1.11.13

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Το ξέρατε ότι ο καρχαρίας τρώει ψάρια;



[Ειπώθηκαν μεταξύ 26 μηνών και 26,5 μηνών]


#1
Το έχω ξαναγράψει νομίζω ότι ο κακός λύκος είναι μεγάλος της φόβος, αλλά και μεγάλη της λατρεία ταυτόχρονα. Όπως λέμε αγάπη και μίσος πάνε μαζί; Ε, κάπως έτσι. Ορισμένες φορές λοιπόν, προσπαθεί να μετριάσει τους φόβους της και να πείσει τον εαυτό της ότι δεν τον φοβάται.
Μία νύχτα, θέλει να βγει έξω στο μπαλκόνι. Έτσι απλά. Χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Απλά βρίσκει διάφορες δικαιολογίες για να μην κοιμηθεί...

Μπαμπάς: Δάειρα, μη βγεις έξω. Είναι ο κακός λύκος. Πάει σε όλα τα σπίτια να δει αν κοιμήθηκαν τα παιδάκια και μετά φεύγει (σημ: με εξοργίζει όταν το κάνει αυτό και του το έχω πει 100 φορές να μην ξαναχρησιμοποιήσει το όνομα του λύκου όταν της μιλάει)
Δάειρα: Δε φοβάμαι τον κακό τον λύκο. Πάω στο μπαλκόνι να τον δω.

Προχωράει λίγα βήματα, Κοντοσκέκεται. Σκέφτεται. Συνεχίζει...

Δάειρα: Δεν τον φοβάμαι. Πάω πάω.

Όταν φτάνει στην μπαλκονόπορτα της κουζίνας και πριν την ανοίξει, λέει αποφασιστικά:

Δάειρα: Δεν πάω! Έχει κουνουπάκια έξω. 


#2
Μία μέρα που πήγα να την πάρω από το σχολείο, βλέπω έναν συμμαθητή της καταγρατσουνισμένο στο πρόσωπο. Οπότε στο αυτοκίνητο, της πιάνω τη συζήτηση μπας και βγάλω λαβράκι...

Μαμά: Δάειρα; Τον Γ. τον είδα γεμάτο γρατσουνιές. Τον χτύπησε κάποιο παιδάκι;

Χαζεύει έξω από το παράθυρο και δε μου δίνει σημασία.

Μαμά: Δάειρα; Θα μου πεις αν τον Γ. τον χτύπησε κάποιος;
Δάειρα: Ναι ο Φ.
Μαμά: Γιατί τον χτύπησε;
Δάειρα: Γιατί σήμελα έχει ωλαία μέλα (=Γιατί σήμερα έχει ωραία μέρα).

Άρες μάρες κουκουνάρες. 


#3
Ένα απόγευμα, μόλις έχουμε επιστρέψει από τον παιδικό σταθμό...

Μαμά: Δάειρα, θέλεις ταχίνι;
Δάειρα: Όχι. Το θέλει ο μπάλμπα Μπίλιος (=μπάρμπα Μπρίλιος).

Από το γνωστό τραγουδάκι:
Ο μπαρμπα Μπρίλιος, ο μπαρμπα Μπρίλιος ♪ ♫ ♫ ♪ ♪
είχε ένα γάλο, είχε ένα γάλο ♪ ♫ ♫ ♪ ♪
πολύ μεγάλο.. πολύ μεγάλο! ♪ ♫ ♫ ♪ ♪
 Και τον ετάιζε, και τον ετάιζε, ♪ ♫ ♫ ♪ ♪
 μέλι και ταχίνι, μέλι και ταχίνι ♪ ♫ ♫ ♪ ♪
για να τον παχύνει.. για να τον παχύνει!
♪ ♫ ♫ ♪ ♪ 


#4
Κοιτάζει την κοιλιά του μπαμπά της και του κάνει σε άσχετη φάση:

Δάειρα: Μπαμπά; Έχεις μπέμπη στην κοιλιά. Η μαμά έχει μπέμπα. 

Θοδωρή, νομίζω γιου γκοτ δε μέσατζ :) 


#5
Έχουμε επιστρέψει από τον παιδικό, παρκάρω κάτω από το σπίτι και αρνείται να βγει από το αυτοκίνητο. Εντωμεταξύ, δεν μπορώ να την πάρω σηκωτή. Αφενός μεν είναι 15 κιλά, αφετέρου δε θα χτυπιέται και δεν το ρισκάρω (λόγω της εγκυμοσύνης μου). Οπότε βάζω όλη τη διπλωματία μου, μπας και τα καταφέρω...

Μαμά: Έλα Δαειρούλα μου. Κατέβα κάτω σε παρακαλώ...μπλα μπλα μπλα...και...μπλα μπλα μπλα...

Με γράφει κανονικότατα.

Μαμά: Έλα βρε Δαειράκι. Σε παρακαλώ. Η μαμά είναι κουρασμένη. Κατέβα κάτω.

Εξακολουθεί να με γράφει. Ξαναμπαίνω στο αυτοκίνητο, αυτή τη φορά στο πίσω κάθισμα μήπως και...Αλλά σιγά μη...
Σκαρφαλώνει πάνω από τα μπροστινά καθίσματα, πηγαίνει και κάθεται στη θέση του οδηγού, βγάζει την ταχύτητα (όχι παίζουμε. Αμ πώς...), πιάνει το τιμόνι και μου λέει...

Δάειρα: Μαμά όχι τώλα. Πάμε βόλτα μία ωλίτσα πώτα (=μία ωρίτσα πρώτα) και μετά φεύγουμε. 


#6
Είναι στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο μαζί με τον μπαμπά της. Έχει δει διάφορα ζωάκια (μεταξύ αυτών και κάτι αγριογουρουνάκια) και μόλις φτάνει μπροστά στους λύκους, βλέπει έναν και του λέει:

Δάειρα: Λύκε; Τα γκουλουνάκια είναι εκεί! (και δείχνει προς τα γουρουνάκια)

Όπως όλα τα παιδάκια, και η κόρη μου είναι μεγάλο "καρφί"! 


#7
Επιστρέψαμε από βόλτα...

Μαμά: Πώς τα περάσαμε σήμερα;
Δάειρα: Καλά.
Μαμά: Μόνο καλά;
Δάειρα: Μαγκικά(=μαγικά)! 


#8
Την ημέρα της γιορτής της, ο θείος της (σημ. η Δάειρα τον φωνάζει Πϊπη) πίνει κρασί. Ο πατέρας της, της λέει κάποια στιγμή.
Μαμά: Δάειρα; Θέλεις κρασί;
Δάειρα: Το κασί το πίνουν οι Πίπηδες και οι μπαμπάδες βλε(=βρε) μπαμπάαααααα! 


#9
Της έχω αγοράσει κάτι ψεύτικα τρόφιμα (πλαστικά φρούτα, λαχανικά, τυριά, ψωμιά, κλπ) και ψεύτικα χρήματα και παίζουμε (και καλά...) το μπακάλικο. Η Δάειρα η μπακάλισσα και εγώ η πελάτης.
Αραδιάζει όλα της τα τρόφιμα πάνω στο τραπεζάκι του καθιστικού και μου λέει:

Δάειρα: Μαμά; Έλα να ψωνίσεις.
Μαμά:Δώσε μου χρήματα να ψωνίσω (εννοούσα να μου δώσει τα ψεύτικα)
Δάειρα: Όσι. Δε σου δίνω!
Μαμά: Μα πώς θα ψωνίσω βρε αγάπη μου χωρίς χρήματα;
Δάειρα: Με τα χέλια(=χέρια) σου ψωνίζεις μαμά!

Σωστά. Τι θα θέλω τα χρήματα; Αύριο θα πάω SuperMarket και θα ψωνίσω με τα χέρια μου. 


#10
Παίζουμε με τα παιχνίδια μας (τα τρόφιμα) και καλά ότι μαγειρεύουμε. Στο παιχνίδι-κατσαρολάκι έχουμε βάλει μία πατάτα, ένα καρότο, ένα μπρόκολο και ένα ψάρι για να φτιάξουμε ψαρόσουπα (και καλά...) και στο παιχνίδι-τηγάνι τηγανίζουμε πατάτες και λουκάνικα (και καλά...). Αφού μαγειρέψαμε και τα δύο φαγητά πάνω στην παιχνίδι-κουζίνα της...

Μαμά: Δάειρα, έτοιμα τα φαγητά. Έλα να ετοιμάσουμε το τραπέζι για να φάμε. Λοιπόν, πρώτα θα φάμε το ψάρι.
Δάειρα:  Ο καχαλίας(=καρχαρίας) τρώει τα ψαλάκια(=ψαράκια) βλε(=βρε) μαμά. Όχι εμείς! Εμείς τλώμε(=τρώμε) τα λουκάνικα.

Ευτυχώς δηλ. που ο καρχαρίας δεν τρώει λουκάνικα, αλλιώς θα τη βγάζαμε με πατάτες και μπρόκολα.

Πηγή φωτογραφίας

11 σχόλια :

  1. Φοβερή όπως πάντα και οι ατάκες της απίθανες! Τις διαβάζω πάντα με πολύ ενδιαφέρον και μου φτιάχνουν το κέφι!
    Πολλά φιλιά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΤΕΛΕΙΑ !!!! Είναι απίστευτη!!! πολλά πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γέλασα και πάλι απόψε με τις στιχομυθίες σας αγαπημένοι μου, Θοδωρή, Ασπασία και Δαειρούλα! Για μια φορά ακόμη διαπιστώνω ότι το μικρό αγγελούδι σας είναι γεμάτο χάρη και αυτοπεποίθηση. Ανακαλύπτω ότι εκτός των άλλων χαρισμάτων της διαθέτει και διπλωματία. Η συνδυαστική ικανότητα και η ευστροφία της και σε αυτές τις στιχομυθίες είναι προφανής. Είναι γεμάτη γλύκα και νάζι.
    Φαίνεται ότι θα γίνει πολυτάλαντη η μικρούλα μας. Εύχομαι αυτή η εύθυμη διάθεση και η δραστηριότητα σε πολλούς τομείς να την ακολουθεί σε όλη της τη ζωή.
    Με πολλή πολλή αγάπη
    Η μαμά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά, μιλάμε για μεγάλο νούμερο η συνόνοματή μου:) Σκέτη απόλαυση!!! Η διπλωματία και η τσαχπινιά της δεν παίζονται!!
    Ξέρεις φυσικά ότι λάτρεψα το #7....μαγικό:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η αγαπημένη μου κατηγορία αναρτήσεων!
    Ειλικρινά δεν ξέρω πια ατάκα της μου άρεσε περισσότερο!
    Νομίζω ξεχωρίζω 3, 4, 6 και 7 :)
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και σιγά μην έτρωγε το παιδί πατάτες και μπρόκολα!!! Νηστικό θα τον άφηνε τον καρχαρία!!! Χαχα, δεν παίζεται αυτή η μικρή πια!!

    Τρελοτουρίστρια

    ΥΓ. Σου 'χω πρόσκληση για μπλογκοπαίχνιδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σήμερα έγραψε νομίζω!!! Αυτά τα κουνούπάκια και το καρφί στον λύκο με τρέλαναν. Εσκασα στα γέλια. Τελικά πολύ Αρτέμης Μάτσας η κόρη σου,χαχα!!! Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ γέλασα στα θέματα του λύκου.... Απόλαυση!!
    Κι αυτό με τα λεφτά μου θυμίζει πολύ το δικό μου γιο...
    Δεν έχουν μπει ακόμη στο θέμα... Ευτυχώς (;)
    Καλή σου μέρα Ασπασία μου, καλή δύναμη και μια σούπερ εγκυμοσύνη ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαγκική(!!!)ανάρτηση όπως λέει και το Δαειράκι!!έλειψα για λίγο απο γτην οικογένειά μας της γειτονιάς αλλά δεν σας ξέχασα!!ο λύκος όλα τα λεφτά!!αχ αυτά τα μπρόκολα που τα λατρεύω πόσο τα μισούν και τα δικά μου!!καλώς σε βρίσκω Ασπασούλα μου!τώρα θα τα λέμε κανονικά!!μιά όμορφη μέρα σου εύχομαι κοριτσάκι μου..φιλάκια σε σένα και στη ναζιάρα γατουλίνα μας!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νομίζω οτι δεν χρειαζεται να θυμώνεις οταν ο μπαμπάς μιλάει για τον κακό λυκο. Η Δαειρα ξέρει να τον βάζει στη θέση του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts