Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Φασαριόζικα

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 3,5 και 4 χρονών]

#1
Μόλις επιστρέψαμε από την παιδική χαρά και της βγάζω τα ρούχα για να της βάλω τις πυτζάμες. Πριν προλάβω, αρχίζει να τρέχει γυμνή, να χορεύει και να τραγουδάει...

Εγώ: Έλα βρε να σε ντύσω!
Δάειρα: Άσε με μαμά! Κάνω τη Σακίρα.
Εγώ: Βρε Δάειρα, η Shakira δεν είναι ξεβράκωτη. Έλα να σε ντύσω!
Δάειρα: Ξεβράκωτη είναι, αλλά δεν την βλέπεις γιατί είναι μέσα στο Σι Ντι (CD).

No comment. 


#2
Της ζήτησα να μου βγάλει μία φωτογραφία με το κινητό...

Δάειρα: Μη μου γελάς έτσι βρε μαμά. Είσαι σαν γριά.

Πληγώθηκα. Κακά τα ψέματα...


#3
Είμαστε σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και ο κυλιόμενος διάδρομος δε λειτουργεί.

Δάειρα: Μαμά, μάλλον έμεινε από μπαταρία. Να τους πούμε να την αλλάξουν.

No comment.


#4
Όσο έτρωγε το φαγητό της στο τραπέζι, το μωρό την κοιτούσε έντονα.

Δάειρα: Μπέμπα, μην κοιτάς. Θα φας κι εσύ όταν μεγαλώσεις.

"Προς το παρόν, θα σε αφήσουμε νηστική" ...εννοούσε.


#5
Ένα μουσικό βιβλίο, σε κάποια σελίδα είχε το Jingle Bells.

Δάειρα: Μαμά κοίτα. Κάνει το ρυθμό του τρίγωνου κάλαντου.

Ή αλλιώς του Τσίγκλου Μπέλλου...


#6
Ξέφυγε της προσοχής μου και πήρε στα χέρια κάτι νομίσματα που είχαμε ξεχάσει πάνω στο τραπέζι.

Εγώ: Μην πιάνεις χρήματα, Δάειρα. Είναι βρώμικα. Στο έχω πει 100 φορές.
Δάειρα: Αν θέλεις να μην είναι βρώμικα, τότε να πας να τα πλύνεις.

Αν θέλω να μη βρωμίσουν τα χέρια της, τότε να μην τα πιάνει...δεν παίζει σαν σενάριο βεβαίως βεβαίως...


#7
Λίγες μέρες πριν το πρώτο πάρτι γενεθλίων της Μελίβοιας, όπως έπαιζε στην μπανιέρα, έκανε σαπουνόφουσκες...

Δάειρα: Μαμά, έχω μία ιδέα. Να κάνουμε και φουσκάλες στο πάρτι.
Εγώ: Αν θέλεις, θα κάνουμε.
Δάειρα: Ναι, θα είναι ένα φουσκωτό πάρτι.

Ντόιγκ!


#8
Είπαμε να παίξουμε το παιχνίδι 'παντοπωλείο'. Η Δάειρα θα έκανε την πωλήτρια και εγώ την πελάτισσα.  Όπως λοιπόν έστηνε το παντοπωλείο της (τουτέστιν, τοποθετούσε με τη σειρά στον πάγκο της ψεύτικα λαχανικά, φρούτα, κονσέρβες, ψωμιά, κλπ) πάει και φέρνει κάτι παραμύθια και τα βάζει δίπλα στα φαγώσιμα.

Εγώ: Τα παραμύθια τι τα θέλεις; Μανάβικο θα παίξουμε, όχι βιβλιοπωλείο.
Δάειρα: Βάζω τα παραμύθια για να είναι παραμυθένιο το μαγαζί μου.
  
Ντόιγκ! (ξανά)


#9
Ένα βράδυ με έχει "εξοντώσει" από τα πολλά τα παραμύθια, αλλά δε λέει να κοιμηθεί με τίποτα...

Εγώ: Δάειρα, δεν μπορώ να σου διαβάσω άλλα παραμύθια. Πονάνε τα μάτια μου. Ύπνο τώρα.
Δάειρα: Πάρε ένα φαρμακάκι και συνέχισε ρε μαμά.

Έλα μου ντε! Ένα ντεπονάκι και έγινα περδίκι.


#10
Έπαιζε με την μπέμπα. Σε κάποια φάση τη χαϊδεύει και της λέει...

Δάειρα: Καλό μωρό. Καλή μπουμπού.

Και απευθυνόμενη στον μπαμπά της...

Δάειρα: Εσείς με τη μαμά είστε λίγο φασαριόζικα.

...μωρά να υποθέσω...

Πηγή εικόνας

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.

  

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like.