18.2.15

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Το πριγκιπόπουλο


[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 3 χρονών και 2 μηνών]


#1
Επιστρέφοντας στο σπίτι από ένα παιδικό πάρτι, εμφανώς κουρασμένη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου…

Δάειρα: Μαμά, το σπίτι μας είναι μακριά;
Μαμά: Όχι. Κάνε λίγο υπομονή.

Μετά από ένα λεπτό...
Δάειρα: Μαμά, σε λίγο φτάνουμε σπίτι;
Μαμά: Ναι, δεν είμαστε μακριά.
Δάειρα: Σε πόσους λόφους φτάνουμε; (πολύ Πέππα βλέπει)
Μαμά: Σε λίγους. Κοίτα. Τώρα θα ανέβουμε σε έναν λόφο (βλέποντας μπροστά μου μία μικρή ανηφόρα).
Δάειρα: Δηλαδή μετά το λόφο φτάνουμε στον προορισμό μας;

Πλέον όταν οδηγώ μετράω λόφους.


#2
Ένα πρωί που πηγαίναμε στο σχολείο, δεν ήθελε να καθίσει στο κάθισμά της και επέμενε να καθίσει στο κάθισμα του συνοδηγού.

Μαμά: Δάειρα, ΠΡΕΠΕΙ να καθίσεις. Τα μικρά παιδάκια κάθονται στο κάθισμά τους και φοράνε ζώνη.
Δάειρα: Δεν είμαι μικρή.
Μαμά: Είσαι τριών χρονών.
Δάειρα: Είμαι έξι.
Μαμά: Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις. Ξέρεις πόσο θα ήθελα να είμαι σαν και εσένα μικρούλα να πηγαίνω σχολείο, κολυμβητήριο, μπαλέτο, zumba, παιδική χαρά, να παίζω όλη μέρα; Αντί για αυτά όμως, εγώ όλη μέρα κάνω δουλειές. Πλένω, μαγειρεύω. Ξέρεις πόσο κουραστικά είναι όλα αυτά;
Δάειρα: Ξέρω. Αφού και εγώ κάνω δουλειές βρε μαμά. Αφού είμαι η Σταχτοπούτα.

Σωστά. Το είχα ξεχάσει αυτό...


#3
Ήμασταν σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Ένα γνωστό κατάστημα με μουσικά όργανα είχε στήσει ένα "περίπτερο" στα πλαίσια διαφημιστικής προβολής. Εκεί λοιπόν έπαιζε μουσική στη διαπασών από δύο τεράστια ηχεία και υπήρχαν στο χώρο τέσσερα αρμόνια-synthesizers. Βλέπει ένα από αυτά η Δάειρα, κάθεται στο σκαμπουδάκι και άρχισε να πατάει τα πλήκτρα. Ο ήχος τους όμως δεν ακουγόταν καν αφού τον επισκίαζε η πολύ δυνατή μουσική.

Δάειρα: Μαμά, αυτό το πιάνο είναι για πέταμα. Δε λειτουργεί.

Νο comment.


#4
Ένα απόγευμα, όταν την παρέλαβα από το σχολικό.

Μαμά: Πώς τα πέρασες σήμερα; Τι κάνατε σήμερα στο σχολείο;
Δάειρα: Πολλά.
Μαμά: Για πες μου κάτι από όλα αυτά τα πολλά.
Δάειρα: Κάναμε ζωγραφική και κολαστικό.
Μαμά: Κολαστικό; Τι είναι αυτό;
Δάειρα: Δεν ξέρεις; Αυτό που κολλάνε χαρτάκια.

Και κάπως έτσι έμαθα τον ελληνικό Δαειρικό όρο της λέξης 'κολάζ'.


#5
Ζωγράφισε ένα σχήμα αυγοειδές που έπιανε σχεδόν όλη την Α4 σελίδα. Στο κάτω αριστερό μέρος του σχήματος, ζωγράφισε ένα πολύ μικρό μακρόστενο πραγματάκι, σαν αμπελοφάσουλο.

Μαμά: Θέλεις να μου πεις τι ζωγράφισες εκεί;
Δάειρα: Τη Δάειρα και την μπεμπούλα.
Μαμά: Ποια είναι η μπεμπούλα;
Δάειρα: Να, αυτή εδώ! (και μου δείχνει το φασουλοειδές μικροσκοπικό πραγματάκι).
Μαμά: Και η Δάειρα;
Δάειρα: Να, αυτή εδώ! (και μου δείχνει το τεράστιο –σε σχέση με το πραγματάκι- σχήμα).
Μαμά: Και που είναι το κεφάλι της;
Δάειρα: Να το.
Μαμά: Και που είναι τα χέρια και τα πόδια της; (παρεμπιπτόντως, δεν υπήρχαν)
Δάειρα: Α, δεν έχει χέρια και πόδια. Είναι ένα ψάρι που το λένε Δάειρα ρε μαμά! Δεν είναι άνθρωπος.

Εάν δεν είναι διαθέσιμη η κυρία Jamie Lee Curtis για το σήκουελ της ταινίας ‘Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα’, με μεγάλη μας χαρά αναλαμβάνουμε το ρόλο. 


#6
Έτρωγε γιαουρτάκι στα όρθια και χόρευε και της πέφτει μία ολόκληρη κουταλιά στο πάτωμα. Την κοιτάζω, με κοιτάζει και μου λέει:

Δάειρα: Το γιαούρτι μόνο του έπεσε. Είναι ζαβολιάρικο.

Αχ γιαουρτάκι, αχ γιαουρτάκι, ξύλο που θα το φας ♪ ♫ ♪ ♪ ♪ ♫ ♫♪ ♪ ♫ ♫


#7
Ήμασταν μαζί στα μαγαζιά και άρχισε να παθαίνει παράκρουση και να με τραβάει δεξιά αριστερά, να μου φεύγει, να την κυνηγώ. Οπότε κάποια στιγμή της λέω αρκετά σοβαρά:

Μαμά: Δάειρα, θα είσαι συνέχεια δίπλα μου. Μην απομακρυνθείς γιατί υπάρχουν και κακοί άνθρωποι που κλέβουν παιδάκια.
Δάειρα: Ναι μαμά βασίλισσα. Δεν είναι μαζί μας ο πρίγκιπας για να μας προστατεύσει.

Ο ρόλος της Σταχτοπούτας καλά κρατεί. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά θα μας ακούσει και κανένας άνθρωπος που δεν φαντάζεται ότι «ανεβάζουμε» αυτό το θεατρικό όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε, και θα γίνουμε ρόμπα ξεκούμπωτη.


#8
Ήμασταν στο λόφο του Φιλοπάππου. Βλέπει τη θέα από ψηλά και μονολογεί...

Δάειρα: Ουάου!!! Τι ωραίο μέρος είναι αυτό!!!!!!!

Όντως.


#9
Ένα πρωί, αποχαιρετώντας τον μπαμπά της και την μπεμπούλα για να πάει στο σχολείο...

Δάειρα: Γεια σου πρίγκιπα! Γεια σου ωραία κοιμωμένη!

Εγώ της είπα της μπέμπας να μην κοιμάται τόσο πολύ γιατί θα κακοχαρακτηριστεί, τίποτα αυτή...


#10
Ένα άλλο πρωί, αποχαιρετώντας τον μπαμπά της και την μπεμπούλα για να πάει στο σχολείο...

Δάειρα: Γεια σου πρίγκιπα. Και μη ξεχάσεις να βάλεις το πριγκιπόπουλο στην κούνια του. Και μην ανησυχείς, δε θα πάθω μοναξιά.

Η μπεμπούλα διαδραματίζει -στον θεατρικό κόσμο της Δάειρας- δύο ρόλους: τη μία είναι Ωραία Κοιμωμένη, την άλλη Πριγκιπόπουλο. Αμ τη μοναξιά, που την πας;
  

Πηγή εικόνας

Εάν είσαι νέος αναγνώστης και σου αρέσει το My Lovable Baby, πες το μας με ένα Like. Η Δάειρα, η μπεμπούλα και εγώ, σε ευχαριστούμε και σου στέλνουμε από ένα φιλάκι :)

24 σχόλια :

  1. Παραμυθένιοι οι διάλογοι σας!! Φιλιά στην Σταχτοπούτα και την ωραία Κοιμωμένη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σε βλέπει το παιδί σου βασίλισσα! Αξία ανεκτίμητη... ;-)
    Φοβερή, ως συνήθως!
    Σμουτς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δηλαδή τρέχει βασιλικό αίμα στις φλέβες όλης της οικογένειας; χεχεχεχε Τα σέβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως έτσι :) Τα παπούτσια της είναι γοβάκια της Σταχτοπούτας. Και τα αυτοκίνητά μας είναι βασιλικές άμαξες. Βασιλικό πολτό δεν τρώμε ακόμη, αλλά ποιος ξέρει...μπορεί να μου ζητήσει και από δαύτον αντί για nutella κανένα πρωί :)

      Διαγραφή
  4. Τί παιδί είναι αυτό!! Τί λένε πια δεν περιγράφεται!! Πάλι καλά που σου λέει ότι είναι 6 χρονών! Εμένα λέει 10 και αν την ζορίσεις 4!Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εντάξει, η κόρη σου είναι χάρμα! Να τη χαίρεσαι!!!

    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι γλυκιά που είναι η μικρή σου πριγκίπισσα!!! Να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πρέπει όλη μέρα να ηχογραφείς....
    Τι θα λέει στο σχολείο...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ηχογραφώ και γράφω στο κινητό και γράφω στο χαρτί. Αναλόγως που βρίσκομαι, αν έχω χαρτί και μολύβι, αν οδηγώ, κλπ :)
      Όλη μέρα στο γράψιμο είμαι. Τι τραβάω η μάνα...Χαχαχα

      Διαγραφή
  8. Ζείτε και βασιλεύετε σπίτι σας :-)
    Απίθανο Δαειράκι μοναδικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και σπίτι μας και όπου βρεθούμε και σταθούμε. Τις προάλλες χόρευε πάνω στην Αεροπαγίτου σαν την Έλσα του Frozen. Χθες μου ζήτησε να της βάλω ένα μαντίλι στο κεφάλι για να κάνει δουλειές αφού ήταν η Σταχτοπούτα. Προχθές μου ζήτησε να της προσφέρω ένα "δηλητηριασμένο" μήλο, το "έφαγε" και έπεσε πάνω στο χαλί σαν τη Χιονάτη. Δε σηκωνόταν αν δεν την φιλούσε ο πρίγκιπας-μπαμπάς. Βάτραχο δε μου έχει ζητήσει ακόμη να τον κάνει πρίγκιπα...αλλά θα αρχίσω να ψάχνω στα Pet Shops της περιοχής ώστε να είμαι έτοιμη. Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε. Χαχα :)

      Διαγραφή
  9. Εντάξει διάβαζα το πρωί στο γραφείο την ανάρτηση σου και έπνιγα τα γέλια μου να μην ακουστώ στον περίγυρο.
    5, 6 και 7 τα λάτρεψα!
    Είναι σε πολύ καλή ηλικία για επικές ατάκες νομίζω!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Την ανάρτηση αυτή την έχω διαβάσει από την πρώτη μέρα που την ανέβασες αλλά δεν μπορούσα να σχολιάσω εκείνη τη στιγμή.. Ήρθα λοιπόν για να σου πω ότι και εμείς μετράμε τις αποστάσεις σε λόφους όπως επίσης μάθαμε ότι υπάρχει τρίγωνος πλανήτης γιατί υπάρχει στον κόσμο της Χλόης! Ασπασία... έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα από τα παιδιά μας!!! Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα να δεις. Ο κύκλος δεν τετραγωνίστηκε...όμως τριγωνοποιήθηκε :)
      Καλημέρα Νίκη :)

      Διαγραφή
  11. Χαχαχχαχαχαχαχα γελάω μόνη μου χαχαχαχ αχ γουρουνάκι,γουρουνάκι....χαχαχαχ μπράβο μαμά,μπράβο Δάειρα!
    Με λένε Ίριδα,πώς γίνεται να φαίνεται ποια ειμαι αν σχολιάσω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Ίριδα! Αν συνδέεσαι με google account, θα σου βγάλει το όνομα που έχεις στο λογαριασμό σου, όπως το έχεις. Ειδάλλως, μπορείς να σχολιάζεις ως Ανώνυμος και απλά να γράφεις κάτω από το σχόλιο, το όνομά σου :)

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts