[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 4 χρονών και 2 εβδομάδων]
#1
Γνωρίζοντας ότι τόσο το όνομά της όσο και το όνομα της αδερφής της είναι αρχαία ελληνικά, όσο περιπλανούμασταν στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, με ρωτάει...
Δάειρα: Μαμά; Το όνομα το δικό μου και της Μελίβοιας μάς το έδωσαν οι αρχαίοι άνθρωποι;
Εγώ: Ναι, κάπως έτσι.
Δάειρα: Δηλαδή και τα δικά τους τα αρχαία παιδάκια είχαν τέτοια ονόματα;
Εγώ: Μάλλον...
Δάειρα: Δηλαδή υπήρχε κάποτε αρχαίο Δαειράκι και αρχαίο Μελιβοιάκι;
No comment...
#2
Τη στιγμή που τις αποχαιρετούσαμε γιατί φεύγαμε για Μιλάνο και τα κορίτσια θα έμεναν με τον παππού και τη γιαγιά...
Εγώ: Δαειράκι, όταν επιστρέψουμε από το ταξίδι, θα σας πάρουμε μαζί στην Αθήνα και θα είμαστε συνέχεια μαζί. Δε θα ξαναφύγουμε για πολύ καιρό.
Με κοιτάει σοβαρή. Δεν μπορούσα να την ψυχολογήσω.
Εγώ: Στενοχωριέσαι μωρό μου;
Δάειρα: (Χαμογελαστή) Όχι. Απλά όταν θα φεύγετε θα μου φεύγουν δάκρυα από τα μάτια!
Πάλι, δεν μπορούσα να την ψυχολογήσω....
#3
Στο χωριό...
Εγώ: Δάειρα; Που πήγαν η γιαγιά με τη Μελίβοια;
Δάειρα: Που να ξέρω; Θα πήγαν στο αγαίο παλεντινόλ.
Νομίζοντας ότι δεν έχω ακούσει καλά...
Εγώ: Ορίστε;
Δάειρα: Στο αγαίο παλεντινόλ σου είπα!
Με δουλεύει οεο;;; Με δουλεύει!
#4
Έχει πάει σε μία συναυλία με τη νονά της. Στη μία ώρα σκάει τηλέφωνο να πάμε να την πάρουμε γιατί κουράστηκε (πως να μην δηλαδή...). Όταν τη βλέπω ήταν κακόκεφη...
Εγώ: Τι έχεις Δάειρα; Νυστάζεις;
Δάειρα: Όχι! Με πονάει η κοιλίτσα μου.
Εγώ: Επειδή δεν έφαγες το φαγητό σου!
Δάειρα: Τι λες βρε μαμά; Επειδή ήπια κρύο χυμό. Και δε φταίω ούτε εγώ ούτε η Αθηνά (aka νονά) που ήπια κρύο χυμό. Ο κύριος που τους πουλούσε φταίει. Ο παλιάνθρωπος!!! Δεν ντρέπεται να πουλάει κρύους χυμούς σε μικρά παιδάκια!
#ΤιΝαΠεις...
#5
Πάμε στα μαγαζιά. Στη διαδρομή...
Δάειρα: Μαμά;
Εγώ: Έλα. Πες μου.
Δάειρα: (μπλα μπλα μπλα...). Εντάξει; Τι λες;
Εγώ: (αφηρημένη, αφού δεν είχα ακούσει τίποτα από ότι μου έλεγε τόση ώρα παρά μόνο την ερώτηση στο τέλος). Τι είπες;
Δάειρα: Είσαι κουφή;
Εγώ: Τι;
Δάειρα: Εεεεε, ΕΙΣΑΙ κουφή!
Ε, είμαι!
#6
Πηγαίνει βόλτα με τη γιαγιά της στο χωριό και στη διαδρομή τη φωνάζει μία γιαγιά-συγγενής να την κεράσει φρουτάκια. Η Δάειρα τρώγοντας τα φρούτα που την κέρασε η γιαγιά-συγγενής, της λέει...
Δάειρα: Όταν τελειώσω τα φρούτα μου, μην ξεχάσεις να πάρεις το πιάτο.
Γιαγιούλα: Μην αγχώνεσαι Δάειρα. Θα το πάρω!
Δάειρα: Δεν αγχώνομαι. Απλά στο υπενθυμίζω.
No comment.
#7
Δε ξέρω που άκουσε για τα βέλγικα σοκολατάκια, πόσο μάλλον για τις Βρυξέλλες. Όταν λοιπόν πέφτουν στα χέρια της κάτι σοκολατάκια (απλά, όχι βέλγικα) μου προσφέρει ένα...
Δάειρα: Μαμά, εσύ θέλεις ένα σοκολατάκι μπριζελών;
No comment.
#8
Άρχισε μία ξαφνική φθινοπωρινή μπόρα με αστραπές και βροντές. Η Μελίβοια άρχισε να κλαίει από την τρομάρα της καθώς σκίζονταν οι ουρανοί. Η Δάειρα την πλησιάζει και της χαϊδέυει το κεφαλάκι...
Δάειρα: Μη φοβάσαι μωρό μου από τον μπουμπουνισμό. Απλά τρακάρουν δύο μαύρα συννεφάκια και κάνουν αυτό το θόρυβο.
Τι να πρωτοσχολιάσω; Τον μπουμπουνισμό ή την εξήγηση του φαινομένου;
#9
(Τον παρακάτω διάλογο τον είχα αναφέρει και στην ανάρτηση με τα Καλά και Κακά στρατιωτάκια).
Στην προσπάθειά μου να την κοιμήσω και αφού έχουμε διαβάσει ένα σωρό παραμύθα χωρίς αποτέλεσμα, κάνω ότι ροχαλίζω...
- Χρρρρρρρ
- Μαμά, μη ροχαλίζεις. Με ενοχλείς.
- Νυστάζω.
- Εγώ δε νυστάζω όμως. Θα μου διαβάσεις παραμύθια;
- Δε διαβάζω τώρα παραμύθια. Είναι αργά. Άλλωστε πονάνε τα μάτια μου.
- Να πάρεις φαρμακάκι. Στο έχω ξαναπεί.
Κάνω ότι κοιμάμαι...
- Μαμά;
- Μμμμμμ.
- Η Μελίβοια κοιμάται;
- Μμμμμμ.
- Τι κάνεις μμμμμ; Αγελάδα είσαι;
Τι να πρωτοσχολιάσω; Το φαρμακάκι ή το ότι είμαι αγελάδα;
#10
Ένα απόγευμα...
Δάειρα: Μαμά, θέλεις να παίξουμε τη Σταχτοπούτα;
Εγώ: ΟΚ. Εσύ θα είσαι η Σταχτοπούτα, η μπεμπούλα η κακιά αδερφή και εγώ η κακιά μητριά και η νεραϊδονονά. Εντάξει;
Δάειρα: Εντάξει!
Αρχίζουμε. Μετά από λίγο...
Δάειρα: Μαμάαααααααααα, δεν το κάνεις καλά!!! Πρέπει να γίνεις ακόμη πιο κακιά. Δεν είναι ωραίο να έχεις ρόλο κακό και να γίνεσαι καλή. Ουφ! Δεν παίζω μαζί σου...
Αφού κακιά δεν μπορώ να γίνω η γυναίκα, τι να κάνουμε; Δεν το 'χω! Είναι θέμα χαρακτήρα.
Βλ. Image. Ε, αυτό!
Πηγή εικόνας
To 'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.
|
χαχαχαχα.. ολα καλα.... αλλα στην αγελαδα... μου βγηκε ο καφες απο τα γελια.. Αρε Δαειρακι θεικο... Κουραγιο μανα Ασπασια...χαχαχαχαχα πολλα φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα, πολύ γέλασα!Τι να πρωτοσχολιάσω;Τον παλιάνθρωπο με τους χυμούς ή εσένα που δε μπορείς να παίξεις την κακιά μητριά;Απίστευτη, να τη χαίρεσαι και να μας γράφεις τις ατάκες της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και αυτά τα σύννεφα, ντροπή τους που μπουμπουνίζουν και τρομάζουν την μικρούλα! Ευτυχώς που της το εξήγησε η Δάειρα! χαχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλα κανεις και τα γραφεις, γιατι και εμενα η κορη μου ειναι το παιδι-ατακα, αλλα δεν τα θυμαμαι πια απ'εξω αφου ειναι 10ετων τωρα! που να δεις μεγαλωνοντας, που θα σου λεει πραγματα που θα θες να γελασεις και να κλαψεις συγχρονως!ειδικα σε σχεση με το σχολειο! να ειναι παντα γερες και χαρουμενες σου ευχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει είναι απίστευτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβαζα τις ατάκες της το μεσημεράκι στο γραφείο και προσπαθούσα να μη γελάσω δυνατά :)
Έχει και απόλυτη ησυχία το γραφείο βλέπεις!
Εσύ πάντως κοπελιά να βελτιώσεις την υποκριτική σου! Μα να μην μπορείς να παίξεις την κακιά μητριά;
Σε φιλώ!
Απερίγραπτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Χαχαχαχαχα γελάω.............Μα και εσύ μμμμμμμμ; Αγελάδα είσαι; Χαχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια Ασπασάκι. Μου έφτιαξε τη μέρα το Δαειράκι.
Μου άρεσε πολύ η ερμηνεία για τα σύννεφα που τρακαρουν μεταξύ τους! Απολαυστική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχος κ απολαυστικοτατος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή