[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 35 μηνών και 36,5 μηνών. Μόλις έχει πει το 'ρο']
#1
Η Δάειρα έχει μία...φοβία να το πω...απέχθεια να το πω...σε ο,τιδήποτε έχει να κάνει με τέρατα. Λογικό μου φαίνεται βέβαια. Το καλοκαίρι λοιπόν, εκεί που παραθερίζαμε, θα ερχόταν θίασος με την παιδική παράσταση 'Η Πεντάμορφη και το Τέρας΄.
Εγώ: Δάειρα, θέλεις να πάμε θέατρο;
Δάειρα: Ναι μαμά. Σε ποιο θα πάμε;
Εγώ: Θα πάμε να δούμε την Πεντάμορφη και το Τέρας.
Δάειρα: Θέλω να πάω μόνο στην Πεντάμορφη!
No comment.
#2
Μία άλλη μέρα, της είχε υποσχεθεί η θεία της να την πάρει σε μία μουσικοχορευτική παιδική παράσταση. Εγώ δεν είχα αποφασίσει ακόμη αν ήθελα να πάω μαζί τους...
Εγώ: Θα με πάρετε μαζί;
Δάειρα: Όχι, με τη Νανά θέλω να πάω.
Εγώ: Μα θέλω και εγώ να το δω. Σε παρακαλώ (και καλά επέμενα...)
Δάειρα: Εντάξει μαμά. Αν δεν είσαι πειραχτήρι, θα σε πάρουμε.
Πειραχτήρι η μανούλα;;; Μα η μανούλα;;; (ως και η Δάειρα με κατάλαβε!)
#3
Στη βεράντα του παππού και της γιαγιάς, έτρεχε, παραπάτησε, έπεσε, αλλά δε χτύπησε. Σηκώθηκε πάνω και απευθυνόμενη σε εμένα και τον πατέρα της...
Δάειρα: Χαζοί γονείς δε με προσέχατε. Παραλίγο να χτυπήσω.
Χαζοί γονείς; Πεππάιος (από το 'Πέππα') δάχτυλος μου βρωμάει εδώ...
#4
Είχε ανέβει στο τραπέζι στον κήπο και ήθελε να πηδήσει στο γρασίδι.
Εγώ: Δεν μπορείς να πηδήσεις. Είναι ψηλά. Θα πέσεις.
Δάειρα: Μπορώ. Αν στηριχτώ στην ισορροπία μου, δε θα πέσω.
No comment.
#5
Ο μπαμπάς μας έχει μία τρέλα με την ταχύτητα. Φανατικός της Formula 1, αντιφανατικός του ποδοσφαίρου, καταλαβαίνετε. Ως και σε πίστες έτρεχε κάποτε. Εγώ από την άλλη δε γουστάρω καθόλου την ταχύτητα. Ένα ΣΚ λοιπόν που ήρθε να μας δει εκεί που παραθερίζαμε, το βράδυ της Κυριακής που ήρθε η ώρα για να επιστρέψει στην Αθήνα (καθώς δούλευε την επόμενη), την ώρα που τον χαιρετούσαμε...
Εγώ: Καλό δρόμο. Μην τρέχεις!!!
Δάειρα: Μπαμπά να τρέχεις, να κάνεις ββββββσσσσσμμμμμμ, αλλά να προσέχεις!
Αυτό είναι σίγουρα παιδί του μπαμπά του!
#6
Το βράδυ των 3ων γενεθλίων της...
Εγώ: Θα διαβάσουμε παραμυθάκι για να κοιμηθείς.
Δάειρα: Ναι, τρία!
Εγώ: Όχι τρία. Ένα. Διάλεξε ποιο θέλεις.
Δάειρα: Όχι, θέλω τρία παραμύθια γιατί είμαι τριών χρονών.
Τη βάψαμε...
#7
Ζωγραφίζει...
Εγώ: Δάειρα τι είναι αυτό;
Δάειρα: Κάτι που δεν μπορείς να το κάνεις εσύ.
No comment
#8
Είχαμε πάει στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας η Δάειρα, εγώ και ο θείος της ο Άγγελος. Μόλις έκλεισε ο χώρος, οι φύλακες ενημέρωναν τον κόσμο να φεύγει σιγά-σιγά. Εμείς όπως πάντα τελευταίοι. Όπως προχωρούσαμε προς την έξοδο, η Δάειρα έκανε κύκλους. Χάζευε στα αρχαία χαλάσματα, περιφερόταν δεξιά-αριστερά και δεν ερχόταν να φύγουμε. Τη φώναζα να ακολουθήσει, αλλά με "έγραφε". Κάποια στιγμή την πλησιάζει ένας φύλακας (να με βοηθήσει ο άνθρωπος...) και της λέει...
Φύλακας: Πήγαινε στη μαμά κ τον μπαμπά.
Δάειρα: Ποιος;;;;;; Τι λες καλέ!!!!! Αυτή είναι η μαμά μου κ ΑΥΤΟΣ είναι ο Άγγελος. Μη λες χαζομάρα.
Μη λες χαζομάρα κύριε φύλαξ. Δε βλέπεις ότι το παιδί δε μοιάζει ούτε της μαμάς ούτε του "μπαμπά"; Άρα, κάποιου άλλου θα είναι!
#9
Όταν ήμασταν στο χωριό, σε μία από τις καθιερωμένες βόλτες μας στην εξοχή, πετυχαίνουμε μία κατσίκα με τα κατσικάκια της και έναν τράγο.
Εγώ: Κοίτα τα κατσικάκια.
Δάειρα: Ναι, έχουν μία μαμά κατσίκα και έναν μπαμπά κατσίκο που τον λένε τράγο.
Και τα προβατάκια έχουν έναν μπαμπά προβατίνο που τον λένε κριάρι.
Όσο ζεις μαθαίνεις...
#10
Ένα μολυντήρι (ξέρετε αυτό το μικρό σαυροειδές, κοινώς σαμιαμίδι, που κυκλοφορεί στους τοίχους των σπιτιών στην εξοχή και τρέφεται με κουνούπια) κυκλοφορούσε στον τοίχο της βεράντας μία ζεστή καλοκαιρινή βαρδιά. Όπως καθόμασταν λοιπόν στο τραπέζι της βεράντας και χαζολογούσαμε, κάνει ο παππούς απευθυνόμενος στη Δάειρα..
Παππούς: Αυτό είναι ένα κροκοδειλάκι.
Εγώ: Πες της μολυντήρι. Τι της λες κροκοδειλάκι;
Δάειρα: Κοίτα. Κοίτα (παίρνει και ύφος). Κροκοδειλάκι όνομα, μoλυντήρι επώνυμο.
Φαντάζομαι τα σαυροειδή όταν θα συστήνονται μεταξύ τους.
- Γεια σας. Είμαι το Κροκοδειλάκι Μολυντήρι του κου. Σαυρίνου και της κας. Σαύρας.
- Χαίρω πολύ. Και εγώ είμαι το Αλιγατοράκι Ιγκουάνα του κου. Σαμιαμίδη και της κας. Χαμαιλέοντα.
Πηγή φωτογραφίας
Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)
Αχ πόσο πολύ γέλασα, βρε Ασπασία! Δεν υπάρχει αυτό το παιδί!!! Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω! Τα διαβάζω στο γραφείο (ωραία δουλεύεις...πες!!!) και γελάω σα χαζή μόνη μου!!! Καλά και τα σχόλιά σου ακόμα καλύτερα! Να τη χαίρεσαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάσω, η Μαμά Πρωτάρα!!
Χαχαχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει που λένε; Για το παιδί σου βγήκε! Χαχαχαχαχα!!! Θεά!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεά η μικρή σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεές μάνα και κόρη. Αχαχαχαχα. Σολάρει η Δάειρα και εσύ με τους εύστοχους σχολιασμούς σου δεν πας πίσω. Θέλουμε και άλλο Δάειρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φοβερή βρε Ασπασία μου...αχαχαχα αυτά τα μικρά μας μας κολλάνε στον τοίχο κανονικοτατα! Φιλάκια! Φοβερές και οι αλλαγές στο bolg σου, μπράβο στην Ανθή και την ομάδα της! Ζηλευωωωωωω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή πάντα εκθειάζω την γλυκιά Δάειρα, έχω να σου πω, πως και οι ατάκες της μαμάς δεν πάνε πίσω... Από κάπου πήρε το παιδί σας... ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήwe love Daeira!! Ιδιως το 7 με εστειλε... χαχαχαχαχα !! πολλα πολλα φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο μεγαλωνει καλυτερευουν οι ατακες!!!
Απιστευτη και χειμαρωδης οπως παντα!!!!
Κατι θα ξερει το παιδι που δεν ξερουμε εμεις για σε λέει πειραχτηρι. Χιχι.Πολλά φιλάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατι θα ξερει το παιδι που δεν ξερουμε εμεις για σε λέει πειραχτηρι. Χιχι.Πολλά φιλάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπω αυτους τους δεκαλογους!!! Φιλια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ απολαυστικα τα παιδια μας ! καλα κανεις και τα γραφεις ολα οσα λεει, για να τα διαβασει οταν μεγαλωσει και να γελαει!!χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή