Happy moments: Picnic party της τελευταίας στιγμής, στα ερείπια του παλιού σπιτιού του προ-πάππου

Οι προετοιμασίες για το πρώτο πάρτι γενεθλίων της μπεμπούλας με απορρόφησαν τελείως το τελευταίο διάστημα. Ούτε που το κατάλαβα πώς πέρασε ένας μήνας από την τελευταία φορά που είχατε νέα μου εδώ μέσα.

Όποιος άρχισε να με διαβάζει τον τελευταίο έναν χρόνο, θα θεωρεί-και όχι άδικα- ότι σε αυτή την οικογένεια κάνουμε συνέχεια πάρτι.
Η δε μπεμπούλα, αν μπορούσε να θυμηθεί τον πρώτο χρόνο της ζωής της, θα νομίζει ότι ο κόσμος στον οποίο ήρθε, είναι γεμάτος πάρτι και ότι η μάνα της είναι πάρτι άνιμαλ. Από τις πρώτες ώρες που αντίκρισε τον κόσμο στο μαιευτήριο, βλέπει μπροστά της μπαλόνια, κορδέλες και γιρλάντες. Βλέπει τη μάνα της να στολίζει, να ξεστολίζει και να ξαναστολίζει. Ειδικά αυτή τη χρονιά που μας πέρασε, στο σπίτι μας όλο και κάτι θα γίνεται.  Είτε μικρά είτε μεγάλα, τα πάρτι μας, μας δίνουν χρώμα στην καθημερινότητα και μας γεμίζουν κέφι και χαρά. Ειδικά φέτος, το "παρακάναμε". Ιούλιο το πάρτι της γιαγιάς, Αύγουστο το πάρτι του μπαμπά, το μικρό πάρτι της Δάειρας στο πατρικό μου και το μεγάλο πάρτι της Δάειρας (που σας έδειξα) στα ερείπια του παλιού σπιτιού, Οκτώβριο το brunch πάρτι της Δάειρας λόγω ονομαστικής γιορτής, Δεκέμβριο το Xmas πάρτι γενεθλίων της μαμάς, Μάρτιο το 1ο πάρτι γενεθλίων της μπέμπας και στο ενδιάμεσο δύο στολισμοί μαιευτηρίων. Και η ιστορία συνεχίζεται και επαναλαμβάνεται -σχεδόν ανά δίμηνο- αφού μόλις που τελείωσε το πάρτι της μπουμπούς, παίρνω μία ανάσα και ξεκινώ τις προετοιμασίες της βάφτισης. Και κάπως έτσι, με αυτά και με τα άλλα, η μικρή μπουμπού θα νομίζει ότι η ζωή είναι γεμάτη ανεμελιά, ξεφάντωμα και parties. Για να είμαι ειλικρινής, δε με χαλάει καθόλου αυτή η θεώρηση των πραγμάτων από την πλευρά της...

Στο απόηχο, λοιπόν, του πρώτου πάρτι γενεθλίων της μπεμπούλας και όσο προσπαθώ να βάλω σε μία σειρά τις εκατοντάδες φωτογραφίες που (πάλι) τράβηξα και να συντάξω μία ανάρτηση, είπα να σας δείξω (μιας και το υποσχέθηκα) το picnic πάρτι της τελευταίας στιγμής που κάναμε στα ερείπια του παλιού σπιτιού του προ-πάππου της Δάειρας και της μπέμπας. Όσοι διαβάσατε την προηγούμενη ανάρτηση, ξέρετε για τι πράγμα μιλάω. Για τους υπόλοιπους, να σας βάλω για λίγο στο πνεύμα...

Την επόμενη μέρα το πρωί από εκείνο το πάρτι στα ερείπια, εκεί που καθάριζα τα "χαλάσματα" από τα απομεινάρια του ξεφαντώματος της προηγουμένης, ήρθε μία αντιπροσωπεία από 3 παιδιά σε ποδήλατα (οι αγγελιοφόροι όπως τους λέω) και ζήτησαν εκ μέρους των παιδιών ...πάλι πάρτι!!! Γινόταν να τους χαλάσω χατήρι; Το ίδιο απόγευμα κιόλας διοργάνωσα ένα picnic πάρτι της τελευταίας στιγμής με ό,τι προμήθειες είχα ήδη, χωρίς ιδιαίτερες προετοιμασίες. Αυτή τη φορά τη διακόσμηση επιμελήθηκαν η Δάειρα με την κατά 5 χρόνια μεγαλύτερη ξαδερφούλα της Νικολία, με τη δική μου παρέμβαση μόνο όπου αυτό ήταν απαραίτητο.

Η θεία Κατερίνα μας δάνεισε ένα παλιό χαλί που είχε, κατά μήκος του οποίου στρώσαμε ένα κομμάτι από το runner που είχαμε στον μπουφέ του πάρτι.

Τα κορίτσια έβαλαν πάνω δύο μεγάλα χάρτινα cupcakes, ανεμομυλάκια, όσα από τα παπάκια είχαν "επιβιώσει", σκόρπισαν αρκετή χρωματιστή τρούφα και λίγες καραμέλες για τσαχπινιά και ολοκλήρωσαν το ντεκόρ.

Ο μπουφές ήταν πολύ απλός: σαντουιτσάκια με καπνιστή γαλοπούλα, τυράκι και Philadelphia, σταφύλι και χυμοί.

Έτσι όλα ήταν έτοιμα για το picnic μας.

Τα λιγοστά παιδάκια που είχαν απομείνει (καθώς η συντριπτική πλειοψηφία από τα παιδάκια του πάρτι είχαν ήδη αναχωρήσει το ίδιο πρωί για τις μόνιμες κατοικίες τους) ήρθαν μόλις άρχισε να φεύγει ο έντονος ήλιος. Και ενώ τα παιδάκια έτρωγαν, ο μπαμπάς έκανε τον DJ (βλ. δεξιά)...

Μετά το φαγητό, ζωγράφισαν...

...και χόρτασαν χορό και παιχνίδι μέχρι αργά το βράδυ.

Και κάπως έτσι περάσαμε όμορφα για μία άλλη μέρα διοργανώνοντας κάτι πάρα πολύ απλό χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία. Οι μαρκαδόροι και οι λευκές κόλλες Α4 έμειναν στον πάγκο για όλες τις επόμενες μέρες. Κάθε μέρα ερχόταν όποια παιδάκια ήθελαν, όποτε ήθελαν, ζωγράφιζαν και κρεμούσαν τη ζωγραφιά τους στον τοίχο με τις ζωγραφιές. Έτσι συνεχώς η υπαίθρια έκθεση ζωγραφικής μας άλλαζε σύνθεση και αρκετοί (παππούδες κυρίως) πέρασαν να καμαρώσουν τις ζωγραφιές των εγγονιών τους.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Το σταφύλι αντενδείκνυται για μικρά παιδάκια. Τα δικά μας -με εξαίρεση τη Δάειρα- ήταν πιο μεγάλα και ήταν συνεχώς υπό την εποπτεία μου. Για μικρά παιδάκια καλύτερα να προτιμήσετε άλλο φρούτο.

Photos by My Lovable Baby

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)