28.6.16 11 σχόλια
Όσοι με διαβάζετε καιρό, θα έχετε αντιληφθεί ότι το καλοκαίρι δε θέλω δε με θέλει το blogging. Αποσυντονίζομαι, το μυαλό μου ταξιδεύει και δεν μπορώ να βάλω κεφάλι κάτω και να γράψω. Ταξιδεύω σε νησιά, σε παραλίες, σε δροσερά ποταμάκια (ξέρω τι λέω), σε άσπρη άμμο, αντηλιακά με άρωμα καρύδα και aloe vera και ό,τι άλλη εξωτική μυρωδιά υπάρχει. Και στο γραφείο, μετά βίας συγκεντρώνομαι να δουλέψω. Είμαι παιδί του καλοκαιριού και ας γεννήθηκα χειμώνα. Ενίοτε τα θέλω τα χιονάκια μου και το τσουχτερό το κρύο, αλλά χωρίς θάλασσα δε ζω. Απλά δε ζω.
22.6.16 38 σχόλια
Μόλις επέστρεψα από εκείνο το ξαφνικό ταξίδι στην Κέρκυρα, μαζί με τη θερμή υποδοχή των κοριτσιών, με περίμενε μία έκπληξη. Τα κορίτσια, μου είχαν φέρει ένα κατοικίδιο. Ένα μωρό μεταξοσκώληκα, τον οποίο προσωπικά τον "γνώρισα" στη φάση της εφηβείας του, αφού τη "μωρουδιακή" του φάση την πέρασε όσο βρισκόμουν στο νησί. Τον μεταξοσκώληκα τον έφεραν από το σχολείο τους τα κορίτσια (μαζί με ένα σημείωμα με οδηγίες εκτροφής και φροντίδας) για να γίνει το κατοικίδιό μας, μέχρι να μεταμορφωθεί σε χρυσαλίδα, οπότε και θα τον επιστρέφαμε στο σχολείο για να ζευγαρώσει, να γεννήσει και να πεθάνει. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής του άλλωστε.
16.6.16 8 σχόλια
Πριν κάτι μέρες, πήρα τα βουνά. Κυριολεκτικά. Και σας συστήνω ανεπιφύλακτα με την πρώτη ευκαιρία να κάνετε το ίδιο. Ή μάλλον όχι. Να μην περιμένετε την πρώτη ευκαιρία. Να τη δημιουργήσετε μόνοι σας! Τι χρειάζεται; Καλή διάθεση, καλή φυσική κατάσταση, καλή παρέα και ο απαραίτητος εξοπλισμός: ένα backpack με ξηρά τροφή και 2 λίτρα νερό, ορειβατικά μποτάκια, αντιανεμικό, μπατόν ορειβασίας και κινητό/φωτογραφική μηχανή. Εμείς βέβαια είχαμε μαζί μας αντί για μπατόν ορειβασίας, μπατόν του σκι, αλλά μια χαρά την κάναμε τη δουλειά μας και ήμασταν και οι γραφικές της παρέας :)
9.6.16 5 σχόλια
Η αλήθεια είναι ότι έχω στο μυαλό μου ένα σωρό αναρτήσεις που θέλω να γράψω, αλλά πάλι θα δημοσιεύσω δεκάλογο καθώς δεν έχω καταφέρει να βρω χρόνο για κάποιο post. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας αυτή την περίοδο, είναι τόσο γρήγοροι...σαν αεριωθούμενο. Ή μήπως αεροφόρο; Ας το απαντήσει η (ούτε καν) 5χρονη Δάειρα αυτό. Όσοι είστε φίλοι μου στο FB, θα διαβάσατε τους 8 από τους 10+1 διαλόγους που ακολουθούν, ήδη, καθώς τους είχα δημοσιεύσει πριν λίγο καιρό ως ανεξάρτητα posts. Γιατί 10+1 διάλογοι σήμερα; Γιατί τον 11ο τον χαρίζω στον αγαπητό κύριο Υπουργό για να τον διασκεδάσω λίγο :)
1.6.16 18 σχόλια
Όλα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων. Φυλακισμένα μοναδικά όμορφα σε ένα νησί. Το δικό μου νησί. Θυμάμαι να φτάνουμε συνήθως κάποιο μεσημέρι του Ιούνη, του κάθε Ιούνη, με το που έκλειναν τα σχολεία. Αυτό γινόταν από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί μέχρι που μπήκα στο Πανεπιστήμιο, οπότε έκτοτε οι επισκέψεις μου στο νησί δε γινόταν πια σε ετήσια βάση, αλλά ανά 3 με 4 χρόνια. Μέχρι το 2012 που βαφτίσαμε τη Δάειρα στον Άγιο, οπότε και επέστρεψα στην παλιά μου αγαπημένη συνήθεια. Να πηγαίνω δηλαδή μια φορά το χρόνο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
Your most lovable posts
