "άλλης όχθης", που είναι κατά της βιωματικής μάθησης γιατί λερώνει, αηδιάζει, κουράζει κλπ. Και πολύ θα ήθελα αν με διαβάζει κάποιος τέτοιος γονέας, να μου καταθέσει τη δική του οπτική για το θέμα γιατί αδυνατώ να την κατανοήσω. Μάλλον είμαι πολύ "προχώ" που μου αρέσει να εκτρέφω "σκουλήκια", που βάζω τα παιδιά μου να περπατούν ξυπόλυτα στα χώματα όταν πάμε στο χωριό, που χαίρομαι να έρχονται από το σχολείο με χώματα από τον κήπο, που απολαμβάνω στη σαλάτα μου το μαρουλάκι που έσπειραν με τα χεράκια τους, που δε με πειράζει να χαϊδεύουν αρνάκια και κουνέλια και δε φοβάμαι "μήπως μολυνθούν" (το άκουσα και αυτό. Από το αρνάκι. Μα το αρνάκι;;;)

      Διαγραφή
  12. Φοβερή εμπειρία Ασπασία μου! Μπράβο και σε εσένα και στο σχολείο σας που παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες! Πραγματικά πολύ εντυπωσιακό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ασπα στο είπα και στο instagram,εκστασιαστηκα με όλη αυτή την εμπειρία που ζησατε... Εντυπωσιαστηκα πολύ με όλες τις πληροφορίες μα και με τα μαθηματικά σου!! Είμαι τόσο μα τόσο υπέρ της βιωματικής μάθησης και επειδή ξέρω πολύ καλά πως εδώ δεν πρόκειται να ζησουμε κάτι τέτοιο, παλεύω με νύχια και με δόντια να προσφέρω εγώ όσες βιωματικες εμπειρίες μπορώ!! Όσο για αυτή την ελληνική νοοτροπία... Άστα. Η παιδεία είναι το Α και το Ω που μας λείπει σε αυτή την χώρα. Είναι θλιβερό που συνεχίζουν αυτές οι αντιλήψεις και σε νέους γονείς και προσωπικά μου προκαλεί τεράστια απέχθεια να το βλέπω να συμβαίνει γύρω μου. Ωστόσο κρατάω γερά το δικό μας οχυρό, ελπίζοντας πως θα κάνουμε την διαφορά έστω και στον δικό μας μικρόκοσμο... Σας φιλώ γλυκά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ σε φιλώ Γιάννα μου! Σε χαίρομαι για τη στάση σου και τον τρόπο που μεγαλώνεις το μαϊμουδάκι σου. Έχει να μάθει πολλά από εσένα.

      Διαγραφή
  14. Εκπληκτική ανάρτηση. Ολο έλεγα πότε θα βρω το χρόνο να τη διαβάσω και να που τον βρήκα τελικά σήμερα. Τα περισσότερα από αυτά που έγραψες δεν τα γνώριζα όπως κι εσύ. Ήξερα μόνο τα βασικά. Είναι ένα θαύμα ζωής αυτό που συνεβη και τόσο πραγματικά χρήσιμο να το παρακολουθήσουν τα παιδιά.

    Οσο για τους άλλους γονείς που ανέφερες, πραγματικά με συγκλονίζουν ορισμένες φορές με την απάθεια και την αδιαφορία τους. Σκέφτομαι μόνο ότι αυτοί οι αδιάφοροι γονείς μεγαλώνουν παιδιά που αύριο μεθαύριο θα είναι οι συνάνθρωποι των δικών μου-σου-του παιδιών και θλίβομαι με την κοινωνία την οποία δημιουργούμε. Κρίμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ για αυτό θλίβομαι, Χρυσαυγή! Γιατί αυτοί οι γονείς είναι που δημιουργούν τους απαθείς ενήλικες του αύριο και η άσχημη νοοτροπία διαιωνίζεται. Και ειλικρινά απορώ πώς δεν βρίσκουν εκπληκτική μία τέτοια εμπειρία. Προσωπικά κατενθουσιάστηκα!!!
      Προσπαθώ στα παιδιά μου να τα μάθω να αγαπούν τα μερμηγκάκια και όταν τα βλέπουν στο δρόμο να περνάνε από δίπλα και όχι από πάνω τους (και εγώ αυτό κάνω). Με τα κουνουπάκια βέβαια δεν ξέρω πώς θα το πετύχω αυτό (καθώς τα σκοτώνω στυγνά μπροστά τους) αλλά εδώ που τα λέμε τα κουνούπια μας πίνουν το αίμα. Τα μυρμήγκια δε μας ενοχλούν και σε αυτό πρέπει να εστιάσω μάλλον. Χαχα :)

      Διαγραφή
  15. Μεγάλωςα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη του Έβρου.Όταν ήμουν 6 χρονών η γιαγιά μου ακόμα έκανε εκτροφή μεταξοσκώληκων για βιοποριστικούς λόγους.Είχαμε με την αδερφή μου από 2-3 σε ενα κουτί παπουτσιών δίπλα στο κρεβάτι μας..πηγαίναμε με το μπαμπά μου κ κόβαμε μαρουλόφυλλα. Ακόμη θυμάμαι τον ήχο που έκαναν τη νύχτα καθώς μασουλούσαν τα φύλλα. Νιώθω τυχερή που τα έζησα αυτά..που έπιανα τα κλωσσόπουλα και άκουγα την καρδούλα τους να χτυπάει..που χάζευα τις μέλισσες από την κυψελη της γιαγιάς να κουβαλάνε το πολύτιμο φορτίο τους..Λυπάμαι που τα παιδιά μου (6&1 έτους)μεγαλώνουν στη μεγαλούπολη κ δεν έχω τη δυνατότητα να τα στείλω σε ενα σχολείο σαν το δικό σας..όμως όλο το χειμώνα φέρναμε στο σπίτι σαλιγκάρια που συναντούσαμε στο πάρκο, τα βάζαμε σε γυάλινο βάζο κι ανοίγαμε τρύπες στο καπάκι.. Μαζεύουμε φύλλα από παντού κ τους έκανα φυτολόγιο. Το χειμώνα μαζεύουμε κάστανα κ βελανίδια σε καλαθάκια.Κάνω ο, τι μπορώ για να πάρουν μια μικρή γεύση από την αληθινή ζωή δίπλα στη φύση.. Μακάρι να μπορούσαν όλοι να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι αυτό για τα σημερινά παιδιά..πόσο τους λείπει κι ας μη το ξέρουν- Νέλη-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να το καταλάβαιναν, Νέλη, αλλά δυστυχώς δε δίνουν όλοι οι γονείς βάση στη φύση και στη βιωματική μάθηση. Και το φτωχό μου μυαλό αδυνατεί να το κατανοήσει, γιατί συμβαίνει αυτό...
      Με συγκίνησε η κατάθεση της εμπειρίας που έζησες σαν παιδί...

      Διαγραφή
  16. συγκινηθηκα με την αναρτηση σου..θαυμαζω που το σχολειο σας εχει τοσο ομορφα πραγματα να διδαξει στα παιδια..ουσιαστικα πραγματα που δεν θα μπορεσουν ισως να βιωσουν ξανα ειδικα τα παιδια των μεγαλων πολεων..λογο καταγωγης (Εβρος) και λογω επαγγελματος του μπαμπα μου μεγαλωσα με μεταξοσκωληκες..ωω ναι!οταν τα αλλα παιδακια ειχαν για κατοικιδια σκυλακια κτλ εγω ειχα μεταξοσκωληκες..ειδικοτερα οταν λογω του μεταπτυχιακου του μπαμπα μου επρεπε να μετακομοισουμε στην πρωτευουσα και μεις για ενα μικρο χρονικο διαστημα οπου μεναμε σε μια πολυκατοικια οπου απαγορευοταν να μενουν παιδια!!! και ζωα!!!εμενα "κρυφα" για 1,5 χρονο..και το κατοικιδιο μου ηταν αυτα τα σκουληκακια..ακομη θυμαμαι τα βραδια που μαζευαμε μουροφυλλα απο τις ελαχιστες μουριες του Βοτανικου..(τοτε ακομη υπηρχαν)..συγχαρητηρια που ασχολειστε τοσο πολυ με την ουσιαστικη μορφωση των παιδιων σας και τους δημιουργητε αναμνησεις..οπως ειπες και συ..τιποτα δεν ειναι δεδομενο για ολους..και δυστυχως υπαρχουν και γονεις που δεν τους ενδιαφερει και πολυ..Χρυσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, τώρα τρελάθηκα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Υπάρχουν πολυκατοικίες όπου απαγορεύεται να μένουν παιδιά;;;;;;;;;;;;;;;;; Στην Αθήνα;;;;;;;;;; Τι λες τώρα!!! Έχω μείνει με το στόμα ανοικτό.
      Σε ευχαριστώ πολύ και για τη δική σου κατάθεση της εμπειρίας που έζησες σαν παιδί, Χρύσα. Καλημέρα :)

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts