3.3.16

Ο μονό-λογος τη Δάειρας: Θεός και εξωγήινοι


Αυτή η ανάρτηση, θα μπορούσε να αποτελεί έναν διάλογο σε έναν ακόμα δεκά-λογο. Όμως το θέμα είναι σοβαρό, με προβλημάτισε πολύ και είπα να του δώσω τη βαρύτητα που του αξίζει μέσα σε ένα ξεχωριστό post. Για αυτό ο δεκά-λογος σήμερα γίνεται μονό-λογος. Για χάριν της θρησκείας και της επιστήμης. Και της άσχετης μαμάς που δεν ξέρει την τύφλα της!

Προχθές, επιστρέφοντας από το σχολείο, όσο χρειάστηκε για να βγούμε από το αυτοκίνητο, να μπούμε στο ασανσέρ και να ξεκλειδώσω την πόρτα της εισόδου, είχα τον εξής διάλογο με τη Δάειρα...

- Μαμά, εμείς γεννηθήκαμε πρώτα από όλους τους κατοίκους;
- Ποιοι εμείς και ποιους κατοίκους; Δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάς.

- Τους κατοίκους της πολυκατοικίας!!! Εσύ, ο μπαμπάς, εγώ και η Μελίβοια γεννηθήκαμε πρώτοι;
- Όχι, Δάειρα. Αυτός που γεννήθηκε πρώτος από τον άλλον, είναι πιο μεγάλος. Παραδείγματος χάριν, ο μπαμπάς που είναι ο πιο μεγάλος από εμάς τους τέσσερις, γεννήθηκε πρώτος. Μετά γεννήθηκα εγώ, μετά εσύ και μετά η Μελίβοια που είναι πιο μικρή από τους τέσσερις. Το ίδιο ισχύει με όλους τους ανθρώπους. Αυτοί που γεννήθηκαν πρώτοι, είναι πιο μεγάλοι. Έτσι θα καταλαβαίνεις ποιος γεννήθηκε πρώτος από τον άλλον.

Που να της εξηγήσω τώρα ότι κάποιοι είναι πιο μεγάλοι από τους άλλους, αλλά φαίνονται μικρότεροι κλπ. Θα την μπέρδευα χειρότερα θεωρώ. Οπότε το άφησα έτσι απλό και κατανοητό. Και συνεχίζει...

- Και εμάς ποιος μας γέννησε; Ο Θεός;
- Όχι, Δάειρα. Εσύ και η Μελίβοια γεννηθήκατε από την κοιλιά της μαμάς. Η μαμά γεννήθηκε από την κοιλιά της γιαγιάς Χριστίνας και ο μπαμπάς γεννήθηκε από την κοιλιά της γιαγιάς Δήμητρας. Η γιαγιά Χριστίνα γεννήθηκε από την κοιλιά της δικής της μαμάς κλπ. Κατάλαβες πώς πάει; Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται από την κοιλιά της μαμάς του.

- Ναι, αλλά την πρώτη μαμά και τον πρώτο μπαμπά, ποιος τους γέννησε;

Και εκεί κάπου κόλλησα. Τι να της πω; Από που να το πιάσω και που να το αφήσω; Θρησκευτικώς; Αρχαιοελληνικώς; Κοσμολογικώς; Τι να της πω; Λες και ξέρω την αρχή του κόσμου... Κανείς δεν ξέρει. Και οι σύγχρονοι κοσμολόγοι (βλ. Hawking) θεωρητικώς μιλούν. Και σιγά δηλαδή μην της μιλούσα για τη διαστολή του σύμπαντος, τις μαύρες τρύπες, τις κοσμικές σήραγγες και τα άλλα τέτοια "όμορφα" που διάβασα το καλοκαίρι στο βιβλίο του παππού της. Που και πάλι, όλα από κάτι ξεκίνησαν. Και πώς δημιουργήθηκε αυτό το κάτι; Οπότε βρήκα την εύκολη απάντηση...

- Δεν ξέρω Δάειρα. Ειλικρινά δεν ξέρω!

- Μα μαμά, εσύ όλα τα ξέρεις! Μη μου λες ψέματα! Θα μου πεις πώς φτιάχτηκε ο κόσμος;

Επειδή λοιπόν το ξανασκέφτηκα και αφενός μεν δεν ήθελα να απογοητεύσω το παιδί μου ότι η μαμά "που ξέρει τα πάντα" ξαφνικά δεν ξέρει την τύφλα της και επειδή ήθελα να καθυσυχάσω την παιδική της σκέψη ώστε να μη σκέφτεται σημεία και τέρατα δίνοντας μια απάντηση που θα την ικανοποιήσει και θα σταματήσει τα περιέργα ερωτήματα, το "γύρισα" στο παραμυθάκι των Θρησκευτικών, καθώς τα αρχαία ελληνικά παραμυθάκια (Ορφικός μύθος και Θεογονία του Ησίοδου) θα γεννούσαν χίλιες άλλες απορίες που δε θα μπορούσαν να απαντηθούν λογικά όπως τα φίδια με κεφάλια λιονταριού, θέματα δυσνόητα όπως τι είναι το Χάος που γέννησε τη Γη και τον Ουρανό, θέματα τρομαχτικά όπως οι Τιτάνες κλπ.

- Χμμμμ, τώρα που το σκέφτομαι η πρώτη μαμά ήταν η Εύα και τη γέννησε ο Θεούλης.
- Και πώς ήρθε στη γη; Την έριξε από τον ουρανό; Και πώς δε σκοτώθηκε;

Και εκεί κάπου άλλαξα τεχνιοτρόπως θέμα συζήτησης, γιατί με έπιασε αδιάβαστη πώς να χειριστώ τέτοια ερωτήματα που δεν μπορώ η ίδια να απαντήσω. Βέβαια είμαι σίγουρη πώς κάποια στιγμή θα επανέλθει με το ίδιο ή άλλα περιέργα ερωτήματα, καθώς τα παιδιά δεν ξεχνούν. Και τότε θα με φάει η μαρμάγκα.



Εντωμεταξύ, λίγες μέρες πριν είχα post-άρει στο FB έναν άλλο "περίεργο" διάλογο που είχαμε. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και επιστρέφαμε από playdate σε σπίτι νέας μας φίλης (από αυτά που πας για 2 ώρες και φεύγεις 5-6 ώρες μετά, γιατί τα μικρά δεν ξεκολλάνε και οι μαμάδες περνάμε όμορφα και χαλαρά και δεν καταλαβαίνουμε πώς περνάει η ώρα - άσχετο). Τότε λοιπόν, περασμένα μεσάνυχτα και μέσα στα σκοτάδια, περνώντας από ερημικούς δρόμους στη μέση του πουθενά (όσοι γνωρίζετε τη διαδρομή από έξοδο Αττικής Οδού προς Ντράφι καταλαβαίνετε τι εννοώ), ήταν δηλαδή το σκηνικό και η ώρα spooky από μόνα τους και το GPS ήταν η μόνη μου ελπίδα να βρω το δρόμο για το σπίτι, είχα και τη Δάειρα στο πίσω κάθισμα αφενός μεν μόλις να την έχω καθησυχάσει ότι δε θα πεταχτεί κάποιος λύκος στο παράθυρο όπως νόμιζε, αφού περνούσαμε από "δάσος" (έτσι φάνηκε της Δάειρας δηλαδή) γιατί απλά δεν υπάρχουν λύκοι στην περιοχή, αφετέρου δε να την έχουν πιάσει τα υπαρξιακά της...

- Μαμά, έχω μια απορία.
- Για πες...
- Πριν ο ήλιος δημιουργήσει τη γη, εμείς ήμασταν ψάρια;
- Που το έμαθες αυτό;;;!!!!!!!!!
- Μαμά, τίποτα δεν ξέρεις! Ξέρεις ότι η γη είναι μεγαλύτερη από μυρμήγκι και ότι ο ήλιος είναι πιο μεγάλος από τη γη; Μην τον βλέπεις μικρό στον ουρανό. Φαίνεται μικρός γιατί είναι πάρα πολύ μακριά. Όταν οι άνθρωποι ήταν ψάρια, αυτό έγινε εκατομμύρια χρόνια παλιά. Αυτό το ξέρεις;

#τι_να_ξερω_η_ασχετη #τα_υπαρξιακα_μας_σε_αλλο_επιπεδο, είχα γράψει τότε!

Γνωρίζω ότι κάποια στιγμή τα πιτσιρίκια αρχίζουν τις απορίες με τα δεκάδες ΓΙΑΤΙ, ΠΩΣ, ΠΟΙΟΣ, ΤΙ την ημέρα, αλλά ομολογώ ότι δεν ήμουν προετοιμασμένη για τέτοια ερωτήματα από τώρα. Είμαι προβληματισμένη πώς να το χειριστώ όλο αυτό, γιατί κάποια στιγμή θα πλακώσουν και άλλες δυσκολότερες ερωτήσεις. Χάθηκε ο κόσμος να με ρωτήσει γιατί τα φύλλα είναι πράσινα, πώς προκαλούνται οι σεισμοί, γιατί η θάλασσα έχει χρώμα γαλάζιο και άλλα τέτοια ευκολάκια που τα κατέχω άριστα;

Και δε φτάνουν όλα αυτά, μια μέρα μετά ζωγράφισε αυτόν τον εξωγήινο που ανέβασα στο λογαριασμό μου στο instagram:

Αυτός είναι ο εξωγήινος που ζωγράφισε μια μέρα μετά από εκείνο το διάλογο που είχαμε περί δημιουργίας της γης από τον ήλιο όταν εμείς ήμασταν ψάρια εκατομμύρια χρόνια πριν (λόγια της Δάειρας) 😳😳😵 βλ. σχετικό FB post. (Όλα αυτά της τα σφύριξε ο εξωγηινούλης της ζωγραφιάς ο οποίος την επισκέφτηκε στον ύπνο της κ μετά τον οπτικοποίησε στο χαρτί;;; Απορώ μα την αλήθεια που/πως/γιατί/πότε τα σκέφτηκε όλα αυτά κ επίσης απορώ πώς φαντάστηκε ΕΤΣΙ έναν εξωγήινο όταν δεν έχουμε μιλήσει ποτέ για εξωγήινους!) #kidsdrawing #kidspainting #alien by #mylovablebabygirl #fouryearsold #proudmom OR #scaredmom??? Τουλάχιστον είναι γλυκούλης κ χαμογελαστός! 😊
A photo posted by Aspasia (@mylovablephotos) on

Κοριτσάκι πράμα να ζωγραφίσει από μόνη της εξωγήινο χωρίς να της έχω κάνει κουβέντα για εξωγήινους, με τρομάζει λίγο. Αν υποψιαστώ ότι εκεί στο σχολείο τα 4χρονα συζητούν για UFO και εξωγήινους...Τουλάχιστον είναι γλυκούλης και χαμογελαστός με έντονα χρώματα, οπότε διαπιστώνω ότι το έχει πάρει χαλαρά το θέμα της (ενδεχόμενης) ύπαρξης εξωγήινων όντων και δεν την τρομάζει. Πάλι καλά...

Εσείς, έχετε αντιμετωπίσει αντίστοιχα υπαρξιακά ερωτήματα και αν ναι, πώς τα έχετε χειριστεί; Βέβαια κάθε ηλικία έχει διαφορετική προσέγγιση, αλλά θα χαρώ να μου πείτε δικές σας αντίστοιχες εμπειρίες αν υπάρχουν και πώς το (δια)χειριστήκατε.

Σας φιλώ!

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.

Πηγή φωτογραφίας 1πηγή φωτογραφίας 2


17 σχόλια :

  1. Το διάβασα χθες και ..περίμενα με απορία τα σχόλια... ή δεν το έχουν δει ακόμη ή όπως εγώ δεν έχουν τι να γράψουν για απάντηση στις ερωτήσεις σου... δεν ξέρω.. τι να πω.. τι θα μπορούσες να πει για να μην της δημιουργήσεις ανασφάλεια? είναι και πανεξυπνούλα... περιμένω να δω τι θα απαντήσουν οι αναγνώστες!
    Πάντως αν υποψιαστώ και γω πως τα 4χρονα μιλάνε για UFO.. ε.. θα πεθάνω! (που έλεγε και η Μήτση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Δάφνη! Δεν έχω προλάβει ακόμη να μιλήσω και με τη δασκάλα τους στα προνήπια να δω τι θα μου πει και αυτή. Όταν πάω να τις πάρω, η βασική δασκάλα έχει φύγει και βρίσκω μόνο τη δασκάλα φύλλαξης. Ψυλλιάζομαι τίποτα αγοράκια να της έχουν βάλει το "μικρόβιο" των εξωγήινων, γιατί δε γίνεται έτσι στα ξαφνικά από την Έλσα και τη Σταχτοπούτα να ζωγραφίζουμε εξωγήινα όντα :) Το άλλο με τους προγόνους μας ψάρια, που το πας...

      Διαγραφή
  2. Η μικρή σου είναι φοβερή αλλά αυτό στο έχω ξαναπεί! Δύσκολες ερωτήσεις και ακόμα πιο δύσκολες απαντήσεις! Η απάντηση έχεις δίκιο έχει να κάνει με την ηλικία και το επίπεδο του κάθε παιδιού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Γιούλη! Η απάντηση πρέπει να είναι σύμφωνη με την ηλικία του κάθε παιδιού, αλλά (να συμπληρώσω) και με το επίπεδο αντίληψης και με τη συναισθηματική ωριμότητα κάθε παιδιού. Και επειδή η Δάειρα ναι μεν έχει υψηλό επίπεδο αντίληψης για την ηλικία της, ωστόσο παραμένει ένα 4χρονο παιδί και δεν ξέρω συναισθηματικά πόσο ώριμη είναι να διαχειριστεί κάποιες απαντήσεις. Για αυτό δεν μπορώ να συζητήσω δύσκολα υπαρξιακά ζητήματα μαζί της γιατί φοβάμαι μήπως αντί να της κάνω καλό (δίνοντας απαντήσεις που ζητάει) της κάνω κακό και την αγχώσω (με τις απαντήσεις που θα πάρει). Αναφέρομαι βέβαια σε ερωτήματα που ξέρω να απαντήσω, όχι σε αυτά που κανείς δεν ξέρει (όπως π.χ. τη δημιουργία του κόσμου). Τι να πω. Δύσκολο θέμα...

      Διαγραφή
  3. Η μικρή σου είναι φοβερή αλλά αυτό στο έχω ξαναπεί! Δύσκολες ερωτήσεις και ακόμα πιο δύσκολες απαντήσεις! Η απάντηση έχεις δίκιο έχει να κάνει με την ηλικία και το επίπεδο του κάθε παιδιού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σίγουρο είναι ότι στα νηπιαγωγεία είναι στην ύλη τους να μάθουν για τον ήλιο και τις κινήσεις της γης, την εναλλαγή μέρας με νύχτας και εποχών. Τους δείχνουν πως είναι ό κόσμος και πως επηρεάζεται. Τουλάχιστον αυτό ξέρω από τα δικά μου παιδιά. Από εκεί και έπειτα η συζήτηση μπορεί να επεκταθεί καθώς δεν ξέρεις ανάλογα με το τι θα πουν τα παιδιά. Αν κάποιος γονιός έχει μιλήσει στο παιδί του αυτό θα μεταφέρει στην τάξη αυτά που ξέρει και το όλο θέμα θα επεκταθεί. Έτσι μου έχουν πει οι δασκάλες. Θα σου πρότεινα να πάνε σε κάποιο μεγάλο βιβλιοπωλείο με την Δάειρα και να επιλέξετε μαζί βιβλία που να μιλούν για την δημιουργία του κόσμου είτε από φυσικής ,είτε από θρησκευτικής πλευράς. Έτσι θα αισθανθεί ότι πρόσεξες τις απορίες της και ότι θες να το ψάξετε μαζί. Είναι πολύ ώριμο παιδί. Μην φοβηθείς να μιλάτε και για πραγματα που σου φαινεται ότι είναι νωρίς. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σε ευχαριστώ για τις συμβουλές. Αυτό με τα βιβλία, θα το ψάξω. Όπως έγραψα και στη Γιούλη, νοητικά μπορεί να είναι ώριμο παιδί ωστόσο συναισθηματικά δεν ξέρω πόσο ώριμη είναι ώστε να ρισκάρω δίνοντας απαντήσεις που δεν ξέρω κατά πόσο είναι προετοιμασμένη να ακούσει. Π.χ. αποφεύγω στα παραμύθια να αναφέρω τη λέξη "πέθανε" και την αντικαθιστώ με τη λέξη "κοιμήθηκε για 100 χρόνια". Γενικά νομίζω ότι μάλλον εγώ δεν είμαι έτοιμη να συζητήσω μαζί της κάποια δύσκολα θέματα. Καλημέρα!

      Διαγραφή
  5. Βρε Άσπα, εσύ έχεις τον πόνο σου και εγώ γελάω η γαιδάρα! Τρέμω όμως κι εγώ την στιγμή που θα βρεθώ κι εγώ αντιμέτωπη με τέτοιες ερωτήσεις. Όπως καταλαβαίνεις "με παίρνει" να γελάω προς το παρόν!
    Όσο για το αν συζητάνε στο σχολείο για εξωγήινους νομίζω θα μου άρεσε. Άσε που είναι κούκλος και πολύ χαρούμενος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ γέλα, αλλά όταν θα αρχίσει η Δώρα να σου μιλάει για τέτοια θέματα θα γελάω εγώ :) Καλημερούδια!

      Διαγραφή
    2. Όσο για τον εξωγηινούλη, ναι, και εγώ χάρηκα μόλις τον είδα. Μου φαίνεται γλυκούλης και μόνο φόβο δε μου προκάλεσε με το φαρδύ του χαμόγελο και τις κεραίες. Τις βλεφαρίδες τις είδες; Μήπως είναι εξωγηινούλα με μπέρτα τελικά; Χαχα :)

      Διαγραφή
  6. Η Δάειρα είναι πανέξυπνη. Θα έπρεπε να ήσουν προετοιμασμένη για τέτοιες ερωτήσεις από καιρό τώρα. Στη θέση σου θα της απαντούσα σε όλα τα ερωτήματα με ειλικρίνεια. Ό,τι ξέρεις της το λες, ότι δεν ξέρεις της λες ότι δεν ξέρεις. Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαριλένα. Για να μην επαναλαμβάνομαι, θα σε παραπέμψω στην απάντησή μου στο σχόλιο της Γιούλης (To paixnidaki). Η συναισθηματική ωριμότητα είναι ένα ζήτημα "εύθραυστο". Αυτό είναι το κόλλημά μου, όχι μήπως δεν αντιληφθεί αυτά που θα της πω :)

      Διαγραφή
  7. Tην έχω βρει τη λύση σε όλα αυτά, όπως και σε πολλά άλλα που θα σου έρθουν (περίμενε! Δε λέω θα τα δεις μόνη σου :-)) Άκου τα βήματα που κάνω και ξενοιάζω. ΄
    1. Απαντάω στην ερώτηση με ερώτηση. "Δεν ξέρω. Εσύ τι ξέρεις; Εσύ τι λες;" Aυτό καμιά φορά μπορεί να εξοργίσει το παιδί γιατί σου λέει πως γίνεται να μην ξέρεις. Οπότε απαντάς ότι "Ε, δεν το σκέφτηκα ποτέ σαν απορία για να ρωτήσω κάποιον και δε μου το είπε και κανείς από μόνος του."
    .....(Αφήνουμε την κουβέντα να κυλίσει όπου την πάει το παιδί. Την προεκτείνεις κι εσύ με κανένα "ίσως να συμβαίνει αυτό" και πετάς τα δικά σου, αλλά ποτέ μη δίνεις ξεκάθαρη απάντηση σε θέματα τέτοια γιατί θα σου την πει όταν θα ακούσει κάτι άλλο στο σχολείο ή αλλού κι εκεί δεν έχω λύση που να δουλεύει :-))....
    2. Στο τέλος όπου κι αν έχει φτάσει η κουβέντα την κλείνεις με ένα: "Σημασία δεν έχει να ξέρουμε πως ήρθαμε εδώ, γιατί κάποιος κάνει έτσι και κάποιος άλλος αλλιώς (για άλλα θέματα επίσης hot...ετοιμάσου!!!), αλλά σημασία έχει τι κάνουμε εμείς όσο ζούμε. Τι κάνουμε για τον εαυτό μας και τι κάνουμε και για τους άλλους."
    Εμένα αυτή είναι η φράση κλειδί που τελειώνει κάθε κουβέντα. Προς το παρόν πιάνει. Όταν δε θα πιάνει θα ανακαλύψω κάτι καινούριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελίνα, οι συμβουλές σου θα γίνουν η Βίβλος μου! Θα της πετάξω το μπαλάκι και θα παίξουμε πιγκ πογκ μέχρι να τη βγάλω νοκ αόυτ και να σταματήσει να ρωτάει :) Σε ευχαριστώ!!!!!

      Διαγραφή
    2. Πολύ καλή! θα την έχω στα υπόψη αυτή τη "στάση" για όταν μεγαλώσει η δικιά μου!

      Διαγραφή
  8. Άσπα μου πολύ απολαμβάνω την Δάειρα! Την θεωρώ πολύ χαρισματικό παιδί! Εμένα ο νους μου για τους εξωγήινους θα πήγαινε σε κανένα παιδικό πρόγραμμα! Είναι απίστευτο τι μπορεί να σκεφτεί ένα παιδικό μυαλό και που μπορεί να πάει! Προς το παρόν η δική μας αγωνία είναι που πάμε άμα πεθάνουμε... Ευτυχώς για τη δημιουργία δεν το ψάξαμε ακόμα, αλλά η λύση της Ελίνας παραπάνω μου άρεσε και λέω να την δοκιμάσω! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κλειώ! Εμείς τα παίρνουμε με τη σειρά. Αφού μας απασχολεί τώρα η γένεση, θα πάμε και στην καταστροφή :) Οι συμβουλές της Ελίνας μου άρεσαν και εμένα πολύ και θα τις εφαρμόσω. Το θέμα είναι ότι οι απορίες του παιδιού δε θα λυθούν, αλλά τουλάχιστον θα ξεχαστούν προς το παρόν. Γιατί πώς να λύσεις απορίες που από μόνες τους είναι άλυτες; Πολλά φιλιά!!! <3

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts