20.10.15

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Ο Θεούλης


Όλο λέω θα γράψω ανάρτηση και όλο χρόνο δεν έχω. Από όταν επιστρέψαμε από τις καλοκαιρινοφθινοπωρινές μας διακοπές (εδώ και 3 εβδομάδες) το 24ωρο δε μου φτάνει με τίποτα. Οπότε, προκειμένου να μη μείνω τελείως ανενεργή, παραθέτω έναν ακόμη δεκάλογο της Δάειρας από τους πολλούς που έχω ήδη έτοιμους και αδημοσίευτους...

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 3,5 και 4 χρονών]

#1

Σάββατο πρωί, μόλις ξυπνάει...

Δάειρα: Μαμά, σήμερα έχουμε σχολείο;
Εγώ: Όχι.
Δάειρα: Μαμά, ξέρεις κάτι; Xαίρομαι όταν έχουμε, αλλά πιο πολύ χαίρομαι όταν ΔΕΝ έχουμε (και το τονίζει).​

Αυτή και όλα τα παιδάκια του κόσμου. 


#2
Βάζω την μπέμπα πάνω στην αλλαξιέρα να της αλλάξω πάνα και αντιδρά με κλωτσιές. Η Δάειρα έχει την εξήγηση...

Δάειρα: Την αλλάζεις με τόοοοοοοσο σφιγμό (και ανοίγει τα χέρια διάπλατα). Την σφίγγεις. Για αυτό κάνει έτσι.

Συνεχίζουμε ακάθεκτα να παράγουμε νέες λέξεις της Νέας Ελληνικής γλώσσας...
ΣφΥγμός (αλά Μπαμπινιώτη): η μετάδοση του κύματος αίματος, που προκαλείται από την καρδιακή συστολή, στο τοίχωμα των αγγείων.
ΣφΙγμός (αλά Δάειρα): η μετάδοση δύναμης από τα χέρια της μαμάς στα μπούτια της Μελίβοιας όταν προσπαθεί να της αλλάξει πάνα και αυτή αντιδρά με κλωτσιές.


#3
Ένα βράδι, όπως επιστρέφαμε σπίτι και όσο βρισκόμασταν μέσα στο ασανσέρ, πιάνεται από το οριζόντιο χερούλι και αρχίζει να χοροπηδά πάνω-κάτω.

Εγώ: Δάειρα, θέλεις να κλειστούμε μέσα;
Δάειρα: Μα δεν έχει κρεβάτι στο ασανσέρ. Πώς θα κοιμηθούμε;
Εγώ: Αν κλειστούμε, θα κοιμηθούμε στο πάτωμα.
Δάειρα: Μα δεν έχουμε πάπλωμα. Ούτε παραμύθια.

Θα γλίτωνα και ένα βράδι την πολύωρη ανάγνωση...


#4
Πάμε στο σούπερ μάρκετ και βλέπει τους ανθρώπους που όταν τελειώνουν βάζουν τα καρότσια στη θέση τους.

Δάειρα: Έχουν πολύ κέφι οι άνθρωποι που σκέφτονται τα καρότσια.

Κάτσε να μην είχαν να πάρουν πίσω το κέρμα και θα σου έλεγα εγώ πόσο κέφι θα είχαν και πόσο θα τα σκέφτονταν...


#5
Έχει καθίσει μόνη της σε μία γωνία κουλουριασμένη και στενοχωρημένη.

Εγώ: Τι κάνεις εδώ παιδί μου; Τι έπαθες;
Δάειρα: Με ανάγκασαν με τη συμπεριφορά τους.
Εγώ: Ποιος; Τι λες;
Δάειρα: Η μητριά και οι κακές αδερφές.

Πάλι Σταχτοπούτα γίναμε...


#6
Ανοίγει την κατάψυξη και την βλέπω να παίρνει από μέσα τα παγάκια. Απορώ...

Εγώ: Δάειρα, κλείσε την κατάψυξη σε παρακαλώ! Και άσε μέσα τα παγάκια. Τι τα θέλεις;
Δάειρα: Για να σου δείξω που ζουν οι πιγκουίνοι και η Έλσα.

Ώρες-ώρες με εκπλήσσει το πόσο ετοιμόλογη είναι! Για τα πάντα έχει μία δικαιολογία εδώ και τώρα!



#7
Την μπέμπα την πρόσεχε που-και-που μία κοπέλα, ονόματι Μαρία. Η Δάειρα δεν τη συμπαθούσε ιδιαίτερα. Το αντίθετο θα έλεγα. Υπήρχε μία "κόντρα" ανάμεσά τους, αλλά δε βλεπόταν και πολύ, οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα (όταν επέστρεφε η Δάειρα από το σχολείο και εγώ από το γραφείο, η Μαρία έφευγε).
Ένα απόγευμα λοιπόν, ο μπαμπάς δεν είχε επιστρέψει ακόμη από τη δουλειά και εγώ είχα ραντεβού με γιατρό. Είχα ζητήσει από τη Μαρία να καθίσει δυο ώρες παραπάνω (με το αζημίωτο φυσικά) προκειμένου να με εξυπηρετήσει. Όταν λοιπόν παρέλαβα τη Δάειρα από το σχολικό...

Εγώ: Δάειρα, η μαμά έχει μία δουλειά σε λίγο και πρέπει να λείψει για λίγες ώρες. Θα σε προσέχει η Μαρία που προσέχει και την μπεμπούλα. ΟΚ;
Δάειρα: Ναι μαμά. Όμως να μην τη βλέπω και πολύ ώρα μπροστά μου, γιατί δεν είναι η μαμά μου. Η Μαρία είναι. Εντάξει;

Η ...αγάπη και ο βήχας δεν κρύβονται...


#8
Πάλι κάποιο μαργαριτάρι "πέταξε" και άρπαξα το κινητό να το καταγράψω στα notes.

Δάειρα: Τι κάνεις εκεί τώρα; Θα το γράψεις;
Εγώ: Ναι.
Δάειρα: Μα συνέχεια ατάκες σου λέω; Αχ αυτό το μυαλό μου!

Αχ αυτό το μυαλό της...


#9
Ένα απόγευμα...

Εγώ: Δάειρα; Θέλετε να πάμε στην παιδική χαρά;
Δάειρα: Ναιιιιιιιιιιιιιιι! Πάμε πάμε.
Εγώ: Θέλεις να σου φτιάξω ένα τοστάκι πριν φύγουμε;
Δάειρα: Όχι. Πάμε πάμε!
Εγώ: Καλά. Άσε με να φτιάξω ένα δικό μου που πείνασα, και φεύγουμε.
Δάειρα: Καλά. Μην το ψήσεις το ψωμί του τοστ όμως. Θα καθυστερήσουμε!

Ευτυχώς που δεν της πρότεινα αυγό. Ωμό θα με έβαζε να το φάω.


#10
Κάνει σκανταλιά. Μέχρι να έρθει ο Δεκέμβρης (οπότε και καθόλη τη διάρκεια του μήνα και μέχρι την Πρωτοχρονιά θα τη "βλέπει" ο Άγιος Βασίλης) όλον τον υπόλοιπο χρόνο είπα να τη "βλέπει" ο Θεούλης, μήπως και καθίσει φρόνιμα...

Εγώ: Σε βλέπει ο Θεούλης.
Δάειρα: Ο Θεούλης δεν είναι στα σπίτια. Είναι μόνο στις εκκλησίες! Και ούτε δώρα φέρνει.

Και στις εκκλησίες είναι και δώρα δε φέρνει έτσι κι αλλιώς, οπότε τι μας νοιάζει; Ας σκανταλίσουμε ελεύθερα...



To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.
  
Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like.



10 σχόλια :

  1. Αυτή η κόρη σου μου φτιάχνει το κέφι. Αποθέωση είναι!!! Μηχανή παραγωγής ατάκων. Καλημέρα Ασπασάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι ατάκες η μια καλύτερα από την άλλη αλλά εγώ γελάω πολύ και πάντα και με τα δικά σου σχόλια από κάτω!!! Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γελάω με το κέφι των αννπρώπων και τα καρότσια! Και πάνω που θα σε ρώταγα πώς καταγράφεις τις ατάκες της, διάβασα το #8!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ετοιμόλογη παιδί μου, τίποτα δεν της ξεφεύγει...χιχιχι Να την χαίρεσαι Ασπασία μου! φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι τόσο απολαυστικοί οι δεκάλογοι της μικρούλας σου, που μη σε απασχολεί που δεν ανεβάζεις νέο post!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ αυτά τα ζουζούνια που μας τρελαίνουν με τα ωραία και πικάντικα λογάκια τους και που τίποτα δεν τους ξεφεύγει! Να τις χαίρεσαι τις κορούλες σου! Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Μα συνέχεια ατάκες σου λέω; Αχ αυτό το μυαλό μου!" χαχαχααχαχα!! Και γέλασα πολύ και με την ερμηνεία σου του "Σφιγμού"!!!

    Φιλάκια, Βάσω η μαμά πρωτάρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ αυτό το μυαλό της το απίθανο! Είναι φοβερή!!! Κάθε μα κάθε φορά που διαβάζω διαλόγους της, μένω με ένα μεγάλο χαμόγελο στο τέλος. Αυτό το παιδί μου φτιάχνει το κέφι. Φαντάζομαι εσάς που τη ζείτε κάθε μέρα. Φιλιά Άσπα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια κορίτσια! Τα φιλιά μου xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γέλασα πάρα πολύ με το 5!
    Αυτή η θεατρικότητα που έχουν σε αυτή την ηλικία με τρελαίνει πραγματικά!
    Λοιπόν, εμείς αντί για τον Θεούλη έχουμε τα ξωτικά του Άι Βασίλη... είναι πολύ μικροσκοπικά και δεν τα βλέπουμε, αλλά άμα κάνουμε πολλή ησυχία μπορούμε να τα ακούσουμε. Και μερικές φορές, μας αφήνουν και μπισκοτάκια, επειδή είμαστε καλά κορίτσια τελικά!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts