Emotions/thoughts: Ανυπομονώ...

Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αισθάνομαι υπερβολικά κουρασμένη. Η επιστροφή στη δουλειά μετά από μία πολύμηνη άδεια εγκυμοσύνης/ μητρότητας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν είχα καμία επί-μονίμου-βάσεως βοήθεια από παππουδογιαγιάδες, σε συνδυασμό με το γεγονός
ότι -κακά τα ψέματα- μεγαλώνουμε και δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές πλέον, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτοχώθηκα φέτος (όπως λέει ο Θοδωρής) με χίλια δύο extra πράγματα που δε αντέχει το εξαιρετικά πιεσμένο πρόγραμμά μου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σχεδόν κάθε μήνα έπεφτα τάβλα λόγω κάποιου ιού που είχε φέρει η μικρή μου από τον παιδικό και που στην καλύτερη περίπτωση δε θα με έριχνε τάβλα αλλά θα το περνούσα στο πόδι που είναι ακόμα πιο εξουθενωτικό...ε, δε θέλει και πολύ να κλατάρει το σύστημα, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν φέτος αισθάνομαι ότι έχω κλατάρει.

Ανυπομονώ να φύγω...να πάω αλλού! Να αφήσω τη βουή της μεγαλούπολης, να αφήσω το καυσαέριο και το γκρι τοπίο, να αφήσω τους 4 τοίχους του διαμερίσματος και να φύγω. Να εξαφανιστώ. Να ηρεμήσω. Να εκτονωθώ. Να μη δουλεύω. Να γεμίσω μπαταρίες. Να αδειάσω μυαλό από έγνοιες και σκοτούρες. Να γεμίσω άμμο. Να ψηθώ από το θαλασσινό αλάτι. Να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Να γευτώ τη θαλασσινή αύρα. Να χορτάσουν τα αυτιά μου τζιτζίκια. Να χορτάσουν τα αυτιά μου την απόλυτη ησυχία.

Ανυπομονώ πώς και πώς να πάω στην αγαπημένη μου παραλία, την οποία θα καθίσω πρώτα να θαυμάσω από ψηλά πριν αρχίσω να κατεβαίνω τον κατηφορικό δρόμο που θα με οδηγήσει στη λευκή άμμο της, τα γυαλιστερά βοτσαλάκια και τα καταγάλανα νερά της! Είναι ιεροτελεστία ΚΑΘΕ χρόνο.

Ενίοτε θα την προσεγγίσω από το καϊκάκι, καθώς αυτό θα πλησιάζει στην ακτή.

Ανυπομονώ να περπατήσω κατά μήκος της παραλίας, να χώσω τα πόδια μου μέσα στα βοτσαλάκια, καθώς θα ακούω τον παφλασμό των κυμάτων όπως αυτά θα σκάνε στην ακτή.



Ανυπομονώ να χορτάσει το μάτι μου και το κορμί μου τυρκουάζ...



...και πράσινα νερά.



Ανυπομονώ να αδειάσει το μυαλό μου από έγνοιες και σκοτούρες και τα μόνα πράγματα που θα με απασχολούν να είναι να χαζεύω με τις ώρες τα μυρμηγκάκια που βολτάρουν πάνω στην πετσέτα μου...



...ή να χαζεύω τις πατούσες μου...



Ανυπομονώ να αράξω με τις ώρες διαβάζοντας τα αγαπημένα μου Μίκυ Μάους...



...μέχρι να αρχίσει να αδειάζει η παραλία από κόσμο...

...και να μείνω μόνη μου με την παρέα μου και λίγους άσχετους τριγύρω...μέχρι να δύσει ο ήλιος...



Ανυπομονώ να κάνω βλακείες...

Ανυπομονώ να κάνω διατροφικά εγκλήματα (η δίαιτα γίνεται ΠΡΙΝ τις διακοπές. Όχι κατά τη διάρκειά τους)...

 

Ανυπομονώ να μυρίσω βασιλικό...

Μα πάνω από όλα, ανυπομονώ να σφίξω στην αγκαλιά μου και να  χαζεύω με τις ώρες το κοριτσάκι μου, το οποίο μου έχει λείψει από όταν κάνει διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού...

Ζητάω πολλά; 

Επιτέλους διακοπές! Διακοπές! Δ-Ι-Α-Κ-Ο-Π-Ε-Σ! Φοράω το καπελάκι μου, παίρνω το μαγιό μου και φεύγω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εύχομαι καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές σε όλους! Αδειάστε το μυαλό σας, γεμίστε τις μπαταρίες σας, χορτάστε ύπνο και ξάπλες, καλές βουτιές και μην ξεχνάτε τα λόγια του πελεκάνου: "Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές! Για να μπορούμε να χαιρόμαστε όλοι μας την καθαρή θάλασσα κι αυτό το καλοκαίρι!"

Φιλάκια!