[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 5 χρονών και 2 μηνών & 5 χρονών και 6 μηνών. Η δε ηλικία της Μελίβοιας είναι περίπου 2,5+ ετών]
#1
Μου ζητούν κινούμενα σχέδια. Δεν τους "χαρίζω" με ευκολία τα κινούμενα σχέδια χωρίς "αντάλλαγμα", εκτός και αν είναι πολύ κουρασμένες (εκείνη την ημέρα, δεν ήταν). Οπότε στα πλαίσια της "διαπραγμάτευσης", τους ζητάω να μαζέψουν τα παιχνίδια τους...
Εγώ: Κορίτσια, μαζέψτε τα παιχνίδια που σκορπίσατε πρώτα και μετά θα σας βάλω κινούμενα σχέδια.
Δάειρα: (λιγάκι νευριασμένη) Ωχού μαμά! Είναι ΠΕΝΤΑΒΑΡΕΤΟ αυτό! (σημ: πώς λέμε πεντανόστιμο, πεντάμορφο;;; Ε, κάπως έτσι...)
Εγώ: Καταρχάς δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Κατά δεύτερον, το ξέρω ότι είναι βαρετό. Πολλά πράγματα είναι βαρετά, αλλά δυστυχώς πρέπει να γίνουν. Και αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή εγώ είναι πολύ βαρετό, αλλά το κάνω. Οπότε ας μοιράσουμε τις δουλειές. Εσείς το παιχνιδοδωμάτιο (aka playroom) και εγώ το υπόλοιπο σπίτι.
Δάειρα: Ωχού μαμά! Δεν μπορώ να ΣΚΥΒΑΝΕΒΑΙΝΩ. Πονάει η μέση μου.
Εγώ: Καταρχάς δεν υπάρχει ούτε αυτή η λέξη! Κατά δεύτερον, δεν είσαι γριά να πονάει η μέση σου. Είσαι μικρό παιδί. Μου φαίνεται θέλεις να αποφύγεις τη δουλειά, Δάειρα.
Δάειρα: Με λες ΦΥΓΟΠΟΝΗ;;;!!! Με λες φυγόπονη, μαμά;;;!!! Και μη μου πεις ότι ούτε αυτή η λέξη υπάρχει, γιατί μου την έμαθε η γιαγιά μου που είναι δασκάλα!
Η φιλόλογος γιαγιά βάλθηκε να τη στείλει πανεπιστήμιο από τώρα...Ακούς εκεί φυγόπονη;;;!!! Χάθηκε να της μάθει το ΄τεμπέλης'; Το 'αργόσχολος'; Το 'αχαΐρευτος'; Το 'κοπανατζής'; Τόσες λέξεις υπάρχουν εκεί έξω. Τς τς τς...
#2
Έπαιζε με την αδερφή της και ενώ τις έβλεπα να παίζουν, -ασυναίσθητα- τη ρωτάω τι κάνουν...
Εγώ: Δάειρα, τι κάνετε εκεί;
Δάειρα: Παίζουμε! Δε βλέπεις; Τι άλλο να κάνουμε; Παίζουμε! Παιδιά είμαστε. Το παιδί και το παιχνίδι έχουν σχέση. Και τα 2 αρχίζουν από Παι. ΠΑΙ-δί. ΠΑΙ-χνίδι. Κατάλαβες;;;
Τι ήθελα και ρώταγα...
#3
Φεύγοντας από το σχολείο, τους λέω ότι πρέπει να κάνουμε κάποιες εξωτερικές "δουλειές" πριν πάμε σπίτι. Βέβαια, τους τις "ξεφούρνιζα" μία-μία (σημ. η παιδοψυχολόγος του σχολείου, μας είχε συμβουλεύσει -σε ένα σεμινάριο γονέων- να προετοιμάζουμε τα παιδιά όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι που αλλάζει τη ρουτίνα τους, αν θέλουμε να μην έχουμε παρατράγουδα).
Εγώ: Κορίτσια, τώρα δε θα πάμε σπίτι. Θα πάμε στα μαγαζιά. Θέλω να πάρω κάτι.
Μελίβοια: Όχι. Στο σπίτι θα πάμε.
Εγώ: Μελίβοια, πρέπει να πάρω κάτι. Δε θα αργήσουμε. Θα πάμε στα μαγαζιά, θα το ψωνίσω και θα φύγουμε.
Μελίβοια: Όχι. Σπίτι πάμε.
(Έρχεται η από μηχανής θεά Δάειρα να βοηθήσει την κατάσταση...)
Δάειρα: Μελίβοια, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, θέλεις να πάμε στα μαγαζιά που λέει η μαμά και μετά θα σου βάλει να δεις τον Κάιον;;; (σημ. η αγαπημένη της ταινία, ο Βασιλιάς των Λιονταριών)
Μελίβοια: Ναιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!
Δάειρα: ΚΟΜΠΛΕ, μαμά! Την πείσαμε!
(...συνεχίζω την ενημέρωσή τους...)
Εγώ: Μετά τα μαγαζιά, θα περάσουμε μια βόλτα και από το supermarket να πάρουμε γάλα, τυρί και γιαουρτάκια.
Μελίβοια: Όχι, μετά θα πάμε σπίτι να δω τον Κάιον.
(...παρεμβαίνει πάλι η από μηχανής θεά να σώσει την κατάσταση. Το καλό είναι ότι βοηθάει. Το κακό είναι ότι παίρνει πρωτοβουλίες και τάζει πράγματα από μόνη της, χωρίς την πρότερη συγκατάθεσή μου...)
Δάειρα: Μελίβοια, θα πάρουμε και σοκολάτες στο supermarket.
Μελίβοια: Ναιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!
Δάειρα: ΔΙΠΛΟ ΚΟΜΠΛΕ, μαμά!! Την πείσαμε πάλι.
Εγώ: Μετά θα πάμε σπίτι να βάλουμε τα πράγματα στο ψυγείο...
Μελίβοια: Ναιιιιιιιιιι!!!!!!!!!! Γιούπιιιιι! Θα δω Κάιον!!! Και θα φάω σοκολάτα!!!
Εγώ: Όχι, Μελίβοια. Θα αφήσουμε τα πράγματα και θα πάμε στο γιατρό που έχουμε ραντεβού.
Μελίβοια: Όχι! Δε θα πάμε στο γιατρό.
(Ποιος παρεμβαίνει πάλι; Η από μηχανής θεά. Σωστά μαντέψατε).
Δάειρα: Μελίβοια, θα μας δώσει και γλυφιτζούρι και δωράκι όπως κάθε φορά.
Μελίβοια: Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!
Δάειρα: ΤΡΙΠΛΟ ΚΟΜΠΛΕ, μαμά!!
Εάν συνεχίζαμε λίγο ακόμη, θα είχαμε φουλ του άσσου (#poker)
#4
Όπως πάμε στα μαγαζιά (βλ. #3) πριν το supermarket, το σπίτι και το γιατρό, βλέπει στο ταμείο στα Tiger μία σοκολάτα με ξηρούς καρπούς. Μη έχοντας ξαναδοκιμάσει ξηρούς καρπούς, αρνήθηκα να της πάρω. Μη μου πάθει και τίποτα με καμιά αλλεργία (σκέφτομαι). Της είπα ότι θα πάρουμε απλή σοκολάτα στο supermarket. Τι έγινε λέτε; Χαμός! Σωστά μαντέψατε. Σκέφτομαι μην την πιάσει κανένα tantrum μέσα στα Tiger και ξαπλώσει φαρδιά-πλατιά στο δάπεδο. Αλλάζω γνώμη. Το ρισκάρω. Λέω, ευκαιρία να δούμε εάν έχει αλλεργία στους ξηρούς καρπούς. Δε βαριέσαι... :) Παίρνω μία μόνο. Για τη Μελίβοια. Στη Δάειρα εξηγώ ότι δεν είναι σωστό να φάει μήπως έχει αυτή αλλεργία (τουλάχιστον μην τρέχω x 2), δείχνει κατανόηση, όμως μετά από λίγο βλέποντας τη Μελίβοια να την απολαμβάνει μπουκωμένη την έπιασαν λιγούρες. Της ζητάει...
Δάειρα: Μελίβοια, θα μου δώσεις λίγη;
Μελίβοια: Όχι, είναι δική μου!
Δάειρα: Τουλάχιστον μπορώ να τη μυρίσω;
Μελίβοια: Μύρισέ την, αλλά ΔΕ ΘΑ ΦΑΣ.
Και κάπως έτσι, μυρίζαμε σοκολάτες μέσα στο The Mall, επιβεβαιώσαμε ότι δεν έχουμε αλλεργία στους ξηρούς καρπούς, γλιτώσαμε τη γκρίνια κλπ κλπ
#5
Στο άσχετο, ρωτάει η μικρή τη μεγάλη αδερφή...
Μελίβοια: Τι συνέβη, Δάειρα;;;
Δάειρα: Τίποτα αγάπη μου!
No comment.
#6
Κάθε μέρα στο σπίτι μας τακτοποιούμε. Όλο και κάτι δε βρίσκεται στη θέση του...όλο και κάτι βάζουμε στη θέση του. Μερικές φορές βάζω μουσική και λέω "ελάτε να μαζέψουμε αυτό μέχρι να τελειώσει το τραγούδι, ελάτε να μαζέψουμε το άλλο μέχρι να τελειώσει το άλλο τραγούδι κ.ο.κ.". Εκείνη τη μέρα χρησιμοποίησα αντί για τραγούδια, την άφιξη του μπαμπά ως deadline της διαδικασίας τακτοποίησης.
Εγώ: Δάειρα, έλα να τακτοποιήσουμε και μέχρι να έρθει ο μπαμπάς να τα έχουμε όλα έτοιμα.
Δάειρα: Ναι μαμά.
(Όπως μαζεύαμε, σκάει τηλεφώνημα από φίλη. Με βλέπει η Δάειρα...)
Δάειρα: Μαμά μη χαζολογάς. Πρέπει να ΓΡΗΓΟΡΕΨΟΥΜΕ πριν έρθει ο μπαμπάς.
No comment.
#7
Η Δάειρα, έχει βάλει στόχο να κάνει τον πατέρα της να κόψει το κάπνισμα. Οπότε συνεχώς μου προτείνει ιδέες. Τις οποίες ιδέες επιβραβεύω. Μία ιδέα που είχε, ήταν να ζωγραφίσει ένα απαγορευτικό σήμα με ένα τσιγάρο μέσα στη μέση, να γράφει πάνω από το σήμα "απαγορεύεται το κάπνισμα" και να το κρεμάσει στο μπαλκόνι που καπνίζει ο πατέρας της, ώστε όταν έρθει σπίτι να το δει και να μην ανάψει τσιγάρο. Μου περιγράφει την ιδέα της...
Δάειρα: Μαμά, πώς σου φαίνεται η ιδέα μου; Λες να λύσουμε το ΠΡΟΒΛΗΜΑ;
Εγώ: Είναι καταπληκτική η ιδέα σου, Δάειρα! Μπράβο! Αξίζει να προσπαθήσουμε και θα τα καταφέρουμε νομίζω.
Δάειρα: Μαμά. Πρέπει να είστε περήφανοι για εμένα, που είμαι σοφό παιδί και με γεννήσατε για να σας δίνω λύσεις!
No comment.
#8
Μία άλλη μέρα, σε μία άλλη απέλπιδα προσπάθεια να κάνει τον μπαμπά της να κόψει το κάπνισμα...
Δάειρα: Μπαμπά, θέλεις όταν μεγαλώσουμε η Μελίβοια και εγώ να καπνίζουμε ΤΣΙΓΑΡΟ; Εεεεε;;; Θέλεις; Τα μικρά παιδιά κάνουν ό,τι κάνουν και οι γονείς τους. Και αν ακολουθήσουμε το δικό σου παράδειγμα, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!! ΜΠΙΛΙΒΜΙ.
ΜΠΙΛΙΒΜΙ;;; Μπιλίβμι;;; Μπιλίβ μι;;; Είπε believe me;;; Με τρέλανε, έτσι...;;;!!!
#9
Μία άλλη μέρα (πάλι το κάπνισμα ήταν το θέμα μας)...
Δάειρα: Μαμά, ο μπαμπάς είναι πολύ σόι.
Εγώ: Τι είναι;
Δάειρα: Πολύ σόι άνθρωπος.
Εγώ: Τι εννοείς σόι;
Δάειρα: Εννοώ περίεργος. Δε λέμε τι σόι πράγμα είναι αυτό;, Δηλαδή περίεργο; Ενώ ξέρει ότι το τσιγάρο κάνει κακό, αυτός καπνίζει.
No comment.
#10
Μου δείχνει μία παιδική χούφτα μικροσκοπικά καραβάκια, που έφτιαξε μόνη της στον παιδικό σταθμό την ώρα της απογευματινής φύλαξης. Τα καραβάκια είναι τόσο μικρά όσο σχεδόν η καλοξυσμένη μύτη ενός μολυβιού του ΙΚΕΑ (δηλ. ακόμη μικρότερα και από τη μύτη κανονικού μολυβιού). (Εάν έτυχε να μην τα δεις στο Instagram μου, βλ. ΕΔΩ).
Ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Εγώ: Ωωωω! Τέλεια είναι! Μπράβο! Γιατί τα έφτιαξες τόσο μικρά;
Δάειρα: Για να κάνω οικονομία στο χαρτί, μαμά. Τι....θα ήθελες να πεθάνουν οι άνθρωποι;
Εγώ: Τι εννοείς με το "θα ήθελα να πεθάνουν οι άνθρωποι";;; Δε σε πιάνω.
Δάειρα: Εάν σπαταλάμε χαρτί, καταστρέφουμε περισσότερα δέντρα, ΑΡΑ εξαφανίζουμε περισσότερο οξυγόνο, ΑΡΑ δεν έχουμε αρκετό οξυγόνο να αναπνέουμε, ΑΡΑ πεθαίνουμε. Με το οξυγόνο δε ζούμε; Ε ναι! Χωρίς οξυγόνο πεθαίνουμε. Για αυτό τα έκανα τόσο μικρά. Γιατί σκέφτομαι τον πλανήτη και τους ανθρώπους...
No comment.
✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ
Δάειρα: Για να κάνω οικονομία στο χαρτί, μαμά. Τι....θα ήθελες να πεθάνουν οι άνθρωποι;
Εγώ: Τι εννοείς με το "θα ήθελα να πεθάνουν οι άνθρωποι";;; Δε σε πιάνω.
Δάειρα: Εάν σπαταλάμε χαρτί, καταστρέφουμε περισσότερα δέντρα, ΑΡΑ εξαφανίζουμε περισσότερο οξυγόνο, ΑΡΑ δεν έχουμε αρκετό οξυγόνο να αναπνέουμε, ΑΡΑ πεθαίνουμε. Με το οξυγόνο δε ζούμε; Ε ναι! Χωρίς οξυγόνο πεθαίνουμε. Για αυτό τα έκανα τόσο μικρά. Γιατί σκέφτομαι τον πλανήτη και τους ανθρώπους...
No comment.
✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ
To 'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.
|
#teamDaeira!!! we rule the world!!! filia ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς η Δάειρα δεν είναι ..φυγόπονη! Μπιλίβμι!
ΑπάντησηΔιαγραφή(σφουγγάρι η μικρή! και έχει τόσα ερεθίσματα από παντού.. την..πάτησες δόλια μάνα! τι έχεις να ακούσεις/δεις ακόμη!)
Αυτό το "σοφό παιδί που σας δίνει λύσεις" το έχω λατρέψει για τη σπιρτάδα του! Να τις χαίρεσαι Ασπασία μου! Φιλιααααα ��
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέραααα!!! Σας ευχαριστώ κορίτσια μου! Φιλιά πολλά <3
ΑπάντησηΔιαγραφή