Σάββατο 15 Μαρτίου, ώρα 6:00 τα ξημερώματα. Ξυπνάω υπό των ήχο τζιτζικιών. Είναι ο ήχος από το ξυπνητήρι του κινητού. Ευτυχώς το προηγούμενο βράδυ κατάφερα και κοιμήθηκα πέντε ώρες. Πέντε ολόκληρες ώρες! Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Το άγχος όλων των προηγούμενων
ημερών -μην πω μηνών- δε μου επέτρεπε να ξεκουραστώ επαρκώς τα βράδια και βαθιά μέσα μου πίστευα ότι για άλλο ένα ακόμη βράδυ -ειδικά εκείνο το βράδυ της παραμονής- θα έμενα άυπνη. Η σκέψη που πιπίλιζε το μυαλό μου ήταν: "Mα πώς θα πάω να γεννήσω άυπνη; Με τι δυνάμεις;".
Όμως, εκείνο το πρωί σηκώθηκα ξεκούραστη και ήρεμη, έκανα ένα ντουζ, ντύθηκα στα γρήγορα, φίλησα την Δάειρα που κοιμόταν ακόμη, πήρα τη φούξια βαλίτσα μου και με τη συνοδεία του Θοδωρή πήγα στο μαιευτήριο. Αρχικά σκέφτηκα να οδηγήσω μόνη μου το αυτοκίνητο, αλλά τελικά αποφάσισα να απολαύσω τα τελευταία λεπτά της φουσκωμένης κοιλίτσας μου...on board, όσο πιο χαλαρά γίνεται.
Αυτή τη φορά θα γεννούσα με ραντεβού. Φυσιολογικά μεν, με ραντεβού δε. Πρωτόγνωρο για μένα, αλλά δεν ήταν θέμα επιλογής. Όταν έναν μήνα πριν είχα ρωτήσει τον γυναικολόγο μου: "Γιατρέ, διάβασα σε ένα ιατρικό άρθρο στο internet ότι οι έγκυες με σάκχαρο εγκυμοσύνης γεννούν πρόωρα, ακόμα και την 37η εβδομάδα. Ισχύει;", εκείνος μου απάντησε: "Κοίτα, Άσπα μου, δε θα γεννήσεις στις 37, αλλά με το που θα κλείσεις τις 38 εβδομάδες θα πρέπει να το πάρουμε το μωρό, γιατί αλλιώς οι πιθανότητες επιπλοκών τόσο για σένα όσο και για το μωρό, αυξάνονται εκθετικά". Και τότε ήταν που γκρεμίστηκε το σύμπαν μου ολόκληρο, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και οι σκέψεις με τρέλαιναν...
"Δύο εβδομάδες νωρίτερα; Δηλαδή σε 3 εβδομάδες από τώρα; Και πότε θα προλάβω; Έχω ένα σωρό δουλειές ανοικτές. Δεν έχω ακόμη ψωνίσει όλα όσα ήθελα για το μωρό. Δεν έχω προλάβει να πάω τις κουρτίνες στο καθαριστήριο. Δεν έχω φτιάξει ακόμη τη βαλίτσα μου. Δεν έχω προλάβει να ξεκουραστώ. Δεν θα προλάβω να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Και τι είναι η γέννα; Περίπατος στην εξοχή; Ε, όχι βέβαια! Θέλει και μία απαραίτητη ψυχολογική προετοιμασία πιο πριν. Δε φτάνει που αυτή η εγκυμοσύνη πέρασε χωρίς καν να προλάβω να την καταλάβω, δε φτάνει που δύο μήνες από την άδεια της εγκυμοσύνης μου την πέρασα αρχικά στο κρεβάτι (και παραλίγο στην εντατική) με τον Η1Ν1 και στη συνέχεια με τα ξυπνητήρια όλη μέρα για να μην παραλείψω κανένα από τα 6 γεύματα της υποχρεωτικής δίαιτας, για να μην παραλείψω κανένα από τα 5 καθημερινά τρυπήματα για τη μέτρηση του σακχάρου, για να μην παραλείψω τις δόσεις ινσουλίνης που έπαιρνα (πάλι με τρύπημα) δυο φορές τη μέρα...δεν φτάνει που δεν ηρέμησα καθόλου, θα γεννούσα και 2 εβδομάδες νωρίτερα; Και αυτό με τις επιπλοκές που ανέφερε οι γιατρός, τι ήταν πάλι αυτό; Σε ποιες επιπλοκές αναφέρεται; Δηλαδή είναι τόσο επικίνδυνα τα πράγματα; Αισθανόμουν να χάνω τον έλεγχο των πραγμάτων. Ε όχι! Όλο αυτό μου έπεφτε πολύ για ένα control freak όπως εγώ. Και το άλλο, που το πας; Το κριαράκι θα μου προέκυπτε ψαράκι; Και αυτό ήταν καλό τώρα; Δεν έχω ιδέα από ζώδια, αλλά τουλάχιστον κάτι είχα μελετήσει για τους Κριούς. Για τους Ιχθείς είχα μαύρα μεσάνυχτα..."
Σκέψεις, σκέψεις...πολλές σκέψεις.
Επίσης, τις τελευταίες 2 εβδομάδες πριν την ΠΗΤ μου (δηλ. την 39η και την 40η) με ονειρευόμουν να αράζω όλη μέρα στο κρεβάτι ή τον καναπέ (όπως τότε με τη Δάειρα), να βλέπω ταινίες στο DVD (όπως τότε με τη Δάειρα) και γενικά να μην κάνω απολύτως τίποτα (όπως τότε με τη Δάειρα) και απλά να περιμένω πότε θα με πιάσουν τα πονάκια ώστε να κάνω το κλασικό τηλεφώνημα στον γυναικολόγο μου "Γιατρέ, νομίζω ότι γεννάω". Και μετά, μέσα στον πανικό, ονειρευόμουν να τρέχω να ετοιμαστώ, να με παίρνει ο Θοδωρής σηκωτή, να με βάζει στο αυτοκίνητο και να γίνονται όλα κινηματογραφικά: η αγαπημένη μου μουσική στη διαπασών (αλλά με κλειστά τα παράθυρα - δεν είμαστε και κάγκουρες), το αυτοκίνητο να σπινιάρει στις στροφές, ο Θοδωρής να προσπερνάει 2, 3, 4 αυτοκίνητα στη σειρά με το χέρι μόνιμα πατημένο στην κόρνα και εγώ να φυσάω και να ξεφυσάω κάνοντας αναπνοές για να μη μου φύγει το παιδί πριν φτάσω στο μαιευτήριο...Αυτό ονειρευόμουν :)
Εγώ ένα τέρας οργάνωσης και προγραμματισμού, το μόνο πράγμα που ήθελα να συμβεί μη προγραμματισμένα ήταν ο τοκετός. Ήθελα αυτό το ξαφνικό. Το μη προβλέψιμο. Έχει κάτι το μαγικό αυτό το ξαφνικό. Ζητούσα πολλά;
Τώρα όμως τα σχέδια άλλαξαν. Δε θα ήταν το μωρό αυτό που θα καθόριζε το πότε θα έβγαινε, αλλά το άτιμο το σάκχαρο.
Το ραντεβού μας ήταν για τις 7:30 το πρωί. Έφτασα στο μαιευτήριο στις 7:20, αλλά μέσα μπήκα στις 7:35.
Με υποδέχτηκε η μαία μου και μετά από λίγο σκάει μύτη και ο γιατρός -ξενύχτης- και εκεί μαθαίνω ότι έχουν άλλο τοκετό ήδη σε εξέλιξη, τελείως ξαφνικά και μη προγραμματισμένα (το όνειρο που προανέφερα, φαίνεται το έζησε κάποια άλλη εκείνο το πρωί).
Γίνονται όλα τα προπαρασκευαστικά, με πηγαίνουν στην αίθουσα ωδινών, στις 9:00 μπαμ με συνδέουν με τους ορούς και μετά περίμενα να γεννήσω σε 3 με 4 ώρες το πολύ (όπως είπε ο γιατρός μου) ούσα δευτερότοκος. Αλλά ο γιατρός λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο (όπου ξενοδόχο βάλε μπεμπούλα που δε γούσταρε να σκάσει μύτη τόσο σύντομα). Εντωμεταξύ είχα και την αγωνία μου μην συμπέσουν οι δύο γέννες ταυτόχρονα και τι θα έκανα μετά; Είχα "φάει" και τον γιατρό μου: "Άντε γιατρέ, να την ξεγεννήσεις τη γυναίκα σύντομα γιατί σε θέλω αποκλειστικότητα".
Οπότε κοιτούσα πώς να περάσω την ώρα μου τη μία διαβάζοντας Αρκά και χαζογελώντας με το Σπουργίτι, τη μία διαβάζοντας το βιβλίο της Χριστίνας το οποίο μου είχε στείλει με αφιέρωση μία ημέρα πριν, τη μία κάνοντας αστεία με το γιατρούλη και την έτοιμη να γεννήσει μαία μου (α, αυτό δεν το ανέφερα! Η μαία που θα με ξεγεννούσε ήταν ετοιμόγεννη και αυτή!). Ο Θοδωρής έστελνε μηνύματα στις φαμίλιες και εγώ έστελνα μηνύματα στις φίλες μου. Ως και στο FB σκεφτόμουν να ανεβάσω post, αλλά συμμορφώθηκα στις συστάσεις του Θοδωρή που μου είπε "Είσαι τρελή;;;;;; Θα ανεβάσεις live τη γέννα σου;;;;;;;;; ΣΥΝΕΛΘΕ!" και εκεί σοβαρεύτηκα και πήρα τη γέννα μου στα σοβαρά :)
Μίλησα, γέλασα, έβγαλα φωτογραφίες, με έβγαλαν φωτογραφίες, μηνυματώθηκα, συγκινήθηκα, πόνεσα, τρυπήθηκα, χαλάρωσα, ξαναπόνεσα...και να μην τα πολυλογώ, περίμενα, περίμενα, περίμενα...αλλά η μπεμπούλα δεν γούσταρε ακόμη να βγει. Τελικά η μπεμπούλα σκάει μύτη κατά τις 4:00 το απόγευμα, μόλις που είχα κάνει την τελευταία δόση επισκληριδίου, η οποία σημειωτέον δε με έπιασε 100% με αποτέλεσμα να μπω στην αίθουσα τοκετού και να αρχίσω τις εξωθήσεις αισθανόμενη σχεδόν τα πάντα. Στις 4:20 είχα το μωρό στην αγκαλιά μου και για μία ακόμη φορά έκλαιγα με λυγμούς.
Έζησα για άλλη μια φορά το όνειρο και αυτή τη φορά πολύ έντονα! Είχα μία μοναδική εμπειρία τοκετού, τη συνειδητοποίησα πολύ περισσότερο από τη προηγούμενη φορά και τη βίωσα στο έπακρο. Δεν ξέρω γιατί. Ήμουν πιο έμπειρη, πιο συνειδητοποιημένη, πιο προετοιμασμένη; Δεν ξέρω... Αυτές οι στιγμές όμως θα μου μείνουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μου για όλη μου τη ζωή! Και ειδικά αυτή η μικρή στιγμούλα που αντίκρισα τη φατσούλα της κόρης μου όταν ο γιατρός, μου την έβαλε πάνω στο στήθος. Αυτή η μικρή στιγμούλα που πάγωσε το χρόνο μεμιάς και με έκανε να ξεχάσω το πριν και το μετά, με έκανε να μην βλέπω, να μην ακούω και να μην αισθάνομαι το τι συμβαίνει γύρω μου εκείνη την ώρα. Μόνη αυτή και εγώ. Μία στιγμή.
Αφού γέννησα λοιπόν ένα υγιέστατο μωράκι, η έγνοια μου μετά (λόγω της πολύωρης καθυστέρησης της γέννας που δεν είχα υπολογίσει - ο ξενοδόχος που λέγαμε...) ήταν μήπως φτάσουν τα μπαλόνια που είχα παραγγείλει (εξηγώ παρακάτω) και δεν ήταν κανείς να τα παραλάβει και μας ψάχνει ο μπαλονάς, αφού εγώ και ο Θοδωρής ήμασταν ακόμη στην αίθουσα τοκετού. Για αυτό λοιπόν την ώρα που με οδηγούσαν με το φορείο στην αίθουσα ανάνηψης για να συνέλθω (και καλά...) από τη γέννα (παρεπιμπτόντως, ήμουν μια χαρά, άνετα χόρευα εκείνη την ώρα), είπα στον Θοδωρή να πάρει τηλέφωνο τον μπαλονά για να συνεννοηθεί, μη μας ψάχνει ο άνθρωπος και φύγει. Το να έμενα εκείνη την ημέρα χωρίς τα κίτρινα λεμονί μπαλόνια μου, θα ήταν μεγάλη απογοήτευση :)
Στο δωμάτιο με πήγαν στις 7:30 το βραδάκι, ξεκουράστηκα, έφαγα, στάνιαρα και αμέσως μετά σηκώθηκα και άρχισα να στολίζω το δωμάτιο. Και πάω τώρα το θέμα μας...
Σε αυτή την εγκυμοσύνη είχα σκοπό να κάνω ένα baby shower party, όμως δεν πρόλαβα. Οπότε αποφάσισα να κάνω κάτι εναλλακτικό στο μαιευτήριο. Xωρίς υπερβολές και χωρίς πολλούς στολισμούς, ήθελα να δημιουργήσω μία χαρούμενη νότα στη βαρετή ατμόσφαιρα του δωματίου για να γιορτάσουμε τον ερχομό της μπεμπούλας μας.
Η μπεμπούλα μας θα γεννιόταν στην αρχή της άνοιξης και επίσης (περιμέναμε ότι) θα γεννιόταν μικρούλα (λόγω των 38 εβδομάδων). Από την άλλη δεν ήθελα το κλασικό ροζ-φούξια σαν χρώμα, οπότε το θέμα του στολισμού το σκέφτηκα πολύ αυθόρμητα. Θα έκανα μία μικρή υποδοχή στο μωρό με θέμα τη μελισσούλα και τα χρώματα που θα κυριαρχούσαν θα ήταν το κίτρινο το λεμονί, το λευκό και λίγο διακριτικό μαύρο.
Και επειδή η ιδέα μου ήρθε την τελευταία στιγμή και δεν υπήρχε χρόνος να τα κάνω όλα μόνη μου, για τα εκτυπώσιμα ζήτησα τη βοήθεια της φίλης μου Σίνας, η οποία, αφού της είπα το θέμα και αφού της εξήγησα με κάθε λεπτομέρεια το τι ακριβώς θέλω και το πώς το σκέφτομαι και τα λεκτικά που θα χρησιμοποιήσει, μου υλοποίησε την ιδέα ακριβώς όπως την είχα στο μυαλό μου :)
Στην πόρτα του δωματίου κόλλησα με blue tac μία επιγραφή στην οποία καλωσορίζαμε τους επισκέπτες στην "κυψέλη" μας. Η Σίνα, με την ίδια γραμματοσειρά, επιμελήθηκε και ένα καλωσόρισμα το οποίο κολλήθηκε πάλι στην πόρτα, αλλά αυτή τη φορά από την εσωτερική μεριά.
Πέντε κίτρινα ανεμομυλάκια στόλιζαν δύο γυάλινα βάζα τα οποία είχα διακοσμήσει με κίτρινη κορδέλα και έδιναν μία ξεχωριστή ανοιξιάτικη νότα στον χώρο, καθώς φάνταζαν σαν μεγάλες κίτρινες μαργαρίτες, ενώ σε μία λευκή κορνίζα ανακοινώναμε τη γέννηση της μπέμπας.
Για να δροσίσουμε τους καλεσμένους είχαμε φροντίσει να προμηθευτούμε νερό, τσάι και χυμούς με γεύση μήλο-καρότο, σαγκουίνι-μανταρίνι και πορτοκάλι ενώ είχα γεμίσει μικρά βαζάκια με βιολογικό μέλι στα οποία είχα δέσει μία κίτρινη πουά κορδέλα και είχα κολλήσει στο καπάκι ένα αυτοκόλλητο που έγραφε 'Ήρθα για να σας γλυκάνω'. Τα βαζάκια τα προσφέραμε στους επισκέπτες κατά την αποχώρησή τους και επίσης σε όλες τις μαίες, τις βρεφοκόμους και τις νοσηλεύτριες του ορόφου που με εξυπηρετούσαν καθόλη τη διάρκεια της παραμονής μου στο μαιευτήριο.
Για να ευχαριστήσουμε και να γλυκάνουμε τους επισκέπτες μας, είχαμε παραγγείλει, στο γνωστό ζαχαροπλαστείο FRESH, mini cupcakes με γεύση λεμόνι και μύρτιλλο, τα οποία είχαν νεκόρ λευκοκίτρινου λουλουδιού στο οποίο καθόταν μία μικρή μελισσούλα φτιαγμένη από αμυγδαλόπαστα. Σε κάθε cupcake είχα καρφώσει ένα cupcake topper με ένα μικρό λογοπαίγνιο, με το οποίο ευχαριστούσαμε για άλλη μία φορά τους "φιλοξενούμενους" στην "κυψέλη" μας.
Στους τοίχους είχα κρεμάσει δύο γιρλάντες με τριγωνάκια ευχών, τα οποία στερέωσα πάνω στην κορδέλα με μικρά ξύλινα μανταλάκια. Ο κάθε επισκέπτης ξεκρεμούσε ένα τριγωνάκι, έγραφε μία ευχή...γλυκιά σαν μέλι στο πίσω μέρος και ξανακρεμούσε το τριγωνάκι στη θέση του, αλλά ανάποδα ώστε να φαίνεται η ευχή. Πολύ γρήγορα οι γιρλάντες γέμισαν γλυκές ευχές για τη μικρή μας μελισσούλα.
Τέλος, διάσπαρτες "πετούσαν" στον χώρο μελισσούλες οι οποίες κρέμονταν από ισάριθμα κίτρινα μπαλόνια ηλίου στα οποία είχα αντικαταστήσει τις (πλαστικές) κορδέλες του μπαλονά με δικού μου γούστου (υφασμάτινες) κίτρινες και λαχανί κορδέλες. Οι μελισσούλες "ζουζούνιζαν" γύρω από ένα κίτρινο λουλούδι, το οποίο φυσικά ήταν ένα μεγάλο κίτρινο pom pom κρεμασμένο από τέσσερα λαχανί μπαλόνια. (Το pom pom ήταν δώρο της Σίνας).
Η αλήθεια είναι πώς μου ήρθαν και άλλες πολλές ιδέες, όμως είπα να μην ξεφύγω από τον μίνιμαλ διακριτικό στολισμό που είχα στο αρχικά στο μυαλό μου. Άλλωστε στόχος ήταν να γιορτάσουμε διακριτικά τον ερχομό της μπεμπούλας και να ευχαριστήσουμε τους φίλους, συγγενείς και γνωστούς που μας τίμησαν με την επίσκεψή τους και όχι να αναδεικτώ ως η τρελή λεχώνα του ορόφου. Αν και αυτό το τελευταίο δε νομίζω ότι το απέφυγα τελείως :) Ως και άτομο της διοίκησης (μία κουστουμαρισμένη και κομψή κυρία γύρω στα 50 που μου συστήθηκε ως υπεύθυνη σάμθιγκ από τη διοίκηση -δε θυμάμαι το σαμθιγκ) ήρθε να με επισκεφτεί και να μου ευχηθεί, με αφορμή να με ρωτήσει αν η εξυπηρέτηση από το προσωπικό ήταν αυτή που περίμενα και επιθυμούσα (κατά βάθος ξέρω ότι έμαθε για τα κίτρινα μπαλόνια και ήρθε να δει την "τρελή" λεχωνίτσα του 8ου).
Και όπως όλα τα όμορφα πράγματα, έτσι και αυτή η 4ήμερη παραμονή μου στο μαιευτήριο κάποια στιγμή τελείωσε. Το τελευταίο απόγευμα με βρήκε σκεπτική, χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα από το παράθυρο και αρκετά μελαγχολική. Οι επισκέψεις είχαν τελειώσει, η μπεμπούλα δεν έμενε μαζί μου στο δωμάτιο καθώς έκανε σολάριουμ στο δωμάτιο νεογνών (σημ. μπήκε στην λάμπα λόγω ίκτερου που παρουσίασε), ο Θοδωρής έτρεχε για τα διαδικαστικά και εγώ είχα μείνει μόνη στο δωμάτιο να αναπολώ τις στιγμές που ζήσαμε εκεί μέσα και που δεν ξέρω αν θα με αξιώσει ο Θεός να ξαναζήσω ποτέ.
Στο σπίτι, η υποδοχή που μας επιφύλαξαν οι παππουδογιαγιάδες με ενορχηστρωτή την Δάειρα, ήταν πολύ θερμή. Ένα αυτοσχέδιο τραγουδάκι-ευχολόγιο- για την μπεμπούλα, τραγουδισμένο από τους μεγάλους, μία Δάειρα αρχικά σαστισμένη και στη συνέχεια χαμογελαστή και εγώ να μην μπορώ να σταματήσω τα δάκρυά μου. Η δε Δάειρα, με δική της πρωτοβουλία, είχε στρώσει το τραπέζι με τα πολύχρωμα κουζινικά της και είχε φτιάξει (με τη βοήθεια των γιαγιάδων) τρεις πολύχρωμες τούρτες από πλαστελίνη, για να γιορτάσουμε τον ερχομό της αδερφούλας της. Μία για τη μαμά, μία για τον μπαμπά και μία για την μπεμπούλα.
Η αντίδραση της Δάειρας, μη αναμενόμενη. Υποδέχτηκε την αδερφούλα της με πολλή χαρά και αγάπη και το μόνο της παράπονο ήταν που ήθελε συνεχώς να την έχει αγκαλιά και να την φιλάει, πράγμα που δεν επέτρεψα λόγω μίας ίωσης που περνούσε εκείνη την ημέρα, για αυτό και η σκυθρωπή φατσούλα της φωτογραφίας.
Οι στιγμές που έζησα και ζω είναι μοναδικές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία...
Η μικρή μελισσούλα ήρθε στην κυψέλη της και έφερε την άνοιξη στο μαιευτήριο αλλά πάνω από όλα στις καρδιές της μαμάς, του μπαμπά και της μικρής της αδερφούλας.
Τώρα προσπαθώ και πάλι να βρω τους ρυθμούς και τις ισορροπίες μου. Θα επανέλθω με την πρώτη ευκαιρία.
Να σας ζήσεις η μπέμπα!!! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου Ασπασία και ό,τι καλύτερο για τις κούκλες σου. Στέλλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι τι θα γινόταν αν είχες χρόνο!!!! χαχαχχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σας ζήσει το νέο μέλος! Η Δάειρα θα είναι τέλεια νταντά και αδερφούλα!
Να σας ζήσει το μωρό σας!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσπασία, σε παρακολουθώ καιρό τώρα και είχα δημιουργήσει μια αόριστη εικόνα ότι είσαι πολύ πιο μεγάλη και πιο μέτρια σε εμφάνιση (μη ρωτήσεις γιατί, έτσι, χωρίς λόγο-στο εξομολογούμαι αυτό αυθόρμητα, μην το παρεξηγήσεις!). Βλέπω τις φωτογραφίες σου και είσαι μια κούκλα!! Να χαίρεστε την όμορφη οικογένειά σας, τη φοβερή Δάειρα και το μικρό σας μωρό!!
Βασιλική
Να σας ζήσει η μελισσούλα σας Ασπασάκι μου!!! Για το παρτι υποδοχής δεν εχω λόγια..αν και νομίζω οτι οι τουρτες της Δάειρας ήταν το καλύτερο γλυκό καλωσόρισμα ever!!! Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει το μελισσάκι σου! Γνωρίζοντας σε, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από το τέλειο για την υποδοχή της μικρής σου! Να ναι παντα γερη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει!! Να είναι πάντα γερή και να την χαίρεστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτεναχωρήθηκα με τις περιπέτειες υγείας που πέρασες και χάρηκα πολύ που όλα πήγαν καλά..
Ευτυχισμένες στιγμές από εδώ και πέρα οι τέσσερις σας, καλό μήνα με υγεία!
Yπέροχα όλα, όπως ο ερχομός του μωρού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζήσει και να είναι πάντα τυχερό και χαμογελαστό!
Να είσαι γερή και να ξεχειλίζεις ευτυχία με την υπέροχη οικογένειά σου!
Να προσέχεις τον εαυτό σου! Φιλιά! :)
Νομίζω πως δεν έχω δει ωραιότερα διακοσμημένο δωμάτιο μαιευτηρίου! Να σας ζήσει η μικρή σας μελισσούλα και να την καμαρώνετε πάντα γερή κι ευτυχισμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήP.S.Η Δάειρα είναι μια κούκλα... όχι ότι εσύ πας πίσω!
Τι υπέροχη ανάρτηση Ασπασάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι με οοοόλη μου την καρδιά ότι καλύτερο για την πανέμορφη μικρούλα μελισσούλα!
Συγκινήθηκα, χαμογέλασα, θαύμασα!
Βρε θεόμουρλο και υπέροχο κορίτσι, μόνο εσύ θα μπορούσες να κάνεις τέτοια φανταστικά πράγματα σε ένα μαιευτήριο! Είσαι η πιο γλυκιά και οργανωτική μαμά ever!
Πόσο μου άρεσε η περιγραφή της εμπειρίας σου, να είσαι καλά και να θυμάσαι πάντα αυτές τις τόσο μοναδικές στιγμές!
Φαντάζομαι πόσο πολύ θα σου έλειψε η Δάειρα!
Τι φοβερούλα και αυτή που στόλισε το τραπέζι με τα κουζινικά και τις τουρτίτσες της!
Η νεογέννητη μπεμπούλα μια κουκλίτσα (και το λέω με πάσα ειλικρίνεια καθώς τα νεογέννητα συμπεριλαμβανομένων και των κοριτσιών μου, μου φαίνονται ασχημούλικα)!
Να είστε καλά όλοι και να απολαύσετε αυτές τις ολοκαίνουριες στιγμές ως τετραμελής οικογένεια!
Πολλά πολλά φιλιά!
Ασπασια μου να τη χαιρεσε! Ησουν η πιο φρεσκια, ευδιαθετη λεχωνα που εχω γνωρισει. Φιλακια στα κοριτσια σαs.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοιμαζόμουν να πάω για ύπνο και είδα την ανάρτηση στο fb, λέω δεν μπορεί θα μπω να δω. Βρε μουρλοκομείο κατάφερες να γράψεις ανάρτηση;;;; Να χαίρεσαι το αγγελούδι σου, αλλά και την πριγκιπέσα Δάειρα και σας εύχομαι να βρείτε γρήγορα τους ρυθμούς σας. Όσο για τα υπόλοιπα, σ΄ευχαριστώ και για την αναφορά, αλλά και για την άψογη συνεργασία. Πολλά, πολλά φιλιά κοριτσάκι μου και πάντα χαρούμενη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ!ΤΙ ΤΕΚΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΣ!ΜΠΡΑΒΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΛΕΙΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, ήταν τέλεια η μελισσοφωλιά σας! Τα είχες ετοιμάσει όλα υπέροχα! Και κυρίως ήσουν μες την τρελή χαρά! Γέλασα βέβαια που υπενθύμισες στο Θοδωρή για το μπαλονά λίγο πριν γεννήσεις :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε μέρα και καλύτερα από εδώ και πέρα και τα προγραμματάκια θα φτιάξουν!
Πολλά φιλάκια!
Epitelous! Anypomonousa na mathw pws pige!Den eisai treli,oxi katholou!Eisai THEOTRELI!!!Poteta etoimases ola auta? Xairomai pou ola pigan kala.Na sou zisei i melissoula sou!!!Kai oi koroules sou koukles kai oi dyo.Kala i Daeira einai i adynamia mou alla panemorfo kai to mwro sou.Anarwtiemai pws den tis exeis "faei" kai tis dyo, pou leei kai o Sakis sti diafimisi!!!Se eyxaristw pou anevases photo kai ta moirastikes ola autamazi mas!! Maria
ΑπάντησηΔιαγραφή"ήταν να γιορτάσουμε διακριτικά τον ερχομό της μπεμπούλας"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχεις λέμε... Φαντάσου να μην ήθελες διακριτικότητα.. Θα είχες φέρει την μπάντα του δήμου!!!
Ο στολίσμός είναι πολύ ωραίος και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο σε αίθουσα μαιευτηρίου. Θα μου άρεσε πολύ εάν ερχόμουν για επίσκεψη να έβλεπα ένα τέτοιο δωμάτιο. Τελικά οι μαιευτικές κλινικές θα έπρεπε να είναι λίγο πιο χαρούμενες...
Σε σκεφτόμουνα χθες...Πολύ χάρηκα που όλα πήγαν καλά! (άντε καλέ που ήθελες να τρέχεις με το αυτοκίνητο να είχε καμία πορεία να γεννούσες και εσύ στην Ακαδημίας σαν την άλλη. Δες εδώ: http://www.iefimerida.gr/news/148076/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B4%CF%8C-%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82)
Πολλά πολλά φιλιά και καλή προσαρμογή στα νέα δεδομένα της ζωής σας!
Να σας ζήσει!Καλή ανατροφή!Χαρήκαμε όλοι στη γειτονιά που πήγαν όλα καλα!Για τη διακόσμηση.....δεν έχω λόγιααααααα!Καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα!! Να σας ζήσει!! Καλα τι διακόσμηση ήταν αυτή!! Απορώ ποιος πρόλαβε να τα στολίσει μεσα στον πανικό της γέννας!!Κρίμα που δεν θα παω για τρίτο να το κάνω και εγω στο δωμάτιο του μαιευτηρίου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, είσαι θεοπάλαβη!!!!! Να σας ζήσει το μελιςάκι σας, γερό, δυνατό, χαρούμενο και γλυκό σαν τη Δάειρα να είναι! Ζήλεψα λίγο, θέλω δεύτερο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά και άπειρες ευχές!
Καλημέρα Ασπασία μου & καλό μήνα! Κι ότι σε σκεφτόμουν χθες τέτοια ώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι υπέροχη ανάρτηση, λεπτομερής, χρωματιστή, συγκινητική & αξιοθαύμαστη! Να σας ζήσει το μικρό σας μελισσάκι, είναι μία κούκλα!
Όσο για τη Δάειρα, ένα κουκλάκι ζωγραφιστό που είμαι σίγουρη ότι θα υπεραγαπάει τη μικρή της αδερφούλα και θα είναι υπερπροστατευτική μαζί της!
Σας εύχομαι να είστε ευτυχισμένοι και πλέον ως τετραμελή οικογένεια να ζείτε μόνο στιγμές χαράς & αγάπης!
Φιλιά
Να σας ζήσει λοιπόν κι από δω το πανέμορφο μελισσάκι σας !!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι πάντοτε γερή και γελαστή και η ζωή της να ξεχειλίζει από φως κι αγάπη !!!
Πω πω.. μα ποση πρωτοτυπια σε μια γεννα?? Γελασα πολυ. Με την καλη ενοια. Και ενιωσα ακριβως αυτη την μαγεια της διαδικασιας. Να την χαιρεσαι την μελισσενια σου και να στε παντα υγιεις κ ευτυχισμενοι. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει Ασπασία το μωράκι,υπέροχη ανάρτηση την απόλαυσα πολύ,υπέροχη η υποδοχή που ετοίμασες για την μικρούλα,όλα προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια!!!! Μα είναι φοβερό αυτό να γεννάς και να διαβάζεις Αρκά,φαντάσου όταν γέννησα το γιο μου πριν 22 χρόνια εγώ ήμουν κολημένη στο ταβάνι της αίθουσας τοκετού σαν τον spiderman από τους πόνους....δυστηχώς επισκληρίδιο τότε καπούτ,χιχι...Πολλά φιλιά σε σένα και στα αγγελούδια σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει η μικρή μελισσούλα σας!Πάντα γεροί,ευτυχισμένοι,να χαίρεστε την υπέροχη οικογένειά σας!Συγχαρητήρια για τις μοναδικές ιδέες,την καλόγουστη φαντασία,την αισθητική,για όλα!Ενθουσιάστηκα με όλα αυτά!Ευτυχώς,πήγαν όλα όπως τόσο όμορφα τα σκέφτηκες και σχεδίασες!ΕΎχομαι να πραγματοποιηθεί ό,τι ονειρεύεσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.:Απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου κι ας μην σχολιάζω! :-)
Πολλές ευχές!
Ασπασία μου, να χαίρεστε την πανέμορφη και γλυκύτατη μελισσούλα σας!!!!!!!!!! Και το Δαειράκι σας φυσικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για όλα αυτά που ετοίμασες στο μαιευτήριο, ένα έχω να πω. Respect!
Είναι ό,τι πιο πρωτότυπο και καλόγουστο έχω δει ποτέ. Φαντάζομαι το δωμάτιό σας θα ήταν η attraction του ορόφου. Δεν το έχω δει πουθενά να στολίζουν τόσο πρωτότυπα και τόσο καλόγουστα δωμάτιο μαιευτηρίου (για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω δει να στολίζουν γενικά δωμάτιο, εκτός από την είσοδο του δωματίου με τα κλασικά γαλάζια ή ροζ μπαλόνια). Και αν αρχίσω να το βλέπω από εδώ και πέρα, κάποιος θα σε έχει αντιγράψει. Να είσαι σίγουρη. Είσαι πρωτοπόρος σε αυτή την ιδέα.
Η ιδέα σου είναι μοναδική. Και απορώ βρε κοριτσάκι μου, μέσα στο άγχος της γέννας εσύ να σκέφτεσαι τη διακόσμηση; Δεν υπάρχεις λέμε. Για αυτό σε θαυμάζω και σε παρακολουθώ ανελλιπώς. Φιλάκια στα πατουσάκια της μικρής σας μελισσούλας και στα μαγουλάκια της Δάειρας που είναι μεγάλη αδυναμία μου.
Αλίνα
Πόσο γλυκιά και όμορφη είναι η μπεμπούλα! Και η Δάειρα πανέμορφη και πολύ κομψή με το κόκκινο φόρεμά της! Να σου ζήσουν τα ζουζούνια σου και να έχετε πάντα χαρές στην πολύβουη κυψέλη σας! 'Οσο για την κοντρολφρικιά σου, γούστο σου και δικαίωμά σου! Χαλάρωσε (λες και είναι ποτέ δυνατόν) και απόλαυσέ την!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσπασια μου να τη χαιρεστε τη μικρη μελισσουλα σας μα και την υπεροχη Δαειρα, ειμαι σιγουρη πως η ευτυχια σας ολοκληρωθηκε πλεον στην τετραμελη οικογενεια. Ολα ειναι υπεροχα και φυσικα δεν περιμενα τιποτα λιγοτερο απο σενα και τη Σινα, κριμα που δεν μπορεσα να τα χαρω απο κοντα. Φιλια πολλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι απο τις τυχερές που απόλαυσα το ντεκόρ, τα mini cupcakes και φυσικα εσένα την τρελιάρα φιλενάδα μου απο κοντά!!! Οταν μπήκαμε στον όροφο και ειδαμε απο μακριά με το Σοφάκι το στολισμό εξω απο το δωμάτιό σου, χωρίς να ξέρουμε πως είναι αυτό, ήμασταν σίγουρες!!! Μόνο μια Ασπασία θα μπορούσε να το κάνει:)))). Μπράβο και στο Σινάκι μας που εβαλε τον καλυτερο της εαυτό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μικρή σας μελισσούλα ηρθε λοιπόν να σας γλυκάνει και να σας φέρει τα πάνω κάτω. Με τον δικό της τρόπο. Δυναμική αλλά και ευαίσθητη σαν τη μανούλα της:)
Δεν θα ξεχάσω τα μηνύματα που μας έστελνες μεσα απο την αίθουσα ωδινών. Περιμέναμε να ζήσουμε τη γέννα σου live!!!
Λυπάμαι μόνο που δεν καταφέραμε να υλοποιήσουμε το baby shower εμεις για σένα. Στο τριτο ομως....εχουμε καιρό:)))
Στις τελευταίες φωτογραφιες, στο κολλάζ, η Δάειρα έτσι που κοιτάει πάνω δεξιά, είναι σαν να βλεπει την αδελφούλα της. Απίθανη!!!
Να σας ζήσει Ασπασάκι μου. Να ζείτε πάντα ευτυχισμένες στιγμές οι τέσσερίς σας.
Σ'αγαπώ πολύ
Δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο συγκινήθηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ σου ζήσει η μπεμπούλα σου και να έχει μια κυψέλη γεμάτη γλυκό γλυκό μέλι φτιαγμένο απο αγάπη και όμορφες στιγμες!
Πολύ όμορφα όλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει η μπεμούλα.
Καλό μήνα.
Φιλάκια ...
Ασπασία μου είσαι φοβερή! Δεν έχω λόγια! Πραγματικά σε θαυμάζω και από όταν σε ανακάλυψα είσαι σταθερή παρέα μου και ας μη σου αφήνω σχόλια συχνά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεσαι τη μικρή σου μελισσούλα. Να είναι τυχερή στη ζωή της και να είστε πάντα μία ευτυχισμένη οικογένεια. Και οι δύο κούκλες σου είναι...κούκλες! Χωρίς υπερβολή. Το μήλο κάτω από τη μηλιά δε λένε; (τον μπαμπά δεν τον ξέρω αλλά κρίνοντας από τη μαμά...)
Ελένη
Να σου ζήσει !!! Τέλεια η μπεμπούλα, με υγεία και πάντα χαρές !!! Καλά τόσα πράγματα πως τα συντόνισες ??? όμορφες πραγματικά στιγμές, με συγκίνησες : ((
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε παραδέχομαι! Είσαι τρελή για δέσιμο. Το τινάξατε στον αέρα το μαιευτήριο. Τι υπέροχα όλα, τι μαγικές εικόνες.. τι γεμάτη κυψέλη, ανοιξιάτικη! Όλα πήγαν καλά και σας εύχομαι από δω και πέρα να έρθουν τα ακόμη καλύτερα. Να σας ζήσει η μικρή ζουζούνα και πολλές ευχές για υγεία κι ευτυχία και στα δυο σου υπέροχα κοριτσάκια...η Δάειρα μας έγινε μεγάλη αδερφή...αυτή που μας τρέλαινε με τις μπεμπεδοατάκες της....αχ αχ!!!!Κοριτσάκι μου πάντα γερή κι ευτυχισμένη και με μπόλικη τρέλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ που νόμιζα ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες!! Είσαι τρομερή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει η μικρούλα, να είναι πάντα υγιής, χαρούμενη και τυχερή!
Είναι απίστευτο τοπ πόσα ετοίμασες!!!Χαρά στο κουράγιο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει το μελισσάκι, εύχομαι να είναι η ζωή της γλυκιά σαν μέλι!!!
Καλή λοχεία και σε σένα!
Φιλιά!
Καλά τρελάθηκα με το που μπήκα, να σας ζήσει το κοριτσάκι σας, να είναι πάντα υγιής και ευτυχισμένη! Υπέροχα όλα, συγχαρητήρια βρε Ασπασία μου, ε όσο να ναι και η Δαείρα θα θέλει τον χρόνο της με την αδελφούλα της. Φιλιά πολλά και καλή λοχεία τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα να αφήσω για πρώτη φορά μνμ (ενώ σε διαβάζω καιρό), για να σας ευχηθώ "Να σας ζήσει το νέο μέλος της οικογένειας!!!!".
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι γερή, τυχερή και αγαπημένη με την αδερφούλα της :)
Όσο για το δωμάτιο της κλινικής...., έμεινα speechless...
Ιωάννα
Σας διαβαζω πολυ καιρο τωρα κ παντα ηθελα σας αφησω ενα μηνυμα.Να σας ζησει το υπεροχο πλασματακι σας να ειναι παντα ευτυχισμενη κ γερη κ νας κανει παντα χαρουμενους οπως την μικρη μα απιθανη Δαειρα.Να της χαιρεστε τις μελισσουλες σας γιατιιιιιιιιιιι οπως ελεγε κ η Δαειρα ειστε μια αξιαγαπητη οικογενεια..Κ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει!!!! Και ναι εντάξει, η ιδέα του μίνι πάρτυ στο μαιευτήριο είναι εκπληκτική! Να το πατεντάρεις πάντως γιατί θα στο κλέψουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την Mirelen. Η ιδέα σου ανήκει και όσοι την αντιγράψουμε, πρέπει αν μη τι άλλο να σου δώσουμε τα credits πριν προλάβεις να την κάνεις πατέντα ;-)
ΔιαγραφήΠολλά συγχαρητήρια και χίλια μπράβο!!! Συγχαρητήρια για τη γέννηση της μικρής σας μελισσούλας και χίλια μπράβο για το γεμάτο άνοιξη δωμάτιο που δημιούργησες στο μαιευτήριο! Είσαι φοβερή βρε Ασπασία. Πολύ σε χαίρομαι που μέσα στο άγχος της γέννας οργάνωσες τέτοια διακόσμηση. Μου αρέσει που δεν ήταν φορτωμένη. Ήταν τόσο όσο πρέπει να είναι για έναν τέτοιο χώρο. Τυχεροί οι επισκέπτες που τους γλύκανες με τα μελάκια και τα cupcakes. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι η ζωή της μικρής σας γλυκιά σαν μέλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα
Ήταν όλα καταπληκτικά στην κυψέλη σας, τη γλυκιά γεμάτη μέλι! Είναι τόσο όμορφο που σου δόθηκε η ευκαιρία και η δυνατότητα να τα φτιάξεις όσα είχες στο μυαλό σου! Όπως ξέρεις, δεν μου κάνει εντύπωση για σένα αυτή η σκέψη τρελής λεχώνας χαχα Αν δεν ταιριάζαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζήσει η μελισσούλα η γλυκιά, η υπέροχη, η μικρούλα! Να χαίρεστε με το Θοδωρή την οικογένειά σας!
Καλά με τη Δήμητρα όταν ήρθαμε από μακριά καταλάβαμε ότι αυτό είναι το δωμάτιό σου! χαχαχα
Έστω και καθυστερημένα να σου ζήσουν οι κούκλες σου!!! Τα είχες φτιάξει όλα τέλεια!!!! Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γραφείς, και πάλι χαίρομαι που σε βρήκα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζησει!!! Δρν περιμενα κάτι λιγότερο απο εσένα στην διακόσμηση! !
ΑπάντησηΔιαγραφήwow!!!!!!! ούτε που θα το σκεφτόμουν. είσαι απίστευτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ κορίτσια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει η μπέμπα, γερή και καλότυχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου επιτρέψεις όμως να πω τη γνώμη μου μιας και το μοιραστικες μαζί μας όλο αυτό, φυσικά παραμένει γνώμη μου και δεν χρειάζεται ούτε να μου απαντήσεις καν.
Θεωρώ απαράδεκτο τον γιατρό σου να σε βάλει πρόγραμματισμένα στις 38 εβδομάδα εφόσον το ζάχαρο ήταν ελεγχόμενο. Τα διεθνή quidelines ορίζουν στις 39 εβδομάδα. Φυσικά οι Έλληνες ιατροί εφαρμόζουν ότι θέλουν... με την τρομοκρατία στη τσέπη... (ο κίνδυνος λειτουργεί εκθετικά)
Δόξα το Θεό που το νινακι γεννήθηκε φυσιολογικά και δεν βίωσες ούτε εσύ μια καισαρική γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό καισαρικων συμβαίνει μέτα από προγραμματισμενο τοκετό λόγω της τεχνίτης ωκυτοκίνης.
Το μωράκι σου θα μπορούσε να κατεβάσει τον ίκτερο με πολλούς και συχνούς θηλασμους και ήλιο (όχι απευθειας) έτσι δεν θα στερούνταν την πολυτιμη επαφή skin to skin μαζι σου.
Οι μαι ες όμως δεν έχουν γνώση από θηλασμό κλπ και οι γιατροί γίνονται συνήθως ερμαια των ιδιωτικών μαιευτήριων που κράτησαν 4 μέρες μέσα μια γυναίκα που γέννησε φυσιολογικά..
Πιθανώς να ακούγομαι κακια αλλά η αλήθεια είναι αυτή...
Θελησα να μοιραστώ τις σκέψεις μου καλοπροαιρετα αν όμως νιώθεις ότι ενόχλησε σε παρακαλώ διέγραψε το σχόλιο μου!!!!
Ότι καλύτερο εύχομαι στη όμορφη οικογένεια σου με υγεία και ευτυχία στο ζεστό σπιτικό σας.
Σε ευχαριστω πολυ για το σχόλιο. Ειλικρινά! Καλα έκανες κ μοιράστηκες μαζι μου τις σκέψεις σου που φυσικά ως καλοπροαίρετες τις εκλαμβάνω κ σε καμία περίπτωση δε σε θεωρω κακιά. Δε συνηθίζω να σβήνω σχόλια αναγνωστών πάρα μονο εφόσον είναι υβριστικου περιεχομένου (δε μου εχει τύχει) κ το δικο σου κάθε αλλο πάρα τέτοιο ειναι οποτε δεν εχω κανένα λογο να το σβήσω.
ΔιαγραφήΗ παραμονή μου στο μαιευτήριο για 4η μέρα έγινε κατόπιν δικής μας πρωτοβουλίας κ σύστασης ωστε να ειναι το μωρό υπό παρακολούθηση. Αισθανόμασταν πιο ασφαλείς ετσι. Αυτο το διάστημα το μωρό το θήλαζα κανονικα κ οταν δεν το θηλαζα, έμπαινε στη λάμπα. Ο προγραμματισμένος τοκετος στις 38 εβδομάδες έγινε με τη σύμφωνη γνώμη μου εφόσον δεν ηθελα να το ριψοκινδυνευσω. Ο γιατρος μου δεν επέμεινε, ωστόσο έκρινε σκόπιμο να με ενημερώσει για τα υπέρ κ τα κατα κ πηρα μονη μου την απόφαση. Εννοείται οτι η άποψη του ηταν να γινει στις 38 αλλά δε μου έβαλε κ το μαχαίρι στο λαιμό. Εννοείται οτι ημουν διαβασμένη κ δεν πήγαινα ως άβουλο ον, αλλα τελείως συνειδητά οτι αυτο ειναι το καλύτερο για το παιδί μου. Σιγουρα κ αυτο ενείχε κάποιους κινδύνους, όπως πχ καισαρικη όπως πολυ σωστά γράφεις κ εσυ, ομως ο κίνδυνος επιπλοκών λόγω παρατεταμένης παραμονής του μωρού στην κοιλιά κ λόγω σακχάρου ηταν πιο αυξημένος. Αυτα με τα όσα πληροφορήθηκα για το ζήτημα. Θα συμφωνήσω μαζι σου οτι πολλοί γιατροί βλέπουν μονο το χρήμα, ωστόσο αυτο δε συνέβη στη δική μου περίπτωση. Η αμοιβή του γιατρού μου με η χωρίς καισαρικη, ηταν η ίδια. Σε ευχαριστω για τος όμορφες ευχές :)
Να την χαίρεστε Ασπασία μου!! Ωραία το παρτάκι σας πιστεύω θα σου έφτιαχνε τη διάθεση ο στολισμός!! Γεννήσαμε σε παραδιπλανά δωμάτια ( και με μία χρονική διαφορά 3 χρόνων χα χα!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Αθηνά μου! Το μαιευτήριο το κατάλαβες από την πόρτα, ε;
ΔιαγραφήΤι όμορφο και τρυφερό post, τι όμορφη ιδέα να διακοσμήσεις το δωμάτιο του μαιευτηρίου! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να έχεις πάντα διάθεση και χρόνο (χμ, εμ, λιγοστεύει αυτός όσο νά'ναι με δύο παιδιά!) για τόσο όμορφες στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Να χαίρεστε τη μελισσούλα σας!!! Χιλιόχρονη! Όλα τέλεια και για να πω την αλήθεια δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από τα χρυσά σου χεράκια! Μπράβο βρε Άσπα μέσα σε όλα οργάνωσες κι αυτό! Δεν έχω λόγια. Τυχερά τα κοριτσάκια σου
ΑπάντησηΔιαγραφήουάου!!! πώς κατάφερες να τα οργανώσεις όλα αυτά!!! μπράβοοοο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή