Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Μαρμελάδα αγριοφράουλα

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν περίπου 4 χρονών και 5 μηνών]

#1
Ένα απόγευμα της ζήτησα να μαζέψει κάτι κάρτες που σκόρπισαν μαζί με τη Μελίβοια.

Εγώ: Δάειρα, μάζεψε σε παρακαλώ τις κάρτες που σκορπίσατε.
Δάειρα: (με ύφος χιλίων καρδιναλίων) Μαμά;;; Δε μου λες;;; Kαρτοϋπηρέτρια είμαι νομίζεις;

Κακήν κακώς, τις μάζεψε. Έβαλα και έναν τόνο επιχειρήματα και ο σκοπός επετεύχθη.
Την επόμενη μέρα είχαν σκορπίσει κάτι κοκκαλάκια για τα μαλλιά (όλο κάτι σκορπάνε δηλαδή...)...

Εγώ: Δάειρα, μάζεψε σε παρακαλώ τα κοκκαλάκια σας.
Δάειρα: Μαμά;;; Κοκαλοϋπηρέτρια είμαι;

Τότε σκέφτηκα να αξιοποιήσω τη Σταχτοπούτα και τα παιχνίδια ρόλων που της αρέσουν...

Εγώ: Έχω μια ιδέα! Να είσαι η Σταχτοπούτα και να κάνεις ό,τι σου λέει η κακιά μητριά. Εγώ δηλαδή. Που είμαι καλή μαμά βέβαια, αλλά θα παίξω το ρόλο της κακιάς μητριάς.
Δάειρα: Δεν μπορώ να γίνω Σταχτοπούτα. Αυτή την περίοδο είμαι η Έλσα. Το πολύ πολύ αν θέλεις, θα παγώσω τα κοκκαλάκια.

No comment



#2
Ζήτησε από τον μπαμπά της να της ζωγραφίσει κάτι. Μόλις το είδε ενθουσιάστηκε. Μιλάμε για ακράδαντο ενθουσιασμό. Χαμογελούσαν μέχρι και τα αυτιά της.

Δάειρα: Μπαμπά, είσαι τεράστιος καλλιτέχνης!!! Ο τεραστιότερος από όλους!!!

Μιλάμε για τόσο τεράστιος, που δεν υπάρχει (τέτοια λέξη)!


#3
Στην εθνική, επιστρέφοντας από εκδρομή, ξαφνικά κρύωνα πολύ στο αυτοκίνητο και απλά μοιράστηκα τον πόνο μου...

Εγώ: Κρυώνω.
Δάειρα: Μα κρυώνεις μέσα στο αυτοκίνητο που έχει βάλει ο μπαμπάς το θερμοσίφωνα στο κρύο;;;

Μπερδεύτηκα. Λογικά θα έπρεπε να ζεσταίνομαι, ε; Τι ανάποδος άνθρωπος που είμαι...


#4
Στην ίδια διαδρομή, μέσα στο αυτοκίνητο...

Δάειρα: Μπαμπά, μην τρέχεις!
Μπαμπάς: Δεν τρέχω!
Εγώ: Τρέχεις Θοδωρή! Δίκιο έχει το παιδί.
Δάειρα: Δίκιο έχω μπαμπά. Τρέχεις. Γιατί τρέχεις;
Μπαμπάς: Ε, το πατάω λίγο για να φτάσουμε κάποια στιγμή σπίτι.
Δάειρα: Δε σου είπα να πάμε σαν χελώνες. Είπα να πάμε νορμάλ.

Αυτή τη φωνούλα, ίσως την ακούσει. Γιατί τη φωνή της Ασπασίας και τη φωνή της λογικής, δεν τις ακούει ο μπαμπάς μας.


#5
Στην ίδια διαδρομή, μέσα στο αυτοκίνητο, o μπαμπάς ναι μεν έκοψε ταχύτητα, αλλά αργότερα άρχισε πάλι τα ίδια. Όχι ότι έτρεχε υπερβολικά, άλλωστε άδειος ήταν ο δρόμος και το σημείο το επέτρεπε, απλά όταν είμαι με τα παιδιά, αγχώνομαι με την ταχύτητα...

Δάειρα: Μπαμπά, μην τρέχεις!
Μπαμπάς: Δεν τρέχω!
Δάειρα: Νομίζεις ότι κάνεις Formula 1; Και ότι είμαστε σε πίστα;

No comment.


#6
Στην ίδια διαδρομή, μέσα στο αυτοκίνητο της πρότεινα παιχνιδάκι για να μη βαριέται. Η Μελίβοια κοιμόταν του καλού καιρού...

- Δάειρα, θέλεις να παίξουμε λεξούλες;
- Δεν έχω χρόνο για παιχνίδια.

- Για τι έχεις χρόνο;
- Για να συζητήσουμε σοβαρά πράγματα.

- Τι σοβαρά πράγματα δηλαδή;
- Να πούμε για τη διαδρομή.

- Ωραία! Να κάνουμε αυτό τότε. Τι θέλεις να πούμε για τη διαδρομή;
- Και γιατί να το κάνουμε;

- Επειδή το ζήτησες!!!
- Και εσείς κάνετε ό,τι ζητάω εγώ; Αν σας πω να πέσετε κάτω θα πέσετε;

Με δουλεύει; Με δουλεύει!



#7
Στην ίδια διαδρομή, μέσα στο αυτοκίνητο...

Δάειρα: Μαμά, σκέφτηκα κάτι. Αν βάζαμε μια ρουκέτα μέσα στο καπό, θα τους περνούσαμε όλους! Θα πηγαίναμε σαν πύραυλος.

Τέτοια λέγε παιδί μου και μετά απορείς που ο πατέρας σου δεν πάει σαν χελώνα...


#8
Στο σπίτι, η Δάειρα φωνάζει την αδερφή της...

Δάειρα: Μελίβοιααααααααα;
Εγώ: Τι θέλεις;

Δάειρα: Παιδί μου σε λένε Μελίβοια; Στη Μελίβοια μιλάω...

No comment.



#9
Ένα βράδι προσπαθούσα να την κοιμίσω. Μιλάμε για υπερπροσπάθεια (πάλι)...

Δάειρα: Μαμά, διάβασε μου και άλλο βιβλίο.
Εγώ: Σου διάβασα 2 ήδη. Δεν μπορώ άλλο.
Δάειρα: Η γιαγιά, μου διαβάζει όσα θέλω.
Εγώ: Εγώ δεν είμαι γιαγιά. Είμαι μαμά. Η γιαγιά ας σου διαβάσει και 52. Εμένα με πονάνε τα μάτια μου μετά από τα 2.

Πετάγεται πάνω από το κρεβάτι με ειλικρινή απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της...

Δάειρα: Μαμά;;;!!! Θα σου άρεσε να μην είχα βιβλία, παιχνίδια, τίποτα; Θα σου άρεσε;
Εγώ: (απελπισμένη μπας και σβερκωθεί) Ναι! Θα μου άρεσε.
Δάειρα: Σου αρέσουν ΣΟΒΑΡΑ όλες αυτές οι χαζομάρες;;;

No comment


#10
Ένα απόγευμα...

Δάειρα: Μαμά, θέλω ψωμί με μαρμελάδα αγριοφράουλα.
Εγώ: Δεν έχουμε αγριοφράουλα. Πρέπει να πάω σουπερμάρκετ να πάρω. Και αν βρω δηλαδή...Μήπως θέλεις σκέτο φράουλα;
Δάειρα: Όχι. Αγριοφράουλα θέλω. Όταν πας στο σουπερμάρκετ να πάρεις 100.000 τέτοιες μαρμελάδες. Μην το ξεχάσεις!

Τι να ξεχάσω; Ξεχνιέται αυτό;

Πηγή φωτογραφίας

Τέλος, θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάτι πολύ σημαντικό!
Η αγάπη έχει δύναμη. Και όταν πρόκειται για ένα παιδί που ζει το αδιανόητο, η αγάπη μπορεί να κάνει θαύματα. Οι καιροί μπορεί να είναι δύσκολοι, όμως περίσσευμα αγάπης όλοι έχουμε να δώσουμε. Μήπως και γίνει το θαύμα για τον Παύλο...
Περισσότερες πληροφορίες για το πώς να βοηθήσετε, μπορείτε να βρείτε εδώ.

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.