Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Σωματάκια (δεκά-λογοι x2)

Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω 3,5 μήνες (!!!) να δημοσιεύσω δεκαλόγους της Δάειρας. Η Δάειρα συνεχίζει ακάθεκτη να δεκαλογεί και οι μη δημοσιευμένοι της διάλογοι έχουν φτάσει σε τριψήφιο νούμερο. Σήμερα δημοσιεύω δύο δεκαλόγους μαζί. Είναι αρκετά παλιοί, τότε που η Δάειρα ήταν 2,5+ χρονών...

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 2,5 και 3 χρονών]

#1
Ο μπαμπάς με τη μπεμπούλα ήταν έξω βόλτα και η Δάειρα και εγώ ετοιμαζόμασταν να πάμε να τους βρούμε. Η Δάειρα αρνούνταν να ντυθεί. Κάποια στιγμή εξάντλησε την υπομονή μου.

Εγώ: Φεύγω.
Δάειρα: Και θα μείνω μόνη μου σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ (το τονίζει) το σπίτι;
Εγώ: Μπορείς να μείνεις στο μισό αν θέλεις.
Δάειρα: Μη λες βλακείες ρε μαμά. Δεν κόβεται το σπίτι στα δύο. Ψωμί είναι;

Άντε να μιλήσεις σοβαρά μετά... 


#2
Επιστρέφοντας από το σχολείο και ενώ συζητούσαμε πώς τα πέρασε σήμερα...

Δάειρα: Μαμά, η Μ. μου είπε ότι δε θέλει να με έχει φίλη πια.
Εγώ: Και εσύ τι της είπες;
Δάειρα: Έκλαιγα.
Εγώ: Μα γιατί αγάπη μου;
Δάειρα: Μα ρε μαμά, δεν είναι αστείο!

Οι φιλίες πληγώνουν. Δεν πρόλαβα να της το μάθω. Με πρόλαβαν τα γεγονότα.


#3
Ήταν χειμώνας, έκανε κρύο και επέμενε να φορέσει ένα φόρεμα άκρως καλοκαιρινό. Τιραντέ, αέρινο και έτσι. Της εξήγησα ότι το συγκεκριμένο φόρεμα είναι καλοκαιρινό, ότι έχουμε χειμώνα και ότι θα κρυώσει. Οπότε της έδειχνα διάφορα χειμωνιάτικα φορεματάκια για να επιλέξει.

Δάειρα: Θα πάω να φορέσω αυτό που θέλω! Μη ψάχνεις άλλα φορέματα. Κουράζεσαι άδικα.

Στου κουφού παιδιού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα...


#4
Αφού έχει φάει μία Kinder γαλακτοφέτα, μου ζητάει και δεύτερη. Της δίνω με την προϋπόθεση ότι θα είναι η τελευταία για σήμερα αλλά και για τις επόμενες 2 μέρες. Παρόλα αυτά, μόλις έφαγε και τη δεύτερη, μου ζητάει και τρίτη…

Δάειρα: Μαμά; Θέλω και άλλη!
Εγώ: Δεν κάνει να φας άλλη Δάειρα. Άλλωστε, συμφωνήσαμε σε κάτι.
Δάειρα: Μα θέλω!
Εγώ: Δεν κάνει να φας άλλη. Θα πονέσει η κοιλίτσα σου. Νοιάζομαι για εσένα. Το κατάλαβες;
Δάειρα: Το κατάλαβα! Αλλά δε μου φτάνουν τα λίγα. Μου φτάνουν όμως τα πολλά.

Το παιδί μου είναι (π)ολιγαρκές. 


#5
Την επόμενη μέρα, μου ζητάει πάλι Kinder γαλακτοφέτα. Παίρνει το γλυκούτσικο, ναζιάρικο ύφος της και έρχεται για να με "τουμπάρει"...

Δάειρα: Μαμά, μπορείς να μου δώσεις ένα Kinder μαλακό;
Εγώ: Όχι Δάειρα! Το συμφωνήσαμε αυτό.
Δάειρα: Έλα βρε μαμά. Αφού είναι το αγαπημένο μου φαγητόοοοοοο.

Αυτό και το παστίτσιο. Άντε και τα μακαρόνια με κιμά.


#6
Όποτε της θυμηθεί, διοργανώνει στο σπίτι πάρτι. Πρώτα αδειάζει το τραπεζάκι του καθιστικού και μετά κουβαλάει ό,τι λογής κουζινικά έχει και δεν έχει και στήνει το τραπέζι. Ένα απόγευμα όπως το άδειαζε για να φέρει τα κουζινικά της, βρίσκει μία κάλτσα της μπέμπας πάνω στο τραπέζι. Παίρνει την κάλτσα και μου την κουνάει απειλητικά με το ένα χέρι κάνοντάς μου εμφανώς παρατήρηση.

Δάειρα: Τι δουλειά έχει η κάλτσα πάνω στο τραπέζι; Εεεεε; Είναι κατάσταση αυτή; Δεν ντρεπόσαστε λιγάκι;

Το νεογέννητο φταίει. Όπου να 'ναι τα πετάει. 


#7
Κάθισε να φάει και λιβάνιζε μια ώρα πάνω από το φαγητό. Κάποια στιγμή με κούρασε.

Εγώ: Τρώγε!
Δάειρα: Άσε με ήσυχη στο χρόνο μου (=μη με πιέζεις).

Και εγώ έμεινα ήσυχη στα νεύρα μου. 


#8
Αφού έχει μετατρέψει το playroom σε βομβαρδισμένο τοπίο, της ζητώ να τακτοποιήσει τα παιχνίδια της. Ενώ άρχισε να τα τακτοποιεί, κάπου στη βάση βαρέθηκε και σταμάτησε.

Εγώ: Δεν είπαμε θα κρατάμε το λόγο μας; Μου το υποσχέθηκες. Τακτοποίησε σε παρακαλώ τα παιχνίδια σου.
Δάειρα: Είμαι κουρασμένη και τον κράτησα μισό το λόγο μου. Δε βλέπεις; Τα μισά τα μάζεψα.

Δε βγάζεις άκρη...


#9
Μου ζητούσε κάτι επίμονα και ήμουν απασχολημένη τη δεδομένη στιγμή...

Εγώ: Mπορείς να περιμένεις λιγάκι;
Δάειρα: Περιμένω σημαίνει κάνω υπομονή;
Εγώ: Ναι.
Δάειρα: Είναι πολύ βαρετό να κάνω υπομονή.

No comment. 


#10
Έχει θυμώσει μαζί μου οπότε πιάνει το τηλέφωνο, πάει στο δωμάτιό της και κάνει ότι τηλεφωνεί στον πατέρα της στο γραφείο.

Δάειρα: Μπαμπά; Η μαμά...(μπλα μπλα μπλα…) και θα της πάρεις τα κλειδιά και θα την μεταμορφώσεις σε βατράχι.

Βατράχι η μανούλα;;;;;;;;; Χάθηκαν τόσα όμορφα ζωάκια; Μα βατράχι; 


#11
Την ξυπνάω για το σχολείο...

Δάειρα: Μαμά, άσε με. Θέλω να κοιμηθώ μόνο δέκα ώρες ακόμη.

No comment.  


#12
Είμαστε στο Mall και κάποια στιγμή βαρέθηκε.

Δάειρα: Πάμε να φύγουμε μαμά. Κουράστηκα.
Εγώ: Τώρα τελειώνουμε. Κάνε λιγάκι υπομονή. Να πάρουμε δώρο στη Β. και φεύγουμε. Είναι το βαφτιστήρι μου.
Δάειρα: Να της αγοράσει κάποιος άλλος. Όλο εσύ θα της παίρνεις;

No comment.   


#13
Όταν χιόνισε, την πήρα βόλτα στην Κηφισιά και πήγαμε να φτιάξουμε χιονάνθρωπο. Επειδή μου άρεσε το χιονισμένο τοπίο, της πρότεινα να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.

Εγώ: Πάμε λίγο πιο πέρα;
Δάειρα: Όχι.
Εγώ: Έλα βρε Δάειρα. Θα είναι ωραία!
Δάειρα: Θέλω να πάμε όπου θέλω εγώ, όχι όπου θέλεις εσύ. Θα με ακούς.

Yes Madam! 


#14
Τελικά κατάφερα να την πείσω. Μου δείχνει την κορυφή του βουνού και μου λέει...

Δάειρα: Θέλω να πάμε εκεί.
Εγώ: Δε γίνεται, έχει χιόνι. Δε θα προχωράνε οι ρόδες.
Δάειρα: Μη φοβάσαι στο βουνό. Θα τσουλήσει στο χιόνι το αυτοκίνητο χωρίς τις ρόδες. Μόνο του. Θα είναι πολύ διασκεδαστικό. Θα το δεις μαμά...

No comment.


#15
Της κάνω ξενάγηση στην Κηφισιά.

Δάειρα: Μαμά, η Κηφισιά και το ράντσο (σημ. στο Σοφικό Κορινθίας) είναι οι πιο μικρές πόλεις. Το ράντσο έχει μόνο άλογα, η Κηφισιά μόνο χιόνι και ανθρώπους.

No comment.    


#16
Μία μέρα τη ρώτησα αν της αρέσει το σχολείο.

Εγώ: Δάειρα, για πες μου. Σου αρέσει το σχολείο;
Δάειρα: Το σχολείο είναι μαγευτικό γιατί βγαίνει η καλή νεράιδα η Μελίνα από τα βιβλία στόρι της κυρίας Α. (σημ. δασκάλα Αγγλικών) και το μαγεύει για να κάνουμε όμορφα πράγματα.

Θα βγάζω και εγώ τη Μελίνα από τα δικά μας βιβλία στόρυ μήπως και κάνουμε το κρεβατάκι μας μαγευτικό και σβερκωθεί καμιά μέρα στην ώρα της και δε με ταλαιπωρεί τόσο πολύ με τον βραδυνό ύπνο. Για να δούμε...


#17
Την εβδομάδα πριν τις απόκριες την παραλαμβάνω από το σχολικό φορώντας ένα φούξια-ροζ καπέλο αράχνη.

Εγώ: Τι είναι αυτό στο κεφάλι σου; Αράχνη;
Δάειρα: Δεν είναι αράχνη. Είναι σπάιντερ πινκ (spider pink).

No comment.   


#18
Μου έλεγε διάφορες αγγλικές λέξεις που έμαθε στο σχολείο...

Δάειρα: Μαμά; Τα αυτοκίνητα στα αγγλικά λέγονται μεσίντες (Mercedes). Το ήξερες;

Γηράσκω αεί διδασκόμενη. 


#19
Μου ζητάει να δει κινούμενα σχέδια. Συμφωνούμε να δει μόνο 3 δεκάλεπτα επεισόδια στο youtube. Τελειώνουν. Το κλείνω. Γκρινιάζει.

Δάειρα: Μαμά, θέλω και άλλα.
Εγώ: Δάειρα, κάναμε μία συμφωνία νομίζω. Είπαμε τρία, είδες τρία. Τέλος.
Δάειρα: Θέλω μόνο τρία επεισόδια. Πριν είδα διακόσια.

No comment.


#20
Στην προσπάθειά μου να την βάλω για ύπνο, άρχισα τα επιχειρήματα.

Εγώ: Το σώμα ξεκουράζεται με τον ύπνο.
Δάειρα: Εμένα τα σωματάκια μου είναι ξεκούραστα. Δε θέλω να τα ξεκουράσω και άλλο.
Εγώ: Ποια;
Δάειρα:Τα σωματάκια μου βρε μαμά! Το μυαλουδάκι, το στομαχάκι, τα ματάκια.

Πηγή εικόνας

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.

  

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like.