29.5.18

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Μα.Μού.Νια. Ον δε γουόλ!


Μα.Μού.Νια πάνω σε τοίχους. Απαράδεκτα πράγματα!!!

[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 6 - 6,5 χρονών και 3,5 - 4 χρονών αντίστοιχα]

#1
Ένα απόγευμα, μετά το σχολείο, ήταν ξαπλωμένες και οι δύο στον καναπέ και χαλάρωναν βλέποντας κινούμενα σχέδια. Ζητάω από τη Δάειρα να με βοηθήσει λίγο να τακτοποιήσουμε το σπίτι...

Εγώ: Δάειρα, βοήθησε με σε παρακαλώ. Τακτοποίησε ό,τι δικό σου και της Μελίβοιας βλέπεις τριγύρω που δεν είναι στη θέση του... βιβλία, ρούχα, παιχνίδια... και εγώ θα ασχοληθώ με όλα τα υπόλοιπα.
Δάειρα: Τι λες;;; Αυτό δεν είναι δίκαιοοοοο!!! Θα είμαστε εμείς οι γκουβερνάντες και η Μελίβοια θα κάθεται αραχτή και λάιτ στον καναπέ; Θα παραιτηθώ!

No comment.


#2
Περασμένος Οκτώβριος. Ήμασταν και οι τρεις στο αυτοκίνητο. Για να μη βαριούνται, τους πιάνω τη συζήτηση ως συνήθως. Ξεκινώ με τη Μελίβοια...

Εγώ: Μελίβοια, ξέρεις τις ημέρες της εβδομάδας;
Μελίβοια: Ναι.

Εγώ: Για πες τες...
Μελίβοια: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Έκτη...

(... στο σημείο αυτό τη διακόπτει η Δάειρα...)

Δάειρα: Σιγά μην τη λένε και Πρώτη Γυμνασίου... Παρασκευή, Μελίβοια. Πα-ρα-σκευ-ή.
Μελίβοια: Α, ναι. Παρασκευή! (... σκέφτεται...) χμμμ... Δάειρα πώς τη λένε την άλλη μέρα που δεν πάμε σχολείο;;;

Δάειρα: Σάββατο, Μελίβοια.
Μελίβοια: Α, ναι. Σάββατο! (... ξανασκέφτεται...) χμμμ... και την άλλη;;;

Δάειρα: Κυριακή.
Μελίβοια: Α, ναι. Κυριακή. Ορίστε, τις ξέρω!

Τουλάχιστον ξέρει το 57%. Κάτι είναι και αυτό για προ-προνηπιάκι.


#3
Ήμασταν οι δυο μας στο αυτοκίνητο και είχαμε πιάσει συζήτηση. Κάποια στιγμή τη ρωτάω στο άσχετο...

Εγώ: Δάειρα, με αγαπάς;
Δάειρα: Σε αγαπώ πιο πολύ και από το ίδιο μας το αμάξι!
Εγώ: Τον μπαμπά τον αγαπάς;
Δάειρα: Τον μπαμπά τον αγαπώ 1.003 τσικ παραπάνω.
Εγώ: Τη Μελίβοια την αγαπάς;
Δάειρα: Εννοείται! Η αδερφή είναι η χαρά της ζωής!!! Αλλά είναι και μεγάλο βάσανο...

Ooo - μιιι - τζιιι!!! Τι να πρωτοσχολιάσω;;;


#4
Όπως έγραφα και στον προηγούμενο δεκάλογο... Α' δημοτικού φέτος, νέο σχολείο, νέοι φίλοι, νέο περιβάλλον, όλα νέα. Ακόμη και το μεσημεριανό μενού. Το οποίο μενού, δεν έλεγε να το συνηθίσει, με αποτέλεσμα κάθε μέρα σχεδόν να μην τρώει το φαγητό της, εκτός εάν το μενού είχε μακαρόνια, παστίτσιο ή μπιφτεκάκι. Ένα απόγευμα λοιπόν, μετά το σχολείο...

Εγώ: Τι φαγητό είχατε σήμερα;
Δάειρα: Κρέας κόκκινο (σημ. κοκκινιστό εννούσε) με κριθαράκι.
Εγώ: Έφαγες;
Δάειρα: Ναι, έφαγα σχεδόν όλο το κρέας και λίγο από το κριθαράκι.
Εγώ: Λίγο, πόσο λίγο;
Δάειρα: Περίπου 3 με 4 κόκκους από τους 90 σύνολο.

Και μετά τον 4ο κόκκο, βαρυστομάχιασε και σταμάτησε. End of story.


#5
Έχουμε πάει για φαγητό έξω και παραγγέλνουν και τα δύο τους μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα. Μόλις έρχεται το φαγητό, σηκώνομαι να τους τοποθετήσω την πετσέτα σαν σαλιάρα στο λαιμό τους. Η Μελίβοια δέχεται. Η Δάειρα αρνείται.

Δάειρα: Δε θέλω. Δεν είμαι μωρό.
Εγώ: Μα δεν είναι αυτό το θέμα. Το ξέρω ότι δεν είσαι μωρό. Για να μην λερωθείτε καταλάθος, το κάνω. Όλοι φοράνε. ΚΑΙ η Μελίβοια ΚΑΙ τα παιδάκια δίπλα. Για κοίτα... (και της δείχνω τα παιδιά στο διπλανό τραπέζι).
Δάειρα: Μα δεν είναι ωραίο να ξεχωρίζεις;;; Γιατί να είσαι ίδιος με τους άλλους;;;!!!

Τόσα παιδικά βιβλία τους έχω διαβάσει για τη μοναδικότητα της διαφορετικότητας και από ό,τι φαίνεται το εμπέδωσε για τα καλά.


#6
Τη νευρίασα με κάτι...

Δάειρα: Μεγάλη σαραντάχρονη μαμά, την πίεση μου ανέβασες. Αμάν πια.

Και μεγάλη. Και σαντάχρονη. Και πίεση. Και αμάν. 


#7
Πηγαίναμε στον παιδίατρο για εμβόλιο. Ήμασταν οριακά χρονικά στο ραντεβού μας και ήμουν λίγο στην τσίτα για να μην αργήσουμε. Με το που μπαίνουμε στο αυτοκίνητο...

Εγώ: Κορίτσια, σκεφτείτε θετικά να βρούμε πάρκιγκ, γιατί εάν δε βρούμε πάρκιγκ κατευθείαν, θα αργήσουμε. Βάλτε όλη τη θετική σας ενέργεια για να βρούμε.
Δάειρα: (απευθυνόμενη σε εμένα και τη Μελίβοια) Ρε κορίτσια, μην σπαταλάτε τη θετική σας από τώρα! Ο γιατρός είναι μακριά ακόμη.

No comment.


#8
Η Μελίβοια για κάποιο λόγο δε φοβάται τις αράχνες, αλλά τρέμει στη θέα των μυρμηγκιών και των μυγών. Ίσως επειδή τις αράχνες τις βλέπει πάντα ακίνητες ενώ τα άλλα δύο είδη σε υπερδιέγερση. Έχει μπει που λέτε μια μύγα μέσα στο σπίτι και άρχισε να φωνάζει κλαίγοντας να διώξουμε τη μύγα. Μετά από αρκετή ώρα προσπάθειας, τα καταφέραμε να τη βγάλουμε από το παράθυρο (βασικός κανόνας του σπιτιού: δε σκοτώνουμε τίποτα). Η Μελίβοια έντρομη...

Μελίβοια: Μαμά, έφυγε η μύγα;
Εγώ: Ναι, μην ανησυχείς.

Μελίβοια: Και που πήγε;
Εγώ: Ξέρω εγώ;;; Κάπου μακριά θα πήγε.

Μελίβοια: Στην Πρέβεζα;
Εγώ: Όχι. Κάπου πιο μακριά. Στην Αφρική.

Μελίβοια: Και πόσο μακριά είναι η Αφρική;
Εγώ: Πάρα πολύ μακριά!

Μελίβοια: Πας με αεροπλάνο εκεί;
Εγώ: Ναι, με αεροπλάνο πας.

Μελίβοια: Μαμά, όταν μεγαλώσω μπορώ να πάρω ένα αεροπλάνο να πάω στην Αφρική να βρω τη μύγα να τη σκοτώσω;

No comment.


#9
Είμαστε στο σπίτι. Η Δάειρα δοκιμάζει τα καινούρια μαύρα ολόσωμα ισοθερμικά εσώρουχά της που αγοράσαμε για το σκι και δεν ήθελε να τα βγάλει. Είναι καλυμμένη παντού, εκτός από το κεφάλι, τις παλάμες και τις πατούσες της (κάνε εικόνα). Όπως έπαιζαν με τη Μελίβοια, κάποια στιγμή τσακώνονται και έρχεται η μικρή κλαίγοντας να μου κάνει παράπονα...

Μελίβοια: Μαμά, η Δάειρα μου επιτέθηκε με τη στολή του Νίντζα!!!

No comment.


#10
Η Δάειρα, όταν κυκλοφορούμε, συχνά διαβάζει ό,τι βλέπει τριγύρω. Επιγραφές καταστημάτων, διαφημιστικές αφίσες, συνθήματα σε τοίχους κλπ.
Κάποια στιγμή βλέπει σε έναν τοίχο ένα σύνθημα που ήταν γραμμένο με κεφαλαία: ΒΑΖΕΛΟΙ ΜΟΥΝΙΑ. Αρχίζει να διαβάζει...

Δάειρα: Βά-ζε-λοι μού-νια. Μούνια;;;!!! Μαμά τι είναι το μούνια;
Εγώ: Χμμμ, μούνια είναι τα μαμούνια. Μαμούνια εννοούσε αυτός που το έγραψε.
Δάειρα: Άρα το 'βάζελοι' είναι είδος εντόμων.

Όλοι εσείς που γράφετε συνθήματα στους τοίχους, έχετε σκεφτεί ότι τα διαβάζουν και πρωτάκια και μας φέρνετε σε δύσκολη θέση εμάς τους γονείς;

Image via


To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Και μπορεί εδώ και κάτι μήνες να έχει μπει γερά στο "παιχνίδι" και η Μελίβοια, αλλά επειδή όλο αυτό ξεκίνησε 4+ χρόνια πριν από τη Δάειρα, τιμής ένεκεν διατηρεί το όνομά της αν και σε αρκετούς διαλόγους συμμετέχει και η μικρή αδερφή. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.


5 σχόλια :

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts