Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Ο καλός ο λύκος

Άραγε, μέχρι πότε θα μου χαρίζουν τόσο χαριτωμένους διαλόγους, αμφότερες; Είναι απόλαυση να συνδιαλέγεσαι με μικρά παιδιά τελικά. Σου χαρίζουν τόσες συγκινήσεις... Χαμογελάς, γελάς, απορείς, εκπλήσσεσαι, θαυμάζεις, προβληματίζεσαι, μαθαίνεις.
Ένας άλλος δεκά-λογος της Δάειρας λοιπόν, που εδώ και κάτι μήνες έχει και η Μελίβοια ενεργό πλέον ρόλο ως τρίτη συνδιαλεγόμενη :)

[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 5 - 5,5 χρονών και 2,5 - 3 χρονών αντίστοιχα]

#1
Ένα βράδυ της λέω να πάμε να διαλέξει 2 παραμύθια να διαβάσουμε στο κρεβάτι. Και αρχίζει...

Μελίβοια: Θέλω ατό με το γκατάκι (σημ. λιοντάρι ήταν), θέλω ατό με το βασιλιά (σημ. ο Άγιος Βασίλης ήταν...), θέλω ατό με αυτόν τον άνθρωπο (σημ. ένας άλλος Άγιος Βασίλης ήταν...), θέλω ατό με τα γουρούνια (αυτά ήταν όντως γουρούνια...), και ατό με την κοτούλα τη γκρινιάρα (ήταν όντως ΚΑΙ κοτούλα ΚΑΙ γκρινιάρα...).

Εγώ: Ρε Μελίβοια!!!!! Δύο είπαμε! Αυτά είναι πέντε!!!
Μελίβοια: Θέλω εννιά!

Εγώ: Μήπως να πούμε μηδέν; Είναι αργά! Πάμε για νάνι.
Μελίβοια: Θέλω εννιά ΣΟΥ-ΛΕΕΕ-ΩΩ.

Εγώ: Καλά. Πέντε. Πάμε (κάνω την Κινέζα, πήρα τα πέντε και φύγαμε για το κρεβάτι).
Μελίβοια: Θέλω και την κούκλα μου.

Εγώ: Τι να την κάνεις την κούκλα σου;
Μελίβοια: Θέλει να κάνει νάνι. Είναι το μωρό μου.

Εγώ: Α, τέλεια τότε! Πάρε να κοιμήσεις το μωρό σου και να κοιμηθείς και εσύ μαζί του. Όχι παραμυθάκια.
Μελίβοια: Το μωρό μου θέλει και τη γιαγιά του μαζί! Έλα!

#heartbroken το ομολογώ!


#2
Ετοιμάστηκα για βραδινή έξοδο με φίλη. Με βλέπει η Μελίβοια ντυμένη και μακιγιαρισμένη...

Μελίβοια: Μαμααααά, είσαι σαν κυρία!
Εγώ: Μα είμαι κυρία!
Μελίβοια: Όχι, δεν είσαι!
Εγώ: Τι είμαι;
Μελίβοια: Μαμά!

No comment.


#3
Φεύγοντας από το σχολείο ήθελα να περάσω από ένα βιβλιοπωλείο και το SM πριν πάμε σπίτι. Τους εξηγώ τι θα κάνουμε για να τις προετοιμάσω και να μην έχουμε παρατράγουδα, αφού συνήθως μετά το σχολείο, και δη στις 5:30+ που τις παραλαμβάνω, είναι συνήθως πολύ κουρασμένες...

Εγώ: Κορίτσια, θα πάμε στο βιβλιοπωλείο που θέλω να πάρω κάποια πράγματα, μετά στο SM, μετά θα πάμε σπίτι θα βγάλουμε παπούτσια και ρούχα, θα πλύνουμε χεράκια, θα τσιμπήσουμε κάτι, θα ξεκουραστούμε λίγη ώρα και μετά θα με βοηθήσετε να τακτοποιήσουμε το σπίτι. ΟΚ; Εσείς τα παιχνίδια και τα βιβλία σας και εγώ την κουζίνα.
Μελίβοια: Ποιον θα τσιμπήσουμε; Εμάς; Γιατί;
Δάειρα: (Η μεγάλη αδερφή, εξηγεί...) Μελίβοια, θα τσιμπήσουμε εννοεί η μαμά ότι θα φάμε κάτι στα γρήγορα και στα τσιμπητά. Πώς τσιμπάει ένα πουλάκι το ψιχουλάκι; Ε, αυτό εννοεί η μαμά. Δεν εννοεί ότι θα τσιμπηθούμε μεταξύ μας.
Μελίβοια: Α, εντάξει τότε.

No comment.


#4
Φτάνουμε στο σπίτι από το σχολείο, το βιβλιοπωλείο και το SM (βλ. #3). Παρκάρω και ξεφορτώνω το πορτμπαγκάζ...

Εγώ: Κορίτσια, θα χρειαστώ βοήθεια. Δεν μπορώ να τα κουβαλήσω όλα μόνη μου.
Δάειρα, Μελίβοια: (με μια φωνή...) Εντάξει μαμά!

Τους δίνω να κουβαλήσουν τις σχολικές τους τσάντες...

Εγώ: Μπράβο κοριτσάκια μου! Είστε μικροί βοηθοί.
Μελίβοια: Η Δάειρα είναι μικρός βοηθός. Εγώ είμαι μικρό βοηθάκι. Όπως λέμε Μελιβοιάκι.

No comment.


#5
Κάτι είπε πάλι η Δάειρα που με εντυπωσίασε για την ηλικία της...

Εγώ: Δάειρα, είσαι μορφή. Τέλος.
Μελίβοια: (κλαίγοντας - btw, τα δάκρυα τα έχουμε στο τσεπάκι μας όταν μας πιάνει το παράπονο...) Μαμααααααααααα;;;!!! Και εγώ είμαι όμορφη. Δεν το είπες...!!!

No comment.


#6
Ήμουν στην κουζίνα και η Δάειρα στο καθιστικό, λίγο πιο πέρα...

Δάειρα: Μαμά, θα μας βάλεις να δούμε λίγο Disney Junior; (σημ. το παιδικό κανάλι στην Cosmote TV που παρακολουθούν)
Εγώ: Εντάξει. Θα δείτε μόνο 3 επεισόδια cartoons και μετά θα την κλείσω.
Δάειρα: Εντάξει μαμά.
Εγώ: Ωραία. Φέρε μου τα τηλεκοντρόλ (σημ. της τηλεόρασης και του αποκωδικοποιητή).
Δάειρα: Δεν καταλαβαίνω γιατί μου ζητάς να σου τα φέρω όταν μπορείς να τα πάρεις μόνη σου. Αφού έχεις πόδια.

No comment.


#7
Το βράδυ της Ανάστασης, ήταν ιδιαίτερα εκκωφαντικό από τα βεγγαλικά και τις κροτίδες. Για 10+ λεπτά κανονικός βομβαρδισμός. Η Μελίβοια έκλαιγε έντρομη στην αγκαλιά του μπαμπά, η δε Δάειρα είχε κλείσει τα αυτιά και τα μάτια της. Να μην ακούει και να μη βλέπει...
Εγώ δίπλα τους έψαλα το 'Χριστός Ανέστη' απολύτως ήρεμη σε μια (αποτυχημένη από ό,τι αποδείχτηκε) προσπάθεια να μετριάσω το φόβο τους. Η δε Μελίβοια που συνδύασε το 'Χριστός Ανέστη' του παπά με το μπαμ-μπουμ, σου λέει..."όσο τραγουδάει η μάνα μου, δε θα σταματήσει ο πόλεμος...", οπότε άρχισε να μου φωνάζει...

Μελίβοια: ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ TΡAΓΟΥΔΑΣ!!! ΤΩΡΑ!!!! ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!
Δάειρα: Δε μας σκέφτονται καθόλου αυτοί οι άνθρωποι. Είμαστε μικρά παιδιά. Έχουμε ευαίσθητα αυτιά. Θα μας σπάσουν τα τύμπανα.

Ο καθείς με το χαβά του :)


#8
Ανήμερα του Πάσχα στο χωριό, η Δάειρα απευθυνόμενη στη Μελίβοια...

Δάειρα: Σήμερα Μελίβοια, θα γίνουμε κακοί λύκοι.

No comment (αν και ομολογώ ότι προβληματίστηκα και σκέφτομαι του χρόνου να τη βγάλουμε με πατάτες και σαλάτα μόνο...)


#9
Με το που πάρκαρα έξω από τον παιδικό σταθμό, πρώτη μέρα μετά τις Πασχαλινές μας διακοπές...

Εγώ: Κορίτσια, τώρα που θα μπείτε στο σχολείο, τι θα πείτε στην κυρία Μ. και την κυρία Χ.;
Δάειρα: Καλημέρα
Μελίβοια (το παπαγαλάκι): Καλημέρααααααα...
Εγώ: Εκτός από 'Καλημέρα', τι άλλο θα πείτε;
Δάειρα: Καλημέρα, τι κάνετε; Πώς είστε;
Μελίβοια (το παπαγαλάκι): Τι κάνετε, πώς είστε;
Εγώ: Κορίτσια, μόλις επιστρέψατε από τις Πασχαλινές διακοπές. Θα πείτε: 'Καλημέρα! Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!'
Δάειρα: Τι λες βρε μαμά; Μου φαίνεται τα μπέρδεψες!!!!! Εδώ είναι σχολείο, όχι εκκλησία! Σιγά μη ψάλλουμε κιόλας..

No comment.


#10
Το πρωινό της Δευτέρας, μετά το διήμερο στο βουνό όπου είχα πάει για rafting & hiking (όσοι με ακολουθείτε στο Instagram, θα είδατε), με το που ξυπνάει η Μελίβοια, με βλέπει, έρχεται στην αγκαλιά μου και με ρωτάει...

Μελίβοια: Μαμά, που είχες πάει;
Εγώ: Στο βουνό, Μελίβοια.
Μελίβοια: Για να συναντήσεις τον καλό το λύκο; (σημ. από όταν διαβάσαμε την Σκουφοκοκκινίτσα της Μ.Γιώτη -δες εδώ- τον λύκο πλέον τον βλέπουμε καλό)
Εγώ: Ναι
Μελίβοια: Και τον συνάντησες;
Εγώ: Ναι
Μελίβοια: Και του είπες να καθίσει εκεί που είναι και να μην έρθει ποτέ εδώ; Ε μαμά;

Καλός καλός, αλλά όλα κι όλα! Μακριά και αγαπημένοι :)

✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ

Image via

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.