Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Η κόρη μου και η Formula 1

Η κόρη μου, από όταν άρχισε να λέει τις πρώτες της κουβεντούλες και ειδικά από όταν άρχισε να σχηματίζει τις πρώτες της προτάσεις (~ 18 μηνών), δε βάζει γλώσσα μέσα της (μόνο για τα φρουτάκια -τα φαγώσιμα- σφραγίζει το στόμα της με κόλλα διαρκείας).

Σαν καλή μαμά κουκουβάγια και εγώ, δε σταματώ να καταγράφω όλα τα χαριτωμένα που κατά καιρούς ακούω αφενός μεν για να τα θυμάμαι και να τα αναπαράγω σε παππουδογιαγιάδες και θείους, αφετέρου δε για να της τα δείξω όταν μεγαλώσει. Άλλωστε, δε νομίζω να υπάρχει μαμά σε αυτόν τον πλανήτη που να μην αναπαράγει τις λεκτικές χαριτωμενιές του παιδιού της.

Μάλιστα, πριν από 1,5 μήνα αποφάσισα να τα μοιράζομαι και μαζί σας, υιοθετώντας την υπέροχη ιδέα της Άσπας, που μοιράζεται μαζί μας τις πανέξυπνες ατάκες των κοριτσιών της. Τότε ήταν που εγκαινίασα και τη νέα μου στήλη/ κατηγορία αναρτήσεων, 'Ο δεκά-λογος της Δάειρας'.

To 'δεκά-λογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια, όπου λόγια = χαριτωμένα λογάκια/ στιχομυθίες με την κόρη μου...

Αυτή τη φορά, επειδή άργησα να ανεβάσω ανάρτηση, έχω και 6 στιχομυθίες bonus!

[Eιπώθηκαν μεταξύ 18,5-20 μηνών]


#1
Είναι μέσα στην μπανιέρα και παίζει με τα παπάκια της. Εγώ από την άλλη, προσπαθώ να την πλύνω χωρίς να βραχώ (ουτοπία!). Η Δάειρα εντωμεταξύ εκτοξεύει τα νερά κλωτσώντας τα πόδια της και πετάγοντας τα παπάκια με δύναμη στο νερό. Με λίγα λόγια παίζει με το νερό (και τα νεύρα μου), έχει κάνει τον περιβάλλοντα χώρο λούτσα, αλλά το διασκεδάζει αφάνταστα. Σε μία φιλότιμη προσπάθειά μου να την κάνω να σταματήσει...

Μαμά: Δαειρούλα, μην πετάς αγάπη μου τα παπάκια. Θα κάνουν μιμί και θα πονάνε.
Δάειρα: Μαμά, παπάκια κάνουν ουάααααα.

Και συνεχίζει ακάθεκτη να τα πετάει με δύναμη στο νερό, παρόλο που καταλαβαίνει και μόνη της ότι τα παπάκια "κλαίνε".

Η κόρη μου η σαδίστρια...

#2
Κρατάει ένα πλαστικό ποτήρι με νερό στο χέρι της που της έχω δώσει για να το πιει. Αντί για αυτήν, το πίνει η πολυθρόνα...

Δάειρα: Θα το χύσω μαμά.
Πριν προλάβω να αντιδράσω, το αναποδογυρίζει ΟΛΟ πάνω στην πολυθρόνα...
Μαμά: Δάειρα! Τι έκανες εκεί;;;
Δάειρα: Ζημιά έκανα!
Μαμά: ΑΜΑΝ ρε Δάειρα!

Ας ήμουν πιο γρήγορη. Τουλάχιστον, με προειδοποίησε...


#3
Κάποια άσχετη στιγμή, μου χύνεται εμένα ένα ποτήρι νερό την ώρα που πάω να το βάλω πάνω στο τραπέζι.

Δάειρα: ΑΜΑΝ ρε μαμά!

Καλύτερα να μασάω παρά να μιλάω ώρες ώρες...


#4
Μία μέρα...

Δάειρα: Μαμάαααα!
Μαμά: Έλα αγάπη μου!
Δάειρα: Είσαι η μαμούλα μου!

No comment


#5
Έρχεται η θεία της και νονά Νανά για το 3ήμερο της 25ης Μαρτίου. Όπως πάντα, της φέρνει δώρα. Με το που βλέπει τις σακούλες.

Δάειρα: Κάτι έφερε η Nανούλα...

Θεία Νανά, ετοιμάσου να ξηλωθείς. Πλησιάζει το Πάσχα...


#6
Όταν ετοιμαζόμαστε να πάμε στο Ράντσο

Νανά: Θα δούμε και πόνυ εκεί.
Δάειρα: Ναι. Πολλά πόνια.

No comment


#7
Την ώρα που κάνει κακά στη λεκάνη (στο ειδικό εξάρτημα), στέκομαι δίπλα της (προληπτικά) για να μη πέσει (μέσα ή έξω από τη λεκάνη). Τότε με σπρώχνει.

Δάειρα: Άσε με μαμάααααα. Φύγε. Τέλω (=θέλω) μείνω μόνη μου.

Που να φτάσουμε και στην εφηβεία...


#8
Την ώρα που πιπιλάει το δάχτυλο.

Μπαμπάς: Βγάλε το χεράκι από το στόμα Δάειρα.
Δάειρα: Είναι νότιμο (=νόστιμο) μπαμπά.

No comment


#9
Ζητάει από τον πατέρα της να οδηγήσει αυτή το αυτοκίνητο. Ο μπαμπάς της -μη χάσει- όταν σταματάει το αυτοκίνητο, την βάζει στη θέση του οδηγού, αλλά η μικρή δεν φτάνει το τιμόνι.

Δάειρα: Μπαμπά;;; Είμαι μική (=μικρή), δε χωάω(=χωράω).

No comment


#10
Την ώρα που μπαίνει μία γνωστή μας στο σπίτι, πετυχαίνει τη Δάειρα να τρώει το φαγητό της.

N: Τι κάνεις Δαειρούλα; Τρως το φαγάκι σου σαν καλό παιδάκι;
Δάειρα: Εννοείται!

Αυτό το 'εννοείται', που στο καλό το έμαθε 19 μηνών παιδί;;; Με έστειλε αδιάβαστη...


#11
Μου μιλάει και "τη γράφω". Απλά είμαι απασχολημένη με κάτι και προσπαθώ να συγκεντρωθώ.

Δάειρα: Σου μιάω (=μιλάω) μαμά!

No comment


#12
Όταν φτάνουμε στον παιδικό και όταν φεύγουμε από τον παιδικό, τρέχουν πολλά παιδάκια (συνήθως μεγαλύτερων τάξεων - προνήπια, νήπια) να την αγκαλιάσουν, φιλήσουν, χαϊδέψουν. Και αρχίζουν τα "Καλημέρα Δαειρούλα", "Γεια σου Δαειρούλα", "Καλά είσαι Δαειρούλα μου;", "Πώς είσαι Δαειρούλα μου;" και διάφορα τέτοια που με συγκινούν ιδιαίτερα. Γενικά είναι πολύ αγαπητή στο σχολείο της και αυτό με κάνει ιδιαίτερα ευτυχή. Επιστρέφοντας λοιπόν μία μέρα από τον παιδικό σταθμό, και αφού μας έδωσαν κάτι κοριτσάκια λουλουδάκια στην αυλή ("Αυτά είναι για τη Δάειρα") συζητάμε μέσα στο αυτοκίνητο...

Μαμά: Δάειρα; Σε αγαπάνε πολύ τα παιδάκια στο σχολείο, ε;
Δάειρα: Μμμμ! (αυτό είναι το ΄ναι΄ όταν έχει το χέρι στο στόμα και βαριέται να το βγάλει).
Μαμά: Και εσύ όμως τα αγαπάς πολύ. Έτσι δεν είναι;
Δάειρα: Μμμμ!
Μαμά: Μπράβο αγάπη μου. Ποιο παιδάκι αγαπάς πιο πολύ;
Δάειρα: Γώγο
Βρε μανία με το Γιώργο...
Μαμά: Και τον Δ. αγαπάς, έτσι δεν είναι;
Δάειρα: Ναι. Γώγο, πιο πολύ! (=ναι μαμά, αλλά τον Γιώργο τον αγαπώ πιο πολύ).
Μαμά: Γιατί βρε Δαειρούλα; Τι έχει ο Γιώργος που δεν έχει ο Δ.;
Δάειρα: Ατοκινητάκια (=αυτοκινητάκια)

Αν μη τι άλλο, κοιτάζουμε "γαμπρούς" με περιουσιακά στοιχεία. Όχι παίζουμε... 


#13
Επιστρέφοντας (την ίδια φορά με το #12) από τον παιδικό σταθμό, μέσα στο αυτοκίνητο.

Δάειρα: Μαμά, πάμε γήγορα (=γρήγορα).
Επιβραδύνω, γιατί το εκλαμβάνω ως παρατήρηση.
Μαμά: Έτσι θέλεις να πάμε;
Δάειρα: Όχι μαμά, γήγορα (=γρήγορα).
Επιταχύνω.
Δάειρα: Έτσι τέλω (=θέλω).

Τελικά δεν ήταν παρατήρηση. Διαταγή ήταν. Η κόρη μου η γκαζόβια. Αλλά δε φταίω εγώ. Ο πατέρας της φταίει. Βλ. παρακάτω.


#14
Βλέπει αγκαλιά με τον πατέρα της Formula 1 (έτσι εξηγείται το #13).

Μπαμπάς: Δάειρα, αυτός είναι ο Massa (Σημ. Felipe Massa: Πιλότος της F1). Μ' αρέσει που της κάνει και συστάσεις. Μετά από λίγο...
Δάειρα: Μπαμπά! Ο Μάσας!

No comment


#15
Βλέπει αγκαλιά με τον πατέρα της Formula 1.

Μπαμπάς: Δάειρα, αυτός είναι ο Raikkonen (Σημ. Kimi Raikkonen : Πιλότος της F1).
Σε κάποια άσχετη φάση, καβαλάει ένα αυτοκινητάκι που της χάρισε ο θείος της και την ώρα που οδηγεί...
Δάειρα: Μαμά κοίτα. Είμαι ο A-ι-κόνε!

No comment 


#16
Μία άλλη μέρα, έχει έρθει delivery στο σπίτι και ο deliver-άς, ανεβαίνει πάνω με το κράνος. Μόλις κλείνουμε την πόρτα...

Δάειρα: Μαμά, ήθε(=ήρθε) σπίτι μας, A-ι-κόνε

Μεγάλη μας τιμή! Ποιος στη χάρη μας!!! Την επόμενη θα έρθει ο Μάσας :)

Ασπασία

Πηγή φωτογραφίας