12.10.16

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Το Κουτί της Πανδώρας


[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 5 χρονών έως 5 χρονών και 1 μηνός]

#1
Πρώτη μέρα στο σχολείο. Συζητώντας μαζί της για την 1η μέρα στο σχολείο (νήπια) και αφού τη ρώτησα σχετικά με τη νέα της δασκάλα, πώς τα πέρασε, τι έκαναν σήμερα κλπ κλπ, τη ρωτάω για τους συμμαθητές της...

Εγώ: Αλήθεια, δε μου είπες. Πόσα παιδάκια είστε φέτος; Θα μου πεις τα ονόματα;
Δάειρα: Βασικά είμαστε όσοι ήμασταν και πέρυσι, εκτός από 3 κορίτσια που άλλαξαν σχολείο και πήγαν εκεί που θα πάνε και δημοτικό.

Εγώ: Και τα αγόρια; Τα ίδια;
Δάειρα: Ναι μαμά. Δεν έφυγε κανένα αγόρι. Ούτε καν ο Α.!!! Καλύτερα να είχε φύγει να γλιτώναμε από αυτόν.

Εγώ: Γιατί το λες αυτό Δάειρα; Τι σας έκανε;
Δάειρα: Πέρυσι που είχα πάει τουαλέτα, μου έδειξε το βρακί του και το πιπί του και την άλλη μέρα μου έδειξε το κωλαράκι του.

Εγώ: Σοβαρά μιλάς;;;!!!!!! Και εσύ τι έκανες; Τι του είπες; (Εγώ ψιλοφρικαρισμένη και καθόλου προετοιμασμένη να συζητήσω κάτι τέτοιο...)
Δάειρα: Τον αγνόησα μαμά. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;;;;;!!!!!

#ΚαιΕσυΜαναΚοιμησουΣταΧαμομηλια


#2
Συζήτηση με Δάειρα, ένα απόγευμα μετά το νηπιαγωγείο...

Δάειρα: Μαμά, σήμερα είχαμε αγιασμό!
Εγώ: Ναι;

Δάειρα: Ναι! Ήρθε ένας παπάς και μας κατάβρεξε με αγιασμένο νερό ψέλνοντας.
Εγώ:Ναι;

Δάειρα: Ναι!!! Μαμάααααα;;;;; Τι είναι το αγιασμένο νερό;
Εγώ: Είναι νερό που το άγιασε ο παπάς!

Δάειρα: Τι σημαίνει "άγιασε";
Εγώ: Σημαίνει ότι έγινε αγιασμένο! (Τι να της πω...;;;)

Δάειρα: Δηλαδή;
Εγώ: Δηλαδή, το άγιασε ο παπάς!

Δάειρα: Και πως το άγιασε;
Εγώ: Του διάβασε μια προσευχή.

Δάειρα: Τι προσευχή;
Εγώ: Μια κάποια προσευχή. Δεν ξέρω ποιά ακριβώς.

Δάειρα: Και πως μπορεί μια προσευχή να αγιάσει ένα νερό;
Εγώ: Μπορεί, γιατί φέρει τη χάρη του Θεού...

Δάειρα: Μα δεν υπάρχει Θεός! Υπάρχει μαμά;
Εγώ: Νομίζω πως υπάρχει. Δεν ξέρω. Τι να σου πω. Πιστεύω ότι υπάρχει. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά πιστεύω. Νομίζω δηλαδή. Ρώτα τον πατέρα σου... (πώς αποφεύγει μια μαμά μία δύσκολη ερώτηση; Πετάει το "μπαλάκι" στον μπαμπά...Χεχε)

Δάειρα: Αν τελικά υπάρχει μαμά, θα ασχολείται με σημαντικά πράγματα. Όχι με το να αγιάζει νερά. Θα ρωτήσω τον μπαμπά που τα ξέρει όλα. Ξέρει ακόμα και τι χρώμα έχουν οι πλανήτες. Λογικά θα ξέρει αν υπάρχει Θεός, γιατί αν υπάρχει θα βρίσκεται κάπου κοντά στον Δία ή την Αφροδίτη. Όλα τα ξέρει ο μπαμπάς!

Και κάπως έτσι, μου κόπηκε το χεχε...


#3
Μια μέρα πάλι είπε κάτι που με άφησε άφωνη...

Εγώ: Ρε συ Δάειρα, ειλικρινά απορώ!!! Που τα σκέφτεσαι όλα αυτά;;; Τόσο ετοιμόλογη πια...
Δάειρα: Μην απορείς μαμά. Απλά το μυαλό μου σκέφτεται με ταχύτητα φωτός!

No comment.


#4
Επειδή όπου να 'ναι θα μας βγει το πρώτο μας νεογιλό δοντάκι, την προετοιμάζω ψυχολογικά ώστε να μην της έρθει απότομα και στενοχωρηθεί/αγχωθεί κλπ.

Εγώ: Σε λίγο καιρό θα αρχίσουν να σου βγαίνουν τα παλιά δοντάκια και στη θέση τους θα φυτρώσουν καινούρια.
Δάειρα: Γιατί;

Εγώ: Γιατί όλα τα παιδάκια αλλάζουν τα δοντάκια τους σε αυτή την ηλικία. Και όταν βγει το πρώτο δοντάκι, θα έρθει να το πάρει η νεράιδα των δοντιών.
Δάειρα: Τι βλακείες μου λες, μαμά; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.

Εγώ: (Ούσα μη προετοιμασμένη να απαρνηθεί τόσο νωρίς τις νεράιδες, της απαντώ με σιγουριά...σαν το Γαλιλαίο ένα πράγμα...) Και όμως, γυρίζει υπάρχει!!!
Δάειρα: Χμμμ. Όταν μου βγει το πρώτο μου δοντάκι, θα καθίσω όλο το βράδυ ξύπνια για να σου αποδείξω ότι δεν υπάρχει καμία νεράιδα.

Αν υποψιαστώ ότι τα Χριστούγεννα θα μου κάνει χαλάστρα με τον Άγιο Βασίλη, θα πεθάνωωωωω...


#5
Πάω να τις πάρω από το σχολείο. Μόλις βγαίνουμε έξω και πριν επιβιβαστούμε στο αυτοκίνητο...

Δάειρα: Πάλι με το αυτοκίνητο ήρθες;
Εγώ: Με τι ήθελες να έρθω; Με ελικόπτερο;

Δάειρα: Θέλω να μπω ξανά σε καράβι, σε κανονικό τρένο (γιατί μόνο σε ψεύτικο έχει μπει - του λούνα παρκ), σε αεροπλάνο, σε λεωφορείο. Όχι όλη μου τη ζωή σε αυτοκίνητο. Βαρέθηκα.

Την επόμενη μέρα πήγα και τις πήρα με το learjet. Έτσι, για αλλαγή.


#6
Με μία φίλη της τη μία τσακώνεται, την άλλη "τα βρίσκουν". Αυτό που λέμε, μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν...

Δάειρα: Μαμά, σήμερα η Α. με στενοχώρησε.
Εγώ: Γιατί; Τι έγινε πάλι;

Δάειρα: Μου είπε ότι δε θέλει να με έχει φίλη πια. Και έγινε φίλη με την Μ. και την Ι.
Εγώ: Νομίζω ότι δεν το εννοεί. Απλά τσακωθήκατε για αυτό στο είπε. Αν όμως ισχύει, δεν πειράζει. Και εγώ κάποτε είχα μία φίλη που σταμάτησε ξαφνικά να είναι φίλη μου και έκανε παρέα με άλλα παιδάκια. Και στενοχωρήθηκα θυμάμαι τότε. Οι φίλοι μερικές φορές μας απογοητεύουν.

Δάειρα: Αυτό δεν ήταν καθόλου ευγενικό, μαμά! Έπρεπε να βρει άλλα παιδάκια και να κάνετε όλοι μαζί παρέα αν ήταν σωστή. Αυτό όμως σημαίνει ότι δεν ήταν κανονική φίλη σου, οπότε δεν έπρεπε να στενοχωρηθείς μαμά. Δεν άξιζε να είναι φίλη σου.

Από μικρό και από τρελό...


#7
Αν και νωρίς, αρχίζω και την προετοιμάζω ότι του χρόνου θα αλλάξει σχολείο...

Εγώ: Δάειρα, του χρόνου θα αλλάξουμε σχολείο. Θα πας δημοτικό.
Δάειρα: Μαμά, θέλω να μου βρεις την καλύτερη πρώτη δημοτικού σε όλη την Ελλάδα.

Εγώ: Δηλαδή;
Δάειρα: Δηλαδή να έχω ευγενική κυρία, μία ώρα διάλειμμα κάθε μέρα, ωραίες εργασίες όπως στο σχολείο που είμαι τώρα και καλούς και ευγενικούς συμμαθητές. Αυτή θα είναι η καλύτερη πρώτη δημοτικού όλης της Ελλάδας.

Αναζητείται πρώτη δημοτικού με τις προαναφερθείσες προδιαγραφές λοιπόν...


#8
Της έχω μιλήσει πολλές φορές ότι αν απομακρύνεται από τη μαμά ή τον μπαμπά σε δημόσιους χώρους, μπορεί να χαθεί ή να την κλέψουν. Οπότε μία στο τόσο τεστάρω τον τρόπο σκέψη της.

Εγώ: Αν σε κλέψουν στο Mall, τι θα κάνεις;
Δάειρα: Θα βάλω τις φωνές να με ακούσετε. Αν όμως με κλέψουν σε κάποια συναυλία, θα περιμένω το διάλειμμα που θα σταματήσει η μουσική για να ουρλιάξω και να με ακούσετε. Γιατί με τόσο θόρυβο, πώς να με ακούσετε;;;

No comment.


#9
Μόλις μπήκαμε σπίτι μετά το σχολείο...

Δάειρα: Θα μας βάλεις κινούμενα σχέδια;
Εγώ: Θα σας βάλω. Για 50 λεπτά μόνο. Όσο κρατάει το υπόλοιπο της ταινίας που δεν ολοκληρώσατε χθες.

Δάειρα: Πόσα δευτερόλεπτα είναι 50 λεπτά;
Εγώ: 3000.

Δάειρα: Είναι πολύ λίγο. Είναι το 3 μαζί με το 1000. Ότι αρχίζει από 3 είναι πολύ λίγο. 1, 2, 3. Ορίστε. Έφτασα κιόλας στο 3.

No comment.


#10
Ζωγραφίζει αυτό.


Και μου το φέρνει...

Δάειρα: Σου το χαρίζω μαμά!
Εγώ: Α τι τέλειο! Εσύ και η Μελίβοια!

Δάειρα: Δεν είμαι εγώ και η Μελίβοια!!!!!!!!
Εγώ: Ποιες είναι;

Δάειρα: Για σκέψου...
Εγώ: Η μαμά και η Δάειρα;

Δάειρα: Όχι βρε μαμά! Για κοίταξε προσεχτικά την κάτω κοπέλα...
Εγώ: Η Έλσα είναι; (επειδή φοράει μπλε/γαλάζιο σκέφτηκα την Έλσα του Frozen).

Δάειρα: Όοοοοοοοχχχχχιιιιιιιι!
Εγώ: Μήπως είναι η Σταχτοπούτα; (επειδή και η Σταχτοπούτα φορούσε μπλε/γαλάζιο όταν πήγε στο χορό του πρίγκιπα)

Δάειρα: Όχι μαμά! Ούτε η Σταχτοπούτα είναι!
Εγώ: Ε, ποια είναι τότε;

Δάειρα: Πρόσεξε μια μικρή λεπτομέρεια, μαμά! Τι κρατάει στα χέρια της;
Εγώ: Τσαντάκι;

Δάειρα: Όχχχχχιιιιι ρε μαμά! (απογοητευμένη που δεν καταλαβαίνω). Τι τσαντάκι μου λες;;; Κουτί με λουκέτο είναι!
Εγώ: Δεν ξέρω καμία πριγκίπισσα να κρατάει κουτί με λουκέτο.

Δάειρα: Δεν είναι από τις πριγκίπισσες της Disney. Το όνομα της αρχίζει από Π.
Εγώ: Η κυρία Πόλυ;;;!!! (σημ. Η κυρία που έρχεται μια στο τόσο να τις φυλάει)
Δάειρα: Ποια κυρία Πόλυ;;;;;!!!!! Τι λες βρε μαμά;;;

Εγώ: Η Π; Δεν ξέρω καμία που το όνομα της να αρχίζει από Π εκτός από την κυρία Πόλυ...
Δάειρα: Πφφφφφ (ξεφυσάει απογοητευμένη). Το όνομα της αρχίζει από ΠΑ.
Εγώ: Η ΠΑ; Ποια ΠΑ;

Δάειρα: Η Πανδώρα. Με το κουτί της!
Εγώ: Και αυτό το πλάσμα από πάνω τι είναι;

Δάειρα: Γκρρρρ (νευριασμένη που δεν τον αναγνώρισα). Ο Δίας είναι! Μα δε βλέπεις τον κεραυνό;;;!!! Αυτό το κίτρινο ζιγκ ζαγκ;;;

Που να το φανταστώ, ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, θα σταματούσαμε να ζωγραφίζουμε σπιτάκια, δεντράκια και πριγκίπισσες και θα εμπνεόμασταν από την ελληνική μυθολογία...

Image via

✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.

2 σχόλια :

  1. λατρευω Δααειρα.. Απλα... Ps Την καλυτερη πρωτη δημοτικου την εχει η Αννα :) πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Δάειρά μας είναι όπως πάντα πολύ απολαυστική,ετοιμόλογη,πανέξυπνη και μοναδική! Όσο μεγαλώνει,Ασπασία μου, τόσο με τις ερωτήσεις της θα σε φέρνει σε δύσκολη θέση,γιατί πολλές φορές η απάντηση δεν είναι εύκολη σε κάποια θέματα.Το απολαμβάνω διαβάζοντας τους διαλόγους σας και κάθε φορά θαυμάζω τους εύστοχους συλλογισμούς της.Είναι γλυκύτατη.
    Σας αγαπώ πάρα πολύ
    Η μαμά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts