Καλημέρα my lovable friends! Είπα να μη γράψω καθόλου το τριήμερο, όμως σκέφτηκα να σας χαρίσω λίγο χαμόγελο πριν σας αποχαιρετίσω και σας ευχηθώ καλά καρναβαλίσματα και καλά πετάγματα χαρταετού. Σήμερα σκέφτηκα να το κάνω λίγο πιο ενδιαφέρον.
Αν έχετε να μου διαθέσετε 10 sec, θα σας ζητήσω να ψηφίσετε στην απλή φόρμα που ακολουθεί, τον αγαπημένο σας διάλογο. Και επειδή η γνώμη σας μετράει, θα σας καλέσω να μου απαντήσετε και σε μία ερώτηση πολύ χρήσιμη για εμένα. Δε χρειάζεται να μου γράψετε το όνομά σας στην online φόρμα. Ούτε επίσης χρειάζεται να μου αφήσετε κάποιο σχόλιο. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για το χρόνο σας :) Καλό τριήμερο να έχετε!!!
[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 3 χρονών και 2,5 μηνών]
#1
Κάτι της είπα που δεν της άρεσε...
Δάειρα: Παλιομαμούνι, μη μου λες βλακείες!
Παλιομαμούνι η μανούλα; Η μανούλα;;; Οιμέ τι έχω να ακούσω ακόμα…
#2
Ένα απόγευμα μου ζητούσε επίμονα να της ζωγραφίσω, αλλά αισθανόμουν ανακατεμένη και δεν είχα κέφια. Περνούσα κάποια γαστρεντερίτιδα...
Δάειρα: Έλα μαμά. Ζωγράφισέ μου.
Μαμά: Με πονάει η κοιλιά μου. Δεν μπορώ.
Δάειρα: Έλα, ζωγράφισέ μου πρώτα και μετά θα πας στο νοσοκομείο.
Με "έστειλε" κατευθείαν για νοσοκομείο. Να υποθέσω στα γεράματα, με περιμένει κατευθείαν το γηροκομείο.
#3
Ένα άλλο απόγευμα, στο άσχετο, πλησιάζει την μπεμπούλα που καθόταν στο κουνάκι της (το κούνια-μπέλα εννοώ, όχι το κρεβατάκι) και της λέει ψιθυριστά, αλλά αρκετά μεγαλόφωνα ώστε να ακουστεί.
Δάειρα: Μπεμπούλα, από όταν βγήκες από την κοιλιά της μαμάς είμαι πολύ χαρούμενη γιατί με βοηθάς να κάνω πάρτι.
Party animal και η μπουμπού…
#4
Ένα απόγευμα…
Μαμά: Πώς τα πέρασες σήμερα στη zumba;
Δάειρα: Μαμά, δεν μπορώ άλλο να χορεύω. Κουράστηκα να χορεύω.
Αφού χορεύει όπου βρεθεί και όπου σταθεί (ακόμη και στις εκκλησίες υπό τον ήχο της καμπάνας) που να της μείνει ενέργεια για το μάθημα zumba;
#5
Πάλι κάτι μεγαλίστικο ήθελε να κάνει…
Μαμά: Είσαι μικρή.
Δάειρα: Ναι, αλλά στο μέλλον μου θα είμαι μεγάλη.
Τότε σκέφτηκα ότι στο δικό μου μέλλον θα είμαι γριά βάβω και με έπιασε κατάθλιψη.
#6
Είχα αφήσει πάνω στο τραπέζι της κουζίνας μία λερωμένη με φρουτόκρεμα σαλιάρα της μπέμπας.
Δάειρα: Μαμά, τι κατάσταση είναι αυτή;;; Πάρε αυτήν την ποδιά γιατί δεν μπορώ να τη βλέπω μπροστά μου.
Την παίρνω και τη βάζω στο καλαθάκι με τα άπλυτα.
Δάειρα: Έτσι μπράβο!
Με έχει σήκω-πάνω-κάτσε-κάτω ή ιδέα μου είναι;
#7
Η μπεμπούλα καθόταν στο καθισματάκι του φαγητού και γκρίνιαζε ενώ εγώ της ετοίμαζα το φαγητό. Η δε Δάειρα, απευθυνόμενη στην μπεμπούλα:
Δάειρα: Μη μου αγχώνεσαι εσύ εδώ! Θα φας!
No comment.
#8
Της βγάζω ένα κομμάτι παστίτσιο (σημ. το πιο αγαπημένο της φαγητό) από το ψυγείο και το αφήνω στο τραπέζι σε ένα ταψάκι, πριν το βάλω στο φούρνο να το ζεστάλω λίγο για να το φάει. Η Δάειρα -ανυπόμονη- αρχίζει να το τσιμπολογάει.
Μαμά: Να σου ζεστάνω το παστίτσιο πρώτα; Μην το τρως κρύο.
Δάειρα: Όχι, μου αρέσει κρύο. Και στο σχολείο τα φασόλια κρύα τα τρώω.
Άμα πιάσω τη μαγείρισσα που τους σερβίρει κρύα φασόλια…
#9
Ένα απόγευμα τη φωνάζω στην κουζίνα να της πω κάτι...
Εγώ: Δάειρα; Έρχεσαι λίγο;
Δάειρα: Μισό λεπτό να φέρω αυτό που ξεσκονούμε.
Άμα λέω εγώ ότι συμφέρει να έχεις κόρη Σταχτοπούτα!!! Το μυαλό της στο ξεσκονόπανο.
#10
Και επειδή ο ρόλος της Σταχτοπούτας καλά κρατεί, όταν την παραδίδω στο σχολείο κάθε μα κάθε πρωί έχουμε τον ίδιο αποχαιρετισμό...
Δάειρα: Γεια σου μαμά. Σε αγαπώ! Και μη ξεχάσεις να έρθεις πριν χτυπήσει μεσάνυχτα.
Φυσικά και να μην το ξεχάσω!!! Δε θα ήθελα να ξεμείνω στη μέση του δρόμου μέσα σε μία νεροκολοκύθα (βλ. αμαξάκι μου) και 230 ποντίκια τριγύρω.
Πηγή εικόνας
Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)
Τρελαίνομαι για Δάειρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοιμαζω κι εγώ αντίστοιχες αναρτήσεις! Με έχεις ψήσει τρελά με τις δαειροκουβέντες!!
Φιλάκια
Την λατρεύω την κόρη σου. Απλά δεν υπάρχει αυτό το παιδί!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΨήφισα και στη φόρμα αν και δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω την καλύτερη ατάκα.
Όλες τέλειες
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...