19.11.15

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Υπαρξιακά



[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 4 χρονών και 1 μηνός και 4 χρονών και 2 μηνών]

#1
Ένα απόγευμα...

Δάειρα: Μαμά, θέλω κρουασάν (Σημ.: αγοραστό).
Εγώ: Ok, αλλά θα φας μόνο ένα! (της δίνω)
Δάειρα: Μαμά, θέλω και άλλο κρουασάν.
Εγώ: Δε θα φας άλλο. Θα πονέσει η κοιλίτσα σου.
Δάειρα: Δεν πονάει η δική μου η κοιλιά. Είναι μαγική.

Ο σκοπός αγιάζει...τις κοιλιές και τις κάνει μαγικές.


#2
Με βοήθησε να μαζέψουμε τον παιχνιδοχαμό. Όταν τελειώσαμε...

Εγώ: Έλα να σου δώσω ένα φιλάκι που με βοήθησες να μαζέψουμε τα παιχνίδια σου.
Δάειρα: Μαμά, πάλι καλά που με γέννησες. Αλλιώς θα κουραζόσουν.

Πάλι καλά...


#3
Ένα απόγευμα μετά το σχολείο...

Δάειρα: Μαμά, να σε ρωτήσω κάτι;
Εγώ: Για πες...
Δάειρα: Το πιο καλό για το έντερο είναι η πίτσα; Αν φας πίτσα έχεις το πιο δυνατό έντερο από όλα τα έντερα;
Εγώ: Ποιος σου είπε αυτό το πράγμα;
Δάειρα: Ο Δημήτρης στο σχολείο.

Σοβαρές συζητήσεις μεταξύ τετράχρονων...


#4
Ήμασταν στο αυτοκίνητο και τραγουδούσε το ακορντεόν του Μάνου Λοϊζου στα πλαίσια "εξάσκησης" για τη σχολική γιορτή της 28η Οκτωβρίου:

"Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν

Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν

Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περά...δε θα περάσει σει ο φασισμός"

Μόλις τελείωσε, με ρωτάει:

Δάειρα: Μαμά; Τι πάει να πει "έχει τη ζωή μου σημαδέψει";
Εγώ: Όταν λέμε ότι κάτι σημαδεύει τη ζωή μου εννοούμε ότι είναι τόσο σημαντικό που δε θα το ξεχάσω ποτέ. Θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή.
Δάειρα: Όχι μαμά. Σημαίνει άνθρωποι χωρίς σπίτια, σκοτώνονται, τους κλέβουν και τους κάνουν κακό. Να πω ένα παράδειγμα. Κάποιος πάει για τουφεκισμό κάποιον και μπαίνει μπροστά και είναι μεγάλη ζημιά αυτό. Σημαδεύει τη ζωή του, δηλαδή αυτόν, και μετά πεθαίνει.

Ορίστε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


#5
Έχω πάει στα μαγαζιά και παίρνει το μάτι μου μία πριγκιπική κορώνα μαζί με ένα πέπλο. Της το αγοράζω γιατί μου άρεσε πολύ για τα παιχνίδια ρόλων που κάνουμε συχνά-πυκνά μέσα στο σπίτι. Πήρα και κάτι της Μελίβοιας (δεν έχει σημασία επί του παρόντος τι ήταν).

Εγώ: Δάειρα, Μελίβοια, σας έφερα από ένα δωράκι.
Δάειρα: Ουάου! Ξέρεις μαμά; Ένα πέπλο το χρειαζόμουν είναι η αλήθεια! Πώς θα παντρεύομαι τον πρίγκιπα;

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...


#6
Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου...

Εγώ: Δε μου είπες. Σου αρέσει το πιάνο;
Δάειρα: Ναι. Πολύ.
Εγώ:Τι μάθατε σήμερα;
Δάειρα: Νότες που κόβονται, νότες που κρέμονται, νότες που κάθονται. Και ξέρεις πόσο όμορφες είναι μαμά;

Ακουστικά όμορφες να υποθέσω. Γιατί αν βρήκε όμορφα τα στρογγυλά μαυράκια με τα μπαστουνάκια (♪ ♫), τι να πω...


#7
Ένα απόγευμα...

Δάειρα: Μαμά, θέλω κεκάκι.
Εγώ: Θα σου φτιάξω.
Δάειρα: Όχι, θέλω από το φούρνο.
Εγώ: Δεν είναι τόσο υγιεινό όσο της μαμάς.
Δάειρα: Είναι πιο νόστιμο.
Εγώ: Ό,τι είναι νόστιμο δεν είναι απαραίτητα και υγιεινό.
Δάειρα: Εντάξει. Φτιάξε μου εσύ τότε.
Εγώ: Χαίρομαι που με εμπιστεύεσαι.
Δάειρα: Και εγώ αυτό σου είπα αλλά με άλλο είδος.

#ΔενΚατάλαβαΧριστό


#8
Ξεφόρτωνα το αυτοκίνητο από τις σχολικές τσάντες, κάτι σακούλες με είδη από το SM και...τα παιδιά.

Εγώ: Δάειρα, μπορείς σε παρακαλώ να κρατήσεις την τσάντα σου και αυτή τη σακούλα για να πάρω την τσάντα της Μελίβοιας και τις υπόλοιπες σακούλες και τη Μελίβοια από το χεράκι;
Δάειρα: Δεν μπορώ μαμά! Τρώω το μπισκοτάκι μου (σημ. της το είχε βάλει στην τσάντα η κυρία, δώρο από συμμαθητή της που είχε γενέθλια)
Εγώ: Έλα τώρα βρε Δάειρα! Και πώς θα τα κουβαλήσω όλα μόνη μου;
Δάειρα: Μα έχω τα χέρια μου γεμιστά. Και δεν έχω άλλα χέρια να σε βοηθήσω.

Η Δάειρα έχει τα χέρια γεμιστά από ένα μπισκότο και η μαμά έπρεπε να φορτωθεί σαν γάιδαρος. (Φυσικά περίμενα να φάει το μπισκοτάκι της).


#9
Το απόγευμα της ημέρας που είχαν πάει επίσκεψη με το σχολείο στο πολεμικό μουσείο.

Εγώ: Δάειρα, πώς τα περάσατε σήμερα στο μουσείο; Σου άρεσε;
Δάειρα: Ναι! Είδαμε πολλά πολεμιστικά πράγματα. Αεροπλάνα, όπλα...

Λεξοδημιουργούμε πάλι...


#10
Ετοιμαζόμασταν για έξω και η Δάειρα ήθελε να μακιγιαριστεί...

Εγώ: Δάειρα, μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις. Εγώ θα ήθελα πολύ να ήμουν παιδί.
Δάειρα: Μα μαμά...αν ήσουν εσύ παιδί, δε θα ήμουν εγώ παιδί. Εγώ δε θα υπήρχα. Πώς το θέλεις αυτό; Δε θέλεις το παιδάκι σου;

#speechless

Πηγή εικόνας

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.
  
Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like.

12 σχόλια :

  1. Πάντα απολαυστική!!!!!
    Έχουν πλάκα ειδικά τις στιγμές που δεν έχουμε ιδέα τι μας λένε! Εμένα βέβαια πολλές φορές νευριάζει που δεν καταλαβαίνω και καταλήγει "πωωωω λε φίλε"!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτική η μικρή σου όπως πάντα! Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δάειρα ΟΛΕ! Οι διάλογοι σας είναι κανονική ψυχoθεραπεία για εμάς που διαβάζουμε :-) Μου φτιάχνετε το κέφι μάνα και κόρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ασπασία μου, η μικρή μας πριγκίπισσα για άλλη μια φορά έκλεψε τις καρδιές μας με τα πολύ έξυπνα και εύστοχα λόγια της. Είναι τόσο ετοιμόλογη που δεν την προλαβαίνεις! Όσο για την ανάλυση των εννοιών όντως είναι άξια συγχαρητηρίων, διότι ξετυλίγει τις σκέψεις της με έναν πανέξυπνο τρόπο που σε εκπλήσσει. Πάντα θα το λέω ότι είναι καταπληκτική και μοναδική.Το έχει στη φύση της να παρατηρεί τα πράγματα με οξυδέρκεια, να πλάθει λέξεις με άνεση και χάρη και να σκορπά μια θετική αύρα σε όσους μιλάνε μαζί της ή διαβάζουν τα λεγόμενά της.
    Σας αγαπώ πάρα πολύ
    Η γιαγιά Χριστίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πραγματικά πόσο ετοιμόλογη πρέπει να είσαι με ένα τέτοιο πλασματάκι που ξεστομίζει τέτοιες ατάκες;
    Το πέπλο είναι απαραίτητο αξεσουάρ συμφωνώ.
    Και η πίτσα ιδανική για το έντερο, σύμφωνα με νέες μελέτες :)
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι απίστευτη η μεγάλη σου!!! Τόσο ετοιμόλογη, τόσο μοναδική! Φαντάζομαι μόλις ξεκινήσει και η μικρή τι θα ακούς! Μπράβο να τις χαίρεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσο διασκεδάζω να διαβάζω τους διαλόγους σας..!! Όσο γελάω με τη Δάειρα τόσο γελάω και με τα δικά σου σχόλια Ασπασία. Είστε απολαυστικές! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα! Σας ευχαριστώ για τα σχόλια κορίτσια και γιαγιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Για ακόμη μία φορά πόσο πλάκα έχει <3 χαχαχα
    xo,
    ohmydarlingdeer.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ε καλά κι εσύ πού ζείς; Δεν έχεις διαβάσει για πρόσφατες έρευνες που λένε ότι η πίτσα κάνει το έντερο σούπερ δυνατό; Όλα η Δάειρα θα σου τα μαθαίνει;; (εννοείται θα χρησιμοποιώ τη δικαιολογία αυτή κάθε φορά που θα τρώω πίτσα, πες ευχαριστώ στη Δάειρα για την πληροφορία!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts