Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται ή μήπως από τα μεσάνυχτα;
Σήμερα δεν είχα σκοπό να γράψω ανάρτηση και ούτε συνηθίζω να γράφω από το γραφείο, αλλά δε γίνεται να μην καταγράψω τη νομοτέλεια του σύμπαντος...
Φανταστείτε το εξής σκηνικό...
Φανταστείτε το εξής σκηνικό...
(Ανοίγω παρένθεση...
Η μπεμπούλα το βράδυ όταν πέφτει για ύπνο, πέφτει για ύπνο. Δεν ξυπνάει μέχρι να την ξυπνήσεις ΕΣΥ το άλλο πρωί για να πιει το γάλα της. Και μάλιστα γκρινιάζει που την ξυπνάς. Για τέτοια περίπτωση μιλάμε...
...κλείνω παρένθεση).
Η μπεμπούλα το βράδυ όταν πέφτει για ύπνο, πέφτει για ύπνο. Δεν ξυπνάει μέχρι να την ξυπνήσεις ΕΣΥ το άλλο πρωί για να πιει το γάλα της. Και μάλιστα γκρινιάζει που την ξυπνάς. Για τέτοια περίπτωση μιλάμε...
...κλείνω παρένθεση).
Χθες το βράδυ λοιπόν, πέφτεις ξερή περασμένα μεσάνυχτα, 1:00+ για την ακρίβεια. Βάζεις ξυπνητήρι στις 6:00 το ξημέρωμα για να προλάβεις να κάνεις τη συνήθη λάντζα πριν πας στο γραφείο (ξέρεις τι λέω. Πρωινή λάντζα επειδή δεν πρόλαβες να είναι βραδινή).
Την ώρα που αρχίζει να σε παίρνει γλυκά-γλυκά ο ύπνος, την ώρα που πάει να σε αγκαλιάσει ο Μορφέας (ο άντρας σου που να σε αγκαλιάσει αφού κοιμήθηκε πριν από εσένα), εκείνη ακριβώς την ώρα ακούς "ουά ουά" (Τι έγινε ρε παιδιά;).
Πας παιδικό και βλέπεις την μπουμπού ξύπνια, όρθια, με κέφια τρελά. Την ξαπλώνεις, της δίνεις διάφορα πάνινα συμπραγκαλάκια να τα πάρει αγκαλιά, της χαϊδεύεις τα μαλλιά, της λες τραγουδάκια (φάλτσα αλλά δεν έχει σημασία καμιά)...άνθρακες ο θησαυρός. Πάει άπατη όλη η προσπάθεια να την κοιμίσεις. Δε θέλει λέμε! Τι επιμένεις και εσύ;
Με την τσίμπλα στο μάτι, παραπατώντας και βρίζοντας (από μέσα σου) τη φέρνεις στο κρεβάτι σου (ΣΑΣ για την ακρίβεια), αφού από την κούραση δεν μπορείς να σταθείς όρθια, μήπως και καταφέρεις και την κοιμίσεις.
Η μπουμπού όμως, η οποία εδώ και δύο μέρες έκανε τα πρώτα της 7 βήματα και άρχισε να βλέπει σταθερά τον κόσμο αφ' υψηλού, έχει κέφια τρελά. Και δώσε του χορό στα όρθια, και άνοιξε-κλείσε τον διακόπτη του φωτός και η μάνα άυπνη (και ο πατέρας κοιμισμένος - τα είπαμε αυτά).
Καμιά ώρα μετά (έχει πάει 2:00+ και ΠΡΕΠΕΙ να σηκωθείς με τον πρώτο πετεινό), το μωρό κουράζεται από το πολύ τσάμικο και τις ζεμπεκιές (λέμε τώρα...) και πέφτει ξερό. Και ευτυχώς δηλαδή γιατί είσαι έτοιμη να αρχίσεις εσύ το χορό του Ζαλόγγου αν συνεχιζόταν για λίγη ώρα ακόμη αυτό το σκηνικό. Συν τοις άλλοις, σταματάει και το ανοιγοκλείσιμο του διακόπτη. Όχι τίποτα άλλο αλλά μην το δει κανείς και νομίσει ότι στέλνεις σήματα Μορς.
Και πέφτει και η μάνα ξερή.
Ο πατέρας ήδη κοιμάται ξερός (οι άντρες από τον Άρη, οι γυναίκες από την Αφροδίτη...και τα μωρά από τον Κρόνο) #Όλα_η_μάνα_τα_τραβάει
Στις 6:00 αρχίζουν να τζιτζικάνε τα τζιτζίκια στο κινητό. Έχεις επιλέξει αυτόν τον ήχο για να νομίζεις ότι κάθε μέρα είναι καλοκαίρι και ότι ξυπνάς στο μικρό σπίτι στο λιβάδι (μέχρι να ανοίξει το μάτι για τα καλά, οπότε θα προσγειωθείς -ανώμαλα- στην εδώ πραγματικότητα).
Σηκώνεσαι...ΔΕΝ ΠΙΝΕΙΣ ΚΑΦΕ...και αρχίζεις τη λάντζα. Αδειάζεις πλυντήριο πιάτων, γεμίζεις πλυντήριο πιάτων, αδειάζεις πλυντήριο ρούχων, γεμίζεις πλυντήριο ρούχων, συμμαζεύεις τον παιχνιδοχαμό...ΔΕΝ ΠΙΝΕΙΣ ΚΑΦΕ...ντουζάρεσαι, ντύνεσαι, ΔΕ μακιγιάρεσαι (δεν προλαβαίνεις)...ΔΕΝ ΠΙΝΕΙΣ ΚΑΦΕ...και πας στο γραφείο με μία γλυκιά προσμονή για τη στιγμή που θα είσαι ΜΟΝΗ σου (το τονίζω) μέσα σε ένα άδειο γραφείο (οι συνάδελφοί σου -office room mates σου εννοώ- έρχονται με τις μεγάλες ώρες) και θα απολαμβάνεις τον δροσερό Freddo σου (με μία ζαχαρίνη) από τα χεράκια του Γ., "διπλωματούχος" espresso maker της εταιρίας που φτιάχνει ΤΟΝ καφέ (και μαζεύει ΤΟΝ κόσμο)! Τι μαγική στιγμή να ξεκινήσει καλύτερα η μέρα σου, η Δευτέρα σου, η εβδομάδα σου...
Αμ δε! Τσιμπήσου. Όνειρο ζεις!
Αμ δε! Τσιμπήσου. Όνειρο ζεις!
Φτάνεις γραφείο, ανεβαίνεις στον 10ο (εκεί είσαι. Στα αψηλά πατώματα), αφήνεις συμπραγκαλάκια (να μην είσαι φορτωμένη σαν γαϊδαρος ντε ντε ντε - σκέτο), ψάχνεις πορφοφολάκι να πάρεις καφεδάκι, αλλά πορτοφολάκι γιοκ. Το έχεις αφήσει στην άλλη τσάντα, την σπορ one, που επέλεξες να πάρεις μαζί σου το Σάββατο όταν βγήκες για shopping.
Γραφείο άδειο (οι συνάδελφοι είπαμε...με τις μεγάλες ώρες), τα νεύρα τσαταλάκια...
Παίρνεις τηλέφωνο τον γιορ χάσμπαντ (ο οποίος ξυπνάει μία ώρα αργότερα από εσένα και έχει αναλάβει ως daily task να ετοιμάζει και να πηγαίνει τη Δάειρα στον παιδικό σταθμό πριν πάει στο δικό του γραφείο) για να σου φέρει το πορτοφόλι που ξέχασες. Αλλά το κινητό του έχει ξεμείνει από μπαταρία και δεν τον βρίσκεις. Το σταθερό από την άλλη, δεν το ακούει. Και πώς να το ακούει δηλαδή αφού το ξέχασες στο αθόρυβο από χθες το μεσημέρι που σε πήρε μία άσχετη να σου πουλήσει κάτι άσχετο και σου ξύπνησε το μωρό και τα πήρες κρανίο και χαμήλωσες τον ήχο;
Είσαι στο γραφείο ήδη μία ώρα ΧΩΡΙΣ ΚΑΦΕ, και σύζυγο δε βρίσκεις στο τηλέφωνο και έρχεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο πρώτος συνάδελφος που νιώθεις οικειότητα μαζί του. Του ζητάς δανεικά για 1-2 ώρες μέχρι να σου φέρει ο γιορ χάσμπαντ το πορτοφόλι.
Σου δίνει με μεγάλη του χαρά. Τότε πας στον Γ. να πάρεις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΦΕ!
Βλέπεις ουρά (ώρα αιχμής γαρ). Μετράς 17 άτομα. Μπαίνεις στο τέλος. 18η! Περιμένεις. Όταν γίνεσαι 12η στη σειρά, συνειδητοποιείς ότι έχεις ξεχάσει το κινητό στο γραφείο. Φεύγεις, γιατί ανησυχείς μήπως meanwhile σε πάρει ο γιορ χάσμπαντ-που-τον-έψαχνες-και-δε-σε-βρει-και-πάει-γραφείο (του)-και-δε-σου-φέρει-ποτέ-αυτό-το-πορτοφόλι-και-μείνεις-μπουκάλα. Με πιάνεις; Με πιάνεις, το ξέρω!
Ανεβαίνεις στον 10ο, πας γραφείο, παίρνεις κινητό και βλέπεις κλήση. Καλά κατάλαβες. Σε πήρε όσο περίμενες στην ουρά. Τον καλείς πίσω, σε ρωτάει τι θέλεις, του λες τι θέλεις, σου λέει ότι η Δάειρα δε ντύνεται (Δευτέρα γαρ, έπρεπε να αναμένει ότι αυτό είναι οκτώ χρόνια task) του λες "δεν πειράζει, όποτε ντυθεί, πήγαινέ την παιδικό και μετά φέρε το πορτοφόλι".
Λες "χρόνο έχω, φράγκα (του συναδέλφου) έχω", άρα δε σε πειράζει η καθυστέρηση. Πας πάλι στον 1ο, στον Γ., νέα ουρά (ώρα αιχμής γαρ) και μπαίνεις ΠΑΛΙ στην ουρά. Αυτή τη φορά 23η!
Κάποια στιγμή (πέρασε και τόση ώρα ντε) πλησιάζει η σειρά σου (3 έμειναν μπροστά από εσένα) και ΤΟΤΕ είναι που σε παίρνει ο γιορ χάσμπαντ να σου πει ότι πλησιάζει, να κατέβεις στο δρόμο γιατί δεν έχει που να παρκάρει.
Για να κατέβεις όμως, πρέπει πρώτα να ανέβεις, να πάρεις την κάρτα εισόδου-εξόδου και μετά να κατέβεις. Περιμένεις ασανσέρ. Έρχεται ασανσέρ. Ασανσέρ κονσερβοκούτι. Και δεν είναι ότι σε πειράζουν οι συνάδελφοι (building mates) "σαρδέλες" (κάποιοι εκ των οποίων δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη το αφρόλουτρο ή τους κόπηκε το νερό - δεν ξέρω...), σε πειράζει που για να ανέβεις από τον 1ο στον 10ο, θα έπρεπε να σταματήσεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στον 2ο, τον 3ο, τον 5ο, τον 7ο, τον 8ο και τον 9ο πρώτα. Γιατί ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή το τυχαίο δείγμα των υπαλλήλων του ασανσέρ ΕΤΥΧΕ να εργάζεται σε διαφορετικούς ορόφους! Υπομονή υπομονή. Κάνεις υπομονή. Και ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΦΕ.
Κάποια στιγμή φτάνεις στον 10ο (εντωμεταξύ τα νεύρα πιο τσαταλάκια και από τσαταλάκια) πας γραφείο, παίρνεις κάρτα, πας ασανσέρ, ευτυχώς αυτή τη φορά πετυχαίνεις άδειο, κατεβαίνεις 0, πας στο δρόμο, ψάχνεις γιορ χάσπαντ, γιορ χάσμαντ γιοκ.
Τον παίρνεις τηλ, τον ρωτάς που είναι, σου λέει δεν είχε που να παρκάρει, κάνει το γύρο και έρχεται.
Meanwhile περνάει ένας παππούς (που δε σου γεμίζει το μάτι) και σου πιάνει την κουβέντα. Όρεξη έχεις να μιλάς με τον παππού πρωινιάτικα και μάλιστα ΧΩΡΙΣ ΚΑΦΕ. Παππούς έχει μοναξιές και απλά θέλει κουβεντούλα; Παππούς τεκνατζής; Δε σε ενδιαφέρει το αίτιο της πάρλας. Αγνοείς επιδεικτικά παππού, περιμένεις γιορ χάσμπαντ, ΕΥΤΥΧΩΣ έρχεται μετά από λίγο (φεύγει παππούς), παίρνεις πορτοφόλι, χοροπηδάς από τη χαρά σου σαν τον Gene Kelly στο Singing in the rain...με την μόνη διαφορά ότι δεν κρατάς ομπρέλα αλλά το πορτοφόλι σου και έξω δε βρέχει αλλά σκάει το τζιτζίκι (το πραγματικό, όχι του κινητού).
Πας ξανά μέσα, βρίσκεις ασανσέρ (ευτυχώς με την 1η), πας στον 1ο, μπαίνεις ξανά στην ουρά, 14η αυτή τη φορά (δε βαριέσαι...)...περιμένεις, περιμένεις, έρχεται η σειρά σου, παίρνεις τον καφεδάκο σου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!), πας ταμείο και ακούς το απίστευτο:
"Ο καφές κερασμένος!"
Σκέφτεσαι δεν είναι δυνατόν να σου συμβαίνει αυτό σήμερα!!!!!!!!!!!!!
Τον ευχαριστείς πολύ, ΟΜΩΣ επιμένεις να πληρώσεις γιατί τράβηξες τα πάνδεινα για αυτόν τον καφέ σήμερα και όχι ρε γμτ, θέλεις να τον πληρώσεις για αυτό και μόνο για αυτό! Και αυτός (o Γ. ντε) όχι μόνο δε σε αφήνει με τίποτα να τον πληρώσεις, αλλά σου κερνάει και το εμφιαλωμένο νερό!
Και αναρωτιέμαι ρε συ σύμπαν, τι μήνυμα θέλεις να μου στείλεις σήμερα; Να παίξω κανένα τζόκερ ή θα κερδίσω και θα χάσω το κερδισμένο δελτίο;
Χα χα! Εξαιρετική αρχή εβδομάδας! Ξέρεις για τον νόμο του Μέρφι!! Τι να πω, ελπίζω να έχεις καλύτερες ημέρες! Πάντως η δική μου μπουμπού κοιμόταν σερί από νεογέννητο έως 8 μηνών, από εκεί κι έπειτα μας άλλαξε τα φώτα! Καλή υπόλοιπη εβδομαδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα....υπάρχει κ χειρότερο σενάριο...να ξυπνάς Δευτέρα (δηλαδή με 3 ώρες ύπνο, δεν ξυπνάς, κοιμάσαι όρθιος αλλά κουβέντα να γίνεται) ακόμα χειρότερα από ότι κοιμήθηκες την Παρασκευή (οξεία βρογχίτιδα, λαιμός και αυτί χάλια!) ...να μην επιτρέπεται να πιεις καφέ και να έχεις στις 16.00 ρνβ μα τον ΩΡΛ, στις 16.30 με τον παθολόγο και στις 17,30 με τον ψυχολόγο....γιατί πόοοοοοσαααα να αντέξω η μάνα Δευτεριάτικα;;;;;;;;;;;;;;;;Και μην χειρότερα....Καλή μας εβδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ επίλογος σου εκπληκτικός!!!! Περίμενα πως και πως τη στιγμή να πιεις τον καφέ σου.... Καλή εβδομάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκη
Αχ πόσο στην ίδια φάση όμως....δώδεκα η ώρα χθες: μαμά θέλω να μου διαβάσεις παραμύθι....Οι δουλειές, οι σύζυγοι και τα προγράμματά τους copy paste!! Ευτυχώς που είσαι ομορφοκόριτσι και σου κερνάνε το καφέ !!! Φιλάκια, καλή εβδομάδα και θα περάσει ο ανάδρομος θα δεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχαζαχαχαχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΛΑΙΩΩΩΩΩΩΩΩ
Απο τα καλυτερα σου εβερ! Να απο ποιον πηρε η Δαιρα και μοιραζει δεκαλογους!!!!!!!!
Πολυ, πολυ καλημερα σου Ασπασια!!!!!
Εντάξει, ΔΕΝ υπάρχει όλο αυτό!!! Προφανώς κάποιο ανώτερο ον του σύμπαντος σε έβαλε στο μάτι σήμερα και αποφάσισε να διασκεδάσει με τον πόνο σου, δεν εξηγείται αλλιώς! Σε φαντάζομαι να τρέχεις πάνω-κάτω στο γραφείο και από τη μία σε συμπονώ αλλά από την άλλη γελάω κιόλας. Καλή εβδομάδα (και πιο ήρεμη εύχομαι!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστική ανάρτηση :-))) Δάκρυσα από τα γέλια :-)))))))) Ελένη
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα κορίτσι μου, τι να πω! Είναι κάτι τέτοιες μέρες βρε παιδί μου, που απορείς γιατί ξημερώνουν, αλλά δεν μπορεί! Κάτι θέλουν να μας πουν. Βέβαια το πιο πιθανό είναι να το μάθεις μετά από καιρό, δε βαριέσαι... Ελπίζω τουλάχιστον να ήταν απολαυστικός και περιποιημένος ο καφές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Νταξει, το χωρις καφε για μενα ισον= χωρίς τη δόση μου. Νεύρα τσατάλια! Χειρότερα απ το να κανεις δίαιτα :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυο αποριες εχω μονάχα:
1. δεν βρεθηκε ενας χριστιανος να σου δανεισει ενα δεκαευρο να του το επιστρεψεις αυριο βρε αδερφε;
2. πες μου τι δουλεια ειναι αυτη που καταφερνεις να ξεκλεψεις χρονο να ανεβοκατεβεις 27 οροφους και να γραψεις και μια κειμεναρα ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΛΑΒΕΤΕ ΧΘΕΣ!! Τα κανω όλα και συμφέρω :(
Kαλημέρα Vania :) Σου λύνω τις απορίες σου:
Διαγραφή1. Δεν πας στον πρώτο συνάδελφο που βλέπεις μπροστά σου να του ζητήσεις δανεικά. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω το θάρρος να το κάνω. Η εταιρία είναι πολύ μεγάλη. Δε γνωριζόμαστε όλοι με όλους. Οι room mates μου (που τους έχω θάρρος) είναι με τις μεγάλες ώρες όπως γράφω. Δεν έρχονται από τις 8 παρά το πρωί που πάω εγώ στο γραφείο.
2. Δεν είμαστε πάντα σε συνθήκες πανικού. Υπάρχει και χρόνος να χαλαρώσουμε. Άλλες μέρες έχουμε δουλειά πολύ και καθυστερούμε πέραν του ωραρίου. Άλλες μέρες είμαστε χαλαρά. Σήμερα ήταν μία τέτοια μέρα. Άλλωστε αυτή η ανάρτηση γράφτηκε σε κάτι λιγότερο από μία ώρα. Είναι από τις πιο αυθόρμητες και πιο γρήγορές μου, ever.
Δουλεύω σε φροντιστηριο μέσης εκπαίδευσης, δηλαδή 1. μόνο απόγευμα, 2. με συμβάσεις (=απολυόμαστε τον Μαίο, ξαναπροσλαμβανόμαστε τον Ιούνιο, απολυόμαστε 31 Ιουλίου και ξανα-μανα τα ίδια Σεπτέμβριο με Μάιο= οι διακοπές μας (Ιούνιο και Αυγουστο) σημαίνουν ότι είμαστε απολυμένοι άρα όχι χρήματα άρα 10 μισθοί τη χρονιά. ΕΠΙΣΗΣ αν ο εργοδότης δεν ειναι ευχαριστημενος μαζί μου απλώς δεν μου ανανεωνει τη σύμβαση 3. είμαστε ωρομίσθιοι άρα όσες ωρες δουλεύουμε ακριβώς τόσες πληρωνόμαστε 4. αν αρρωστησουμε πχ 2 βδομαδες δεν πληρωνόμαστε ή αν λείψουμε λόγω ασθένειας μια μερα πρέπει να αναπληρώσουμε τις ώρες ή αν γεννήσουμε πχ Οκτώβριο χανουμε τη χρονια γιατι μενουμε σπίτι αρα δεν πληρωνόμαστε (και φυσικά δεν υπάρχουν άδειες μητρότητας κλπ απλώς μένουμε σπίτι ως άνεργες 5. η ωρα μαθηματος είναι σαν παράσταση σε θεατρο = δεν μπορούμε να χαζεψουμε καθόλου 6. στα διαλείμματα λύνουμε απορίες ή τυπώνουμε τεστ ή ό,τι άλλο 7. στο σπίτι διορθώνουμε ή προετοιμαζόμαστε. 8. τα χρήματα είναι ελάχιστα, ό,τι εξτρά έχουμε είναι από τα ιδιαίτερα που λόγω οικ. κατάστασης φθίνουν.
ΔιαγραφήΑυτή είναι η εργασιακή μου πραγματικότητα και είμαι και ευχαριστημένη γιατι εκτός του ότι δουλευω στο καλύτερο ισως φροντιστήριο της Αττικής, κάνω μια δουλειά καταπληκτική διότι έχω πάρε δώσε με παιδιά σε μια φοβερη ηλικία και σε μια πολύ κρίσιμη φάση της ζωής τους (αυτο για να μην φανεί πως γκρινιάζω :P ).
Απλώς είχα τη δική μου εργασιακή πραγματικότητα στο μυαλό γράφοντας το σχόλιό μου (που πιστεύω ακράδαντα ότι είναι πιο σκληρή από τις λεγόμενες "σκληρές" συνθήκες σε πολυεθνικές), εξού και το σχόλιο που έκανα. Ελπίζω να μην το παρεξήγησες Ασπασία, δεν υποννούσα ότι δεν δουλεύετε αρκετα ή κάτι σχετικό. Συγγνώμη αν φάνηκε κάτι τέτοιο. Φιλικά!
Καλημέρα Vania :)
ΔιαγραφήΔεν παρεξήγησα καθόλου το σχόλιό σου, μην ανησυχείς. Στο λέω με πάσα ειλικρίνεια!!! Άλλωστε μου είσαι πολύ συμπαθής από την πρώτη φορά πριν αρκετό καιρό που μου είχες αφήσει το πρώτο σχόλιο (σε θυμάμαι καθώς είναι πολύ χαρακτηριστικό το όνομά σου) και ήμουν σίγουρη ότι οι απορίες ήταν πραγματικές απορίες και όχι ειρωνικά σχόλια, για αυτό και σου απάντησα για να σου τις λύσω :)
Και η δική μου εργασιακή πραγματικότητα για πολλά χρόνια ήταν πολύ δύσκολη. Εξαντλητικά ωράρια, επιστροφή στο σπίτι σε καθημερινή βάση γύρω στις 9 μμ (μερικές φορές και 10 μμ και 12 μμ και άλλες φορές το ξημέρωμα). Υπήρχαν μέρες που δεν προλάβαινα ούτε να φάω, για τέτοια πίεση μιλάμε. Και μετά έγινα μάνα και έβαλα μυαλό και πλέον προσπαθώ όσο μπορώ να μην ξεφεύγω και πολύ του ωραρίου. Βέβαια μου το επιτρέπουν πλέον και οι συνθήκες γιατί μετά τη γέννηση της Δάειρας άλλαξα διεύθυνση και είμαι πιο "νορμάλ" όσον αφορά τους καθημερινούς εργασιακούς ρυθμούς. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν και είμαι σε πολύ καλές εργασιακές συνθήκες όσον αφορά σε στοιχειώδη πράγματα (συμβάσεις, μισθός, περιβάλλον εργασίας) σε μία εταιρία που σέβεται πραγματικά τον εργαζόμενο και ας ήταν ώρες ώρες οι ρυθμοί εργασίας εξοντωτικοί. Και αισθάνομαι τυχερή. Βέβαια το αντικείμενο με έχει κουράσει, αλλά μην τα θέλω και όλα δικά μου :)
Η δική σου δουλειά όπως μου την περιγράφεις είναι σκέτη εκμετάλλευση στον εργαζόμενο. Στον βωμό του κέρδους σας αφήνουν άνεργους τους μήνες που δεν εργάζεστε, που έχετε άδεια μητρότητας κλπ;;; Απαράδεκτο! Από την άλλη μου αρέσει πολύ που παρά τις δυσμενείς εργασιακές συνθήκες, το χαίρεσαι πραγματικά και απολαμβάνεις τη δουλειά σου.
Καλή συνέχεια. Φιλιά πολλά. Σε ευχαριστώ για τα σχόλια :)
Ναι ρε συ παίξε. Έχει συνεχόμενο τζάκ ποτ! Το σύμπαν στο λέει ξεκάθαρα!!!! Αυτός ο κολοΜέρφι όμως κάποιες φορές..... Τι να πω.... Φιλάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα Υπέροχη περιγραφή!!! Ελιωσα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαράς στο κουράγιο σου!!! Εγώ από την αρχή μάλλον θα είχα πάρει δανεικά από τον πτυχιούχο Γ!
keep walking Ασπα! συναδελφος στην γκαντεμια!χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. καλου κακου παιξε τζοκερ!ποτε δεν ξερεις!χρυσα
Όμορφη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Ασπασια ενα θα σου πω... Εχω περασει παρομοια κατασταση και εμεινα και μιση ωρα κλεισμενη στο ασανσερ!!! Σε νιωθω!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαιξε ενα τζοκερ... ακου που σου λεω... σιγουρα το συμπαν αυτο ηθελε να σου πει!!! Κι αυριο με ψιλα στην τσεπη για το καφεδακι σου!! πολλα φιλια Ασπασακι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστικότατη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ήπιες και καφέ τελικά...χαχα!
Μέρφυ Μέρφυ είσαι εδώ;;;; Ελπίζω να έφυγε και όλα πια να κυλούν ομαλά !!!!! Ήχος τζιτζικιού;;; Τι ιδέες δίνεις βρε Ασπασία!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ ξυπνάμε κάθε βράδυ μα κάθε βράδυ 2-3 φορές εκ των οποίων την μια σίγουρα μένουμε όρθιοι και εγώ πρέπει να είμαι δουλειά στις 7! οπότε σκέψου ότι υπάρχουν και χειρότερα, δυο χρόνια σχεδόν σερι αυπνία! και οι καφέδες δεν φτουράνε πια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτο το σενάριο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι πέρα για πέρα αληθινό!!!
Ε, μα... τον άξιζες τον κερασμένο τον καφέ!
Μη σου πω, τους καφέδες της εβδομάδας...
Όσο για το χορό του Ζαλόγγου, ούτε γι' αστείο.
Μη με κοψοχολιάζεις, γιατί έχεις και μια ρίζα από κείνα τα μέρη, αν δεν απατώμαι ;)
Φιλιά πολλάαα, έχω άδεια σήμερα!!!!
Μέχρι να πάω στο Ζάλογγο, θα έχω αλλάξει γνώμη στη διαδρομή :) Είναι και μακριά που να πάρει...
ΔιαγραφήLife is so beautiful! Αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει. Το παίρνουμε απόφαση, και το διασκεδάζουμε. Νομοτελειακά, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.
Χάρηκα που σε ξαναείδα μετά από τόσον καιρό Μαρώ μου <3
Κορίτσια μου, σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Αν σας πω ότι οι χθεσινές μου αναποδιές είχαν και συνέχεια, τι θα πείτε; Έχω και Part #2 στα προσεχώς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έγραψα και στη Μαρώ παραπάνω, αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει. Το παίρνουμε απόφαση και το διασκεδάζουμε. Νομοτελειακά, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Σας φιλώ :)
Α ρε Ασπασάκι, μ'άρεσε πολύ ο τρόπος που το διακωμώδησες! Είσαι φοβερή, στο 'χω πει ότι αγαπώ τον τρόπο που γράφεις! φιλάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε κορίτσι αχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι συνωμοσίες του σύμπαντος δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ρόλο παίζουν... είναι για να μας σπάσουν τα νεύρα, για να μας διδάξουν κάποιο πολύτιμο μάθημα, τι;;
Πάντως ότι θα έχετε νυχτερινά γλέντια τώρα που ξεκίνησε η μικρότερη κυρία να περπατά είναι δεδομένο... υπομονή, δεν κρατάνε πολύ και τα παιδάκια ξαναβρίσκουν ρυθμό ύστερα από λίγο.
Και μπράβο για την υπομονή σου τόση ώρα που έμεινες χωρίς καφέ. Εγώ, κάθε φορά που άλλαζε η κατάσταση, θα έδινα καμιά σφαλιάρα σε κάποιον για να ξεδώσω :)
Γέλασα πάρα πολύ με την ατάκα "ο καφές κερασμένος"... μα δεν το έλεγε νωρίτερα και αυτός ο άνθρωπος;;
Φιλιά πολλά!
Ένα σου λέω, κατέρρευσα μόνο που το διάβασα... και διαβάζω στα σχόλια ότι έχει και Part2?
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά πολλά! <3
Τι να πω; Τα είπαν όλα τα κορίτσια!Για το τζόκερ μην πας, αν έχει τζακ ποτ η ουρά θα είναι τεράστια κι εκεί!Απ΄την άλλη πήρες το κολάι οπότε ίσως να πρέπει να πας, δεν ξέρω είμαι σε δίλημμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποστ σου ήταν απολαυστικότατο, μάλλον αντιστρόφως ανάλογο της κατάστασης που βίωσες βέβαια!
Εσύ περνάς τόσα άλλα εγώ περνάω τέλεια όταν σε διαβάζω!!! Το καλύτερό μου!!! Μόλις βλέπω άρθρο σου στα email μου τρέχω να διαβάσω!! Πραγματικά ο τρόπος που γράφεις δεν υπάρχει!! Τουλάχιστον απολαυστικός!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλάκια!
Βάσω, η Μαμά Πρωτάρα
Να παίξεις τζόκερ, γιατί όχι; Μηνπας όμως στο πρακτορείο χωρίς πορτοφόλι :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσε αυτή η αστεία ανάρτηση! (δεν παίζω με τον πόνο σου αλήθεια ήταν αστεία, χεχε)