Happy moments: Χρώμα και φως - Το δικό μας Πάσχα

Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! Επιστρέψαμε και εμείς στη βάση μας μετά από μίνι ξέγνοιαστες διακοπές, τις οποίες ευχαριστηθήκαμε πολύ, αλλά ομολογουμένως θα ήταν πολύ καλύτερες αν ο καιρός δε μας τα έκανε μαντάρα Δευτέρα και Τρίτη του Πάσχα (που τις περάσαμε καίγοντας και σκαλίζοντας ξύλα στο barbecue του κήπου με την καταιγίδα να δίνει και να παίρνει στα δύο μέτρα απόσταση - είχε τη χάρη του και αυτό δε λέω) και αν δεν ταλαιπωρούμασταν στο ταξίδι πέρα-δώθε με τόσο μποτιλιάρισμα στις εθνικές οδούς από την κίνηση. Τα δε κορίτσια, το ευχαριστήθηκαν περισσότερο, αφού κάθισαν 10 ολόκληρες μέρες (πήγαμε Σάββατο του Λαζάρου, τις αφήσαμε στον παππού και τη γιαγιά και επιστρέψαμε ξανά τη Μεγάλη Παρασκευή για να κάνουμε Πάσχα όλοι μαζί).

Το φετινό μας Πάσχα ξεκίνησε (όπως και πέρυσι, αλλά και πρόπερσι) με το πασχαλινό εργαστήρι στην αυλή του σχολείου των κοριτσιών. Ένα αγαπημένο event που φροντίζουμε να μη χάνουμε, καθώς περνάμε πάρα πολύ όμορφα μικροί και μεγάλοι. Συμμετέχουμε σε διάφορες δραστηριότητες, αναβιώνουμε πασχαλινά έθιμα και εκφραζόμαστε δημιουργικά.



Π.χ. φέτος ζυμώσαμε και ψήσαμε στο φούρνο του σχολείου λαμπριάτικες κουτσούνες τις οποίες μετά φάγαμε. Μοσχομύριζαν γλυκάνισο και γαρύφαλλο. Ζυμώσαμε λαζαράκια τα οποία κρατήσαμε ως διακοσμητικά. Βάψαμε κόκκινα αυγά, φτιάξαμε πασχαλινά καλαθάκια για τα αυγουλάκια μας, χρωματίσαμε γυάλινα βάζα τα οποία μετατρέψαμε σε πασχαλινά φαναράκια (το δικό μας δε, το καμαρώναμε τόσο που στο τέλος έγινε σκόνη και θρύψαλλα στο διάδρομο της πολυκατοικίας όταν επιστρέψαμε για να φορτώσουμε τις βαλίτσες για το ταξίδι), γράψαμε ευχές στο δέντρο των ευχών, φτιάξαμε κουνελοαυτιά τα οποία και φορέσαμε μικροί μεγάλοι και φωτογραφηθήκαμε (όσοι με ακολουθείτε στο instagram θα είδατε τον μπαμπά μας), φτιάξαμε ανοιξιάτικα στεφάνια, διακοσμήσαμε λαμπάδες, καμαρώσαμε τις κεραμικές δημιουργίες από το μάθημα κεραμικής/εκαστικών των παιδιών μας και φεύγοντας πήραμε μια χάρτινη τσάντα γεμάτη πασχαλινές δημιουργίες από το σχολείο.

Το πιο όμορφο από όλα όμως ήταν ότι είδαμε μπροστά στα μάτια μας το θαύμα της ζωής! Ένα παπάκι να βγαίνει από το αυγό, τα οποία αυγά είχαν τοποθετήσει τα παιδιά στην κλωσσομηχανή μαζί με τον δάσκαλο περιβαλλοντικής αγωγής, περίπου έναν μήνα πριν, μαζί με αυγά κότας. Το αγαπώ το σχολείο τους! Το αγαπώ για όλες τις ευκαιρίες βιωματικής μάθησης που τους προσφέρει απλόχερα.

Αφού χορτάσαμε πασχαλινό εργαστήρι, ανηφορίσαμε για την ηπειρώτικη εξοχή, για το σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Όλα τα Πάσχα των 18 πρώτων χρόνων της ζωής μου τα περνούσαμε στο πατρικό του μπαμπά μου στην Κέρκυρα. Έκτοτε, το δικό μου πατρικό ή κάποιος άσχετος προορισμός είναι οι συνήθεις πασχαλινοί προορισμοί μου, με το πατρικό του Θοδωρή να διεκδικεί και να κερδίζει τις μισές πασχαλινές διακοπές του έγγαμου βίου μου. Δίκαιη "μοιρασιά", δεν μπορώ να πω :)

Η άνοιξη σε όλο το μεγαλείο της. Χρώμα παντού. Φως παντού. Ολάνθιστος ο κήπος του παππού και της γιαγιάς, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Τα τριαντάφυλλα είχαν την τιμητική τους. Ανάμεσά τους και μία ρίζα που βρήκε η μαμά μου ανθισμένη, χρόνια μετά, στα ερείπια του πατρικού της στο χωριό (είχα γράψει πριν 3 χρόνια για αυτό το μέρος), την οποία και μεταφύτευσε στον κήπο της. Και αυτή θέριεψε και έγινε θάμνος ολόκληρος. Μια τριανταφυλλιά που είχε η γιαγιά μου στο χωριό πριν 60+ χρόνια και τώρα ξαναγεννήθηκε για να μυρίζουν τα μυρωδάτα άνθη της, τα δισέγγονά της. Μυρίζει τόσο όμορφα αυτή η τριανταφυλλιά. Φέρει πάνω της τον αέρα του βουνού και τις παιδικές μου αναμνήσεις όταν έβλεπα τη γιαγιά μου να την κλαδεύει, να την σκαλίζει και να την ποτίζει. Μιλάμε για 35 χρόνια πριν. Και το θυμάμαι σαν να ήταν χθες.

Άλλα δέντρα ανθισμένα, άλλα δέντρα γεμάτα καρπούς. Έκοβες το κουμ κουάτ από το δέντρο και το έτρωγες ωμό και άπλυτο...

...ή γευόσουν την φρέσκια μαρμελάδα της γιαγιάς.

Λεμόνια, μούσμουλα (ή μέσκουλα ή μέσπιλα ή δέσπολα ή νέσπουλα ή νόσπολα - πες μου πώς τα λες να σου που από που κρατάει η σκούφια σου), πορτοκάλια, νεράτζια. Τόσα μα τόσα πολλά, που θαρρείς ότι θα σπάσουν τα κλαδιά των δέντρων από το βάρος.

Ως και μανιτάρια ανακάλυψα, στις σκιές των δέντρων του κήπου.

Μου αρέσει η άνοιξη στο πατρικό μου. Η άνοιξη και το καλοκαίρι. Γιατί όλη μέρα είμαι έξω. Έξω στον κήπο, έξω στη θάλασσα, έξω βολτάροντας στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης, έξω απολαμβάνοντας τον καφέ μου με θέα τα αραγμένα ιστιοπλοϊκά, έξω τρώγοντας φρέσκο χταποδάκι ή σουπιές στις ψαροταβέρνες, έξω πίνοντας κόκκινο κρασί σε κάποιο "κρυμμένο" στα στενά cozy μπαράκι, έξω για κάποια ημερήσια εξόρμηση στην ηπειρώτικη εξοχή. Το σπίτι, μας "βλέπει" μόνο για ύπνο. Βέβαια το πασχαλινό φετινό 'έξω', περιορίστηκε στον κήπο, λίγη θάλασσα και την εκκλησία, αφού οι μέρες ήταν λίγες, το κλίμα των ημερών "επέβαλλε" κατάνυξη, ο καιρός τη Δευτέρα ήταν ακατάλληλος για σουλατσάρισμα και την Τρίτη είχαμε ταξίδι.

Τα δε κορίτσια, δεν ήθελαν να φύγουν. Και πώς να θέλουν με τόση ελευθερία, με τόσες βόλτες, με τόσο παιχνίδι! Δεν υπάρχει πρόγραμμα στις διακοπές #myrules. Τρώνε ό,τι θέλουν, όσο θέλουν και αν θέλουν, κοιμούνται όποτε θέλουν, ντύνονται όπως θέλουν. Γενικά τις αφήνω ελεύθερες. Δεν ξέρω αν κάνω καλά, απλά έτσι κάνω. Το πρόγραμμα και τα όρια είναι για όλον τον υπόλοιπο χρόνο άλλωστε. Οι διακοπές είναι να ξεφεύγεις από τα καθιερωμένα. Πηγαίναμε πολλές φορές την ημέρα να χαϊδέψουμε το αλογάκι, πήραμε την τσάπα, ψάξαμε τα 70 κρυμμένα πασχαλινά αυγουλάκια που έκρυψε η μαμά στα λουλούδια και τα δέντρα του κήπου, ταϊσαμε τις κοτούλες, κάναμε ποδήλατο.

Η ημέρα του Πάσχα ξεκίνησε με φραπεδάκι και τσουρέκι της γιαγιάς δίπλα στο barbecue της αυλής μέχρι να πέσουν τα κάρβουνα για τη σούβλα, και γενικά όλη μέρα τη βγάλαμε στο barbecue και τον κήπο τρώγοντας, παίζοντας και πίνοντας κρύο και ζεστό καφέ, με τη φωτιά να μη σταματάει να καίει.




Πρόσθεσα και λίγες χρωματικές τσαχπινιές με κορδέλλες, φαναράκια και πασχαλινές χειροτεχνίες των κοριτσιών από το σχολείο, έτσι για να δώσω μία ξεχωριστή νότα στην ημέρα. Ένα από τα motto μου είναι #FindAReasonToCelebrate και το Πάσχα είναι μια χαρά λόγος :)

Και κάποια στιγμή οι διακοπές τελείωσαν και επιστρέψαμε πίσω. Γεμάτοι εικόνες και χαρούμενες ανέμελες στιγμές με ανθρώπους αγαπημένους. Στιγμές που κυλούν νωχελικά αργά, όλα γίνονται σε slow motion, προλαβαίνεις να τα χαρείς. Μου φαίνεται η ζωή κυλάει πολύ αργά εκεί στην εξοχή. Ή μήπως είναι οι διακοπές που πολλαπλασιάζουν τη διάρκεια του χρόνου; Παρά τη μουντάδα του καιρού τις περισσότερες μέρες, αυτό που μου έμεινε από αυτό το Πάσχα ήταν χρώμα και φως! Αγάπη και φως. Μια πολύ γλυκιά αίσθηση. Εύχομαι και το δικό σας Πάσχα να ήταν εξίσου όμορφο και χαλαρωτικό.

Αγάπη και φως, my lovable friends! Μη σταματάτε να φτιάχνετε όμορφες, φωτεινές, αγαπησιάρικες, χαρούμενες, χρωματιστές στιγμές για εσάς και τους αγαπημένους σας. Τι μένει στο τέλος; Οι αναμνήσεις μένουν. Οι στιγμές. Οι όμορφες στιγμές που παγώνουν στο χρόνο. Με το νου, με την καρδιά, με τη φωτογραφική σας μηχανή. Ζήστε, χαρείτε και φωτογραφήστε.

Σας φιλώ!