Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Το ΚΑΤΑΛΑΒΑ μαμά! (μτφρ. Μας ΕΠΡΗΞΕΣ μαμά!)

Οι χαριτωμένοι διάλογοι με την κόρη μου συνεχίζονται. Ενίοτε γίνονται και μονόλογοι.
Και η μαμά καταγράφει καταγράφει καταγράφει. Είναι η τρίτη κατά σειρά ανάρτηση που ανεβάζω με διαλόγους με την Δάειρα, αλλά τι να κάνω που το φετινό καλοκαίρι η μικρή σολάρει κανονικά...
 
[Ειπώθηκαν 23,5 -24 μηνών]


#1
Πηγαίνοντας στη θάλασσα, ανυπομονούσε να φτάσουμε. Μόλις την βλέπει από μακριά, φωνάζει όλο χαρά τεντώνοντας το χέρι της και δείχνοντάς την με το δάχτυλο:

Δάειρα: Μαμά νάτη! Τη βήκαμε!

Ξέρετε τι είναι να βρίσκεις μία θάλασσα; Πιο δύσκολο από το να βρίσκεις ψύλλο στ' άχυρα...


#2
Από όταν καλοκαίριασε, σχεδόν κάθε απόγευμα την παίρνει ο μπαμπάς της και πάνε βόλτα. Εντωμεταξύ έχει φάει το απογευματινό της γιαουρτάκι, πριν φύγει από το σπίτι. Στο τέλος της βόλτας καταλήγουν σε ένα υπαίθριο cafe όπου ο μπαμπάς πίνει καφέ και η Δάειρα χυμό πορτοκάλι και συνήθως τρώει ένα τοστάκι (που το σερβίρουν με chips). Αφενός μεν δε μου αρέσει να πολυτρώει chips και τοστάκια από έξω, εφτέρου δε αυτή η συνήθεια του τοστ την κάνει να μην πίνει το βραδυνό της γάλα. Οπότε τις προάλλες, ζήτησα από τον Θοδωρή να μην της πάρει τοστάκι, όπερ και εγένετο. Κάποια στιγμήτην "έκοψε" (μάλλον) η πείνα και απευθυνόμενη στον μπαμπά της:

Δάειρα: Μπαμπά; Τι θα φάμε σήμελα;
Μπαμπάς: Όταν επιστρέψουμε σπίτι θα πιεις το γάλα σου.
Μετά από λίγο περνούσε δίπλα ο σερβιτόρος και του κάνει η Δάειρα:
Δάειρα: Κύλιε (=κύριε) κύλιε (=κύριε)! Τέλουμε ένα τοστάκι με πατατάκια.

Παίρνουμε πρωτοβουλίες. Αμ πως!


#3
Φεύγοντας από τον παιδικό σταθμό, βλέπουμε ένα μικρό γατάκι στο δρόμο μας. Προσπαθώντας να μετριάσει το φόβο της...

Δάειρα: Ντε φοβάμαι το γκατάκι. Είναι μικό (=μικρό). Κυνηγκάει τα ποντικάκια. Το αγκαπώ πάλα πολύ!
Και μόλις κάνει ένα βήμα το γατάκι προς το μέρος της, η Δάειρα τρομαγμένη:
Δάειρα: Μαμάαααα! Τέλω μια αγκαλιάααα...

Χεζμεντέν...


#4
Φεύγοντας για ταξίδι, της έκανα πλάκα ότι θα οδηγήσω εγώ και πάω και κάθομαι στο κάθισμα του οδηγού.

Δάειρα: Όσι! Δε θα οδηγκήσεις εσύ! Ο μπαμπάς θα οδηγκήσει! Εσύ να κατίσεις στη τέση σου!

Και μου δείχνει με το δάχτυλο το πίσω κάθισμα, δίπλα στο καθισματάκι της...


#5
Όταν έκλεισε ο παιδικός σταθμός για καλοκαίρι και δεν είχαμε ποιος να την προσέχει εδώ, την πήγαμε στους παππούδες για δέκα μέρες, μέχρι να αρχίσει η δική μας άδεια. Κάποια στιγμή, την παίρνω τηλ να της μιλήσω. Και μου λέει:

Δάειρα: Γκεια σου μαμά! Εσύ είσαι στη δουλειά και εμένα θα με βεις (=βρεις) στον παππού και τη γιαγιά!

Και εγώ που δε θυμόμουν που την είχα αφήσει...! Πάλι καλά που μου το θύμισε...


#6
Επιμένει να ανέβει μόνη της τα 20 σκαλοπάτια στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Εγώ επιμένω να την κρατάω από το χέρι, αλλά αρνείται πεισματικά: "μόνη μου" και "μόνη μου". Οπότε την αφήνω, αλλά είμαι ακριβώς από πίσω της να την προσέχω.

Μαμά: Δάειρα, πρόσεχε. Εντάξει;
Δάειρα: Ναι μαμά!
Μαμά: Δάειρα, να κρατιέσαι καλά από τα κάγκελα, μην πέσεις. Εντάξει;
Δάειρα: Ναι μαμά!
Μαμά: Δάειρα, να κρατιέσαι καλά ώστε αν γλιστρίσεις, να μην πέσεις και κάνεις μπουμ. Εντάξει;
Δάειρα: Ναι μαμά! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!

Αχ, Ελληνίδα μάνα κατάντησα...


#7
Στην εθνική οδό, στην επιστροφή από τις διακοπές.

Μαμά: Θοδωρή, ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ!
Δάειρα: Δεν τέχει (=τρέχει) μαμά! Ποχωράει (προχωράει).

Παιδί του μπαμπά της. Φορ σουρ!


#8
Της διάβαζα το βιβλίο "Ο Καγιού στο μπάνιο" για να κοιμηθεί.

Μαμά: ...μπλα μπλα μπλα...(κάποια στιγμή φτάνω στο σημείο που αφού τον έκανε μπάνιο η μαμά του, τον βγάζει ο μπαμπάς του από την μπανιέρα και τον τυλίγει με την πετσέτα)
Δάειρα: Και εγώ έχω μαμά και μπαμπά που με καθαλίζουν και με κάνουν μπάνιο!

Μόνο μαμά και μπαμπά; Και παπάκι έχουμε. Αμ πώς.


#9
Μία άλλη φορά, προσπαθώ να την κοιμήσω (μετά από ανάγνωση παραμυθιών, διηγήσεις, φανταστικές ιστορίες που αυτοσχεδίασα...είδα και έπαθα, οπότε λέω να δοκιμάσω τη μέθοδο 'μετράω προβατάκια'. Μέτρησα τόσες φορές που στο τέλος άρχισα η ίδια να αποκοιμιέμαι...

Μαμά: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10
Μαμά: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10
...
Μαμά: 1, 2, 3, 4, 5, 6, ..., 8, 9, 10 (ξεχνάω το 7 - προφανώς ζαλίστηκα η μάνα)
Δάειρα: Είναι και άλλο ένα μαμά. Το κσέχασες (=ξέχασες). Το επτά.

Που είσαι Πυθαγόρα να δεις τα χάλια μου. Ούτε να μετράω δεν ξέρω...


#10
Στο σπίτι, εγώ έντρομη όταν την βλέπω να έχει πιάσει ένα φις στα χέρια και να ετοιμάζεται να το βάλει στην πρίζα...

Μαμά: ΜΗ ΒΑΖΕΙΣ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΠΡΙΖΑ! ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΜΙ!
Δάειρα: Το ΚΑΤΑΛΑΒΑ μαμά.

Μτφρ. Μας ΕΠΡΗΞΕΣ μαμά!


Πηγή φωτογραφίας