Ακολουθούν οι τελευταίες της δέκα χαριτωμένες στιχομυθίες που θυμήθηκα να καταγράψω. Και μου έχουν διαφύγει και άλλες που δεν τις θυμάμαι ακριβώς, αλλά δεν μπορώ να τρέχω συνεχώς στο laptop να καταγράφω ό,τι ακούω. Έχω και δουλειές η μάνα...
[Ειπώθηκαν 23 μηνών παρά μία εβδομάδα]
#1
Κάποια στιγμή που πεινούσε, μου κάνει το εξής:
Δάειρα: Μαμά, η κοιλιά μου μουμουλίζει (=γουργουρίζει)
Αμ και εγώ η άσπλαχνη μάνα! Να αφήσω το παιδί μου νηστικό ώστε να του μουμουλίζει η κοιλιά; Τς τς τς...Απαράδεκτη!
#2
Στο άσχετο αρχίζει και γελάει...
Μαμά: Δάειρα, τι έγινε; Γιατί γελάς;
Δάειρα: Γελάω που είμαι χαλούμενη (=χαρούμενη)
Τι όμορφο να εκφράζει ένα παιδί αυθόρμητα τα συναισθήματά του! Εγώ αν γελάω στο δρόμο κάθε φορά που είμαι χαρούμενη, θα με πάρει κανένας τρελογιατρός στο κατόπι...
#3
Είναι στο κρεβάτι με τον μπαμπά, ο οποίος προσπαθεί να την αποκοιμίσει διαβάζοντάς της παραμύθια. Έχει πάρει στα χέρια του την κοκκινοσκουφίτσα και αρχίζει και αφηγείται μία παραλλαγή της, που την "έβγαλε από το μυαλό του". Η Δάειρα εντωμεταξύ έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά του, με το δάχτυλο στο στόμα, έτοιμη να απολαύσει την αφήγηση του αγαπημένου της παραμυθιού...
Μπαμπάς: Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι...
Η Δάειρα τον κοιτάζει απορημένη...και ο μπαμπάς συνεχίζει...
Μπαμπάς: ...που ζούσε στο δάσος με την μαμά του, τον μπαμπά του, τα ξαδερφάκια του...
Η Δάειρα τον ξανακοιτάζει απορημένη...και ο μπαμπάς συνεχίζει και πάλι σαν να μην τρέχει τίποτα...
Μπαμπάς: ...Αυτό το αγοράκι λοιπόν, φορούσε ένα κόκκινο σκουφάκι και τον λέγανε κοκκινοσκουφίτσο...
Η Δάειρα δεν αντέχει κάποια στιγμή και του κάνει:
Δάειρα: Τι λες λε (=ρε) μπαμπά!
Έλα μου ντε ρε μπαμπά! Τι λες! (μια φορά του είπα και εγώ να την αποκοιμίσει με παραμύθια και την ξαγρύπνησε. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, τα μάτια της Δάειρας γαρίδα!)
#4
Το πρωί, όπως κατεβαίναμε στο ασανσέρ για να πάμε στον παιδικό σταθμό, φορούσε ένα μπλουζάκι με μία νεραιδούλα που κρατάει ένα ραβδάκι που στην κορυφή του αντί για αστέρι έχει μία κόκκινη καρδούλα. Η Δάειρα, κοιτάζεται στον καθρέφτη και αρχίζει να δείχνει τα διάφορα στοιχεία της μπλούζας της και να λέει...
Δάειρα: Ατή (=αυτή) είναι μία νελάιδα (=νεράιδα). Ατό (=αυτό) είναι ένα λαβδάκι (=ραβδάκι). Ατό (=αυτό) είναι μία καδιά (=καρδιά). Όπως λέμε: λυγκαλιά, λυγκαλιά, εσένα έκω στην καδιά (=λυγαριά, λυγαριά, εσένα έχω στην καρδιά) (και το λέει τραγουδιστά)
Οοοοο μάαααιιι γκοντ! Τόταλυ σπίτσλες!
#5
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος έκανε το πρώτο της μπανάκι για φέτος και έχει φάει τρελό κόλλημα. Κάθε μέρα μνημονεύει πότε θα πάμε στη θάλασσα πάλι. Τις προάλλες, την ώρα που φεύγαμε από τον παιδικό σταθμό...
Μαμά: Δάειρα, φεύγουμε. Πες 'γεια' στις δασκάλες σου.
Δάειρα: Γκεια σας! Γκεια σας! Εμείς πάμε στη τάλασσα (=θάλασσα) να κολυμπήσουμε.
Το παν είναι να έχεις όνειρα...
#6
Μόλις έχει τελειώσει τα κακά της στο γιογιό και τη σηκώνω να την αλλάξω. Και τελείως αυθόρμητα της λέω...
Μαμά: Μυρίζουν τα κακά σου!
Δάειρα: Μην τα πιάνεις. Είναι βώμικα. Πουφ! (και μου κουνάει το δαχτυλάκι)
Εμ και εγώ, τι της είπα! Κακά έκανε ο πωπός της, όχι τριαντάφυλλα! Τι περίμενα; Να ευωδιάζουν;
#7
Όταν βλέπει το αυτοκίνητο του μπαμπά της...
Δάειρα: Ατό είναι το ατοκίνητο της Δάειρας και του μπαμπά.
Όταν βλέπει το αυτοκίνητο της μαμάς της..
Δάειρα: Ατό είναι το ατοκίνητο της Δάειρας, της μαμάς και του μπαμπά.
Έεεεεεετσι...! Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου! Πατρικός δάχτυλος μου μυρίζει εδώ...
#8
Την έχει πάρει ο μπαμπάς της να την πάει βόλτα. Έχει βάλει το καθισματάκι της στη θέση του συνοδηγού και η Δάειρα απολαμβάνει τη θέα "πρώτο τραπέζι πίστα". Κάποια στιγμή, στο άσχετο, απλώνει το αριστερό της χέρι και χαϊδεύει την πλάτη του μπαμπά της και του λέει:
Δάειρα: Μπλάβο μπαμπά! Είσαι πολύ καλός!
No comment
#9
Είμαστε σε ένα εμπορικό κέντρο και μου ζητάει να μπει σε ένα αυτοκινητάκι, αυτό με τα κέρματα, που κουνιέται πέρα-δώθε και ακούγεται μουσική. Την ώρα που κρατάει το τιμόνι, μου κάνει:
Δάειρα: Μαμά; Κοίτα! Είμαι ο Αικόνε (=Ραικόνεν - πιλότος της Formula1).
Ε ρε κόλλημα που έχει φάει με τον Kimi... (δείτε γιατί το λέω αυτό, ΕΔΩ)
#10
Ήταν στο γιογιό και έκανε κακά. Είχε πάρει στα χέρια της ένα βιβλίο και έκανε ότι το διάβαζε. Κάποια στιγμή στο άσχετο, '"πετάει" τα εξής:
Δάειρα: Ατό (=αυτό) είναι το λαγκουδάκι που το λένε κουνελάκι. Ατό (=αυτό) είναι το γαιδουλάκι (=γαϊδουράκι) που το λένε αλογκάκι (=αλογάκι)...
Ήταν ένας γάϊδαρος με μεγάλα αυτιά, το παχνί δεν του άρεσε, ήθελε αρχοντιά...και για αυτό ήθελε να γίνει άλογο!
Πηγή φωτογραφίας
Χαχαχαχαχαααα !!! Έλιωσα στα γέλια !!! Αυτό με την "Λυγαριά, Λυγαριά" με αποτελείωσε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡούφηξε της το μάγουλο από μένα, σε παρακαλώ, Ασπασία και πες της "Αυτό το φιλί είναι από την Αγγελική !"
αχαχαχαχχχαα εγω ξεραθηκα με το δικο σου σχολιο για τα τριανταφυλλένια κακα της!
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ.μη διαβασει το Μαρακι οτι εβαλες το καθισμα στη θεση του συνοδηγου...την εβαψες φιλεναδα!
Κατ' αρχήν εάν είχε απενεργοποιήσει τον αερόσακο, (Μάχη σε εσένα μιλάω....), αφού είχε το καθισματάκι της μια χαρά ήταν! (ή μήπως όχι; όποιος ξέρει να πει, μην λέω βλακείες!). Κατά δεύτερον..... αχ έχω ξεχάσει αυτή τη γλύκα των δί - τρίχρονων !!!!! Αυτό που σε ρίχνουν σέκος με αυτά που λένε! Και κατά τρίτον..... γιογιο; Πάνες; Πωωωωωωωωωωωωωωωωω τι μου θύμισες! Πάνε πέρασαν αυτά για εμάς! Εμείς τώρα είμαστε στο "τι είναι sex" και "από που βγαίνει το μωρό όταν γεννιέται;" και άλλα τέτοια ωραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα βρε, το 2 το κάνουμε και εμείς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 4 και το 7... χα χα χα!
Σημείωνε Ασπασάκι γιατί οι ατάκες δνε έχουν τελειωμό!
Φιλιά!
Το 8 όλα τα λεφτά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι την σκηνή στο μυαλό μου....πολύ γέλιο!!!
Φιλάκια!!
2, 4, 7, 8 και 9 με ελιωσαν τη γυναικα συναισθηματικα αλλα και κοιλιακα. Απο το γελιο εννοω:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξαντλητη πηγη ατακας και γλυκας η Δαειρουλα μας. Αυτος ο μπαμπας της ο δολιος πως να αντεξει τοσο ναζι:)
Καημενη μαμα Ασπασια, πανε να σου φανε το ατοκίνητο!!!
Είναι αυτή η ηλικιά οταν πρωτομιλάνε άλλο πράγμα!! Τα ίδια ζω και εγώ εδώ και 3 μήνες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 4 απολαυση. Και στον μπαμπα κρυφη αδυναμια! Την πατησεs μανα. Ποιο αυτοκινητο ολα θα στα παρουν.χιχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, μην μου πεις ότι από τα ταγκό περάσαμε στη λυγαριά..θα τρελαθώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 2 και το 4 είναι απίστευτα! Μα τι γλυκό και τρυφερό παιδάκι που είναι... Να την χαίρεσαι και να συνεχίσεις να σημειώνεις!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!
Όσο περνάει ο καιρός, γλυκιά μου Ασπασία, όλο και οι εκπληκτικές κουβεντούλες της μικρής μας αιθέριας ύπαρξης πληθαίνουν. Μας αφήνει άναυδους με τη συνδυαστική λογική της. Το μυαλουδάκι της καταγράφει με σαφήνεια ό,τι της λέτε και εκείνο που σε εκπλήσσει είναι ότι έχει κατανοήσει πλήρως τη σημασία των λέξεων και εκφράζει τα συναισθήματα που νιώθει.Η συμμαχία με τον μπαμπά της είναι εκπληκτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι έτσι πάντα να είναι ενεργητική και ακούραστη. Πάντα το γλυκό της στόμα να μιλάει τόσο όμορφα και το πανέξυπνο μυαλουδάκι της να γεννάει όλο και περισσότερες ατάκες και να μας κάνει να γελάμε. Πράγματι το μικρό μας ξεφτέρι δίνει μια ξεχωριστή νότα στη ζωή όλων μας.
Σας αγαπώ πολύ πολύ
Η μαμά σου
:) :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφή#2 Κι εμείς γελάμε γιατί είμαστε χαλούμενοι! Με τη ζουζουνομικρούλα σου ντε, που είναι βέρι βέρι βέρι τρισχαριτωμένη!