
Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα πάλι και έκανα σχεδόν ένα μήνα να ανεβάσω ανάρτηση. Για την ακρίβεια, δεν κατάλαβα πώς πέρασε αυτός ο τελευταίος 1+ μήνας των γιορτών. Από τη μία ήταν πολύ χαλαρός, από την άλλη πολύ έντονος. Κάναμε πάρα πολλά, αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά που δεν κάναμε.
Εστιάσαμε στα "θέλω" μας και στην έμπνευση της στιγμής και απορρίψαμε πολλά από τα "πρέπει". Δώσαμε και οι δύο (μαμά και μπαμπάς) βάση στο να περάσουμε πολύ ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά και όλα τα άλλα τα φορτώσαμε στον κόκκορα. Μιλάμε για τέτοιο φορτίο, που βάρυνε ο
κοκκορίκος. Δεν ασχοληθήκαμε με τίποτα άλλο παρά μόνο με το πώς θα περάσουμε όμορφα και πώς θα ξεκουραστούμε. Ούτε με το blog δεν ασχολήθηκα και ματαίωσα 2 αναρτήσεις που ήθελα να ανεβάσω και τώρα πια δεν έχει νόημα. Next year. Ξεκουραστήκαμε σε τέτοιο βαθμό που οι ρυθμοί της καθημερινότητας στους οποίους μπήκαμε και πάλι, μας προκαλούν γκρίνια. Χαλάσαμε το πρόγραμμα ύπνου μας και οι τρεις (μόνο η μπεμπούλα λειτουργεί by the book σαν προγραμματισμένο ρομποτάκι - μαμ, κακά, μπουσούλημα και νάνι και πάλι από την αρχή) και τώρα μας έρχεται να σπάσουμε το ξυπνητήρι κάθε πρωί. Η δε Δάειρα δε σηκώνεται από τα σκεπάσματα ούτε με γερανό. Σήμερα πρώτη μέρα στο σχολείο μετά από 3 εβδομάδες και έγιναν του κόσμου οι διαπραγματεύσεις για να την καταφέρουμε να πάει χωρίς κλαυθμούς και οδυρμούς. Οι δε εκκρεμότητες, βουνό. Όλα τα "πρέπει" περιμένουν στη σειρά. Και ήδη με έχουν αγχώσει. Πας ρε παιδί μου να χαλαρώσεις και εσύ λίγες μέρες, να κοιμηθείς λίγο παραπάνω, να μην κάνεις τίποτα...και τα βρίσκεις όλα μπροστά σου. Διπλά, τριπλά...Σαν τη Λερναία Ύδρα ένα πράγμα. Κόβεις κεφαλάΚΙ, φυτρώνουν κεφαλάΚΙΑ.

Από την 1η του μηνός που στολίσαμε έως και σήμερα που γράφω, ούτε το έχω συνειδητοποιήσει πώς πέρασαν τόσες μέρες. Από την άλλη ήταν και η προετοιμασία-διεξαγωγή-"ανάρρωση" από το Xmas bday party της μαμάς στο ενδιάμεσο (σημ. με έχετε εκπλήξει με το πλήθος των σχολίων που μου αφήσατε και τα τόσο όμορφα λόγια σας)...και το ένα έφερνε το άλλο και κάπως έτσι ο χρόνος άλλαξε και να 'μαστε εδώ στο 2015...
Και να ΄μαι και εγώ εδώ, να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε και να σας ευχηθώ για τη νέα χρονιά! Πήρε φωτιά η φωτογραφική μου πάλι και άρχισα να καταγράφω στιγμές χωρίς σταματημό. Από όταν άρχισα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία, άλλαξα οπτική. Βλέπω τα πάντα γύρω μου διαφορετικά. Φωτογραφικά θα έλεγα. Κοιτάζω με τα μάτια μου, αλλά κάθε στιγμή είναι σαν να βλέπω μέσα από έναν φωτογραφικό φακό. Μπορώ να ξεχωρίσω ποιες εικόνες και ποιες στιγμές αξίζει να "παγώσω" στο χρόνο με την ίδια ευκολία που αναπνέω. Και τότε είναι που αρπάζω τη μηχανή και καταγράφω. Εκεί κάπου ανάμεσα υπάρχουν και λίγες στημένες, αλλά και αυτές έχουν τη χάρη τους. Γιατί και αυτές παγωμένες στιγμές είναι που θέλω να θυμάμαι, και ας είναι λιγότερο αυθόρμητες. Όσοι με ακολουθείτε στο Instagram, θα έχετε δει κάποιες από αυτές τις στιγμές. Μοιράζομαι μαζί σας, τις πιο αγαπημένες μου...
Στολίζαμε...


Ξεστολίζαμε...(σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή)

Χουζουρέψαμε οικογενειακώς σε αγκαλιές και πατώματα...












Βολτάραμε...






Βιώσαμε τεράστια συγκίνηση όταν η Δάειρα χόρεψε μπαλέτο μόνη στη σκηνή στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου, ντυμένη Νύχτα που καλεί τα Αστέρια να φωτίσουν τον ουρανό το βράδυ της γέννησης του Χριστού, σε ένα απίθανο μουσικοθεατρικό δρώμενο που είχαν ετοιμάσει θεατρολόγος, δασκάλα μουσικής και χορογράφος μαζί. Περιττό να σας πω ότι δε σταμάτησα να κλαίω καθόλη τη διάρκεια του χορευτικού...



Και τέλος κάναμε όλα αυτά τα συνηθισμένα όμορφα που κάνει κάποιος στις γιορτές: καρναβαλιστήκαμε (κοινώς φορούσαμε ό,τι να ΄ναι στο σπίτι), χαζολογήσαμε (που λέει και η κόρη μου που το έμαθε από τη φίλη της την Πέππα)...
Φουρνίσαμε, ξεφουρνίσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, ανταλλάξαμε δώρα, χαρίσαμε δώρα στις δασκάλες μας...

Και ναι μεν τώρα είναι οι εκκρεμότητες βουνό (πάλι) και άντε...καλό κουράγιο (πάλι), όμως δεν το μετανιώνω. Τελικά αυτό που έχει σημασία δεν είναι να περνάμε όμορφα και να δίνουμε σε κάποιες ξεχωριστές μέρες το "χώρο" που τους ανήκει στη ζωή μας; Οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ. Οι αναμνήσεις που μόνοι μας φτιάχνουμε όμως, ο καθένας με το δικό του τρόπο, είναι η επίγευση που μένει στο τέλος. Εικόνες και εμπειρίες στο μυαλό και στην ψυχή. Και επειδή δεν μπορούμε να τα θυμόμαστε όλα, φωτογραφίστε όσο μπορείτε. Φωτογραφίστε αυθόρμητες στιγμές, στιγμές που θέλετε να μείνουν για πάντα "παγωμένες" στο χρόνο.

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ένα δημιουργικό 2015 γεμάτο όμορφες στιγμές οικογενειακής θαλπωρής και ευτυχίας. Πολλά χαμόγελα. Ακόμη και αν δε σας βγαίνει πάντα, προσπαθήστε το. Χαμογελώντας έρχεται η διάθεση. Δώστε προτεραιότητα στα "θέλω" σας και θα βρείτε πάντα χρόνο για τα "πρέπει". Και πάνω από όλα εύχομαι υγεία γιατί χωρίς αυτή, τίποτα δεν είναι εφικτό.
Για 322 μέρες δε θα με ξαναδείτε με κέρατα. Πρόμις. Εκτός και αν ο Θοδωρής έχει άλλα σχέδια για το 2015 :)))
Σας φιλώ!

Αχ ρε Ασπασία γέλασα, μια απ' τα ίδια κι εμείς! Τι καλά που χαλαρώσαμε κι εκεί επάνω στο ωραίο, τελείωσαν οι γιορτές και άντε να μπούμε σε πρόγραμμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά κορίτσι με υγεία! Εύχομαι να περνάτε όμορφα και ξεχωριστά!
Γελάς με τα χάλια μας (εννοώ και των δυο μας). Που άντε να ξαναμπούμε σε μία σειρά πάλι, φτου και από την αρχή. Πω πω πω, βουνό μου φαίνεται.
ΔιαγραφήΚαλή χρονιά Λιτσάκι με υγεία και δημιουργικότητα που ποτέ δε σου έλειψε βέβαια, αλλά εύχομαι πολλή περισσότερη! Φιλάκια
Ασπασία μου ευχομαι μία χρονιά γεμάτη υγεια και ακομα καλύτερες στιγμές για σένα και την οικογένεια σου !!πολύ όμορφες εικόνες μοιράστηκες μαζί μας , πολλά φιλιά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Αθηνά μου! Καλή χρονιά!!! Φιλάκια <3
Διαγραφήκοριτσι μου...τα λέγαμε εμείς μέσω instagram και δώσαμε ευχές πολλές. Οι εικόνες αποπνέουν χαρά και μια μαγική Χριστουγεννιάτικη θαλπωρή. Εύχομαι να είναι μια υπέροχη χρονιά για την οικογένεια σας και για τις μικρές αδερφούλες που ανακαλύπτουν τον κόσμο...φιλιά μικρή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Κατερίνα μου, εμείς τα λέμε και σε άλλα "λημέρια". Εκεί που μιλάμε όχι με λόγια αλλά με εικόνες. Σου εύχομαι και πάλι τα καλύτερα για τη χρονιά που μόλις μπήκε! Φιλάκια πολλά πολλά πολλά! Εσύ και αν είσαι έμπνευση! (άσχετο, αλλά το σκέφτηκα και ήθελα στο πω)
ΔιαγραφήΑσπασία μου πάντα αγαπώ τις αναρτήσεις σου ως σύνολο. Και φωτογραφικά και το κείμενο... Ήθελα με κάποιο τρόπο να γράψω και εγώ για τις γιορτές μα δεν ήξερα με ποιον... Και με ενέπνευσες όπως τόσες άλλες φορές! Σε ευχαριστώ λοιπόν! Εύχομαι πάντα τέτοια και σίγουρα εύχομαι να μην αλλάξει γνώμη ο Θοδωρής και σου φορέσει κέρατα! (αν είναι δυνατόν!!) Σε φιλώ γλυκά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννα μου, δε χρειάζεται να με ευχαριστείς για κάτι. Εδώ μέσα (στην μπλογκογειτονιά) αλληλοεμπνεόμαστε. Όσο για τα λόγια σου...αχ αυτά τα λόγια σου...κάθε φορά μου γράφεις τόσο όμορφα πράγματα που με κάνεις να αισθάνομαι πολύ όμορφα που υπάρχω στην μπλογκόσφαιρα και σας έχω γνωρίσει. Όλες σας!
Διαγραφήκαλη χρονια Ασπασακι μου! Μαγικές στιγμες κι μαγικες φωτογραφιες!! Τα κοριτσια εχουν μεγαλώσει πολυ!! Κούκλες και οι δυο!! Σιγουρα πηραν απο τη μαμα..χεχεχε.. Και η Δαειρα στη γιορτη του σχολειου θεα!! Αναμενομενο το κλαμα.. Ετσι ομορφα να περνατε!! και του χρονου!! πολλα φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Ελπιδάκι! Τα κορίτσια μεγάλωσαν όντως. Όταν θα καταργήσω τελείως τα μπεμπέ πράγματα, θα μελαγχολήσω. Το ξέρω. Η ζωή όμως προχωράει, τα παιδιά μεγαλώνουν. Δε γίνεται να μένουν για πάντα μωρά. Το δε μωρό, το έχω τρελάνει στο ρούφηγμα και το φιλί. Γιατί όταν θα μεγαλώσει και γίνει "νεραϊδοπριγκίπισσα" σαν τη μεγάλη, δε θα με αφήνει. Χαχα. Φιλάκια στο Νικολή!
ΔιαγραφήΧαχαχαχαχαχαχαχαχαχαααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταια ατακα τα σπαει!!!!!!!!!!!!
Λατρευω τις φωτογραφιες σου !!!
Κι εσυ εισαι τοσο λαμπερη και ομορφη!!!
Χρονια πολλα
Χρονια καλα!!!!
Φιλιαααα!!!! :)
Αχ, Χρυσαυγούλα, όλο με τον καλό το λόγο είσαι :) Σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Με την πρώτη ευκαιρία θα περάσω από την μπλογκοκουζίνα σου να "κλέψω" καμία συνταγή. Χεχε
ΔιαγραφήΦιλάκια
Τέλειες οι φωτογραφίες ...τέλειες και οι στιγμές!!!!!!!!! Καλά κάνατε και τα πρέπει για λίγο...εεεε μια ζωή για τα πρέπει ζούμε..ας κάνουμε και κάτι για τα θέλω...!!!! Φιλιάαα και του χρόνου ακόμη πιο όμορφα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Ευαγγελία μου! Φιλάκια!!!
ΔιαγραφήΕντάξει... η τελευταία ατάκα... χα χα χα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές τις φωτογραφίες σας στα πατώματα πολύ τις χάρηκα!
Μπράβο που περάσατε τόσο ωραία κοριτσάκι!
Φιλιά πολλά!
Η ατάκα ας μείνει ατάκα και τα κέρατα ας μείνουν ταρανδένια. Τα άλλα δε μου πηγαίνουν καθόλου. Χαχα
ΔιαγραφήΚαλή χρονιά και πάλι Ερμιόνη μου :)
Καλη Χρονια!!! Υπεροχο ποστ!!! Φιλια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά Δέσποινα! Σε ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΆσχετο, αλλά μη μου πεις ότι χιόνισε στη Μύκονο... Ρωτάω γιατί έμαθα ότι χιόνισε στην Τήνο. "Μια πόρτα" μακριά είστε :)
Τι κι αν άργησες την ανάρτηση;;; Την ευχαριστήθηκα τόσο πολύ, τόσες όμορφες στιγμές αποτυπωμένες τέλεια από τη ματιά σου... Καλή χρονιά Ασπασία μου, καλή κι ευχαριστιακή...! Βενετία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ που νόμιζα ότι ίσως καταντάει βαρετό να μοιράζομαι τις οικογενειακές στιγμές μας...
ΔιαγραφήΠολύ χαίρομαι που με το σχόλιό σου μου αποδεικνύεις το αντίθετο Βενετία μου! Καλή χρονιά!!!
Και η δική σου φωτό με τα χεράκια στο πρωινό που περίμεναν τον Άι Βασίλη, "τα σπάει" :)
Τι ομορφη οικογενεια καλε!!!!Τι γλύκες φατσουλες ειναι αυτες???Αξια ανεκτίμητη???Η φωτο της συγκινημενης μαμας με τη ζουζουνα αγκαλια!!!Ευχομαι να ειστε παντα ευτυχισμένοι και να ρουφάτε στιγμες!!!Καλη χρονια και απο δω!Λενα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Λένα μου! Καλή χρονιά και πάλι!!!
ΔιαγραφήΜα τι καταπληκτικές φώτο!!! υπέροχα όλα Ασπασία μου! και του χρόνου να στε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Μάχη μου!
ΔιαγραφήΟι φωτογραφίες στο πάτωμα είναι φανταστικές :-) Και αυτό με το θεατρικό.. το έπαθα κι εγώ βέβαια..χορός η Αθηνά, κλάμα εγώ :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά να έχετε! Με υγεία, χαρά και χωρίς κέρατα (ξου ξου ξου)
Ρε τι έχουμε πάθει να χύνουμε...άσπρο (δε μου αρέσει το μαύρο) δάκρυ κάθε φορά που τα παιδιά μας ανεβαίνουν στη σκηνή. Πάει, κουκουβαγιέψαμε ομαδικώς :)
ΔιαγραφήΦιλάκια!
Αυτό με τις φωτογραφίες το έχω πάθει κι εγώ φέτος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα μου άρεσε, αλλά σπάνια έβγαζα κάθε μέρα φωτογραφίες! Δεν μου πήγαινε βρε παιδί μου να ξεκινήσω στην μέση-τέλος της χρονιάς!
Τώρα όμως που μπήκε ο ΄νέος χρόνος ανανεώθηκα πολύ!
Επιπλέον, εμένα θα μου άρεσε να κυκλοφορείς 322 ημέρες με τα ταρανδοκερατάκια στο κεφάλι! Σκέψου πόσο πλάκα θα είχε έτσι η κάθε μέρα!
Σε φιλώ!
Στο internet άνετα κυκλοφορώ με ταρανδοκέρατα. Αν το κάνω στο δρόμο όμως, θα μαζέψω πολλούς "followers". Αστυνομικούς, ψυχιάτρους... Χαχαχα
ΔιαγραφήΚαι εσύ τα φόρτωσες στον κοκορίκο φιλενάδα; Αυτός ο κοκορίκος παραβαραίνει στις διακοπές :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά. Καλή χρονιά και από εδώ!
Υπέροχες φωτογραφίες, λαμπερές, γεμάτες χρώματα και χαμόγελα! Πάντα μου αρέσει να σε διαβάζω, μου φτιάχνεις το κέφι! Από όσο μπορώ να κρίνω από τις φωτογραφίες και αυτά που μας είπες, περάσετε τέλειες, οικογενειακές γιορτές! Πάντα τέτοια! Καλή χρονιά λοιπόν με ακόμη περισσότερο κέφι, χαρά και δημιουργία! φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το είπες Μαίρη μου. Περάσαμε οικογενειακά. Χαλαρά και όμορφα.
ΔιαγραφήΚαλή χρονιά και σε εσένα με ό,τι ποθείς για εσένα και τους αγαπημένους σου. Φιλάκια κοριτσάρα <3
Έχω πάθει πλάκα με τις τόσο όμορφες φωτογραφίες σου! Πραγματικά τις χάζευα μία μία! Καλή χρονιά και πάντα να περνάτε όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ! :)
ΔιαγραφήΑνταποδίδω την όμορφη ευχή σου!
Καλημέρα lina :)
Καλή Χρονιά, Ασπασάκι με Υγεία κι Αγάπη για όλους !!! Οι φωτογραφίες και οι στιγμές που ζήσατε φανταστικές !!! (Μα ρε συ ... το μικρό είναι πολύ λουκουμοφατσίδι λέμε !!! Ρούφηξέ την, σε παρακαλώ και εκ μέρους μου !)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Πολλά !
Χαχαχα. Έτσι ακριβώς όπως τα λες. Λουκουμοφατσίδι. Χαχα. Όπως έγραψα και στην Ελπίδα, το μωρό το έχω τρελάνει στο ρούφηγμα και το φιλί. Γιατί όταν θα μεγαλώσει και γίνει "νεραϊδοπριγκίπισσα" σαν τη μεγάλη, δε θα με αφήνει. Οπότε ένα ρουφηγματάκι παραπάνω σταλμένο εξ Αγγλίας, θα το κάνω για χάρη σου :)
ΔιαγραφήΚαλή χρονιά Αγγελική μου με υγεία και αγάπη όπως λες. Τα πιο βασικά από όλα.
Είχα θαυμάσει ήδη αρκετές από τις παραπάνω φωτογραφίες στο fb....αλλά και πάλι με μαγνήτισαν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε όλοι υπέροχοι...να έχετε μια καταπληκτική χρονιά, γεμάτη όμορφες στιγμές!
Λατρεύω επίσης που κάθε φορά που σε διαβάζω μου ξυπνάς και μια (ή και παραπάνω) ανάμνηση από τότε που ήταν μικρά τα παιδιά...
Φιλιά πολλά!
Οι τελευταίες δύο παράγραφοι με έλιωσαν. Η μια συναισθηματικά και η άλλη χιουμοριστικά:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τα θέλω και τα πρέπει είναι τόσο σωστό και μακάρι να καταφέρναμε όλοι να το εφαρμόζουμε. Όσο για τα κέρατα, όχι άλλο κέρατο για το '15 Ασπασάκι!! Του χρόνου πάλι:))) χα χα χα
Τα φωτογραφικά σας ντοκουμέντα είναι ένα υπέροχο μείγμα χαράς, συγκίνησης, τρυφερότητας και ομορφιάς. Σου εύχομαι να είναι πάντα γεμάτο το φιλμ της ζωή σου Ασπασία μου και να είσαι πάντα έτοιμη να αποτυπώνεις ολες τις μαγικές σας στιγμές:)