Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Mπίτσι, μπάρο, μπίτσι, μπάρο, μπο

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 2,5 και 3,5 χρονών]

#1
Μόλις επιστρέψαμε σπίτι από το μαιευτήριο (τότε που γεννήθηκε η μπεμπούλα μας) φέραμε μαζί και τα κίτρινα μπαλόνια ως δώρα της μπεμπούλας και της μαμάς για τη Δάειρα. Της τα δίνω...

Εγώ: Δάειρα, αυτά είναι για εσένα από τη μπεμπούλα και τη μαμά.
Δάειρα: Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για τα μπαλόνια!

No comment.


#2
Περπατάμε σε ένα δασάκι. Κάτω υπάρχουν πέτρες. Μου τις δείχνει...

Δάειρα: Μαμά, κοίτα. Αυτά τα λένε χαλικάρες. Είναι τεράστια χαλίκια.

No comment.


#3
Κάθε φορά που πάω να της λούσω τα μαλλιά, έχουμε αντιδράσεις. Δεν της αρέσει και αρνείται. Μία φορά προκειμένου να την πείσω να τα λούσουμε...

Εγώ: Δάειρα, όσο πιο πολύ πλένουμε τα μαλλιά, τόσο πιο πολύ μακραίνουν. Είναι σαν τα λουλουδάκια που τα ποτίζουμε και μεγαλώνουν.
Δάειρα:  Σιγά. Δε μακραίνουν άλλο τα μαλλιά. Μόνο της Ραπουνζέλ ήταν μέχρι παντού...

Και συνεχίζει...

Δάειρα:  Μαμά; Η Ραπουνζέλ έβαζε μαλακτικό μαλλιών;

Εγώ για μάσκα ενυδάτωσης ξέρω. Για μαλακτικό, τι να σου πω...


#4
Ένα βράδι προκειμένου να την κοιμίσω (τι βάσανο και αυτό ΚΑΘΕ βράδι) της πρότεινα να ανταλλάξουμε ρόλους.

Εγώ: Θέλεις να μου διαβάσεις ένα παραμύθι;
Δάειρα: Γιατί να σου διαβάσω εγώ;
Εγώ: Έτσι. Να κάνουμε ότι εγώ είμαι η Δάειρα και εσύ η μαμά και να προσπαθήσεις να με κοιμίσεις.
Δάειρα: Να σου διαβάσει ο πατέρας σου. Πονάνε τα μάτια μου παιδί μου. Κοιμίσου τώρα.

Και μου χτυπάει -ταπ ταπ- τον ώμο με συμπόνοια.

Κατευθείαν στο πετσί του ρόλου...


#5
Από τον Απρίλιο κιόλας μου άρχισε συζήτηση για το πάρτι γενεθλίων της που θα γινόταν τον Αύγουστο...

Δάειρα: Μαμά, φέτος θέλω να κάνω το πάρτι μου στο σπίτι της γιαγιάς Χριστίνας και του παππού Δημήτρη.
Εγώ: Μα... δε θα έχεις πολλά παιδάκια εκεί. Θα είσαι σχεδόν μόνη σου.
Δάειρα: Θα έχω τις φίλες μου.
Εγώ: Μα... δε θα είναι οι φίλες σου εκεί.
Δάειρα: Θα τις καλέσω.
Εγώ: Μα... οι φίλες σου είναι πολύ μακριά. Δε γίνεται. Πώς θα έρθουν;
Δάειρα: Με αυτοκίνητο.

Μόνο εγώ σκέφτομαι πολύπλοκα τελικά...


#6
Ένα βράδι σε μία προσπάθεια να την πάω στο κρεβάτι για ύπνο.

Εγώ: Δάειρα, νύχτωσε. Το βράδι πλένουμε δόντια, φοράμε πιτζάμα, κάνουμε προσευχή στο Θεούλη και μετά νάνι.
Δάειρα: Μα δε τον βλέπω τον Θεούλη.
Εγώ: Δε φαίνεται.
Δάειρα:  Είναι αόρατος και τον έχω στο μυαλό μου;
Εγώ: Ναι. Και σε προστατεύει.
Δάειρα:  Ο Θεούλης προστατεύει εμένα και εγώ προστατεύω τον πλανήτη.

Κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν...


#7
Έκανα χειροτεχνίες στα πλαίσια προετοιμασιών για το πρώτο πάρτι γενεθλίων της μπεμπούλας. Το πάτωμα είχε γεμίσει περισσεύματα από χαρτιά και κορδέλες τα οποία είχα σκοπό να μαζέψω όταν θα τελείωνα. Η Δάειρα τα βλέπει και φανερώς ενοχλημένη σκύβει και τα μαζεύει από το πάτωμα και τα πετάει στα σκουπίδια.

Δάειρα:  Μαμά, πρέπει να προστατεύουμε τον πλανήτη μας και να μην σκορπίζουμε σκουπίδια.

Τα μαθήματα οικολογικής συνείδησης πιάνουν τόπο τελικά.


#8
Είμαστε στο αυτοκίνητο. Ως συνήθως, βιάζεται να φτάσουμε...

Δάειρα:  Μα πότε επιτέλους θα φτάσουμε;
Εγώ: Κάνε υπομονή. Κοντεύουμε.

Μέχρι να το πω, στρίψαμε στο δρόμο μας και πλησιάζαμε στην αυλόπορτα της πυλωτής.

Δάειρα: Δεν κοντεύουμε. Κοντέψαμε ήδη. Εδώ είναι.

Μαγειρεύουμε, μαγειρέψαμε. Ψαρεύουμε, ψαρέψαμε. Κοντεύουμε, κοντέψαμε. Think simple.


#9
Η μπεμπούλα τής τραβούσε τα μαλλιά και η Δάειρα ήρθε να μου το πει ενοχλημένη. Κάνω παρατήρηση στην μπέμπα για να δει η Δάειρα ότι τις αντιμετωπίζω το ίδιο (άσχετα δεν είχε νόημα για το μωρό, μιας και ήταν πολύ μωρό για να καταλάβει τι του λέω).

Εγώ: Έκανα παρατήρηση στην μπέμπα και τώρα δε θα το ξανακάνει.
Δάειρα:  Ναι, αλλά δεν της το είπες θυμωτικά! (=θυμωμένα)

Γλωσσοπλάστης.


#10
Είχε πάρει κάτι κέρματα που βρήκε δίπλα στον κουμπαρά πάνω στον πάγκο και έπαιζε με δαύτα.

Εγώ:  Δάειρα, τα παιδιά δεν είναι καλό να παίζουν με λεφτά. Είναι βρώμικα.
Δάειρα: Παίζω ένα παιχνίδι μαμά. Άσε με.
Εγώ:  Τι παιχνίδι;
Δάειρα:  Ξέρεις τι σημαίνει το μπίτσι, μπάρο, μπίτσι, μπάρο, μπο;
Εγώ: Ορίστε;
Δάειρα:  Σημαίνει: χτυπάς το λεφτό και μετά σηκώνεται και το βάζεις στη θέση του.

Με δουλεύει;;; Με δουλεύει!

Πηγή εικόνας

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.

  

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like.