6.6.18

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Ο βραδύποδας


[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 6 - 6,5 χρονών και 3,5 - 4 χρονών αντίστοιχα]


#1
Φοράω ένα λεοπάρ μπλε μακό t-shirt (το φορούσα και στο πρόσφατο ταξίδι στην Κέρκυρα - δες εδώ ποιο). Με βλέπει η Μελίβοια...

Μελίβοια:  Μαμά, πώς είσαι έτσι ντυμένη σαν τζάγκουαρ;;; Την έχεις ξαναβάλει αυτή τη στολή.

Γου-ατ;;;!!! Στολή το Τζούσυ Κουτούρ μου;;;!!! 



#2
Ήμασταν οι τρεις στο αυτοκίνητο και η Μελίβοια κάποια στιγμή νευρίασε που της αρνήθηκα κάτι που μου ζήτησε και πέταξε επίτηδες κάτω το παγουράκι της. Ενώ την είδα από τον καθρέφτη να κάνει την κίνηση, της έδωσα ευκαιρία να αποκαλυφθεί μόνη της...

Εγώ: Ποιος το έκανε αυτό;
Μελίβοια: Όχι εγώ μαμά!!!
Δάειρα: (με ειρωνικό ύφος γιατί η αδερφή της είπε ψέματα...) Ναι, ναι, όχι η Μελίβοια! Ο Φούφουτος που είναι συνήθως μαζί μας το έκανε.
Μελίβοια: Ναι μαμά και η Δάειρα τον είδε!!!

No comment.


#3
Έχουμε πάει βόλτα στο Άλσος Συγγρού και τις παροτρύνω να κοιτάξουν τριγύρω τις ομορφιές της φύσης...

Εγώ: Κορίτσια, κοιτάξτε τα δέντρα, τους θάμνους, τα λουλουδάκια...
Δάειρα: Και τι το ενδιαφέρον έχει αυτό για να μας το πεις;;; Κανονικά δέντρα σαν όλα τα άλλα είναι.

No comment.


#4
Είμαστε στο αυτοκίνητο και αυτοσχεδιάζουμε γρίφους προκειμένου να εξασκηθούμε λίγο στις περιγραφές. Στην περιγραφή του γρίφου έχουμε συμφωνήσει να λέμε τι είναι, πώς είναι και σε τι χρησιμοποιείται. Τα κορίτσια περιγράφουν και εγώ προσπαθώ να μαντέψω. Ξεκινάω ένα παράδειγμα για να τους δώσω να καταλάβουν πώς θα περιγράφουν...

Εγώ: Τι είναι αυτό που έχει μία επιφάνεια και τέσσερα πόδια και είναι έπιπλο και το χρησιμοποιούμε για να τρώμε;
Μελίβοια: Το τραπέζι.
Εγώ: Σωστά. Τώρα η σειρά σου Μελίβοια να σκεφτείς γρίφο.
Μελίβοια: Τι είναι αυτό που πετάει και γλιστράει στο χιόνι;
Εγώ: Δεν μπορώ να σκεφτώ.
Μελίβοια: Το ελικόπτερο.
Εγώ: Μα δε γλιστράει το ελικόπτερο.
Μελίβοια: Τι λες! Από κάτω του έχει πέδιλα του σκι.

Εδώ μπαίνει emoticon 'Ντόιγκ'.


#5
Στην παραπάνω φάση... αφού έχουν παίξει αρκετή ώρα μεταξύ τους με "γρίφους", άρχισα να τους λέω εγώ γρίφους προκειμένου να τους μαντέψουν. Κάποια στιγμή μετά από αρκετούς, κουράστηκα. Η Δάειρα όμως επέμενε να συνεχίζουμε να παίζουμε...

Εγώ: Δάειρα, δεν μπορώ άλλο. Κουράστηκα.
Δάειρα: Έεεεελα! Μπορείςςςςς!
Εγώ: Αλήθεια σου λέω. Δεν μπορώ να σκεφτώ.
Δάειρα: Μπορείς να σκεφτείς. Μου λες ψέματα.
Εγώ: Δεν μπορώ να σκεφτώ!
Δάειρα: Μπορείς να σκεφτείς. Ότι δεν μπορείς να σκεφτείς!

Εν σκέπτομαι. Ότι ουδέν σκέπτομαι! (ala Socrates: Εν οίδα. Ότι ουδέν οίδα!)


#6
Ήμασταν πάλι στο αυτοκίνητο (οι ωραιότερες συζητήσεις γίνονται καθ' οδόν) και η Μελίβοια μου ζητάει σοκοφρέτα...

Μελίβοια: Μαμά, τώρα που θα πάμε σπίτι θα μου δώσεις μία σοκοφρέτα;
Εγώ: Όταν φας το ρυζάκι σου, εάν εξακολουθείς να επιθυμείς σοκοφρέτα, θα σου δώσω. Αλλά μετά από το ρυζάκι. Θα είναι το επιδόρπιό σου.
Μελίβοια: Πρώτα θα φάω τη σοκοφρέτα και μετά το ρυζάκι.
Εγώ: Όχι Μελίβοια. Πρώτα το ρυζάκι και μετά τη σοκοφρέτα. Γιατί εάν φας τη σοκοφρέτα, θα σου κοπεί η όρεξη και δε θα φας το ρυζάκι.
Μελίβοια: Μαμά σου το υπόσχομαι. Πεινάω τόσο πολύ που θα τα φάω και τα δύο.

(... τότε πετάγεται η από μηχανής θεά Δάειρα να σώσει την κατάσταση...)

Δάειρα: Μαμά, σε προειδοποιώ μην την πατήσεις και εσύ σαν τη μάνα σου που το καλοκαίρι την είχε πείσει (σημ. η Μελίβοια) τη γιαγιά να της δώσει σοκοφρέτα και μετά θα φάει το ρύζι της και τελικά δεν έφαγε ούτε κόκκο...

Γιαγιά;;;!!! Αυτά δε μου τα είπες...


#7
Είμαστε την περίοδο μεταξύ Τσικνοπέμπτης και Κυριακής της Αποκριάς. Εκείνο το 10ήμερο δηλαδή και ετοιμάζεται για το σχολείο...

Εγώ: Δάειρα, δεν ταιριάζουν αυτά που φοράς.
Δάειρα: Δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς καρναβάλια έχουμε.

No comment.


#8
Πασχαλινές διακοπές στο πατρικό μου. Έχει ανέβει σε ένα δέντρο και θέλει να ανέβει πιο ψηλά. Με πιάνει το σύνδρομο της Ελληνίδας μάνας, που by the way... δε με λες, αφού αν και Ελληνίδα αν και μάνα, απέχω πολύ από το συγκεκριμένο "πρότυπο"...

Εγώ: Δάειρα, αυτό που πας να κάνεις είναι επικίνδυνο.
Δάειρα: Θέλω να ανέβω πιο ψηλά.
Εγώ: Είναι αδύνατον να ανέβεις πιο ψηλά.
Δάειρα: Στο επικίνδυνο συμφωνώ. Στο αδύνατον δε συμφωνώ. Τίποτα δεν είναι αδύνατον. Εντάξει όχι και τίποτα. Εκτός από το να σουβλίσεις αρνί χωρίς φωτιά. Αυτό όντως είναι αδύνατον.

No comment.


#9
Έχουμε μπακαλιαράκια. Τα βλέπει...

Δάειρα: Μπλιαχ. Μα δε μου αρέσουν τα μπακαλιαράκια. Μόνο της γιαγιάς τα μπακαλαράκια τρώω.
Εγώ: Ουτέ της γιαγιάς τρως. Το καλοκαίρι δεν τα έφαγες.
Δάειρα: Με μάτιαξε μία γριά και με πονούσε η κοιλιά μου για αυτό δεν είχα φάει τότε.

No comment.


#10
Η Δάειρα με έχει νευριάσει που δεν ακούει, οπότε της κάνω παρατήρηση. Ορθά και κοφτά.

Εγώ: ΔΑ. ΕΙ. ΡΑ.  ΜΙ. ΛΗ. ΣΑ. Δεν. Θα. Το. Ξα. Να. Πω!
Δάειρα: (με εμφανή απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της...) Μαμά;;;;;;; Γιατί μιλάς σαν βραδύποδας;

Ooooommmmm...

Image via


To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Και μπορεί εδώ και κάτι μήνες να έχει μπει γερά στο "παιχνίδι" και η Μελίβοια, αλλά επειδή όλο αυτό ξεκίνησε 4+ χρόνια πριν από τη Δάειρα, τιμής ένεκεν διατηρεί το όνομά της αν και σε αρκετούς διαλόγους συμμετέχει και η μικρή αδερφή. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.


6 σχόλια :

  1. Κα-τα-πλη-κτι-κες και οι δύο 💕
    (βραδυποδας κι εγώ χαχα)
    Εκπληκτική,ετοιμόλογη,χαρισματική η Δαειρα. Άξια συνεχιστής η Μελίβοια .
    Να τις χαίρεσαι και καλη αντοχή γιατί θα τα βρεις "μπαστούνια" μαζί τους.
    Μήπως για αυτό ξεκίνησες τις προπονησεις? Χαχα
    Καλά να περνάτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα, καλά αυτό είναι σίγουρο! (Για τα μπαστούνια λέω). Ήδη η μικρή με "τρέχει". Σε ευχαριστώ πολύ!!! Επίσης να περνάς όμορφα! <3

      Διαγραφή
  2. Αχαχαχαχα μικρές θεούλες και οι δυο τους. Απίθανες! Να τις χαίρεσαι Ασπασία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts