6.2.15

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Αδερφική αγάπη (;)


Δεν είναι όλοι οι διάλογοι που έχω με την κόρη μου για γέλια. Κάποιοι είναι για πολύ έντονο προβληματισμό...

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 3 χρονών και 2 εβδομάδων]


#1
Κάτι μου ζητούσε με μαλαγανιές και της αρνούμουν ευγενικά. Κάποια στιγμή που με κούρασε, ήμουν κατηγορηματικά αρνητική. 

Εγώ: Είπα ΟΧΙ!
Δάειρα: Το μυαλό μου όμως λέει ΝΑΙ! 

Άντε να τα βάλεις με το Δαειράκιο μυαλό τότε... 


#2
Καλοκαίρι, στο πατρικό του μπαμπά. Η Δάειρα στην αυλή με τη γιαγιά. Εγώ στο μπαλκόνι του ορόφου με τον παππού και τη μπέμπα. Κάποια στιγμή κάνει δυνατό σεισμό. 

Εγώ (πανικόβλητη): Σεισμός!!!!!
Δάειρα (κουλ): Μαμά μη φοβάσαι. Θα σας προστατεύσει ο παππούς. 

Μα να μη φοβάται αυτό το παιδί... 


#3
Νύχτα στο χωριό και είπαμε να πάμε έναν βραδινό περίπατο. Περπατήσαμε μέχρι ένα σημείο και μετά σταμάτησα για να γυρίσουμε πίσω καθώς σταματούσαν τα σπίτια και είχε ερημιές... 

Εγώ: Ωραία. Τώρα επιστρέφουμε πίσω.
Δάειρα: Πάμε εκεί. Πάμε μαμά! (και μου δείχνει έναν λόφο που φεγγαρολουζόταν)
Εγώ: Δεν πάω εκεί μόνη μου. Φοβάμαι.
Δάειρα: Δεν είσαι μόνη σου. Είμαι και εγώ. Θα σε προσέχω. Έλα πάμε. 

(Θα το ξαναπώ). Μα να μη φοβάται αυτό το παιδί... 


#4
Μακιγιαριζόμουν στον καθρέφτη του μπάνιου... 

Δάειρα: Μαμά βάφεσαι;
Εγώ: Ναι, Δάειρα.
Δάειρα: Είσαι βάφτης; 

Και βάφτης...και μπετατζής άμα λάχει... 


#5
Τα μαλλιά της είχαν μακρύνει αρκετά και δε με άφηνε να της τα πιάσω ούτε κοτσίδα, ούτε κοτσιδάκια. Της έπεφταν στα μούτρα.  

Εγώ: Έλα, φόρεσε τη στέκα σου τότε.
Δάειρα: Δε θέλω! Είμαι μαμά (σημ. εγώ τα είχα ελεύθερα τα μαλλιά μου).
Εγώ: ΟΚ. Οι μαμάδες φοράνε στέκα για να μην τους πέφτουν τα μαλλιά στα μάτια (και φοράω τη δική μου στέκα για να δώσω το καλό παράδειγμα).
Δάειρα: Δε φοράω στέκα. Είμαι η μαμά γουρουνίτσα (σημ. της Πέππας). Η μαμά γουρουνίτσα δεν έχει μακριά μαλλιά βρε μαμά. 

Δεν το πιάνεις αυτό το παιδί ούτε στο σακί, ούτε στο σακούλι...  


#6
Στο χωριό η μπεμπούλα έχαιρε της προσοχής και της εκδήλωσης αγάπης των παπούδων, σε βαθμό υπερβολικό θα έλεγα για τα δεδομένα της Δάειρας. Λογικό και επόμενο η Δάειρα να ζηλεύει και να αντιδρά. Μία μέρα λοιπόν... 

Δάειρα: Μαμά, την μπεμπούλα να την αφήσουμε εδώ και να πάμε στην Αθήνα εσύ, ο μπαμπάς κ εγώ. Να καθίσει με τον παππού, τη γιαγιά και τον θείο.
Εγώ: Μα θα μείνει μόνη της;
Δάειρα: Όχι θα είναι με τον παππού, τη γιαγιά και τον θείο.
Εγώ: Και δε θα τη βλέπουμε εμείς;
Δάειρα: Μα θα έρθουν να μας δούνε όταν χτυπήσει η καμπάνα. 

Ορίστε;;; 


#7
Την ίδια στιγμή που μιλούσαμε, η μπεμπούλα άρχισε να γκρινιάζει. Όχι κλάμματα, απλά λίγη γκρίνια. Με προλαβαίνει η Δάειρα... 

Δάειρα: Να μην την πάρεις αγκαλιά. Να την πάρει ο παππούς, η γιαγιά και ο θείος.
Εγώ: Και στην Αθήνα που θα είμαστε μόνο ο μπαμπάς και εγώ, ποιος θα την πάρει; Ο μπαμπάς;
Δάειρα: Όχι. Να την πάρεις εσύ. Ο μπαμπάς θα πάρει εμένα. 

Όλα και όλα! Τον μπαμπά μας δεν τον μοιραζόμαστε. 


#8
Μετά από την παραπάνω συνομιλία μας, λες και η μπέμπα κατάλαβε τι λέγαμε (τι συμπτώσεις και αυτές...) άρχισε να κλαίει. Εγώ εκμεταλλευόμενη το γεγονός, μιλάω στη Δάειρα... 

Εγώ: Η μπέμπα έβγαλε φωνούλες. Κλαίει γιατί στενοχωρήθηκε με αυτά που λες.
Δάειρα: Μπέμπα; Δεν εννοούσα αυτό. Το είπα για πλάκα. 

Είναι αυτό που λέμε: "Δεν είναι αυτό που φαίνεται!".  


#9
Μία μέρα έκανα βόλτες τη μπέμπα στην αυλή με το καρότσι. Μετά την αυλή αρχίζει ένας ελαφρώς κατηφορικός δρόμος που οδηγεί σε χωράφια με ελιές και από εκεί στο ποτάμι. H Δάειρα απευθυνόμενη σε εμένα...

Δάειρα: Θέλεις να πάμε στην κατηφόρα να αφήσουμε το καρότσι;

No comment.   


#10
Μία μέρα, είχα παρκάρει τη μπέμπα με το καρότσι στην αυλή να πάρει λίγο αέρα/ήλιο και ήμουν τριγύρω. Κάποια στιγμή την πλησιάζει η Δάειρα (πλησιάζω διακριτικά από φόβο μην την πάει στην κατηφόρα που λέγαμε...) και ακούω να της ψιθυρίζει... 

Δάειρα: Να κάνουμε μια συμφωνία; Εσύ δεν έπρεπε να είχες γεννηθεί. Εντάξει; Το συμφωνήσαμε; 

Κόκκαλο η μάνα. 

Πηγή εικόνας


Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)

23 σχόλια :

  1. Απιστευτα αυτα που λεει το στοματακι της!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άχου το μωρέ........Ζηλεύει που ασχολούνται όλοι με το μωρό. Μην την παρεξηγείς. Την αγαπάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω ότι την αγαπάει και το δείχνει με πολλούς τρόπους. Αλλά όταν σκέφτεται έτσι, προβληματίζομαι...
      Και φυσικά δε φταίει η Δάειρα, αλλά οι μεγάλοι που την κάνουν να αισθάνεται έτσι όταν ασχολούνται πέραν του δέοντος με τη μπεμπούλα μπροστά στα μάτια της. Της έχω μιλήσει όμως αρκετά και τώρα το έχει πάρει αλλιώς. Αυτοί οι διάλογοι είναι καλοκαιρινοί.

      Διαγραφή
  3. α οκ! η δικια μου που ειχε πει να τον επιστρεψουμε στο μαιευτηριο να τον παρει ο γιατρος ειναι soft δηλωση! βρε τι ακουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα. Σοβαρά μιλάς;;; Μεγάλες αδερφές σου λέει μετά...

      Διαγραφή
    2. Απορω τι θα ελεγες και εσυ για μενα οταν γεννηθηκα...ησουν τριων.Για πες για πες????????????? Η μικρη αδερφη

      Διαγραφή
  4. χαχαχαχαχαχαχα! έχω λιώσει με το καρότσι στην κατηφόρα!!χαχαχαχαχαχα!!!!
    Να δώ τί άλλο θα ακούσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά, έχω πεθάνει στο γέλιο! Μου άρεσε τρελά ...ο βάφτης καθώς και το ...δολοφονικό σχέδιο με το καρότσι στην κατηφόρα! Πόσο πλάκα έχουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ Ασπασία το τελευταίο με τσάκισε, ψυχούλες μου, πώς νιώθουν άραγε που δεν έχουν πλέον τα πρωτεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πωπω ζηλεύει μωρέ η καημένη! Είναι όμως φοβερή στις ατάκες...! Μα άκου τη σκέφτηκε με την κατηφόρα και το καρότσι...αμααααν!
    Εγώ στην ηλικία της και όταν είχε γεννηθεί η αδερφή μου, μου έχει πει η μαμά μας ότι πήγαινα κοντά της, τέντωνα το δάκτυλό μου (τον αντίχειρα) για να της βγάλω το μάτι...ουδέν σχόλιο! χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή ήσουν και το λόγου σου Μαράκι. Αχαχαχαχα :)
      Και εμένα μου κάνει παράπονα η sis ότι όταν ήταν μικρή της πήγαινα άδειο μπιμπερό για να την ταϊσω και ρουφούσε αέρα και έχει να το λέει ότι ήταν βάσανο μεγάλο. Χαχα

      Διαγραφή
  8. Την γλυκούλα μου κάνει και συμφωνίες!! είναι απολαυστική !!Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοιες συμφωνίες αυτή και ο δρ. Κορλεόνε :)
      Μα συμφωνίες είναι αυτές; Χαχα
      Καλημέρα

      Διαγραφή
  9. Θα το πω για αλλη μια φορα!!!Αυτο το παιδι δεν υπαρχει!!!Ειναι κατηγορια απο μονο του!!!Φανταζομαι οτι θα τα λεει τοσο γλυκα,που μονο γελιο θα προκαλει.Γιατι πιο σημαντικο απο αυτο που λες,ειναι ο τροπος που το λες!ΔΑΕΙΡΑΚΙ ΠΡΟΣΚΥΝΩ!!!!!!!!!!!!!!! Νανα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαχα!! Απίθανη όμως!
    Λοιπόν αυτό με το καρότσι μου το έχει πει κι εμένα αλλά ήταν ίσιος ο δρόμος. Η Δαείρα το έκανε ακόμη πιο αποτελεσματικό! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχαχα. Όλα ίδια είναι τελικά Ελένη μου.
      Ο γιος ενός συναδέλφου μου, μου είχε πει ότι του έλεγε να πετάξουν το μωρό από το παράθυρο. Ενός άλλου ο γιος, να το πετάξουν στα σκουπίδια.
      Η δική μου τουλάχιστον ήθελε απλά να του προσφέρει λίγη αδρεναλίνη με ανώμαλη προσγείωση σε κάποιο λιοστάσι. Πάλι καλά :)

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts