16.4.15

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Αράχνες


Θυμάστε τότε που έκανα ένα γκάλοπ μεταξύ των αναγνωστών του blog σχετικά με τους δεκαλόγους της Δάειρας; Επειδή το 92% μου απαντήσατε ότι δε σας πειράζει να δημοσιεύω δεκαλόγους στη σειρά, δημοσιεύω άλλον έναν στο "καπάκι". Και επειδή σέβομαι και τη γνώμη του 8%, δε θα σας κουράσω με τρίτο συνεχόμενο.
Η επόμενη ανάρτηση θα είναι κάτι διαφορετικό :)
Μέσα από το συγκεκριμένο γκάλοπ και τα σχόλιά σας, "ανακάλυψα" πολλούς νέους αναγνώστες που δεν είχατε "εμφανιστεί" μέχρι τότε (κρίνοντας, τουλάχιστον, από νέα ονόματα που είδα). Επίσης μου επιβεβαιώσατε για μία ακόμη φορά ότι οι δεκάλογοι σάς είναι πολύ αγαπητοί και θα συνεχίσω να τους μοιράζομαι μαζί σας. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου <3 <3 <3

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 3 χρονών και 3 μηνών]


#1
Της εξηγούσα τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα...

Μαμά: Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τα γενέθλια του Χριστούλη. Ξέρεις ποιος είναι ο Χριστούλης;
Δάειρα: Ποιος;
Μαμά: Ο γιος του Θεούλη.
Δάειρα: Δηλαδή ο παπάς.

Το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.


#2
Μία μέρα (που βρισκόμουν εκτός σπιτιού) συνεννοήθηκα να περάσω να την πάρω από τον παιδικό σταθμό και να μην τη φέρει το σχολικό. Πριν πάω, πέρασα από το SM να της πάρω γαλακτοφέτες που είχε αρκετές μέρες να φάει και μου είχε φάει τα αυτιά με δαύτες. Μόλις την παρέλαβα...

Μαμά: Τι σου έχει η μανούλα;
Δάειρα:Τι;
Μαμά: Τι ήθελες όλες αυτές τις μέρες και δεν το είχες;
Δάειρα: Τη στολή της Σταχτοπούτας.

No comment.


#3
Φτιάχνουμε κέικ. Ρίχνουμε στο μπωλ τη ζάχαρη και μετά το γάλα. Παρατηρεί...

Δάειρα: Μαμά κοίτα. Το γάλα ρουφάει τη ζάχαρη και την εξαφανίζει.

Και μετά θα έρθει το αλεύρι και θα τα καταπιεί και τα δύο.


#4
Είμαστε κάπου (να μην πω που και τους εκθέσω) και με στέλνουν από τον Άννα στον Καϊάφα και δε βγάζω άκρη και έχω αρχίσει και εκνευρίζομαι και μουρμουράω...

Μαμά: Είναι απαράδεκτοι.
Δάειρα: Και εγώ αυτό πιστεύω μαμά!

No comment.


#5
Μου ζητάει κάτι και της κάνω τη χάρη.

Δάειρα: Σε ευχαριστώ που δε φωνάζεις και ακούς το μυαλό μου και κάνεις ότι σου λέω.

Μαλαγάνα η μικρή...


#6
Μόλις επέστρεψε από τον παιδικό σταθμό, άρχισε να τραγουδάει...

Δάειρα: Είσαι παιδί μου πειρασμός…εισμός…αααααι αι αι αι αααααι...

Θέλω να πιστεύω ότι το συγκεκριμένο άσμα το άκουσε στο σχολικό λεωφορείο και όχι στο σχολείο. Με αυτή τη σκέψη, θα το αντέξω.


#7
Μόλις μπήκαμε σπίτι...

Δάειρα: Μαμά, μπορείς να μου βάλεις ένα κινούμενο σχέδιο σε παρακαλώ για να ξεκουραστώ;
Μαμά: Γιατί Δάειρα, τι έκανες και κουράστηκες;
Δάειρα: Έκανα δουλειές.
Μαμά: Τι δουλειές;
Δάειρα: Έπαιξα, ζωγράφισα, μπήκα στο κουτί, έπαιξα με τα playmobil, με τη μπάλα, διάβασα βιβλία, ζωγράφισα, πολλές δουλειές σου λέω!

Ε μα! Κουράστηκε το παιδί μετά από το τέτοιο κάτεργο!


#8
Έψαχνα όνομα για την μπέμπα. Καταλήγω σε μία short list με καμιά 20ριά σπάνια ονόματα. Θέλω να πάρω και τη γνώμη της Δάειρας...

Μαμά: Δάειρα, θα σου διαβάσω πολλά ονόματα που βρήκα για την μπέμπα, για να διαλέξουμε ένα. ΟΚ?
Δάειρα: Ναι.

Μόλις τελειώνω την ανάγνωση...
Μαμά: Ποιο από όλα σου αρέσει;
Δάειρα: Το 'Μαριάννα'.

Το 'Μαριάννα', φυσικά και δεν ήταν στη λίστα...


#9
Την είχε πιάσει καλλιτεχνικός οίστρος και μόλις ολοκλήρωσε τις ζωγραφιές στο χαρτί, πήγε να πιάσει τα έπιπλα να τα κάνει"καινούρια".

Μαμά:Μη χρωματίζεις τα έπιπλα.
Δάειρα: Μα, μου αρέσει!
Μαμά: Ναι, αλλά εμένα δε μου αρέσει και σε λίγες μέρες θα κάνω πάρτι για τα γενέθλιά μου και το σπίτι δε θα είναι καθαρό με λερωμένα έπιπλα.
Δάειρα: Εντάξει μαμά. Άμα θέλεις να κάνεις το πάρτι σου κάν' το και εγώ θα ζωγραφίσω αυτά που θέλω και μετά θα τα καθαρίσω για να είναι λαμπερά.

Λερώνουμε για να έχουμε να καθαρίζουμε. Είμαστε η Σταχτοπούτα, remember?


#10
Από το Xmas πάρτι γενεθλίων μου ξέμειναν φουσκωμένα τα μπαλόνια τα οποία βαρέθηκα να τα βλέπω μπροστά μου μετά από κάμποσες μέρες.

Μαμά: Έλα, να σπάσουμε τα μπαλόνια.
Δάειρα:Όχι!
Μαμά: Μα, μαζεύουν σκόνες και αράχνες και πρέπει να τις διώξουμε.
Δάειρα: Ξέρω άλλον τρόπο να τις εξαφανίσουμε τις αράχνες.
Μαμά: Ποιον;
Δάειρα: Να τις σκοτώσουμε.

Και μετά θα πούμε ότι δεν τις σκοτώσαμε αλλά ότι μόνες τους ψόφησαν μόλις τις πατήσαμε. Όπως και τότε με τον μέρμηγκα. Συγκαλυμμένο το έγκλημα...

Πηγή φωτογραφίας

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)


18 σχόλια :

  1. Το τι λέει το στόμα τους δεν λέγεται!! Εγώ σκέφτομαι μετά τι μου λέει η μικρή μου και γελάω μόνη μου...Η φαντασία τους δε οργιάζει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. παρακολουθώ τις ατακες σας από τότε που ήταν 18 μηνών νομίζω.... εξακολουθώ και ξεκαρδίζομαι μα κάθε φορά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απολαυστική ακόμα μια φορά!!! Τα φιλιά μου
    Νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εντάξει!
    Απλά γελούσα non stop!
    Μου φάνηκαν τόσο αστεία όλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ειναι απερίγραπτα αυτά που λέει.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπώ δεκαλόγους Δάειρας, θα ήθελα πολύ να έχει μια συζήτηση με τον Προκόπη που είναι επίσης της ατάκας παιδί :P Καλημέρα όμορφη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δε χορταίνω να διαβάζω τις ατάκες της. Είναι απολαυστική!!! Αν σου πω ότι κάθε δεκάλογο τον διαβάζω δύο και τρεις φορές θα με πεις υπερβολική; :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διασκεδάζω πολύ και χαμογελάω κάθε φορά που διαβάζω τα λογάκια αυτά!
    Καλή συνέχεια

    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντα με διασκεδάζουν οι ατάκες της...αχαχαχα πολύ καλή να την χαίρεσαι! φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγω πάντως ανηκω στο 92% !!! Δωσε Δαειρα στο λαο!!!! χαχαχαχαχα!! Απαιχτη!!! Και που εισαι... παρε στο παιδι τη σταχτοπουτα καλε μαμαμαααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θεέ μου .. ετσι αποστομοτικη θα ναι κι η δική μου;; Τι πλάσματακια είναι αυτά;; Σκέτη απόλαυση ομολογώ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. <3 <3 <3 ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!! ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι απολαυστική!!!!
    Η εγγονή μου έγινα 13 μηνών και δε βλέπω την ώρα για τέτοιες στιχομυθίες!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μιλάμε για ένα μικρό ξεφτέρι που πιάνει πουλιά στον αέρα, Ασπασία μου! Το Δαειράκι σου σού δίνει τις πιο πετυχημένες απαντήσεις.Η ετοιμότητα στο λόγο για ένα παιδάκι της ηλικίας της είναι αξιοθαύμαστη.
    Ό,τι μαθαίνει μέσα από τα παραμύθια τα έχει εμπεδώσει τόσο καλά, ώστε να τα χρησιμοποιεί κατάλληλα. Δε χορταίνω να διαβάζω όλα αυτά τα πανέξυπνα λογάκια της. Πάντα γελάω πολύ καθώς διαβάζω τους ″Δεκαλόγους της″ και ταυτόχρονα εκπλήσσομαι με την έτοιμη απάντηση σε μηδενικό σχεδόν χρόνο.
    Εύχομαι όσο θα μεγαλώνει να γίνεται όλο και πιο έξυπνη και δημιουργική και ο Θεός να της χαρίζει υγεία. Να είναι πάντα χαρούμενη.
    Με πολλή πολλή αγάπη
    Η μαμά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εντάξει, πέρα από το γέλιο που ρίχνω κάθε φορά με τις ατάκες της Δάειρας, η νηπιαγωγός μέσα μου ενθουσιάστηκε πιο πολύ με το #3. Τα παιδιά είναι μικροί εξερευνητές και όσο παρατηρούν και ανακαλύπτουν, τόσο πρέπει να τα ενθαρρύνουμε για περισσότερες ανακαλύψεις! Η παρατήρησή της ειναι καλή αφορμή για πειράματα στο σπίτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χαχαχα!!! Δεν υπάρχει το πόσο ετοιμόλογη είναι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts