29.3.16

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Πεταλούδες κουτσομπόλες


[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 4 χρονών και 5 μηνών έως 4 χρονών και 6 μηνών]

#1
Ήμασταν στο αυτοκίνητο και σε μία μόνο διαδρομή, είχαμε 4 αξιομνημόνευτους διαλόγους! Επειδή λοιπόν οδηγούσα και δεν μπορούσα να καταγράψω λέξεις-κλειδιά ώστε να θυμηθώ μετά τους διαλόγους, την 5η φορά που πήγε να μου αρχίσει συζήτηση, την έκοψα απότομα, με το σκεπτικό μην πετάξει και άλλη ατάκα και πώς να τις θυμηθώ όλες αυτές, εξάλλου σε λίγο φτάναμε σπίτι...

Δάειρα: Μαμά;
Μαμά: Δάειρα, περίμενε λίγο. Μην πεις κάτι άλλο. Σε λίγο φτάνουμε σπίτι και θα μιλήσεις.
Δάειρα: Είμαι βιαστική σήμερα. Λέω ατάκες γρήγορα.

Με πήρε χαμπάρι το ατιμούτσικο...Όχι, για να δείτε πώς γράφονται οι δεκάλογοι...


#2
Το αυτοκίνητο του μπαμπά μας, καθότι σπορ, κάνει χαρακτηριστικό θόρυβο μόλις παρκάρει στην πυλωτή. Οπότε, από τον 2ο όροφο που μένουμε, πάντα ακούμε όταν φτάνει ο μπαμπάς μας. Ένα βράδυ λοιπόν, ακούει η Δάειρα το αυτοκίνητο από το καθιστικό και έρχεται τρέχοντας στο playroom που ήμουν με τη Μελίβοια και μου λέει ενθουσιασμένη...

Δάειρα: Μαμά! Έλα γρήγορα να υποδεχτούμε τον μπαμπά!!!

Μην ξεχάσουμε τις μπάντες και τα κόκκινα χαλιά. Και το τρομπόνι επίσης.


#3
Χαμός στο playroom. Άδεια κουτιά, παιχνίδια σκόρπια, βιβλία στο πάτωμα!

Εγώ: Ρε κορίτσια!!! Ρε Δάειρα! Τι κάνατε εκεί; Ως μεγαλύτερη οφείλεις να δίνεις το καλό παράδειγμα στην Μελίβοια και αντί αυτού βλέπω αυτόν τον χαμό. Μάζεψέ τα σε παρακαλώ, Δάειρα. Εσύ φταις για όλα!
Δάειρα: Μαμά, δε φταίω για όλα. Φταίω για τα μισά. Για τα άλλα μισά φταίει η Μελίβοια.

"Ουκ έστι αδικία προς αυτόν" (Κανείς δεν πρέπει να είναι άδικος έναντι του εαυτού του), δεν είπε ο Αριστοτέλης; Ε, αυτό! Αφού μόνο για τα μισά φταίει. Πώς να το κάνουμε...


#4
Όταν παίζουν μόνες με τη Μελίβοια, πάντα ρίχνω μια ματιά καθώς η Δάειρα την παίρνει αγκαλιά, τη σηκώνει και μετά τη ρίχνει κάτω και πέφτει και αυτή μαζί και κυλιούνται στο πάτωμα και χαχανίζουν και εγώ τρέμω μη σπάσουν κανένα κεφάλι...

Δάειρα: Μαμά φύγε. Μπορούμε και μόνες μας.
Εγώ: Θέλω να σας προσέχω, Δάειρα.
Δάειρα: Αν η Μελίβοια έχει κάποιο πρόβλημα, θα σου το πω εγώ να το λύσεις.

Με λίγα λόγια μου λέει, "ΟΤΑΝ η Μελίβοια αποκτήσει πρόβλημα με αυτά που της κάνω, θα σου πω έγω να το λύσεις".


#5
Κάτι ζήτησα από τη Μελίβοια και υπάκουσε. Η Δάειρα, απευθυνόμενη στη Μελίβοια...

Δάειρα: Μελίβοια, μπράβο! Πολλά συγχαρητήρια που σέβεσαι τη μαμά μας και είσαι τόσο υπάκουη!

Ορίστε;


#6 
Ήμασταν σε ένα παιδικό πάρτι και όπως μπήκαμε στο χώρο, ήταν μπροστά μας πολλά παιδάκια και μας έκλειναν το δρόμο.

Εγώ: Παιδάκια; Να περάσουμε;
Δάειρα: Ξέχασες τη μαγική λέξη! Παιδάκια, να περάσουμε, παρακαλώ;

Το μαθητούδι βγήκε καλύτερο από τη δασκάλα στην εκμάθηση savoir vivre. Δάσκαλε που δίδασκες...


#7
Μία μέρα...

Δάειρα: Μαμά ξέρεις τι σημαίνει προτελευταίος;
Εγώ: Τι σημαίνει;
Δάειρα: Όταν είσαι λίγο πρώτος, αλλά ουσιαστικά είσαι τελευταίος.

Τι δεν καταλαβαίνετε; Crystal clear! Αν είσαι προτελευταίος, είναι σαν να είσαι τελευταίος. Το πρώτο συνθετικό, το 'πρω' δηλαδή, είναι για να μην απογοητεύεσαι και να τρέφεις φρούδες ελπίδες ότι δεν είσαι τελευταίος. Είναι για να νιώθεις πρώτος μεταξύ του εαυτού σου και του τελευταίου. Είναι ψυχολογικό το ζήτημα...


#8
Το απόγευμα, μου ζητάει μαρμελάδα αγριοφράουλα (μόνο!). Της αλείφω σε μία φέτα, την τρώει και μου λέει...

Δάειρα: Μαμά, τώρα που έφαγα μαρμελάδα, θέλει λίγο χρόνο για να μου κατέβει από το λαιμό στο στομάχι. Άρα, θα μου βάλεις κινούμενα σχέδια μέχρι να μου κατέβει;

Ούτε οισοφάγο βραδύποδα να είχε, που θέλει 10 λεπτά να κατέβει η τροφή από το στόμα στο στομάχι...


#9
Μόλις φτάσαμε σπίτι από το σχολείο, ήθελα να της κάνω το παιχνίδι με το ουράνιο τόξο που αφρίζει, που η φίλη Ελπίδα ανέβασε στο blog της. Της το αναφέρω λοιπόν μέσα στο αυτοκίνητο και ανυπομονούσε. Μόλις φτάσαμε σπίτι...

Δάειρα: Μαμά, θα μου κάνεις εκείνο το παιχνίδι που μου είπες;
Εγώ: Ναι σε λίγο.

Παίρνω το κινητό να το ψάξω...

Δάειρα: Μαμά; Γιατί χαζολογάς με το κινητό; Είπες θα μου κάνεις εκείνο το παιχνίδι με τα χρώματα.
Εγώ: Δε χαζολογάω, Δάειρα. Ψάχνω να βρω το παιχνίδι της φίλης μου της Ελπίδας.
Δάειρα: Μαμά, ξέρεις κάτι; Τη φίλη σου δεν την λένε Eλπίδα επειδή ελπίζει να έχει κάτι που δεν το είχε ποτέ! Τη λένε Ελπίδα επειδή έτσι τη βάφτισε η νονά της!

Ελπίδα ακούς; διαβάζεις; :)


#10
Ήμασταν στην παιδική χαρά όταν βλέπω μία άσπρη πεταλούδα. Την πρώτη πεταλούδα μετά από μήνες πολλούς.

Εγώ: Δάειρα, Μελίβοια! Κοιτάξτε μία άσπρη πεταλούδα!!!
Δάειρα: Ναι, πάει να πει στις φίλες της ότι έρχεται η άνοιξη.

Πεταλούδες κουτσομπόλες. Τς τς τς...

Πηγή εικόνας

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.


15 σχόλια :

  1. ΘΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!! Πραγματικα ποσο την αγαπωωωωω... Τη φοβερο στομα ειναι αυτο!!!! φτου φτου κοριτσαρα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά! Γέλασα με το σχόλιο για την Ελπίδα! Τι σουσουράδα που είναι!
    Kathy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποσο μου αρεσει να διαβαζω τις ατακες τους! Δεν υπαρχει καλυτερο! Να τις χαιρεσε τις κορες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε Ασπασία μου πες μου κάτι! Πώς δεν την τρως ε? Πώς δεν την βάζεις κάτω να την κάνεις μια χαψιά!!! Τι να πω... με ποιο να πρωτογελάσω! Το έχω καθιερώσει, αν δεν είμαι καλά μπαίνω και διαβάζω Δάειρα!!! Τέλος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αποθέωση για αλλη μια φορα. Δωσε τους πολλά φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εντάξει, για άλλη μια φορά, διαβάζοντας τις ατάκες της μικρής σου μου έφτιαξε το κέφι! Χαχαχαχα, ειδικά η ερμηνεία του "προτελευταίου", με κερασάκι στην τούρτα το δικό σου σχόλιο, με αποτελείωσε!! :-D Τι απίθανο κορίτσι, να τη χαίρεστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και εσυ κουτσομπολες... Ενημέρωση κάνουν οι δολιες!!! Ελπίδα δεν υπάρχει ελπίδα, ακουους;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πέθανα στο γέλιο με το λίγο πρώτος, αλλά τελευταίος!!
    Για άλλη μια φορά, δεν παίζεται η Δάειρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μ' αρέσει που η μεγάλη σου κόρη είναι κυρία, ειλικρινής και αποστομωτική μαζί!
    Και έχει και καλή επιχειρηματολογία (πχ. #8)
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαχαχα χαχαχαχαχα Το νουμερο 7 με τον λιγο πρωτο αλλα ουσιαστικα τελευταιο δεν υπαρχειιιιιιιι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μα τι στόμα! φιλάκια πολλά κ στις 3σας 💖💟💜💛💚

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μα τι στόμα! φιλάκια πολλά κ στις 3σας 💖💟💜💛💚

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν υπάρχει η κόρη σου Ασπασία!! Είμαι περίεργη να δω αν η Μελίβοια θα σου βγει εξίσου ετοιμόλογη και σπίρτο. Η Δάειρα απλά δεν υπάρχει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολλά μπράβο στην Μελίβοια λοιπόν!! χαχαχαχαχα!!!
    (Τί πάθαμε όλοι με τις ατάκες από χθες;;; Είναι από τις αγαπημένες μου στήλες και σε εσένα αλλά και σε εμένα φυσικά! χιχι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κορίτσια μου, σας ευχαριστώ για τα σχόλια! Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts