Happy moments: Με γυμνές πατούσες...και όχι μόνο

Καλημέρα και καλό μήνα!!! Όσοι με διαβάζετε καιρό ή όσοι τυγχάνει να με γνωρίζετε από κοντά, θα έχετε καταλάβει πόσο αγαπώ τη φωτογραφία. Το έχω γράψει και εδώ. Λατρεμένο χόμπι! Πριν γεννήσω τα παιδιά ήμουν με την Nikon μου ανά χείρας και συχνά-πυκνά έβγαινα έξω -εγώ και ο
εαυτός μου μόνο- για φωτογράφηση. Τον Θοδωρή δεν τον έπαιρνα μαζί καθώς τον εκνεύριζε να με περιμένει όταν σταματούσα εκατοντάδες φορές να φωτογραφίσω. Με ανεχόταν μόνο όταν πηγαίναμε εκδρομές ή διακοπές. Εκεί, θέλοντας και μη, ήμασταν παρέα όταν "τραβούσα" τα αναρίθμητα φωτογραφικά καρέ.

Μετά έγινα μάνα, οπότε οι ατομικές εξορμήσεις εκτός σπιτιού για φωτογράφηση άρχισαν να σπανίζουν. Άντε καμιά Κυριακή και φυσικά στις διακοπές! Όταν έβγαινα έξω με το παιδί, μου ήταν πρακτικά δύσκολο να κουβαλώ μαζί και μία Nikon 1.532 γραμμαρίων (ω ναι, την έχω ζυγίσει)! Είναι δηλαδή σαν να κουβαλούσα πάντα μαζί μου μαζί με όλα τα άλλα συν 1,5 σακούλι ζάχαρη. Ε, δεν είναι και εύκολο πράγμα! Οπότε συνήθως φωτογράφιζα indoor και της "άλλαξα τα φώτα" κανονικότατα. Της Δάειρας της έχω τραβήξει χιλιάδες φωτογραφίες από όταν ήταν μωρό και όσο μεγάλωνε και το ίδιο κάνω τώρα και με την μπέμπα. Λατρεύω να φωτογραφίζω! Λατρεύω να καταγράφω και να συλλέγω τις στιγμές που ζούμε. Όσο περισσότερες μπορώ και όσο συχνότερα μπορώ.

Μετά ήρθε  το φετινό καλοκαίρι όπου ήταν από τα καλύτερα καλοκαίρια των τελευταίων χρόνων.  Το χόρτασα τόσο πολύ, σε σημείο που το βαρέθηκα.

Αξιοποίησα δεόντως τη βοήθεια που μου πρόσφεραν οι παππουδογιαγιάδες και οι θείοι (άλλο που δεν ήθελαν δηλαδή να αφιερώσουν χρόνο στα παιδιά) και φούλαρα μπαταρίες για τα καλά! Και το είχα τόσο πολύ ανάγκη να ξεκουραστώ, όσο δε φαντάζεστε. Με είχαν εξαντλήσει τα ξενύχτια των πρώτων μηνών με το μωρό και μου είχε λείψει ο χρόνος με τον εαυτό μου. Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, γύρισα πολύ, άραξα πολύ, γενικά είχα πάρα πολύ χρόνο για να ασχοληθώ με εμένα και το αγαπημένο μου χόμπι. Εντωμεταξύ άλλαξα κινητό (το οποίο πλάκα-πλάκα έχει πολύ καλό φακό), οπότε όταν δεν κουβαλούσα μαζί μου την DSLR, "άλλαζα τα φώτα" στην κάμερα του κινητού. Το κινητό μου έγινε η προέκταση του δεξιού μου χεριού και κατέγραφα αμέτρητες στιγμές. Και το καταευχαριστήθηκα. Και αν κάποια φορά ξέμενα από μπαταρία (η αλήθεια είναι ότι ξέμενα συχνά με τόσες φωτογραφίσεις), χρησιμοποιούσα το κινητό του Θοδωρή. Αν ήμουν τυχερή βέβαια και τον είχα δίπλα μου (που συνήθως δεν τον είχα αφού από τις 13 εβδομάδες που διακόπαρα φέτος, ο μπαμπάς μας ήταν μαζί μας μόνο 18 μέρες). Κάπως έτσι τράβηξα τα 13.436 φωτογραφικά καρέ που σας είχα αναφέρει και όταν σας είχα γράψει τα νέα μας τότε που επιστρέψαμε.

Το τίμημα βέβαια αυτής της λατρείας που έχω στην φωτογραφία είναι να χρειάζομαι αμέτρητες ώρες μετά για να αρχειοθετήσω όλο αυτό το υλικό. Ε λοιπόν σήμερα, σχεδόν 1,5 μήνα από όταν επιστρέψαμε, είμαι στην ευχάριστη θέση να έχω ολοκληρώσει το ξεκαθάρισμα των χιλιάδων καλοκαιρινών φωτογραφιών, να τις έχω βάλει σε μία σειρά και να μπορώ να μοιραστώ μαζί σας κάποιες αντιπροσωπευτικές εικόνες, πριν φτάσουν Χριστούγεννα :)

Αν και θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση με ΠΟΛΛΕΣ φωτογραφίες, σήμερα κάνω μία εισαγωγή με γυμνές πατούσες...και όχι μόνο, οι οποίες πρωταγωνίστησαν σε πολλά φωτογραφικά καρέ φέτος. Πόδια άλλοτε ξυπόλυτα και άλλοτε παπουτσωμένα, άλλοτε μόνα τους και άλλοτε με παρέα, μούλιασαν ατελείωτες ώρες σε αλμυρά νερά, διασκέδασαν σε νεροτσουλήθρες,  χαλάρωσαν στην καυτή άμμο, δροσίστηκαν σε βρεγμένα βοτσαλάκια, περπάτησαν ξυπόλυτα πάνω σε ποταμίσιες πέτρες...


...άραξαν χαζεύοντας τη Δάειρα να μη χορταίνει ανέμελο παιχνίδι στην εξοχή και τρέξιμο χωρίς σταματημό, χαλάρωσαν αμέτρητες φορές πάνω στα κάγκελα κάποιου μπαλκονιού τα πρωινά απολαμβάνοντας το πρωινό μου καφεδάκι και τα απογεύματα τρώγοντας κάποιο φρέσκο φρουτάκι εποχής, αλλά και καταγρατσουνίστηκαν και μάτωσαν όταν πήγα για trekking μαζί με την πιο τρελή παρέα της πόλης (θα σας πω άλλη φορά για αυτή την περιπετειώδη μοναδική εμπειρία που έζησα) και δεν κόμπλαραν να εμφανιστούν κατασημαδεμένα την επόμενη μέρα στην παραλία...


...περιηγήθηκαν στο μποστάνι του παππού όταν κατέβαινα για να μαζέψω φρέσκα φασολάκια, τοματίνια, κολοκυθάκια, πιπερίτσες και άλλα φρέσκα ζαρζαβατικά για τις σαλάτες μου (έχω τρέλα με τις σαλάτες), βόλταραν σε μέρη με κόσμο πολύ αλλά και στις ερημιές, περπάτησαν σε νησιά και σε δάση, στάθηκαν δίπλα σε ρέματα, συνόδευσαν φωτογραφικώς φρέσκα φρουτάκια που μόλις είχα μαζέψει και ήθελα να απαθανατίσω πριν τα γευτώ, πάτησαν χώματα ιερά στο αρχαιότερο ολυμπιακό στάδιο του κόσμου...


...μέτρησαν ατελείωτα χιλιόμετρα άλλοτε μόνα τους, άλλοτε με παρέα, άλλοτε συνοδεύοντας τη Δάειρα σε αμέτρητες βόλτες, άλλοτε σέρνοντας το καροτσάκι της μπέμπας. Γενικά έκαναν πάρα πολλά, αλλά και απολύτως τίποτα. Και φυσικά πόζαραν στο φακό με μεγάλη συχνότητα. Και μαζί με τα δικά μου, συχνά-πυκνά πόζαραν και άλλα μικρά πατουσάκια :)


Σύντομα θα ακολουθήσει ανάρτηση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας :) Μέχρι τότε, φιλάκια πολλά και να μη ξεχνάτε να συλλέγετε και να καταγράφετε στιγμές. Αξία ανεκτίμητη...

Σύντομα θα ακολουθήσει ανάρτηση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας :) Μέχρι τότε, φιλάκια πολλά και να μη ξεχνάτε να συλλέγετε και να καταγράφετε στιγμές. Αξία ανεκτίμητη...


follow mylovablephotos on Instagram: http://instagram.com/mylovablephotos