1.11.14

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Η Σταχτοπούτα της σύγχρονης τεχνολογίας

Λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: το μακιγιάζ της Σταχτοπούτας

Αυτή τη φορά είπα ότι θα ανεβάσω μία διαφορετική ανάρτηση, αλλά οι τρελοί ρυθμοί της καθημερινότητας πάλι δε με άφησαν να γράψω. Παιδικά πάρτυ, δικό μας πάρτυ (σας χρωστάω ανάρτηση), ένα σωρό δραστηριότητες που ξεκινήσαμε για φέτος (μπαλέτο, baby joga-zumba, αγγλικά,
κολύμβηση), κάτι προσωπικά δικά μου project, τραπεζώματα σε αγαπημένα πρόσωπα που ήθελα από καιρό να κάνω και όλο το ανέβαλα, κάτι κοινωνικές υποχρεώσεις, κάτι δημιουργικά εργαστήρια που πάμε μία στο τόσο (ανάλογα με το αν μας ενδιαφέρει το θέμα), η φροντίδα της μπεμπούλας που με θέλει αρκετές ώρες το 24ωρο από πάνω της, και οι καθημερινές ασταμάτητες υποχρεώσεις μίας μαμάς δύο παιδιών...ε, δε θέλει και πολύ για να μη μου μείνει καθόλου χρόνος. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι για φέτος έχω προγραμματίσει και άλλα πράγματα στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα, αλλά θα πρέπει να βάλω προτεραιότητες καθώς δε γίνεται να χωρέσουν όλα στις 168 ώρες που έχει η εβδομάδα.

Επειδή όμως μου έχει λείψει πολύ το blog, η μπλογκογειτονιά και εσείς που με διαβάζετε, υπόσχομαι να τα λέμε με πιο συχνούς ρυθμούς από εδώ και πέρα. Έχω τόσες αναρτήσεις που θέλω να ανεβάσω και περιμένουν στην ουρά...(εκτός των δεκα-λόγων).

Αυτή τη φορά με "ξελάσπωσε" πάλι η Δάειρα με άλλον έναν δεκά-λογό της από τους δεκάδες που έχω έτοιμους και αναμένουν τη σειρά τους για να δημοσιευτούν.

Τους δεκα-λόγους τους έχω σχεδόν έτοιμους, αφού καταγράφω καθημερινά τους διάφορους διαλόγους που έχω με την κόρη μου. Κάποιοι είναι αστείοι, κάποιοι είναι απλά χαριτωμένοι, άλλοι είναι για γέλια, άλλοι για χαμόγελα, άλλοι τροφή για σκέψη. Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πόσα πολλά μαθαίνω από την αθωότητα, τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια της κόρης μου. Και πόσο πιο απλή θα ήταν η δική μου η ζωή αν υιοθετούσα έστω για λίγο την απλότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα και τον αθώο τρόπο σκέψης της...

Κατά τον παρακάτω δεκά-λογο ανθρώνει κανονικά το 'ρ' (ρο).

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 3 χρονών και 2 μηνών]


#1
Ετοιμαζόμαστε να φτιάξουμε muffins. Της φοράω τη δική της παιδική ποδιά (να μαθαίνει – χεχε), παίρνω τη συνταγή και αρχίζω να διαβάζω φωναχτά ένα-ένα τα υλικά και να τα βγάζω από την τροφοθήκη πάνω στον πάγκο της κουζίνας.

Μαμά: Λοιπόν. Αρχίζουμε. Κακάο…
Δάειρα: Τι κακάς;
Μαμά: Κακάο είπα.
Δάειρα: Ναι, τι σημαίνει το κακάς;

Κακάω, κακάεις, κακάει, κακάουμε, κακάετε, κακάουν.


#2
Είμαστε το κομμωτήριο για να κουρευτεί. Η κομμώτρια την είχε βάλει να κάτσει σε ένα ψηλό παιδικό stool με τιμόνι μπροστά. Η Δάειρα έκανε ότι οδηγούσε και κινούνταν πολύ έντονα.

Κομμώτρια: Δάειρα, μη κουνιέσαι. Θα σου τα κόψω στραβά τα μαλλάκια και δε θα είναι όμορφα.
(Την αγνόησε και συνέχισε να κάνει ότι οδηγεί, κουνώντας έντονα το stool).
Μαμά: Δάειρα, κάθισε φρόνιμα σε παρακαλώ!
Δάειρα: Μαμά; Αν καθόμουν φρόνιμα δε θα ήμουν παιδί. Θα ήμουν η μαμά Ασπασία.

No comment.


#3
Καθόμουν με την μπέμπα αγκαλιά στον καναπέ και την έβλεπα που ζωγράφιζε στο τραπεζάκι του σαλονιού. Κάποια στιγμή έρχεται και μου ζωγραφίζει στο χέρι ένα μεγάλο έψιλον.

Μαμά: Δάειρα; Τι είναι αυτό;
Δάειρα: Ένα γράμμα.
Μαμά: Ναι, ποιο γράμμα;
Δάειρα: Δεν το ξέρεις; Είναι αυτό που δείχνει στον ελέφαντα.

No comment.


#4
Έχει μία κουζίνα-παιχνίδι, οπότε ένα απόγευμα παίζαμε. Της έλεγα τι να μαγειρέψει και η Δάειρα το μαγείρευε (και καλά…). Της έχω ζητήσει διάφορα φαγητά (σούπα, κοτόπουλο, πατάτες τηγανητές κλπ.) και μου τα έφτιαξε (και καλά...) κανονικότατα! Κάποια στιγμή...

Μαμά: Τώρα θα ήθελα να μου φτιάξεις ένα μπιφτέκι με πατάτες και για επιδόρπιο ένα παγωτό.
Δάειρα: Θέλω μπιφτέκι και μπανάνα, όχι μπιφτέκι και παγωτό.
(Ο σεφ αποφασίζει τι θα φάει ο πελάτης. Όχι ο πελάτης. Αμ πως!)
Μαμά: Εντάξει. Μπιφτέκι και μετά παγωτό.
Δάειρα: Ναι, αλλά δεν ξέρω να φτιάχνω τέτοιο φαγητό.

Πάλι καλά που δε μου ζήτησε να της ψάξω τη συνταγή στο Internet.


#5
Μόλις την παρέλαβα από το σχολικό και ανεβήκαμε στο σπίτι, παρατηρεί ότι έχω κάνει μανικιούρ και πεντικιούρ.

Δάειρα: Μαμά; H κυρία που βάφει σου έβαψε άσπρο στα χέρια και μαύρο στα πόδια;
Μαμά: Ναι.
Δάειρα: (εντυπωσιασμένη) Είσαι μία κούκλα, μαμά!

Ναι, η κυρία μπογιατζής με έκανε κούκλα!


#6
Βγήκαμε από το μπάνιο και την σκούπιζα με την πετσέτα.

Μαμά: Δάειρα, θέλεις να σου βάλω λαδάκι; (της το πρότεινα μιας και λίγο πριν με είχε δει να κάνω μασαζάκι στην μπεμπούλα με το βρεφικό λαδάκι).
Δάειρα: Είσαι ο παπάς μωρέ που θα μου βάλεις λάδι;;;

Συμπέρασμα: Λάδι βάζει μόνο ο παπάς. Άντε και ο νονός. 


#7
Μόλις την παρέλαβα από το σχολικό και ανεβήκαμε στο σπίτι, παρατηρώ ότι ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη. Τραγουδούσε, χόρευε, γενικά είχε έντονες εκδηλώσεις ενθουσιασμού. Ειλικρινά απόρησα, οπότε τη ρωτάω.

Μαμά: Δάειρα, γιατί είσαι τόσο χαρούμενη;
Δάειρα: Γιατί ήρθα σπίτι βρε μαμά!

Τι πιο απλό. Τι πιο φυσιολογικό. Ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό. Απλός παιδικός τρόπος σκέψης.


#8
Έχουμε πεταχτεί στο SM της γειτονιάς. Στο ψυγείο με τα γάλατα, σταμπάρει το μάτι της τις Kinder γαλακτοφέτες (αν έχεις μάτι γαρίδας τις βρίσκεις ακόμη και αν είναι τρυπωμένες στο τελευταίο ράφι ψηλά σε μία γωνίτσα – προφανώς σκάναρε το ψυγείο σε χρόνο dt όταν φτάσαμε). Τις εντόπισε λοιπόν και μου λέει:

Δάειρα: Μαμά, κοίτα! Εκεί πάνω έχει από αυτά τα μαλακά Kinder που μου αρέσουν πολύ.
Μαμά: Α, ναι! Τι καλά! (το έπαιξα κινέζα)
Δάειρα: Ναι μαμά. Αφού τα βρήκαμε τώρα, θα πάρουμε.
Μαμά: ΟΚ, αλλά μόνο 1.
Δάειρα: Όχι. Πολλά.
Μαμά: Μόνο 1!
(τελικά πήραμε πολλά γιατί βγαίνουν σε συσκευασία των 5)
Όπως περιμέναμε στο ταμείο, άκουγε μουσική και χόρευε μπαλέτο (και καλά…).
Βγαίνοντας έξω και μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, μου ζητάει ένα. Της το δίνω. Το τρώει. Μου δίνει το περιτύλιγμα…

Μαμά: Μπράβο Δάειρα που δεν το πέταξες στο δρόμο.
Δάειρα: Ναι μαμά. Το πετάμε μόνο σε σκουπιδοτενεκέ για να μη βρωμίζουμε την πόλη. Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι. Ακούμε το μυαλό μας.

Αχ, μακάρι περισσότεροι άνθρωποι να άκουγαν το μυαλό τους για να είχαμε μία πόλη καθαρή!


#9
Στο δρόμο, εκεί που περπατούσαμε τη ρωτάω για το χορό.

Μαμά: Δάειρα, τι χόρευες στο SM?
Δάειρα: Μπαλέτο μαμά.
Μαμά: Ποιος σου το έμαθε;
Δάειρα: Η κυρία Α.
Μαμά: Μα η κυρία Α. είναι η δασκάλα των Αγγλικών. Δεν είναι η κυρία του μπαλέτου. Η κυρία του μπαλέτου είναι η κυρία Ε.
Δάειρα: Ρε μαμά. Χόρευα αγγλικό μπαλέτο. Όταν ακούμε αγγλική μουσική, χορεύουμε αγγλικό μπαλέτο.

No comment.  


#10
Επιστρέφοντας σπίτι, μου ζητάει να παίξουμε τη Σταχτοπούτα (aka να κάνουμε δραματοποίηση του παραμυθιού). Εντωμεταξύ έχουμε ένα καλό φόρεμα με βολάν που μας το χάρισαν αυτό το καλοκαίρι, δεν προλάβαμε να το ευχαριστηθούμε, του χρόνου δεν υπάρχει περίπτωση να μας κάνει, οπότε το έχουμε κάνει κουστούμι για το θεατρικό μας (aka πριγκιπικό φόρεμα) και φοράμε όλο αυτό κάθε φορά που παίζουμε τη Σταχτοπούτα.

Δάειρα: Μαμά, θέλεις να παίξουμε τη Σταχτοπούτα;
Μαμά: Ναι. Έλα να βγάλουμε τα ρούχα να σου φορέσω το πριγκιπικό φόρεμα.
(Την ώρα που την άλλαζα, βλέπει το laptop).
Δάειρα: Μαμά, θέλεις να μου βάλεις Πέππα;
Μαμά: Όχι Δάειρα. Δε θέλω.
Δάειρα: Έλαααα.
Μαμά: Μα είπαμε ότι θα παίξουμε τη Σταχτοπούτα!
Δάειρα: Θα παίξουμε τη Σταχτοπούτα που βλέπει στον υπολογιστή Πέππα το γουρουνάκι.

Μη μου πείτε ότι δεν το ξέρατε ότι η Σταχτοπούτα μόλις τελείωσε τη λάντζα και πριν τη μεταμορφώσει η καλή νεράιδα σε όμορφη πριγκίπισσα έβλεπε στο laptop Πέππα! Ήταν πολύ μπροστά για την εποχή της! Τς τς τς...

24 σχόλια :

  1. Ανυπομονώ πραγματικά να σας δω και να ακούσω live αυτό το απίθανο παιδί !!! Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μπαλέτο, baby joga-zumba, αγγλικά, κολύμβηση, δημιουργικά εργαστήρια, with all due respect, κουράστηκα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς από την άλλη όχι μόνο δεν κουραστήκαμε, αλλά τα κάνουμε με μεγάλη όρεξη :)

      Καλημέρα ανώνυμη :)
      Αν μου έλεγες και το όνομά σου, θα σε καλημέριζα ονομαστικά ;)

      Διαγραφή
  3. τρελαινομαι!!!! με πέθανε το κακάω !!! χαχαχαχα... πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαχαχα!!! Πόσο γλυκιά είναι πια!!!! Πόσο!! Ένα μεγάλο φιλί και στις τρεις σας από μένα!
    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλό μήνα κορίτσι!!! Απολαυστική οπως πάντα η μικρη σου.Τρελενομαι να διαβάζω τις ατάκες της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχαχα απολαυστικές και οι δυο θα πως εγώ, όπως πάντα!!!! <3 Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα και καλό μήνα :-) Η μικρή σου είναι αποθέωση. Και πανέξυπνη και ετοιμόλογη. Να τη χαίρεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ασπασία μου, είσαι μια σκέτη απόλαυση με τον τρόπο που παρουσιάζεις και σχολιάζεις τις απίθανες κουβέντες της πανέξυπνης κορούλας σου.
    Χωρίς υπερβολή το μυαλουδάκι της είναι ξυράφι: καλά κάνει και το εμπιστεύεται! Την ετοιμάζεις για νοικοκυρούλα και καλά κάνεις, γιατί ό,τι και να της δώσει η ζωή, εύχομαι να της δώσει πολλά ,γιατί το αξίζει,τα απλά και καθημερινά δε λείπουν.
    Όταν διαβάζω τους δεκαλόγους της γλυκιάς μου και απίθανης Δαειρούλας δεν μπορείς να φανταστείς, κορούλα μου, σε τι γέλια ξεσπάω και ανυπομονώ για το τι θα διαβάσω παρακάτω. Είναι μια όμορφη όαση μέσα στην καθημερινότητά μου .Είναι μια πανέξυπνη νεράιδα που σε μαγεύει με τα τόσα που κατεβάζει το μυαλό της και θαυμάζω για μια ακόμη φορά την ευστροφία της και τον αυθορμητισμό της.
    Χαίρομαι που διαπιστώνεις ,Ασπασία μου, ότι μαθαίνεις πολλά από το κοριτσάκι σου και πιστεύω ότι ναι μεν κουράζεσαι να τα φροντίζεις αλλά σου ανταποδίδουν στο έπακρο τις παροχές σου με το να ομορφαίνουν τόσο τη ζωή σου και να σε κάνουν χαρούμενη και ευτυχισμένη.
    Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για μια μητέρα από το να βλέπει τα ματάκια του παιδιού της να λάμπουν από χαρά και να νιώθει αγαλλίαση και θαλπωρή στη ζεστή φωλιά του σπιτιού του όπως στην προκειμένη περίπτωση η Δαειρούλα που τραγουδάει και πετά στους ουρανούς καθώς μπαίνει στη ″φωλίτσα της″. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο οφείλουμε εμείς οι γονείς να κάνουμε το σπίτι μας για τα παιδιά μας ένα μικρό παράδεισο, γιατί την οικογενειακή θαλπωρή δεν μπορεί να την αντικαταστήσει τίποτε άλλο στον κόσμο. Εκεί στηρίζεται η όλη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού. Όλα τα άλλα ( σχολείο, κοινωνία…) είναι ουραγοί.

    Σας αγαπώ πολύ ♥♥☺☺

    Η μαμά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαμά, και εγώ σε αγαπώ πολύ και το ξέρεις :)
      Καλό μήνα να έχουμε :) ♥♥

      Διαγραφή
  9. Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία Έλενα :)
      Η αλήθεια είναι ότι πλέον σε καθημερινή βάση ακούν πολλά τα αυτάκια μου :)

      Διαγραφή
  10. Εντάξει αυτούς τους δεκαλόγους τους αγαπώ απλά!
    Λάτρεψα την ατάκα #7... έτσι, απλά και ξεκάθαρα πράγματα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω Ερμιονάκι μου γλυκό :) Μερικές φορές, όταν ανεβάζω δεκα-λόγους, σκέφτομαι "πάλι θα τους ζαλίσω (τους αναγνώστες) με δεκα-λόγους" (γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω ανεβάσει πολλούς μαζεμένους τώρα τελευταία), αλλά από την άλλη γνωρίζω ότι υπάρχουν φίλες αναγνώστριες που ανυπομονούν να τους διαβάσουν και μου το έχουν δηλώσει πολλές φορές ότι αγαπούν δεκα-λόγους. Εσύ είσαι μία από αυτές και ειλικρινά χαίρομαι πολύ που το Δαειράκι με τις ατάκες της έχει αναγνωστικό κοινό :)

      Διαγραφή
  11. Απολαυστική!! Τι να πω! Πολύ ώριμη για την ηλικία της! Φτου φτου! Να την χαίρεστε Ασπασία μου!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Κατερίνα μου! Και εσύ να χαίρεσαι τα παιδάκια σου! Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  12. Καλά, παραλίγο να χάσω δεκάλογο;;; Τον διαβάζω έστω και με καθυστέρηση! Και φυσικά τον λατρεύω!
    Να σου πω ότι ο νούμερο 7 ήταν ο αγαπημένος μου ή είναι περιττό...; Είναι τρέλα η μικρούλα σου! Φαντάσου τι έχει να γίνει και με τη δεύτερη... χαχαχα!
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καθε φορά και πιο απίθανη. Μαμά Ασπασία την εβαψες. Ενα σου λέω. Ερχεται και δευτερη που θα εχει και καλό δάσκαλο!!! Ακου η Σταχτομπουτα να βλέπει Πεπα στο laptop!!!Η φαντσασία των σημερινών παιδιών μας ξεπερνάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts