10.2.15

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Το πηγάδι


Δε συνηθίζω να δημοσιεύω τόσους δεκα-λόγους μαζεμένους, όμως έχω γράψει εδώ και καιρό ότι έχω μαζέψει "με το κιλό" χαριτωμένους διαλόγους που έχω με τη Δάειρα. Άλλοι είναι για χαμόγελα, άλλοι για γέλια, άλλοι για έντονο προβληματισμό. Αν κρίνω από όσα γράφετε στα σχόλιά σας, αλλά
και από τη μεγάλη επισκεψιμότητα των συγκεκριμένων αναρτήσεων, διαπιστώνω ότι δεν κουράζεστε να τους διαβάζετε, οπότε ορίστε άλλος ένας δεκά-λογος, ο 5ος στη σειρά. Η επόμενη ανάρτηση υπόσχομαι να είναι κάτι διαφορετικό ;)

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 3 χρονών και 1,5 μηνός]


#1
Της Δάειρας της αρέσει πολύ να παίζουμε ρόλους (το έχω ξαναγράψει αυτό). Ειδικά από όταν ανακάλυψε τον θαυμαστό κόσμο των πριγκιπισσών, υποδύεται όλο και κάποια πριγκίπισσα. Και εμείς οι λοιποί (μαμά, μπαμπάς, μπεμπούλα) αποκτούμε δεύτερους ρόλους (γινόμαστε πρίγκιπες, κακές μητριές, κλπ) προκειμένου να υποστηρίξουμε τον πρωταγωνιστικό δικό της. Ένα βράδυ λοιπόν που δεν ήθελε να κοιμηθεί και προσπαθούσα (μάταια) να την αποκοιμίσω με ανάγνωση παραμυθιών, πάνω στην απόγνωσή μου, μου έρχεται η ιδέα να παίξουμε το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης μήπως και κλείσει κανένα βλέφαρο... 

Εγώ: Δάειρα; Έχω μία ιδέα!
Δάειρα: Τι ιδέα μαμά;
Εγώ: Θέλεις να παίξουμε την Ωραία Κοιμωμένη;
Δάειρα: Θέλεις να παίξουμε την Κοιμωμένη ξύπνησε; Ε; Θέλεις; 

Και κάπως έτσι έμεινα μπουκάλα εγώ και η ιδέα μου... 


#2
Έχουμε βγει οι δυο μας βόλτα και έχει μείνει πίσω στο σπίτι η μπέμπα και ο μπαμπάς. Μόλις επιστρέφουμε σπίτι και βλέπει την μπέμπα... 

Δάειρα: Γεια σου βρε μπεμπουλίνι. Σε επιθύμησα βρε. 

"Τι χαμπάρια βρε παλιοφιλαράκι;" Ε, κάπως έτσι...


#3
Ο μπαμπάς στη δουλειά και εγώ στο σπίτι με τα κορίτσια. Η Δάειρα μόλις πριν λίγο έχει έρθει με το σχολικό. Τότε ανακαλύπτω ότι μου έχει τελειώσει η κρέμα δημητριακών της μπέμπας και της ζητάω να μη βγάλει τα παπούτσια της για να πάμε μαζί με την μπέμπα στο σουπερμάρκετ για να πάρουμε. Κουρασμένη όπως ήταν από το σχολείο (λες και έσκαβαν όλη μέρα...) βαριόταν να έρθει μαζί μας. Εγώ από την άλλη, δεν μπορούσα να την αφήσω μόνη της στο σπίτι. Οπότε παίρνω την μπέμπα αγκαλιά και κατευθύνομαι προς την πόρτα μήπως και την πείσω να αλλάξει γνώμη... 


Εγώ: Εμείς φεύγουμε. Θα έρθεις μαζί;
Δάειρα: Όχι.
Εγώ: Αν έρθει κάποιος κακός άνθρωπος, δε θα είμαι εδώ να σε προσέχω όμως.
Δάειρα: Δεν πειράζει. Θα τον σκοτώσω.
Εγώ: Που το έμαθες αυτό;;;;;;;;;;;;; (εγώ φρικαρισμένη)
Δάειρα: H Χ. μου το έμαθε. (σημ. η Χ. ήταν η περσινή δασκάλα της στο σχολείο)
Εγώ: Όχι, δε σου το έμαθε η Χ. Μη λες ψέματα.
Δάειρα: Καλά τότε. Η κακιά μητριά της Χιονάτης μου το έμαθε. 

Τι να πεις...  


#4
Είχα παραγγείλει κάτι βιβλία σε ένα βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, το οποίο βιβλιοπωλείο όμως έχει και πολλά παιχνίδια. Ένα απόγευμα λοιπόν (με είχαν ειδοποιήσει ότι είχαν έρθει τα βιβλία) έχω την φαεινή ιδέα να πάω με μπέμπα και Δάειρα μαζί να τα πάρω. Προκειμένου να μην έχουμε δράματα στο μαγαζί (η Δάειρα να ζητάει διάφορα και εγώ να της αρνούμαι διάφορα κλπ...) την προετοιμάζω ψυχολογικά... 

Εγώ: Δάειρα; Τώρα πάμε στο βιβλιοπωλείο να πάρουμε κάτι βιβλία που έχουμε παραγγείλει. Μόνο αυτά θα πάρουμε. Συνεννοηθήκαμε;
Δάειρα: Μαμά, θα πάρουμε και παιχνίδια;
Εγώ: Όχι. Δεν υπάρχουν παιχνίδια. Τελείωσαν.
Δάειρα: Δεν πειράζει. Θα τα παραγγείλουμε και θα τα φέρουν. 

Ας έβρισκα καλύτερο επιχείρημα... 


#5
Φτάνουμε στο βιβλιοπωλείο και εκεί βλέπει πολλά παιχνίδια. Λογικό. 

Δάειρα: (ενθουσιασμένη από το θέαμα) Μαμά, εδώ έχει πολλά παιχνίδια!!! Γιατί μου λες ότι τελείωσαν;;;
Εγώ: (προσπαθώντας να το σώσω κάπως) Προχθές που ήρθα να παραγγείλω τα βιβλία, δεν είχε παιχνίδια. Είχαν τελειώσει. Μάλλον θα έφεραν καινούρια σήμερα.
Δάειρα: Τι καλά! Θα πάρουμε πολλά παιχνίδια.
Εγώ: Όχι Δάειρα. Το συμφωνήσαμε αυτό. Δε θα πάρουμε.
Δάειρα: Θα πάρουμε!
Εγώ: (προσπαθώντας -πάλι- να το σώσω κάπως) Δεν έχουμε άλλα χρήματα.
Δάειρα: Πάμε να πάρουμε από την τράπεζα.
Εγώ: Ούτε στην τράπεζα υπάρχουν.
Δάειρα: Στην τράπεζα πάντα υπάρχουν βρε μαμά. Η τράπεζα πουλάει χρήματα. Πάμε να αγοράσουμε.

Τι να πεις...  


#6
Μερικά πρωινά έχουμε μάχη για το τι θα φορέσει. Γενικώς την αφήνω να ντύνεται όπως θέλει. Μία μέρα όμως, επέμενε να βάλει ένα καλοκαιρινό φόρεμα και ήδη έξω είχε βάλει ψύχρα. Οπότε της δίνω ένα άλλο φόρεμα, φθινοπωρινό, να φορέσει. Δεν της άρεσε. Προσπάθησα να την πείσω. Τελικά τα κατάφερα. Μόλις επέστρεψε σπίτι από το σχολείο, μου λέει μόνη της... 

Δάειρα: Μαμά, το φόρεμα άρεσε στις φίλες μου.
Εγώ: Ναι;
Δάειρα: ΝΑΙ!
Εγώ: Τι σου είπαν δηλαδή;
Δάειρα: "Τι ωραίο φόρεμα Δάειρα. Είσαι φανταστικιά!" Και οι μεγάλοι έπεσαν κάτω στα γέλια.
Εγώ: Ποιοι μεγάλοι;
Δάειρα: Οι κυρίες. Έπεσαν κάτω στα γέλια.
Εγώ: Γιατί;
Δάειρα: Γιατί έπαθαν πλάκα.  

No comment


#7
Όπως την έκανα μπάνιο, κοιτάζει το παιδικό μαλακτικό της Apivita, το οποίο απεικονίζει ένα κοριτσάκι με μεγάλα μάτια και στόμα, αλλά όχι μύτη… 

Δάειρα: Μαμά; Το κοριτσάκι στο μαλακτικό γιατί δεν έχει μύτη;
Εγώ: Εσύ γιατί λες;
Δάειρα: Δεν ξέρω! Θα το ξέχασαν. Ή δε θα πρόλαβαν να του βάλουν. 

Μα παιδικό μαλακτικό και να το αφήσουν άμυτο το κοριτσάκι; Κύριε γραφίστα, δεν προνόησες τις παιδικές απορίες;


#8
Έχουμε βγει έξω και βλέπει κάποια σκουπιδάκια στους δρόμους. Και μονολογεί... 

Δάειρα: Κακοί άνθρωποι. Πετάνε σκουπίδια. Βρωμίζουν τους δρόμους...

No comment 


#9
Παίρνει κάτι εργαλεία του μπαμπά (που σημειωτέον ο μπαμπάς τα είχε βγάλει για να φτιάξει κάτι και δεν τα έβαλε στη θέση τους) και έκανε ότι μαστόρευε το ποδήλατό της. 

Εγώ: Τι κάνεις εκεί;
Δάειρα: Επισκευάζω.
Εγώ: Είσαι μάστορας;
Δάειρα: Ο επισκευάς τα επισκευάζει όλα ρε μαμάααααααααααα.

Τς τς τς...Εντελώς αστοιχείωτη είμαι. Και ο Παρασκευάς, τα παρασκευάζει όλα να υποθέσω. 


#10
Πηγαίνοντας για πρώτη φορά στο κολυμβητήριο, συζητούσαμε στο αυτοκίνητο... 

Δάειρα: Μαμά, είναι βαθιά η πισίνα;
Εγώ: Ναι, είναι!
Δάειρα: Πολύ βαθιά;
Εγώ: Ε, είναι!
Δάειρα: Δε θέλω να κολυμπήσω σε πηγάδι βρε μαμάααααααα. 

No comment
 


Πηγή εικόνας

Ευχαριστίες
Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω τη Δέσποινα (http://www.ergodespoina.gr) και την Άντζυ (www.happymumangie.gr) για το βραβείο Liebster που μου απένειμαν σήμερα και κάτι μήνες πριν αντίστοιχα. Είναι δύο σχετικά νέες μαμάδες bloggers που αξίζει να επισκεφτείτε και να γνωρίσετε εάν δεν τις γνωρίζετε ήδη. Λόγω έλλειψης χρόνου, δε θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση για τα βραβεία. Κορίτσια, σας ευχαριστώ θερμά και τις δύο που με σκεφτήκατε και μου χαρίσατε αυτό το βραβείο. Τις απαντήσεις στα ερωτήματα θα τις βρείτε στο ανανεωμένο μου προφίλ, εδώ. Καλή συνέχεια σας εύχομαι και πολλές μαγικές στιγμές blogging.

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)

6 σχόλια :

  1. σε πολλές από τις συζητήσεις σας βλέπω να μου μιλάει ο Ντίνος..όπως αυτό με την τράπεζα για παράδειγμα..και εγώ όποτε του λέω ΄τοι δεν έχω άλλα χρήματα μου λεει να παμε στην τραπεζα..άτιμα..δεν τα πιάνεις πουθενά!!~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχα. Επισκευάς, η κοιμωμένη ξύπνησε, γεια σου βρε μπεμπουλίνι. Μα τι όμορφα που τα λέει το στοματάκι της! Εγώ πάντως καθόλου δεν έχω βαρεθεί να διαβάζω δεκαλόγους. Ίσα ίσα που απολαμβάνω αυτές τις αναρτήσεις σου. Συνέχισε να ποστάρεις ατάκες Δάειρας. Την αγαπάμε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ θέλω και άλλο 10λογο, δεν τη χορταίνω...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αχαχαχα γιατί ποιος το χορταίνει αυτό το κορίτσι, βρε κορίτσια? Γελάω πολύ μαζί της! Ασπασία μου, έχω ξεκινήσει πιο εντατικά απ΄ότι στο παρελθόν, να σημειώνω τις ατάκες του Γιώργου μου και ελπίζω, να το τηρήσω όπως κι εσύ! Θα αρχίσω από σήμερα κιόλας να ετοιμάζω τη νέα μου στήλη...Να τη χαίρεσαι την πανέξυπνη τσούπρα σου! φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μην σταματάς λέμεεεεεε!! Δεν χορταίνουμε Δάειρα- πως να βαρεθούμε;;; (αγαπημένη μου αυτή τη φορά με την ωραία κοιμωμένη.... Εντάξει, δεν υπάρχει λέμε!! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματι από εσένα εχει παρει στις ατάκες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts