6.11.17

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Τοξοβολία


[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 5 χρονών 11 μηνών και 3 χρονών 4 μηνών αντίστοιχα]

#1
Ο μπαμπάς τοποθετεί τα κουταλο-πιρουνο-ποτηρο-πιατικά-σάμθιγκ από το πλυντήριο πιάτων στα ντουλάπια της κουζίνας. Τον πλησιάζει η Μελίβοια...

Μελίβοια: Μπαμπά, τα βάζεις όπως η μαμά. Είσαι καλός μαθητής. Μπράβο.

Η Δάειρα, εντωμεταξύ, τακτοποιεί κάτι πεταμένα παιχνίδια και βιβλία. Απευθυνόμενη στη Δάειρα...

Μελίβοια: Και εσύ Δάειρα, να τα βάλεις στη θέση τους όπως μας έχει δείξει η μαμά.

Το καταλάβατε ότι έχουμε επιθεωρητή εργασίας σπίτι μας, έτσι;



#2
Έχει μπει μία μύγα στο αυτοκίνητο και η Μελίβοια αρχίζει να τσιρίζει από το φόβο της...

Εγώ: Μελίβοια, μία μυγούλα είναι. Πώς κάνεις έτσι;;;
Μελίβοια: (Κλαίγοντας) Τη φοβάμαι!!!
Εγώ: Εσύ δε φοβήθηκες το λιοντάρι στο ζωολογικό κήπο και καθόσουν δίπλα του (έξω από τα τζάμι ασφαλείας εννοείται) και φοβάσαι μία μυγούλα;;; Μια τόσο δα μυγούλα. Ένα τόσο δα μικροσκοπικό εντομάκι;
Μελίβοια: Τα ζώα τα μεγάλα δε θα φοβάμαι. Τη μυγούλα όμως τη φοβάμαι γιατί με γαργαλάει.

Η ατρόμητη φοβιτσιάρα μου...


#3
Η Δάειρα έχει νευριάσει με τη Μελίβοια και της φωνάζει αγριεμένη...

Δάειρα: Μελίβοια, θα σε ΠΑΤΑΞΩ!
Εγώ: (έκπληκτη) Καλέ, που την άκουσες αυτή τη λέξη;
Δάειρα: Κάποιος αρχαίος Έλληνας είπε σε κάποιον ότι θα τον πατάξει, αλλά δε θυμάμαι το όνομά του.

Αν υποψιαστώ ότι η γιαγιά της τής μίλησε για το Θεμιστοκλή... θα π...
π
π
π
.
.
.
πάω για μπάνιο στη Σαλαμίνα (αμ, τι νομίζατε;;;)


#4
Προσπαθούσε να ισορροπήσει πάνω σε έναν ξύλινο κορμό...

Δάειρα: Μαμά, να με επιτηρείς. Νιώθω σιγουριά με την ασφάλειά σου και μου εμπνέεις εμπιστοσύνη με την προσοχή σου.

Ορίστε;


#5
Τηλεφωνική επικοινωνία με τη Δάειρα (που παραθέριζε το καλοκαίρι μαζί με τη Μελίβοια στους γονείς μου). Αφού συνομιλήσαμε για αρκετή ώρα, λίγο πριν το κλείσουμε είχαμε τον εξής διάλογο...

Εγώ: Πότε θέλετε να έρθω με τον μπαμπά;
Δάειρα: Σε 2-3 χρόνια. Δε θέλω να φύγω από εδώ. Περνάω τέλεια, μαμά!

Εγώ: Όχι για να σας πάρουμε πίσω. Για να σας δούμε θα έρθουμε...
Δάειρα: Α, εντάξει. Εάν είναι έτσι, τότε ελάτε όποτε θέλετε.

Εγώ: Θα έρθουμε σε 4 μέρες τότε.
Δάειρα: (ενθουσιασμένη) Ωραίααααα! Θα πω στη γιαγιά να μου το θυμίσει μία μέρα πριν τελειώσουν οι 4 μέρες, για να μην το ξεχάσω, ώστε να σας ετοιμάσω ΠΑΡΤΥ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΕΚΠΛΗΞΗ! Και θα της πω να μου ετοιμάσει ζυμαράκι για να ζυμώσω και να ψήσω ψωμάκια, ώστε μόλις τελειώσετε το φαγητό σας εσύ και ο μπαμπάς, να σας τα ΠΡΟΣΦΕΡΩ ως ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ μαζί με ένα ποτήρι νερό στον καθένα. Και αφού ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ το επιδόρπιό σας, τότε θα σας αποκαλύψω ότι τα ψωμάκια τα έφτιαξα εγώ. Και να μου φέρεις μαζί υλικά για τούρτα, σαν αυτή που έφτιαξα την άλλη φορά με τη Μελίβοια, ώστε τη ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ φορά που θα έρθετε, να σας ετοιμάσω για επιδόρπιο τούρτα.

Για την ιστορία, πάρτι ετοίμασε και τα είχε οργανώσει όλα μια χαρά. Είχε αναθέσει και ρόλους. Πριν φτάσουμε, έβαζε τη γιαγιά να μας παίρνει τηλέφωνο να δει σε πόση ώρα φτάνουμε. Όταν φτάσαμε λοιπόν, μας πέρασε στο λαιμό στεφάνια με λουλούδια του κήπου που έφτιαξε μαζί με τη γιαγιά και τους είχε όλους σε επιφυλακή, σειριακά:
- Θεία Νανά, μουσική, ΤΩΡΑ (και πατάει η θεία το κουμπί του CD-player...)
- Μελίβοια χορεύεις, ΤΩΡΑ (και άρχισε να χορεύει η Μελίβοια...)
- Γιαγιά, φούσκες, ΤΩΡΑ (και άρχισε να φτιάχνει σαπουνόφουσκες η γιαγιά...)
- Παππού, την καρδιά, ΤΩΡΑ (και άρχισε να πετάει πάνω-κάτω μία φουσκωτή φούξια καρδιά ο παππούς...)
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα κινητά ήταν στο αυτοκίνητο, οπότε δεν απαθανάτισα το σκηνικό για το οποίο δεν ήμουν καν προετοιμασμένη ότι θα αντίκριζα. Όμως, χαράχτηκαν για πάντα μέσα μου οι στιγμές και η βαθιά συγκίνηση που ένιωσα. 


#6
(Στην ίδια τηλεφωνική επικοινωνία με παραπάνω). Τότε λοιπόν που παραθέριζαν στους παππούδες, είχαμε συμφωνήσει κάποιους κανόνες που δεν έπρεπε να παραβούν. Ένας από αυτούς τους κανόνες ήταν ότι δε θα πάνε στις νεροτσουλήθρες (δε φοβόμουν τις baby για τη Μελίβοια, φοβόμουν όμως τις μεγάλες τις απότομες με τα στριφογυριστά τούνελ, στις οποίες ανεβαίνει η Δάειρα όταν πάμε μαζί). 

Εγώ: Πήγατε σήμερα για μπάνιο;
Δάειρα: Πήγαμε, αλλά όχι στη θάλασσα γιατί είχε πολλά κύματα.

Εγώ: Και που πήγατε;
Δάειρα: Πήγαμε στις πισίνες. Όχι σε αυτές που πάμε μαζί. Σε κάτι άλλες πισίνες. Και ξέρεις κάτι μαμά; Εκεί ήταν μία μεγάλη, τεράστια νεροτσουλήθρα που όμως δε λειτουργούσε. Καλύτερα που δε λειτουργούσε δηλαδή, γιατί εάν ήταν ανοιχτή τότε θα ανέβαινα πάνω, γιατί ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ και θα σου το έλεγα τώρα από το τηλέφωνο, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΨΕΜΑΤΑ και εσύ τώρα θα φώναζες. Καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα για να μη βραχνιάσεις καλοκαιριάτικα.

Το σύμπαν συνωμότησε για να μη βραχνιάσω λέμε... ☺️


#7
Όταν λοιπόν πήγαμε ένα ΠΣΚ να τις επισκεφτούμε, τις πήγαμε στις νεροτσουλήθρες. Περιττό να περιγράψω την ανυπομονησία της Δάειρας με το που φτάσαμε και παρκάραμε το αυτοκίνητο...

Δάειρα: Μαμά, σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Από πέρυσι έχουμε να έρθουμε εδώ. Τρεις εποχές περίμενα. Φθινόπωρο, χειμώνα και άνοιξη. Μια ολόκληρη ζωή.
Εγώ: Πάμε να αγοράσουμε βραχιολάκια πρώτα.

Δάειρα: Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Θέλω να κατρακυλήσω στην τσουλήθρα.
Εγώ: Χωρίς βραχιολάκι δεν επιτρέπεται.

(Αγοράζουμε βραχιολάκια).

Δάειρα: Τώρα μπορώ να πάω;
Εγώ: Όχι, να βάλουμε αντηλιακό πρώτα.

(H Δάειρα εντωμεταξύ ήταν σε αναμμένα κάρβουνα. Κάποια στιγμή βάλαμε και αντηλιακό, οπότε της επιτρέπω επιτέλους να πάει στις νεροτσουλήθρες).

Εγώ: Ορίστε. Τελειώσαμε. Μπορείς να πας.
Δάειρα: Νιώθω χαρούμενη, αλλά και ταλαιπωρημένη. Περίμενα πρώτα τρεις εποχές και σαν δε μου έφτανε αυτό, περίμενα τόση ώρα για βραχιολάκι και αντηλιακό.

Drama Queen!


#8
Ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο και αυτοσχεδίαζα αινίγματα για να περνάει η ώρα ευχάριστα για τα κορίτσια. Η Μελίβοια με διακόπτει...

Μελίβοια: Μαμά, εγώ τώρα, εγώ τώρα. Να σου πω ένα αίνιγμα;
Εγώ: Πες μου.
Μελίβοια: Πετάει το αεροπλάνο;
Εγώ: Χμμμ...εεεεε...δε ξέρω!
Μελίβοια: Να το πάρει το ποτάμι;
Εγώ: Να το πάρει.
Μελίβοια: Το πήρε!

No comment.


#9
Άρχισαν τις βλακείες μέσα στο σπίτι.

Εγώ: Δάειρα; Θα σταματήσετε επιτέλους; Μιλάω σε εσένα που είσαι μεγαλύτερη για να δώσεις και το καλό παράδειγμα στην αδερφή σου.
Δάειρα: Όχι τώρα μαμά. Τώρα το μυαλό μας έχει πάει στο νησί της χαζομάρας. Αλλά μην ανησυχείς, κάποια στιγμή θα φύγει από το νησί.

No comment.


#10
Ήμασταν στην αυλή του παππού και της γιαγιάς και ο πατέρας της τής μάθαινε τοξοβολία με ένα ξύλινο τόξο που είχε ο παππούς. Οι πρώτες προσπάθειες ήταν πολύ αποτυχημένες. Όχι μόνο δε πλησίαζε το βέλος το σημάδι, αλλά ούτε καν μπορούσε να καλύψει ένα κανονικό βεληνεκές. Προσγειωνόταν μπροστά στα πόδια της. Κάποια στιγμή κατάφερε να το πετάξει σωστά, χωρίς βοήθεια. Ενθουσιασμένη, άρχισε να πανηγυρίζει...

Δάειρα: Τα κατάφερα! Τα κατάφερα! Γιούπιιιιι! Τα κατάφερα! Και όλα αυτά χάρη στον μπαμπά.

Και απευθυνόμενη σε εμένα...

Δάειρα: Καλά έκανες και τον παντρεύτηκες. Πολύ καλή επιλογή. Μπράβο μαμά.

Και το ρωτάς; Με ποιον άλλον θα έβγαζα τέτοιο παιδί κουμπί;

Image via


To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Και μπορεί εδώ και κάτι μήνες να έχει μπει γερά στο "παιχνίδι" και η Μελίβοια, αλλά επειδή όλο αυτό ξεκίνησε 4+ χρόνια πριν από τη Δάειρα, τιμής ένεκεν διατηρεί το όνομά της αν και σε αρκετούς διαλόγους συμμετέχει και η μικρή αδερφή. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.


11 σχόλια :

  1. Είναι καταπληκτική!!! Να την χαίρεσαι!!!

    marialampatra

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι καταπληκτική!!! Να την χαίρεσαι!!!

    marialampatra

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατ'αρχάς αλήθεια, τα κορίτσια σου ονομάζονται Δάειρα και Μελίβοια; Πανέμορφα ονόματα, πραγματικά! Εξαιρετικές επιλογές!
    Όσο για τις ατάκες της μεγάλης σου κορούλας, εντάξει δεν υπάρχει, γράφει... Καλά κάνεις και συγκεντρώνεις όσα λέτε και σου προκαλούν τέτοια συναισθήματα γιατί σύντομα θα έχετε ένα υπέροχο αναμνηστικό best of των στιγμών σας μαζί! Πολύ συγκινητικό θα είναι!
    Να τη χαίρεσαι, φαίνεται σπιρτόζα και φοβερή σουσουράδα! Να είστε πάντα καλά.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία!!! Ναι. Δάειρα και Μελίβοια. Αρχαία ελληνικά ονόματα και τα δύο. Εάν δε βαριέσαι, δεξιά στο blog θα βρεις τα banners για τις βαφτίσεις και των δύο, όπου αναφέρομαι μεταξύ άλλων και στην ιστορία των ονομάτων :)

      Να χαίρεσαι και εσύ το βρεφάκι σου.
      Πολλά φιλιά!

      P.S. Σου έχω απαντήσει στο e-mail που μου έστειλες.

      Διαγραφή
  4. "....Με ποιον άλλον θα έβγαζα τέτοιο παιδί κουμπί;...."
    έχω λιώσει! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλα η Δαειρα δεν υπαρχει! Απολαυστικοτατοι οι δεκαλογοι. Και το μικρο ζουζουνι ομως δεν παει πισω. Τι παιδιά!! Να τις χαιρεσαι Ασπασια.
    Ελενη Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Πώς δε ξέρω! Εσύ έφτιαξες ολόκληρο hashtag για πάρτη της :)
      Πολλά φιλιά, Ελπιδάκι! Και ένα extra για το Νικόλα.

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts