Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη για όλους, my lovable friends! Εύχομαι να τα περάσατε όμορφα το Πάσχα. Εμείς είχαμε ένα πολύ όμορφο τετραήμερο. Χορτάσαμε ανοιξιάτικες εικόνες και βόλτες στην εξοχή. Μέχρι να οργανώσω λίγο το φωτογραφικό υλικό μου, επανέρχομαι με έναν δεκάλογο της Δάειρας που κανονικά έπρεπε να είχα ανεβάσει τον Οκτώβριο.
[Η ηλικία της Δάειρας κατά τους παρακάτω διαλόγους ήταν 3 χρονών και 2,5 μηνών]
#1
Έτρωγα αποξηραμένα cranberries.
Μπαμπάς: Που έχει σταφίδες; (έχω απλώσει τις τσιμπίμπο για στέγνωμα στο μπαλκόνι. Τς τς τς, άντρες…Που να τις έχει; Στην τροφοθήκη φυσικά)
Μαμά: Στην τροφοθήκη εκεί που είναι οι ξηροί καρποί. Και δεν τρώω σταφίδες. Cranberries τρώω.
Δάειρα: Μαμά, γιατί τρως κάμπιες;
Τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ…
Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα...
#2
Έπαιζε στο playroom και πήγα με τα ρούχα της ανά χείρας για να ετοιμαστεί για την παρέλαση.
Μαμά: Δάειρα, έλα να ντυθείς.
Δάειρα: Άσε με, είμαι η Σταχτοπούτα.
Μαμά: Ναι, αλλά αν αργήσεις και άλλο, θα τελειώσει η παρέλαση.
Δάειρα: Εντάξει μητριά μου!
Χάθηκε ο κόσμος δηλαδή να μου δώσει το ρόλο της καλής νεράιδας;
Της αγόρασα ένα βιβλίο που έχει μόνο εικόνες και καθόλου κείμενο. Έτσι το παιδί παρατηρεί την κάθε εικόνα, βάζει και λίγο φαντασία και περιγράφει τι είναι αυτό που βλέπει. Σε μία σελίδα λοιπόν, της δείχνω έναν κήπο.
Εγώ: Τι είναι αυτό;
Δάειρα: Ένας κήπος.
Η επόμενη σελίδα είχε ένα δέντρο πίσω από ένα φράχτη. Τίποτα άλλο.
Εγώ: Και αυτό;
Δάειρα: Είναι δεντρόκηπος με ένα δέντρο.
Ούτε που θα μου πήγαινε στο μυαλό...
#4
Στο ίδιο βιβλίο, μία σελίδα απεικόνιζε δύο γερασμένα χέρια που έπλεκαν κάτι κόκκινο.
Μαμά: Δάειρα, τι βλέπεις εδώ;
Δάειρα: Τη γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας που της πλέκει έναν κόκκινο σκούφο.
Από φαντασία πάμε καλά…
#5
Κάθε βράδυ που την κάνω μπάνιο, έχουμε μάχη για τα μαλλιά. Δε θέλει να της τα λούζω με τίποτα. Ένα βράδυ λοιπόν, είχε πάει ήδη αργά, και αποφάσισα να μην της τα λούσω.
Μαμά: Δάειρα, σε λίγο θα κάνουμε μπάνιο. Άρχισε να ετοιμάζεσαι (με την ιδέα, εννοούσα).
Δάειρα: Εντάξει, αλλά δε θα κάνουμε μαλλιά.
Μαμά: Όχι, δε θα κάνουμε. Δε χρειάζεται.
Δάειρα: (τραγουδιστά και χοροπηδηχτά) Τι ωραία τι καλά ♪ ♫ ♪ ♪ ♪ ♫ Δε θα κάνουμε μαλλιά ♪ ♫ ♪ ♪ ♪ ♫ Τα περνάμε μια χαρά ♪ ♫ ♪ ♪ ♪ ♫
Άσ’ τα τα μαλλάαααακια σου
άσ’ τα ν’
#6
Ήμασταν βόλτα έξω με τη γιαγιά. Εγώ με τη μπέμπα (στο καρότσι) προχωρούσα μπροστά (είναι που έχουμε τα φαρδιά ελληνικά πεζοδρόμια) και η γιαγιά με τη Δάειρα ακολουθούσαν λίγο πιο πίσω. Σε κάποια στιγμή ακούω:
Δάειρα: Μαμά, γιατί μας αποφεύγεις;
Τους αποφεύγω, τους ξεφεύγω ή τους διαφεύγω; Ιδού η απορία.
#7
Φοράει τις παντόφλες του μπαμπά της.
Μαμά: Δάειρα, τι κάνεις εκεί;
Δάειρα: Θέλω να δανειστώ λίγο τις παντόφλες.
Αν είναι να είναι δανεικές…
#8
Μου ζητάει σοκολάτα...
Δάειρα: Μαμά, θέλω σοκολάτα kinder.
Εγώ: Όχι Δάειρα άλλο kinder!
Δάειρα: Έχεις δύο επιλογίες: αν δε μου το δώσεις, θα το φυλάξεις. Αν μου το δώσεις, θα το φάω.
Εσείς τι από τα δύο λέτε να επέλεξα;
#9
Βίδωνα κάτι με το κατσαβίδι.
Δάειρα: Μαμά, τι κατσαβιδώνεις;
No comment.
#10
Ένα βράδυ, αρνείται να κοιμηθεί. Έχει πάει αργά, την έχω βάλει στο κρεβάτι εδώ και ώρα, της έχω διαβάσει ένα σωρό παραμύθια, αλλά τίποτα. Τα έφτυσα εγώ στο τέλος. Δεν μπορούσα να της διαβάσω άλλα. Οπότε της κάνω την εξής πρόταση:
Εγώ: Έχω μία ιδέα. Κλείσε τα μάτια σου και μέτρα προβατάκια.
Δάειρα: Ποια προβατάκια;
Εγώ: Αυτά που βλέπεις με τη φαντασία σου.
Δάειρα: Δεν τα βλέπω. Τα έφαγε ο λύκος.
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης...
Πηγή φωτογραφίας
Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)
Μα...τα έφαγε ο λύκος???? Πόσο τέλειο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερηηη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια η μικρούλα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη με υγεία.
Φιλάκια ...
<3 <3 <3 το #10!!!! χαχαχαχαχα.. Πανεξυπνη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά Ασπασία μου και Χριστός Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που τα περάσατε όμορφα!
Πολύ μου αρέσει που είναι τόσο ετοιμόλογη η μικρή!
Γέλασα πολύ με 8, 9 και 10 :)
Την επόμενη φορά κι εσύ βάλτο κορίτσι να μετρήσει κάτι άλλο :)
Φιλιά
Χρόνια πολλά Ασπασία μου. Αυτοί οι διάλογοί σας είναι πάντα απολαυστικοί και ξεκαρδιστικοί! Να την χαίρεσαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού δεν πήγανε τα προβατάκια να φέρουν τη σοκολάτα που είχες φυλάξει..πάλι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μητριά και τρως κάμπιες;; Χα χα Τι θα κάνουμε πια με αυτό το μπάνιο;;; Υπάρχει τίποτα για στεγνό καθάρισμα τουλάχιστον;; Χα χα φιλάκια και χρόνια πολλά Ασπασία μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην επόμενη φορά πες της να μετράει λυκάκια. Αυτά δεν κινδυνεύουν τα φαγωθούν. Εκτός αν σκεφτεί κανένα λιοντάρι. Χαχα. Απίθανη είναι!!! Μου φτιάχνουν τη διάθεση οι δεκάλογοι της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Ασπασία μου. Φιλάκια
Να τη χαίρεσαι την έξυπνουλα σου! Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά με υγεία και έξυπνες ατάκες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Ασπασία μου!! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου!! Η απάντηση με τα προβατάκια τα σπάνε!! Μα τι λένε αυτά τα παιδιά πια!! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! Τέλειος κάθε διάλογος... Μα τι φαντασία έχουν τα μικρά!!! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκη
Χρόνια Πολλά κι από δω ! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από τις ατάκες της Δάειρας, οι οποίες είναι πηγές γέλιου και χαμόγελων γκαραντί, έσκασα στα γέλια και με το δικό σου "έχω απλώσει τις τσιμπίμπο για στέγνωμα στο μπαλκόνι" !!!
Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααα !!! Να 'σαι καλά βρε Ασπασάκι !!! Πόσα χρόνια είχα ν' ακούσω τις ... ... ... Τσιμπίμπο !!!!
xxxx
Χρόνια Πολλάαα!! Αχαχαχα τι παιδί είναι αυτόοοοο;;;;; Λατρεύω με τα μαλλιά και φυσικά με τον λύκο!! Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω τον τρόπο που τα αποτυπώνεις όλα αυτά!! Για να μην αναρωτιέσαι που έμοιασε τούτο το γλυκύτατο παιδί δηλαδή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω τον τρόπο που τα αποτυπώνεις όλα αυτά!! Για να μην αναρωτιέσαι που έμοιασε τούτο το γλυκύτατο παιδί δηλαδή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή