Επιχείρηση: ύπνος. Βαθμός δυσκολίας: μεγάλος. Όσον αφορά στη Δάειρα. Γιατί η Μελίβοια λειτουργεί σαν ένα καλοκουρδισμένο αρκουδάκι. Την παίρνεις μία αγκαλίτσα, της δίνεις ένα φιλάκι, την ξαπλώνεις στο κουνάκι, τη σκεπάζεις με το κουβερτάκι και κατευθείαν νανάκι. Σκέτο...ποίημα. Δε με ταλαιπωρεί καθόλου! Η Δάειρα από την άλλη με το θέμα 'ύπνος' με παιδεύει πολύ. Δεν ξυπνάει μέσα στη νύχτα, ούτε ξυπνάει αξημέρωτα, όμως με παιδεύει πολύ για να κοιμηθεί στην ώρα της το βράδι. Και όταν λέω στην ώρα της εννοώ κατά τις 9:00 μμ. Που φυσικά δεν τα καταφέρνει και το 9 γίνεται 10 και ενίοτε 11.
Χθες το βράδι ήταν άλλη μία τέτοια νύχτα. Στην απελπισία μου, εμπνεύστηκα ένα στόρι που την κοίμισε κατευθείαν. Τα καλά και τα κακά στρατιωτάκια.
- Δάειρα, πάμε να κοιμηθούμε. Είναι νύχτα. Η Μελίβοια κοιμάται. Όλα τα παιδάκια κοιμούνται τέτοια ώρα. Και τα ζωάκια επίσης. Και τα πουλιά και τα έντομα. Όλοι κοιμούνται.
- Οι κουκουβάγιες και οι αλεπούδες δεν κοιμούνται όμως.
- Μόνο αυτά δεν κοιμούνται. Όλα τα άλλα κοιμούνται.
- Ούτε οι νυχτερίδες κοιμούνται.
- Ξέχασα και τις νυχτερίδες. ΟΛΑ τα άλλα όμως κοιμούνται.
- Ούτε τα κουνάβια κοιμούνται.
- ΟΚ. Και τα κουνάβια δεν κοιμούνται. Έχεις δίκιο.
- Μαμά, ούτε τα κουνούπια κοιμούνται. Και αυτά τα ξέχασες.
[Άστοχο το επιχείρημά μου με το ζωικό βασίλειο. Παραδέχομαι την ήττα μου. Κάνω ότι ροχαλίζω...]
- Χρρρρρρρ
- Μαμά, μη ροχαλίζεις. Με ενοχλείς.
- Νυστάζω.
- Εγώ δε νυστάζω όμως. Θα μου διαβάσεις παραμύθια;
- Δε διαβάζω τώρα παραμύθια. Είναι αργά. Άλλωστε πονάνε τα μάτια μου.
- Να πάρεις φαρμακάκι. Στο έχω ξαναπεί.
[Κάνω ότι κοιμάμαι...]
- Μαμά;
- Μμμμμμ.
- Η Μελίβοια κοιμάται;
- Μμμμμμ.
- Τι κάνεις μμμμμ; Αγελάδα είσαι;
- [Προσπερνάω το δεύτερο ερώτημα/σχόλιο]. Ναι. Η Μελίβοια κοιμάται.
- Είναι άρρωστη; [Σημ. είχε σηκώσει πυρετό το προηγούμενο βράδυ, αλλά της πέρασε]
- Όχι. Τώρα είναι καλά.
- Και γιατί κοιμάται;
- Γιατί νυστάζει μήπως;;;;; Σου είπα. Όλα τα παιδάκια κοιμούνται τα βράδια. Όλοι οι άνθρωποι δηλαδή. Και όλα τα ζώα και τα έντομα και τα πουλιά. Εκτός από την κουκουβάγια, τις νυχτερίδες, τα κουνούπια, τις αλεπούδες και τα κουνάβια. [Εκείνη τη στιγμή μου έρχεται έμπνευση...]. Και επίσης κοιμόμαστε για να μην αρρωστήσουμε.
- Τι εννοείς να μην αρρωστήσουμε;
- Θα σου εξηγήσω. Ο ύπνος και το φαγητό μας προστατεύουν από τις αρρώστιες.
- Δηλαδή;
- Εκεί έξω στην ατμόσφαιρα υπάρχουν κάτι κακά στρατιωτάκια που δε φαίνονται και τα οποία θέλουν το κακό μας. Αυτά τα στρατιωτάκια λέγονται ιοί και μικρόβια.
[Ακούει με προσήλωση. Ρωτάει...]
- Αυτά τα στρατιωτάκια είναι μικρά σαν μπαλάκια και τα κινεί ένα αόρατο χέρι; Για αυτό δεν τα βλέπουμε;
- Ναι. Κάπως έτσι. Από την άλλη, εμείς μέσα στο σώμα μας, στο αίμα μας έχουμε κάτι καλά στρατιωτάκια που μας προστατεύουν και θέλουν το καλό μας.
- Μαμά ξέρω. Είναι άσπρα και κόκκινα. Μου τα έμαθε η γιαγιά Χριστίνα. Και όταν χτυπάμε, και βγάζουμε αίμα τότε πάνε στην πληγή τα άσπρα στρατιωτάκια να βοηθήσουν για να μη μολυνθούμε, αλλά μερικές φορές δεν μπορούν μόνα τους και χρειάζονται βοήθεια από το μπενταντίν και το χάνσαπλαστ.
- Ακριβώς έτσι. Και τα κόκκινα στρατιωτάκια μεταφέρουν οξυγόνο στο σώμα μας και μπορούμε να ζούμε, να περπατάμε, να πηδάμε, να παίζουμε, να μεγαλώνουμε.
- Μαμά, τα καλά στρατιωτάκια είναι άσπρα και κόκκινα και τα κακά στρατιωτάκια είναι πράσινα και μαύρα;
- Ναι.
[Αρχίζει να ακούει με μεγάλη προσήλωση. Σχεδόν υπνωτισμένη...]
- Μαμά. Πες μου και άλλα.
- Τα άσπρα και τα λευκά στρατιωτάκια θέλουν το καλό μας. Οπότε, για να τα κρατάμε δυνατά για να καταπολεμούν τα κακά στρατιωτάκια πρέπει να τα ταϊζουμε και να τα ξεκουράζουμε. Και πώς το κάνουμε αυτό; Τρώμε όλο μας το φαγητό και κοιμόμαστε. Έτσι τα βοηθάμε να γίνουν δυνατά ώστε να νικήσουν τα κακά στρατιωτάκια.
- Και η Μελίβοια αφού τρώει όλο της το φαγητό γιατί αρρώστησε;
- Αρρώστησε επειδή δεν κοιμήθηκε καλά το προηγούμενο βράδυ. Αλλά επειδή είχε φάει όλο της το φαγητό αρρώστησε λίγο και της πέρασε γρήγορα ο πυρετός. Γιατί τα καλά στρατιωτάκια της ήταν δυνατά και κατάφεραν στο τέλος και νίκησαν τα κακά στρατιωτάκια που τους επιτέθηκαν.
[Αρχίζει να χασμουριέται. Ή που την νανούρισα με το μπίρι μπίρι ή που έπιασε το "κόλπο" με την ιστορία....]
- Ναι μαμά. Κατάλαβα.
- Οπότε κοιμήσου τώρα.
- Μαμά, εσύ αρρωσταίνεις;
- Ναι. Όταν είμαι πολύ κουρασμένη.
- Καληνύχτα μαμά.
Ζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
[Κοιμήθηκε].
Αλήθεια. Εσείς πώς τα κοιμίζετε τα δικά σας;
Image by
[UPDATED ON 13/10/15: Και χθες άρχισα να της μιλάω για τα στρατιωτάκια και κοιμήθηκε πάλι. Λέτε να βρήκα το κουμπί της; Βρε λέτε;]
Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like.
Αχ αυτός ο ύπνος....όσο δεν με παίδεψε η κόρη μου νεογέννητο που κοιμόταν 12 ώρες σερί (μαζί και εγώ φυσικά!), με παίδεψε πέρσι σαν 2χρονο!!! Ευτυχώς φέτος είμαστε καλά....8.30 κοιμάται!!! (υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια που πάει 10 η ώρα και τα νεύρα της μαμάς χτυπάνε κόκκινο αλλά τι να κάνουμε;;;;;). Λες να το έχουν τα πρωτότοκα και το 2ο να μου βγει έτσι ήσυχο σαν την μικρή σου;;;;;Αχ μακάριιιι!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά,
Έλενα
www.mylittlekatana.blogspot.com
Αν δε κουράζονται τα παιδιά δε κοιμούνται νωρίς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Ο ύπνος είναι μέγα θέμα για εμάς τις μαμάδες. Τα δικά μου κοιμούνται εύκολα αλλά τι να το κάνω αφού ξυπνούν συνεχώς μέσα στη νύχτα και στις 6 το πρωί είναι όρθια; Ξυπνάει το ένα ξυπνάει και το άλλο. Τα παιδιά έχουν τεράστια αποθέματα ενέργειας και μάλλον βλέπουν τον ύπνο ως αναγκαστική διαδικασία που όσο μπορούν την αποφεύγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό κουράγιο μάνα. Σε καταλαβαίνω. Καλή σου μέρα!!!
Να πω και εγώ τον "πόνο" μου... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ 3 ετών παρά 2 μηνών ζουζούνα μου, ενώ όσο ήταν μωρό ήταν σχετικά εύκολη στον ύπνο, τώρα που προσπαθώ να έχει μία βραδυνή ρουτίνα και να κοιμόμαστε έως τις 9:00, καθώς έχουμε πρωινό ξύπνημα για σχολείο, αντιδρά (ενώ νυστάζει) και μου λέει "εγώ ΔΕΝ θέλω να κοιμηθώ". Και όταν το παίζω κοιμισμένη και δεν της απαντάω, λέει "α..... κουφάθηκε η μαμά! Βρε μαμααααά!!! Ξυυυύπνα....". Μέχρι στιγμής δεν έχω βρει τον τρόπο να κοιμόμαστε ήρεμα και εύκολα, καθώς μετά από 1 ώρα απελπισμένης προσπάθειας μου να κοιμηθεί, αρχίζω (δυστυχώς) και χάνω την υπομονή μου....
Κάνω το λάθος και σκέφτομαι τί με περιμένει στη συνέχεια (..συμάζεμα, μαγείρεμα, ταπεράκια, ντουζ...) για να πέσω ξερή κατά τις 12 στο κρεβάτι με τον καλό μου....
Και φυσικά ούτε λόγος να την κοιμήσει ο μπαμπάς (και είναι άντρας που εξαρχής βοηθούσε και βοηθάει πολύ με το παιδί...)! Είμαστε όλο Μαμά-μαμά-μαμά .... Αχ...! όμορφες οικογενειακές στιγμές :Ρ
Ιωάννα
Τέλειο το παραμυθάκι..εμένα γενικά κοιμάται εύκολα εφόσον είναι κουραμένος και είναι η ώρα του να κοιμηθεί, βέβαια έχει από το σαββατοκύριακο που είναι αρρωστούλης και μπουκωμένος όποτε ξύπναει συνέχεια το βράδυ. Ελπίζω σήμερα να κοιμηθεί καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχως ο Νικολας πεφτει συνηθως ξερος πριν καλα καλα τελειωσει το παραμυθι του.. Μερικες φορρες το ακουει ολοκληρο αλλα ευτυχως δεν ειναι δυσκολος και κοιμαται μετα!! Αν τριτωσουν τα στρατιωτακια.. μαλλον πετυχαν την αποστολη τους..χεχεχε... πολλα φιλια Ασπασια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελευταία μου κάνει κι εμένα νερά στο θέμα του ύπνου,δεν νυστάζει ,δεν είναι κουρασμένη... Βέβαια όσο αργεί να κοιμηθεί το πρωί δεν ξυπνάει,νυστάζει,είναι κουρασμένη...να με τρέλανει θέλει!!!!εγώ απλά κάθομαι δίπλα της,άλλες φορές θέλει να με κρατάει,άλλες να την χάιδευω... Τέλος,θα σου πρότεινα να διαβάσετε το "παραμύθι της ανάσας" ,παρουσιάζει το σώμα μας με κάστρο,υπάρχουν φρουροί,μαχητές και εχθροί,και μια νεράιδα!! Αυτό μου θύμισε η ιστορία σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ρε τι εχετε να ακουσετε, απο το παιδί "νυχτερίδα" στο μέλλον... πρόσεχε μην σου παρασύρει και τη μικρή και μετά σε κερδίσει η πλειοψηφία.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτός ο ύπνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που γενικά έχουμε βελτιωθεί αρκετά (κοιμόμαστε πιο νωρίς τώρα και πιο γρήγορα, είμαστε λιγότερο απαιτητικές), έρχονται και μερικά βράδια που είναι πιο ταλαιπωριακά από άλλα :)
Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να πω στα κορίτσια την ιστορία σου!
Είναι εκπαιδευτική και σίγουρα θα τους αρέσει, οπότε ελπίζω να έχει και το επιθυμητό αποτέλεσμα!
Σε φιλώ
Δε θα σου δώσω συμβουλές, αφού το κάθε παιδί έχει το δικό του τροπάριο ύπνου. Γέλασα πολύ όμως με τη Δάειρα. Αχ αυτή η κόρη σου...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά καλημέρας :-)
Ξέρεις τι μου θύμισε τα άσπρα και κόκκινα στρατιωτάκια? Μια παιδική εκπομπή που έδειχνε μέσα στο σώμα πως λειτουργεί κι όταν χτυπούσε κάπου το παιδί το κέντρο ελέγχου (εγκέφαλος) έδινε εντολή κι έτρεχαν τα στρατιωτάκια να επουλώσουν την πληγή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς τα δικά μου κοιμούνται εύκολα αν και το βράδυ έρχονται στο κρεβάτι μου και κοιμόμαστε κουαρτέτο χαχαχα
Πωπω... χαρά στο κουράγιο σου, ρε Ασπασία! Ολόκληρη ιστορία από το μυαλό σου βραδιάτικα και με ....επιστημονική βάση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα ο μικρός (κοντεύει 2 ετών) κοιμάται σαν τη Μελίβοια... Η Ρέα (3,5), όμως, μου λέει κάθε φορά (με ύφος Πέππας) "Εγώ, μαμά, δε νυστάζω καθόλου!!" Θα 'λεγα καμιά κουβέντα για την Πέππα τώρα αλλά τελοσπάντων!!
Αλλά το 11 μ.μ. το πλησιάζουμε κάθε βράδυ! Γιατί έτσι και κοιμηθεί για μεσημέρι κλείνει τρίωρο!! Οπότε δε νυστάζει με τίποτα το βράδυ!
Εγώ της λέω ότι το βράδυ όταν ξεκουραζόμαστε, μεγαλώνουμε και γινόμαστε ψηλοί και όμορφοι γιατί είναι και πολύ κοκέτα, αλλά αυτό με τα στρατιωτάκια σκέφτομαι να το επικαλεστώ σύντομα! Μου άρεσε!
Πολλά φιλάκια,
Βάσω η μαμά πρωτάρα