Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Ο μονό-λογος...της Πυθίας

Αυτή η ανάρτηση (όπως και εκείνη τότε σχετικά με την ύπαρξη του Θεού και των εξωγήινων) θα μπορούσε να αποτελεί ένα διάλογο σε έναν ακόμα δεκά-λογο. Όμως είπα να της δώσω τη βαρύτητα που της αξίζει μέσα σε ένα ξεχωριστό post (οι FB φίλοι θα είδατε τη στιχομυθία στο timeline, αφού την ανάρτησα στο προσωπικό μου προφίλ).

Έτσι ο δεκά-λογος σήμερα γίνεται μονό-λογος. Για χάριν της ελεύθερης σκέψης που ενέχει και αμφισβήτηση. Όπως είχε πει ο Καρτέσιος το γνωστό "Σκέφτομαι, άρα υπάρχω", χαίρομαι πολύ που σκέφτεται όπως σκέφτεται και δε δέχεται ως δεδομένα τα πάντα. Αμφισβητεί. Αν και τόσο μικρή. Αποδέχεται μόνο εκείνα τα πράγματα, για τα οποία μπορεί να είναι βέβαιη. Εκτός εάν έχεις εύλογα επιχειρήματα να την πείσεις, και εγώ αυτή τη φορά εγκατέλειψα την επιχειρηματολογία μου στη μέση.

[Η ηλικία της Δάειρας κατά την παρακάτω στιχομυθία ήταν ακριβώς 5 χρονών, 7 μηνών και 2 ημερών. Συνέβη μόλις πριν 2 μέρες]

(Σόρρυ που σας το χαλάω, αλλά ο παρακάτω διάλογος δεν είναι αστείος...)

Χθες το απόγευμα, έκαιγα αιθέριο έλαιο Ylang Ylang στο σπίτι (όχι ότι έχει σημασία το άρωμα, αλλά λέμε τώρα...) και κάποια στιγμή βλέπω τη Δάειρα να έχει πάει από πάνω και να μυρίζει τον υδρατμό που δημιουργούνταν από την καύση...

Εγώ: Δάειρα, φύγε από εκεί σε παρακαλώ. Μη πλησιάζεις τόσο κοντά.
Δάειρα: Μα θέλω να το μυρίσω από κοντά.

Εγώ: Θα ζαλιστείς.
Δάειρα: Δε θα ζαλιστώ.

Εγώ: Θα ζαλιστείς. Άκου που σου λέω. Η Πυθία ζαλιζόταν όταν εισέπνεε και μασούσε τις πικροδάφνες. Το παίζεις Πυθία;
Δάειρα: Ποια είναι αυτή;

Εγώ: (της την θυμίζω, γιατί της την έχει αναφέρει -ποιος άλλος- η γιαγιά της) Αυτή η ιέρεια στο Μαντείο των Δελφών. Που μασούσε φύλλα πικροδάφνης και εισέπνεε το καπνό τους.
Δάειρα: Αααα, αυτή που τα ήξερε όλα; Και τους έλεγε τι θα γίνει;

Εγώ: Ναι αυτή. Βασικά δεν τα ήξερε όλα. Τους κορόιδευε όλους.
Δάειρα: Δεν τους κορόιδε. ΤΑ ΗΞΕΡΕ!

Εγώ: Τους κορόιδευε Δάειρα. Τους τα έλεγε μπερδεμένα. Δε νομίζω ότι η γιαγιά σου είπε ότι τα ήξερε όλα!
Δάειρα: Όχι, δε μου το είπε. Εγώ το λέω. Ήταν μάντης. Μάντευε το μέλλον.

Εγώ: ΕΚΑΝΕ πώς μάντευε το μέλλον. Και τους κορόιδευε με διφορούμενους χρησμούς. Δηλαδή μαντεψιές που είχαν διαφορετικές ερμηνείες. Και μη με ρωτήσεις τι είναι οι 'ερμηνείες' τώρα...
Δάειρα: Και ΕΣΥ που ο ξέρεις; Έζησες τότε και την άκουσες με τα αυτιά σου;

Εγώ: Όχι, δεν έζησα. Το έχω διαβάσει σε βιβλία.
Δάειρα: Και αυτοί που έγραψαν τα βιβλία, που το ξέρουν; Γιατί να τους πιστέψω;

Κουρασμένη -βασικά εξαντλημένη- από το μπίρι μπίρι και θέλοντας να ολοκληρώσω τη συζήτηση χωρίς κατάλληλη επιχειρηματολογία...

Εγώ: Τελοσπάντων. Το παραδέχομαι. Δεν το ξέρω. Το υποθέτω.
Δάειρα: Και η υπόθεση είναι 'ξέρω'; Η υπόθεση είναι 'υποθέτω'. Άρα δεν είσαι σίγουρη. Δεν ξέρεις. Η Πυθία, ΤΑ ΗΞΕΡΕ ΟΛΑ! Άκου που σου λέω...

#CogitoErgoSum. Αυτό! 

✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ

Image via

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.