7.3.16

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Ο χαμαιλέων, του χαμαιλέοντα, το χαμαιλέοντα, ω χαμαιλέων!


[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν περίπου 4 χρονών και 5 μηνών]

#1
Μία μέρα στο σχολείο, πηγαίνοντας στην τουαλέτα, δεν πρόλαβε να κατεβάσει το παντελονάκι της με αποτέλεσμα να έρχουμε ατύχημα (έτσι μου περιέγραψε το συμβάν η δασκάλα της). Όταν φτάσαμε στο σπίτι, ήθελα να το συζητήσω μαζί της καθώς έχω παρατηρήσει και η ίδια ότι πολλές φορές πηγαίνει στην τουαλέτα την τελευταία στιγμή τρέχοντας, ενώ το σώμα της τής έχει δώσει "σήμα" αρκετή ώρα πριν...

Εγώ: Δάειρα, σήμερα έκανες τσίσα πάνω σου.
Δάειρα: Ναι μαμά. Δεν πρόλαβα.
Εγώ: Δεν πειράζει. Συμβαίνουν αυτά. Όμως δεν έχουμε πει ότι θα πηγαίνεις στην τουαλέτα όταν νιώθεις ότι θέλεις να πας και ότι δε θα το αναβάλεις;
Δάειρα: Ναι, αλλά σήμερα δεν άκουγα το πουλάκι μου καλά.
Εγώ: Γιατί δεν το άκουγες;
Δάειρα: Ήμουν λίγο κουφή που φώναζαν τα παιδιά δυνατά και δεν το άκουγα που μου έλεγε να πάω για τσίσα.

No comment.


#2
Τη βλέπω να έχει πάρει από το κομοδίνο μου κάτι λογοτεχνικά βιβλία αγκαλιά...

Εγώ: Δάειρα; Που πας τα βιβλία μου;
Δάειρα: Θέλω να κάνω εικονογράφηση.
Εγώ: Τι εννοείς; Κοίτα μη ζωγραφίσεις ζωγραφιές στα βιβλία μου!!! Ζωγραφίζουμε σε λευκά χαρτιά, σε χρωμοσελίδες ή σε πίνακες. Τι έχουμε πει; Δε ζωγραφίζουμε σε τοίχους, σε έπιπλα, στο πάτωμα και σε άλλα αντικείμενα. ΟΥΤΕ στα βιβλία.
Δάειρα: Θέλω να βλέπω τα γράμματα και να τα γράφω σε άλλο χαρτί.

Πώς μία λάθος λέξη μπορεί να δημιουργήσει τεράστια παρεξήγηση! Αντιγραφή ήθελε να κάνει το παιδάκι μου...


#3
Μία μέρα στο αυτοκίνητο...

Δάειρα: Μαμά, να σου πω κάτι;
Εγώ: Για πες...
Δάειρα: Οι μαμάδες λέγονται και θηλυκά ζώα. Οι μπαμπάδες λέγονται και αρσενικά ζώα.

Η Δάειρα μου μαθαίνει τα δύο φύλα, αλλά καταβάθος ξέρει ότι όλοι μας είμαστε ζώα.


#4
Διάλογος με τη Δάειρα επιστρέφοντας από το σχολείο...

Δάειρα: Μαμά, ξέρεις τι είναι το Jaguar;
Mαμά: Ναι, ξέρω. Αυτοκίνητο. Εσύ που το ξέρεις δε μου είπες...
Δάειρα: Τι αυτοκίνητο ρε μάνα!! Το jaguar είναι ο ιαγουάρος!!! Μας το έμαθε σήμερα η δασκάλα των αγγλικών!

Ένα σχόλιο έχω: το "ρε μάνα". ΡΕ ΜΑΝΑ;;;


#5
Χθεσινοαπογευματινή συζήτηση με τη Δάειρα (μου ζητούσε να της κάνω κάτι, επίμονα, ενώ ήμουν απασχολημένη)...

Δάειρα: Έλα ρε μαμάααααα...
Εγώ: Όχι τώρα σου είπα. Να περιμένεις.
Δάειρα: Να περιμένω σημαίνει να κάνω υπομονή;
Εγώ: Ναι.
Δάειρα: Δεν μπορώ να κάνω υπομονή.
Εγώ: Η υπομονή είναι αρετή, Δάειρα. Πρέπει να μάθεις να περιμένεις...

Εντωμεταξύ και όσο έβραζε στο ζουμί της από την ανυπομονησία, ήρθε ο πατέρας της. Οπότε απευθύνεται σε αυτόν για το ίδιο ακριβώς πράγμα που ζητούσε από εμένα...

Δάειρα: Μπαμπά, θα μου κάνεις...μπλα μπλα μπλα; (δεν έχει σημασία το ζητούμενο)
Μπαμπάς:  Περίμενε λίγο Δάειρα! Μόλις μπήκα. Να πλύνω τα χέρια μου, να ξεντυθώ. Κάνε υπομονή!

Έρχεται φουριόζα σε εμένα...

Δάειρα: Εσύ φταις για όλα μαμά! Κόλλησες στον μπαμπά αυτή τη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ της υπομονής κ όχι τίποτα άλλο, αλλά θα κολλήσει κ η Μελίβοια κ μετά τι θα κάνω;

Υπομονή στον κύβο! It's all mathematics.


#6
Δε θυμάμαι ακριβώς με ποια αφορμή είχαμε πιάσει συζήτηση για τα ηφαίστεια. Από κάπου αλλού είχε ξεκινήσει η συζήτηση και πήγε στα ηφαίστεια...

Εγώ:  Το ηφαίστειο ξέρεις τι είναι;
Δάειρα: Όχι.
Εγώ:  Είναι ένα βουνό που στην κορυφή του έχει μία τεράστα τρύπα και όταν εκρήγνηται από εκεί μέσα βγαίνει μία καυτή ρευστή μάζα γεμάτη φωτιά. Αυτή η μάζα λέγεται λάβα και βγαίνει από το κέντρο της γης προς τα έξω (τι λέω και εγώ σε ένα 4χρονο. Ώρες ώρες απορώ με τον εαυτό μου...)
Δάειρα: Και εκεί πάνε οι λύκοι και ψήνουν λουκάνικα;

Και μπριζολάκια άμα σου πω...


#7
Μόλις μπήκαμε στο σπίτι...

Δάειρα: Μαμά, για να μη σε κουράσω σήμερα θα κάνω όλους τους κανόνες μόνη μου. Θα βγάλω τα παπούτσια μου, θα πλύνω τα χέρια μου, θα ξεντυθώ, θα βάλω τις πυτζάμες μου, θα φάω και εσύ θα κάνεις μόνο ένα πράγμα.
Εγώ:  Τι πράγμα;
Δάειρα: Θα μου βάλεις κινούμενα σχέδια.

No comment.


#8
Ζωγράφιζε παρέα με τον μπαμπά της. Του ζητούσε μαρκαδόρους και ο μπαμπάς της της έδινε. 
Κάποια στιγμή του ζητάει το απαλό ροζ-σομόν για να ζωγραφίσει το σώμα της πριγκίπισσας...

Δάειρα: Μπαμπά, μου δίνεις το σωματί μαρκαδόρο;

Γιατί δηλαδή να λέμε πορτοκαλί, ποντικί, μελί και να μη λέμε σωματί; 


#9
Τους τελευταίους μήνες αποφεύγω να ανοίγω το laptop στο σπίτι για πολλούς και διάφορους λόγους. Συνήθως το ανοίγω ή πολύ αργά το βράδι (αφότου έχουν κοιμηθεί) ή πολύ νωρίς το πρωί (πριν ξυπνήσουν). Υπήρχαν όμως 2-3 μέρες που το άνοιγα και το απόγευμα για διάφορες δουλειές που είχα. Και επειδή δεν αφιέρωνα πολύ χρόνο στα παιδιά εκείνες τις μέρες, ένιωθα τρελές τύψεις. Οπότε μία μέρα επιστρέφοντας από το σχολείο...

Εγώ: Τις τελευταίες μέρες δεν παίζω πολύ μαζί σας και θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη για αυτό. Απλά έχω πολλή δουλειά και χρειάστηκε να ανοίξω τον υπολογιστή και να δουλέψω. Με συγχωρείτε;
Δάειρα: Σε συγχωρούμε μαμά, αλλά έχω μία ιδέα για να μη δουλεύεις στο σπίτι. Να δουλεύεις όσο θέλεις στη δουλειά, να τελειώνεις τη δουλειά σου εκεί και να έρχεσαι αργότερα σπίτι.  

Πόσο απλά σκέφτονται τα παιδιά...


#10
Ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο, "συναντάμε" έναν χαμαιλέοντα για τον οποίο της είχα μιλήσει παλαιότερα...

Εγώ: Θυμάσαι πώς το λέμε αυτό το ζωάκι;
Δάειρα: Όχι.
Εγώ: Χαμαιλέοντα.

Τότε θυμήθηκε...

Δάειρα: Χαμαιλέων μαμά! Όχι χαμαιλέοντα! Ο χαμαιλέων είναι ένα ζώο που φοράει πολλά κουστούμια.

Φυσικά δεν επέμεινα να της μάθω την αιτιατική σε αυτή την ηλικία. Εστίασα στην ουσία. Και η ουσία είναι ότι ο χαμαιλέων είναι...κουστουμάτος.

Πηγή φωτογραφίας

Τέλος, θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάτι πολύ σημαντικό!
Η αγάπη έχει δύναμη. Και όταν πρόκειται για ένα παιδί που ζει το αδιανόητο, η αγάπη μπορεί να κάνει θαύματα. Οι καιροί μπορεί να είναι δύσκολοι, όμως περίσσευμα αγάπης όλοι έχουμε να δώσουμε. Μήπως και γίνει το θαύμα για τον Παύλο...
Περισσότερες πληροφορίες για το πώς να βοηθήσετε, μπορείτε να βρείτε εδώ.

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.

8 σχόλια :

  1. Πόσο γέλασα!!Για τα παιδιά όλα έχουν μια απλή εξήγηση!!!
    Καλά να περνάτε!!
    Φιλιά
    oiparamythenies

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχη όπως πάντα! Μα και εσύ σου λέει Jaguar το παιδί κι εσύ το μυαλό σου πάει στο αυτοκίνητο!! Χαχα! Κι εμένα εκεί θα πήγαινε :-)
    Ααα και αυτή την κολλητική ασθένεια της υπομονής να την προσέξετε!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άκου εκεί ψήνουν τα λουκάνικα οι λύκοι!!! Πολύ γέλασα!!! Φιλιά πολλά "ρε μάνα!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για μια ακόμη φορά απόλαυσα το δεκάλογό σας!!! Φοβερή η κόρη σου, αλλά και οι ατάκες σου δεν πάνε πίσω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ασπασάκι μου αυτό το "ρε μάνα" μου ήρθε κεραμίδα! Από τώρα? Μα από τώρα??? Τι να πω... στα έχω πει πολλές φορές! Είναι σκέτη απόλαυση το λουλουδάκι σου!!! Σε φιλώ γλυκά ! (άκου ρε μάνα!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όλες οι ατάκες ήταν μία και μία!Πρόσεξε μην κολλήσετε όλοι αυτή τη συμπεριφορά τι θα κάνει μετά το παιδί; Πώς θα αντέξει;Θα φύγει και θα πάει να ψήσει λουκάνικα με τους λύκους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι απίθανη! Απολαμβάνω πολύ τους διαλόγους σας. Καλημέρα Ασπασία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καίτη
    Ελένη
    Γιάννα
    Έφη
    Κλειώ
    Δέσποινα
    Μαρία
    πολλά ευχαριστώ για τα σχόλια :) Χαίρομαι που σας διασκεδάζω :) Η Δάειρα δηλαδή...Οπότε να συνεχίσω, γιατί έχω με το κιλό διαλόγους :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts