28.9.12

Happy moments: Α!!! Και μη ξεχάσεις....να μεγαλώσεις με το πάσο σου!!!



Τον τελευταίο καιρό συλλαμβάνω τον εαυτό μου να χαζεύω τη Δάειρα με τις ώρες και να μην την χορταίνω. Νοσταλγώ τον χρόνο που πέρασε. Ο πρώτος χρόνος της ζωής ενός μωρού είναι μία συναρπαστική περίοδος γεμάτη αλλαγές και εμπειρίες, τις οποίες βίωσα στο φουλ, όμως
αυτοερωτήθηκα πάμπολες φορές: "Μα πώς μεγάλωσε τόσο γρήγορα το μωράκι μου;;;!!!"
Απορία και θαυμασμός μαζί.

Μου είχαν πει "φρόντισε να απολαύσεις κάθε στιγμή γιατί ειδικά ο πρώτος χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που δε θα τον καταλάβεις". Είχαν δίκιο. Πέρασε στο πιτς φιτίλι. Ούτε που τον κατάλαβα.
Τον χρόνο βέβαια δεν μπορώ να τον σταματήσω και το ξέρω. Προσπάθησα επομένως να ακούσω τη συμβουλή τους και να απολαύσω κάθε στιγμή, αλλά νομίζω δεν τα κατάφερα όσο θα ήθελα. Δεν χόρτασα. Η στιγμή είναι στιγμή και χάνεται. Έρχεται η μία μετά την άλλη. Κάθε μία, φέρει μαζί της κάτι καινούριο...το αφήνει και πάει στην ακρούλα της. Και έρχεται η επόμενη. Και η μεθεπόμενη. Η ζωή μας γεμάτη στιγμές που αφήνουν και παίρνουν. Μία διαρκής συναλλαγή. Αφήνουν όμορφες εικόνες, έντονα συναισθήματα, ανεπανάληπτα βιώματα. Παίρνουν το παρόν. Αυτό που φεύγει και δεν ξαναγυρίζει. Και αποτελεί για πάντα παρελθόν.

© 2011-2012, My Lovable Baby (www.mylovablebaby.com). All rights reserved
Αισθάνομαι ανικανοποίητη με τον χρόνο. Περνάει σαν σίφουνας. Δεν είναι γενναιόδωρος ως προς τη διάρκεια. Είναι γεναιόδωρος ως προς τα δώρα που μας αφήνει όμως: εμπειρίες, νοσταλγίες, αναμνήσεις. Ας μην έχω παράπονο...

Πέρασαν όλα τόσο γρήγορα. Ήρθε το φθινόπωρο και μετά ο χειμώνας και μετά η άνοιξη και μετά το καλοκαίρι και να 'σου πάλι το φθινόπωρο (ημερολογιακά τουλάχιστον γιατί ο καιρός μόνο φθινοπωρινός δεν είναι)...και 13,5 μήνες...και το παιδί μου αγνώριστο.  Από μωράκι εξελίχθηκε σε ανθρωπάκι. Βέβαια εγώ ήμουν εκεί. Μαζί του. 24x7. Έζησα τα πάντα. Κάθε του πρόοδο. Κάθε του καινούρια προσπάθεια και κάθε επιτυχία.  
  
Μου φαίνεται σαν χθες που την αντίκρυσα για πρώτη φορά. Που την κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Που χανόταν μέσα της. Ήταν τοσοδούλι πλασματάκι.
Μου φαίνεται σαν χθες που όταν πεινούσε ανυπομονούσε με λαχτάρα να έρθει η ώρα για το γαλατάκι και αν καμία φορά αργούσα 15 λεπτά, να ξεσηκώνει τον κόσμο με το κλάμα της. Και εγώ να τρέχω...να τρέχω...να τρέχω με 1000 για να προλάβω τα πάντα!

Μου φαίνεται σαν χθες που άρχισε δειλά δειλά να χαμογελάει, ένα χαμόγελο αντανακλαστικό που της πήρε κάτι μήνες για να μετατραπεί σε χαμόγελο ανταποδοτικό. Αρχικά εξασκούσε τους μυς του προσώπου της. Και κάθε μέρα της χαμογελούσα για να δω πότε θα ανταποδώσει το χαμόγελό μου. Και μία μέρα το έκανε. Χαμογέλασε όταν της χαμογέλασα. Και το επανέλαβα για να είμαι σίγουρη ότι δεν το κάνει αντανακλαστικά. Τα κατάφερε.

Έγινε και αυτό!

Και μετά περίμενα πότε θα μπορέσει να μετακινηθεί μόνη της. Ήταν όλο ανάσκελα.

© 2011-2012, My Lovable Baby (www.mylovablebaby.com). All rights reserved
 Και μετά, μία μέρα, την άφησα στο χαλάκι της και πήγα μέχρι το μπάνιο να πλύνω τα χέρια μου και αυτή είχε γυρίσει μπρούμυτα. Και χαμογελούσε όλο καμάρι. Έλαμπε ολόκληρη και μου έλεγε με τα ματάκια της: "Κοίτα μαμά, τα κατάφερα!"

© 2011-2012, My Lovable Baby (www.mylovablebaby.com). All rights reserved
Έγινε και αυτό!

Και μετά άρχισε να έρπεται και πηγαίνοντας με τις "πάντες", διέσχιζε ολόκληρα μέτρα. Έρποντας. Όχι μπουσουλώντας. Αλλά κάτω. Κολλημένη σε κάποια επιφάνεια. Είτε αυτή λέγονταν κρεβάτι, είτε κούνια, είτε πάτωμα.  
Και ένα βράδυ, μόλις που έκλεισε τον 6ο μήνα, λίγο πριν κοιμηθεί, όπως ήταν μπρούμυτα στην κούνια της, είδα μία προσπάθεια να πιαστεί από τα κάγκελα της κούνιας και να σηκωθεί.

© 2011-2012, My Lovable Baby (www.mylovablebaby.com). All rights reserved
Μέσα σε 10 λεπτά τα είχε καταφέρει. Στην αρχή στα γόνατα. Και μετά όρθια. Αλλά έπεσε. Έχανε την ισορροπία της. Ξανά και ξανά και ξανά...Εκείνη τη νύχτα το είχε βάλει πείσμα. "Σήμερα, θα σταθώ όρθια, ο κόσμος να χαλάσει".

Θυμάμαι,  εκείνο το βράδυ, δε σταματούσε να προσπαθεί μέχρι να τα καταφέρει. Τι πείσμα αυτό το παιδί. Τόσο πολύ κουράστηκα, που τελικά την πήρα στο κρεβάτι μας και ξάπλωσα και συνέχισε τις προσπάθειες του σκαρφαλώματος στο κεφαλάρι του κρεβατιού.
Για ώρες προσπαθούσε να σηκωθεί όρθια και να σταθεί χωρίς να πέσει. Και μετά, κάποια στιγμή γύρω στις 3μιση τα ξημερώματα, τα κατάφερε. Σηκώθηκε και στάθηκε όρθια χωρίς να πέσει.
Και χαρούμενη, έβαλε το δάχτυλο στο στόμα και ξάπλωσε να κοιμηθεί σκεπτόμενη "Γιούπι, τα κατάφερα και πάλι".

Έγινε και αυτό!

Την επόμενη μέρα μπουσούλησε.

Και άρχισε να πιάνεται από όρθιες πλέον επιφάνειες για να σηκωθεί.

© 2011-2012, My Lovable Baby (www.mylovablebaby.com). All rights reserved
Έγινε και αυτό!

Και μετά, κάποια στιγμή, σηκώθηκε όρθια και στάθηκε. Χωρίς να στηρίζεται πουθενά. Χωρίς να πέσει. Για 3 λεπτά. Κατάφερε να κρατήσει ισορροπία για 3 ολόκληρα λεπτά τα οποία μετά έγιναν 5, μετά 10 και πάει λέγοντας. Και από τότε, το έκανε συνέχεια. Μπουσούλαγε μέχρι την επιθυμητή κάθετη επιφάνεια, στηριζόταν, σηκωνόταν και μετά άφηνε τα χεράκια της και στεκόταν μόνη της.

Έγινε και αυτό!

Και μετά, αρχίσαμε τις στερεές τροφές. Στην αρχή 1 κουταλίτσα αλεσμένο φρούτο, μετά 2, μετά 3, μετά μισό φρούτο, μετά 1 φρούτο, μετά κρεατάκι, μετά λαχανικά, μετά αυγό, μετά ψάρι (σήμερα έχουμε σταθεροποιηθεί στα 2-3 φρούτα και στα 500 ml φαγητό).

Έγινε και αυτό!

7 μηνών αρχίσαμε να κάνουμε τα κακά μας πάνω στην αλλαξιέρα όταν η μαμά άνοιγε το pampers.
Έλεγε η μαμά: "Μπεμπούλα, θα κάνουμε κακά τώρα". Και της έδειχνε η μαμά πώς να σφίγγεται. Και την μαμά την έπιαναν τα γέλια.
Και τελικά, σιγά-σιγά τα καταφέραμε. Κάναμε κακά, όταν η μαμά άνοιγε το pampers.
Βέβαια, η μαμά ήξερε πότε να το ανοίξει, καθώς παρατηρούσε. Παρατηρούσε μορφασμούς, παρατηρούσε ήχους :) Όμως, κατά αυτόν τον τρόπο μάθαμε να κάνουμε κακά, όταν η μαμά άνοιγε το pampers.

Έγινε και αυτό!

Και μετά, κάποια στιγμή είπαμε "μαμαμαμα". Δεν κατεγράφη βέβαια στα "πρακτικά" ως η ημερομηνία που είπε "μαμά" αφού έπρεπε η μπεμπούλα να πατήσει φρένο μετά τη 2η συλλαβή. Και μία μέρα...

 ...έγινε και αυτό!

Οι πρώτες λέξεις...με τη σειρά που ειπώθηκαν: μαμά, μπαμπά, κακά (ω! ναι! τα "κακά" ήταν η τρίτη μας λέξη)

8 μηνών πήραμε γιογιό. Και η μαμά, όταν καταλάβαινε ότι η μπεμπούλα ήθελε να κάνει κακά, άνοιγε το pampers και κάθιζε την μπεμπούλα στο γιογιό. Και η μπεμπούλα έκανε τα κακά στο γιογιό. Και από τότε θέλει οπωσδήποτε το γιογιό της.

Έγινε και αυτό!

10 μηνών λέγαμε "κακά" την ώρα που τα κάναμε στο γιογιό.

Έγινε και αυτό!

11 μηνών λέγαμε "κακά" και τα δείχναμε, όταν σηκωνόμασταν από το γιογιό.

Έγινε και αυτό!

12,5 μηνών περπατήσαμε μόνες μας. Χωρίς βοήθεια από μαμά, μπαμπά, έπιπλα. Και από τότε, πήραμε φόρα και δε σταματάμε...
Ήταν 1η Σεπτεμβρίου. Στη γιορτή της μαμάς. Η μπεμπούλα της έκανε ένα υπέροχο δώρο!!!

Έγινε και αυτό!

13 μηνών λέγαμε "κακά" και εννούσαμε πιπί. Πηγαίναμε στο γιογιό και κάναμε πιπί.

Και να που φτάσαμε στο σήμερα. 13,5 μηνών!

Σήμερα, όταν θέλουμε κακά, λέμε "κακά" και παίρνουμε το δρόμο για το παιδικό δωμάτιο. Φτάνουμε στο γιογιό και προσπαθούμε να καθίσουμε πάνω (στο σημείο αυτό καταλυτική είναι η βοήθεια της μαμάς που βοηθάει να βγάλουμε το παντελονάκι/φουστίτσα/ σορτσάκι και το pampers και να καθίσουμε). Κάνουμε κακά με την ησυχία μας. Όταν τελειώσουμε, σηκωνόμαστε, λέμε "κακά" και τα δείχνουμε.

Σήμερα, έχουμε αναπτύξει ένα "πλούσιο" λεξιλόγιο. Εκτός από 'μαμά, ΄μπαμπά΄, ΄κακά΄, λέμε επίσης:
παπππποοοού
γιαγιά
νανά (= η θεία Αθηνά)
πίπι (= ο θείος Σπύρος)
πιπί (= πιπί)
μαμ
νάνιιι
τσοτσο (= σχολείο = βρεφονηπιακός)
γκα-γκά (= αγκαλιά)
βαβ-βαβ (= σκυλάκι)
μπε-μπε (= προβατάκι)
μπέ-μπι (= μία κούκλα μωράκι που έχει)
μπού-μπι (= μία κούκλα αρκούδο που έχει)
νε-γ-ό (= νερό)
γά-γα (= γάλα)
τυ-ρί (= τυρί)
Δά-ι-λα (=Δάειρα)
...και κάθε δεύτερη μέρα ξεφουρνίζουμε και κάτι καινούριο. Π.χ. χθες:

Μαμά: "Δάειρα, η μαμά θα φτιάξει κέικ τώρα. Τι θα φτιάξει η μαμά αγάπη μου;"
Δάειρα: "Κεκ" (χαχαχα)

Σήμερα, γυρίζουμε σελίδες σε παιδικό βιβλίο, κανονικότατα παρακαλώ!

Σήμερα, αναπαράγουμε ήχους από 7 ζώα:
Προβατάκι (μπεεε)
Σκυλάκι (βαβ βαβ)
Γατούλα (μιαου)
Παπάκι (πα πα πα)
Κοτούλα (κο κο κο - κουνάμε και τα χέρια πάνω κάτω σαν να ήταν φτερά-)
Ψαράκι (σπλιτς σπλιτς)
Ελέφαντας (γγγγγγγ)
Τίγρης (χχχχχχχχχ)
Αγελάδα (μμμμμμ)
Αλογάκι (-μου είναι αδύνατον να αναπαράγω γραπτώς αυτόν τον ήχο, όσο και αν προσπάθησα-)

Σήμερα, αναγνωρίζουμε σε παιδικό βιβλίο ζωάκια (την κότα, τον κόκορα, το πρόβατο, το γουρουνάκι, την αγελάδα, τη φώκια, την αρκούδα, το ψάρι, τον παπαγάλο, το λιοντάρι, την τίγρη, τη ζέβρα, τον ελέφαντα, την καμηλοπάρδαλη, την πάπια, την μαϊμού, τη ζέβρα), φρούτα (μήλο, μπανάνα, αχλάδι, κεράσια, φράουλες, καρπούζι, σταφύλι, ανανάς, ροδάκινο, πορτοκάλι, βερύκοκο) και σε ένα άλλο παιδικό βιβλίο καμία 50ρια πράγματα (από φόρεμα, μέχρι κουταλάκι).

Τα ζώα και τα φρούτα, οκ, της τα έμαθα εγώ. Της τα έδειξα 2 φορές και τα κατέγραψε στον "σκληρό δίσκο" με τη μία. Αλλά τα πράγματα; Που στο καλό τα ήξερε τα πράγματα; Αυτό το βιβλίο της το πήρα πρόσφατα, είναι το "οι 100 πρώτες μου λέξεις", και η Δάειρα ήξερε "με το καλημέρα σας" πάνω από τις μισές. Απορίας άξιο!

Σήμερα, απαντάμε σε ερωτήσεις της μαμάς, όπως:
"Δάειρα, να φάμε φαγητό;"
"Δάειρα, να κοιμηθούμε;"
"Δάειρα, να κάνουμε μπανάκι;"
"Δάειρα, να πιούμε γαλατάκι;"
"Δάειρα, θέλεις μπισκότο/ τυράκι/ φρυγανιά;"
"Δάειρα, να πάμε στην παιδική χαρά;"
"Δάειρα, να βάλουμε ορό να καθαρίσουμε τη μυτούλα;"
"Δάειρα, να πάρουμε τηλέφωνο τη γιαγιά και τον παππού;"

Και εκεί οι πιθανές απαντήσεις είναι 3:

[α] νιεεεε (=   Ναι, το θέλω πολύ)
[β] μμμμ! (= Ναι, το θέλω αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας)
[γ] οοοοοσσσσσιιιιιι (= Όχι)

Βέβαια, από όταν μάθαμε να λέμε "οοοοοσσσσσιιιιιι"  (πριν 1 εβδομάδα), χρησιμοποιούμε το "νιεεεε" και το "μμμμ" πολύ πιο σπάνια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Σήμερα, θέλουμε να φοράμε την τσάντα μας στην πλάτη, αλλιώς γκρινιάζουμε.

Σήμερα, πήραμε δικό μας "κινητό τηλέφωνο" (για να μη χρησιμοποιούμε της μαμάς και του μπαμπά που έχουν ακτινοβολία...αφού χαλάμε τον κόσμο αν δεν πάρουμε το τηλέφωνο όποτε το ζητήσουμε). Το οποίο καινούριο μας κινητό είναι με θήκη παρακαλώ...και μόλις το έβγαλε η μαμά από τη συσκευασία το κολλήσαμε κατευθείαν στο αυτί μας, και είπαμε "νιεεεε", και μετά (αφού - και καλά -μιλήσαμε) το βάλαμε στη θήκη του παρακαλώ, το περάσαμε στο χέρι μας (από το κορδόνι της θήκης) και πήγαμε - και καλά- βόλτα.

(Θεέ μου...θα τρελαθώ!!! Τι βλέπουν τα μάτια μου; Το μωρό μου είναι αυτό;)

Σήμερα, μας πήρε η μαμά καινούρια ρούχα...και τα προβάραμε στο παιδικό δωμάτιο για να δει η μαμά αν μας κάνουν...αλλά γρινιάζαμε. Κάτι θέλαμε. Επίμονα. Και η μαμά άφησε να δει τη Δάειρα τι θέλει. Και η Δάειρα έφυγε περπατώντας (η μαμά ακολουθούσε) και πήγε στον ολόσωμο καθρέφτη στο σαλόνι, κοιτάχτηκε και αναφώνησε "Οοοοοοο"

(Με έχει χαζέψει αυτό το παιδί!)

Και την ίδια μέρα, καθίσαμε στο καρεκλάκι για το απογευματινό γιαουρτάκι, και όταν πήγε η μαμά να την ταϊσει, άρχισε τη γκρίνια.

"Γιατί Δάειρα δε θέλεις; Κάθε μέρα τρως γιαουρτάκι αγάπη μου".

Αμ δε. Το ήθελε και το παράθελε το γιαουρτάκι. Το θέμα ήταν άλλο.
Ήθελε να το φάει μόνη της!!!!!!!!!

Το άδειασε η μαμά σε ένα μπωλάκι, της έδωσε και το παιδικό κουταλάκι και λίγο λίγο, με αρκετές παράπλευρες απώλειες σε σαλιάρα, μαλλιά, πάτωμα, μύτη, μάγουλα...τα καταφέραμε.
Τώρα το τρώμε ΠΑΝΤΑ μόνες μας!

Και μέσα στην ευτυχία που έχουμε καταφέρει και πάλι σήμερα κάτι καινούριο, την πέφτουμε για ύπνο κρατώντας το χέρι του μπαμπά, για να μη μας φύγει!

© 2011-2012, My Lovable Baby (www.mylovablebaby.com). All rights reserved
 Για του λόγου το αληθές...για παππουδογιαγιάδες, θείους και φίλους που δε θα πίστευαν στα αυτιά τους και ενδεχομένως αμφισβητούσαν πολλά από τα παραπάνω γραφόμενα...η μαμά φρόντισε να κρατήσει ντοκουμέντα. Για όλες τις προαναφερθείσες επιτυχίες. Για όλες τις πρώτες φορές. Φωτογραφίες και video με timestamp για να μην αμφισβητήσει κανείς τίποτα. Το τι, το που, το πώς και το πότε. Η φωτογραφική μηχανή και το i-phone βρίσκονταν πάντα σε ετοιμότητα.

Βέβαια, τα ντοκουμένα τα κρατήσαμε για πάρτη μας. Για ενθύμια. Αλλά, αν χρειαστεί, θα χρησιμεύσουν και ως αποδεικτικά στοιχεία :)

Σήμερα, έχει περάσει ένας χρόνος και κάτι και το παιδί μου από μωράκι εξελίχθηκε σε ανθρωπάκι. Ένα ανθρωπάκι που καταλαβαίνει τα πάντα, προσπαθεί να κάνει τα πάντα αλλά ακόμη είναι πολύ μικρούλι. Ένα ανθρωπάκι που βιάζεται να μεγαλώσει. Να μιλήσουμε δεν μπορούμε ακόμη, αλλά και με αυτές τις 15-20 λεξούλες και τα "νιεεε" και τα "οσσσι", μια χαρά συνεννοούμαστε μεταξύ μας.

Μα, είναι το παιδί μου αυτό; Αχ κοριτσάκι μου, πώς μεγάλωσες τόσο γρήγορα...
Έχουμε να ζήσουμε πολλά ακόμη. Τα καλύτερα έρχονται. Είμαι σίγουρη για αυτό!

Κλείνω με μία υπέροχη ευχή που χάρισαν στη Δάειρα δύο πολύ αγαπημένα πρόσωπα, την ημέρα της βάπτισής της, και με συγκίνησε πολύ:

"Ευχόμαστε οι νεράιδες να φανούν γεναιόδωρες και να σου χαρίσουν όλα τα καλά του κόσμου...
Ευχόμαστε τα χρόνια που θα ακολουθήσουν αστέρια αυτόφωτα να ραίνουν το πέρασμά σου, αγκαλιές τρυφερές να σε προσμένουν και των ονείρων τα ταξίδια με τα απαλά σου πατήματα, ένα ένα να τα κάνεις ...... πραγματικότητα...
Καλή ζωή σου ευχόμαστε μικρούλα!!!


Α!!!και μη ξεχάσεις....να μεγαλώσεις με το πάσο σου!!!"

Ασπασία

Πηγή 1ης εικόνας

17 σχόλια :

  1. Αχ να ήξερες πόσο αναπολώ τις μέρες που η Ειρήνη ήταν μωρό!!!! Δυστυχώς μεγάλωσε πολύ γρήγορα και δεν πήρα χαμπάρι τίποτα!
    Να την χαίρεσαι την μικρή σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είδες, πώς περνάει ο καιρός..; Σαν να μην τα προλαβαίνουμε, δεν είναι;
    Να'ναι καλά η μικρή να κάνει τόσα κι άλλα τόσα και να την καμαρώνετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ κουκουβαγιούλα μου! Και εσύ να καμαρώνεις την Αθηνούλα σου!

      Διαγραφή
  3. Ασε κι εγώ χαμπάρι δεν πήρα για πότε μεγάλωσε ο Νικόλας..Και η Δάειρα μεγάλωσε τόσο πολύ και κάνει τόσα πράγματα..Μπράβο μπράβο!! Να τη χαίρεστε και να την καμαρώνετε!! Είναι μια πανέξυπνη κουκλίτσα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ελπίδα μου! Περνάει αυτός ο άτιμος ο καιρός πολύ γρήγορα. Να χαίρεσαι τον Νικόλα σου!

      Διαγραφή
  4. Απιστευτο που απο τοσο μικρη πηγαινει στο γιογιο.Μπραβο μανουλα! Γιατι αν δεν της εδινες χωρι για αυτονομια η κορουλα σου δεν θα ειχε μαθει τοσα πολλα τοσο συντομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι δε με δυσκόλεψε η μικρή στο θέμα 'γιογιό'. Της έκανα μαθήματα και από ότι φαίνεται "τα παίρνει τα γράμματα". Χαχαχα :)
      Το επόμενο βήμα είναι να την εκπαιδεύσω για το βράδυ. Να ξυπνάει όταν θέλει να κάνει πιπί της :) Αλλά δε βιάζομαι για αυτό. Σιγά σιγά :)
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  5. Λατρεμένη μου,Ασπασία,τα μάτια μου την ώρα αυτή είναι γεμάτα δάκρυα από τη βαθειά συγκίνηση που ένιωσα,καθώς διάβαζα τα γραφόμενά σου.
    Εύχομαι,γλυκιά μου μανούλα,να ζήσεις άπειρες όμορφες στιγμές κοντά στο αγγελούδι σου και ο Θεός να χαρίζει σε σένα και στο μπαμπά της υγεία,υπομονή και δύναμη να μεγαλώσετε το παιδάκι σας όπως εσείς ποθείτε.
    Είμαι σίγουρη ότι η εξέλιξη της Δάειρας θα είναι ραγδαία,γιατί είναι προικισμένη με πολλά χαρίσματα και κυρίως είναι πανέξυπνη!Θα σας χαρίσει άπειρες ευχάριστες στιγμές και εκπλήξεις που θα δίνουν στη ζωή σας μια μοναδική ομορφιά.
    Από τα βάθη της ψυχής μου εύχομαι αυτή η αιθέρια ύπαρξη να έχει πάντα τη θεία φώτιση,να εξελίσσεται έτσι γρήγορα,να κρατήσει την επιμονή που έχει στην επίτευξη των στόχων της και να σας κάνει πάντα να πλέετε σε απέραντα πελάγη ευτυχίας.
    Νιώθω περήφανη που μεταλαμπάδευσα στην κόρη μου τη στοργή και την αφοσίωση με την οποία ανάθρευσα τις τρεις λατρεμένες μου υπάρξεις,τα τρία παιδιά μου!Ασπασία μου, σε συγχαίρω που είσαι μια τόσο στοργική μαμά.
    Με πολλή αγάπη
    Η μαμά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μανούλα μου γλυκιά! Με έκανες και βούρκωσα πρωί-πρωί :)
      Το κειμενάκι το έγραψα με πολύ χιουμοριστική διάθεση, αλλά τα γεγονότα από μόνα τους είναι τελικά πολύ συγκινητικά...

      Τελικά, ω ναι, γλυκιά μου μαμά, τα κατάφερες! Με έκανες να γίνω μία στοργική και ευαίσθητη μανούλα.

      Σε φιλώ γλυκά γλυκά!
      Η κορούλα σου :)

      Διαγραφή
    2. Τη ζήλεψα τη σχέση που έχεις με τη μαμά σου. Τίποτα κορίτσι μου δεν είναι τυχαίο....Όσο για τη μικρή σου τι να πω!!!! 8 μηνών παιδί και πάει και κάθεται στο γιογιο ;Μπράβο σε όλη την οικογένεια λοιπόν. Πως ακριβώς σε κάνω follow εκτός από facebook ?

      Διαγραφή
    3. Αγαπημένη μου lolipopfamily, δεν έχω ιδέα πώς αλλιώς να με κάνεις follow :)

      Πάντως, αν έχεις κάνει LIKE τη σελίδα του My Lovable Baby στο facebook, σίγουρα θα μαθαίνεις για όλα τα νέα άρθρα του My Lovable Baby :)

      Όταν γράφω κάτι στο blog μου, μέσα σε 1-2 μέρες το πολύ το ανακοινώνω και στη σελίδα μας στο Facebook (αυτή τη φορά καθυστέρησα λίγο παραπάνω καθώς το ΣΚ είμασταν όλη η φαμίλια κρεβατωμένη λόγω ίωσης και δεν μπήκα καθόλου facebook).

      Όσο για το γιογιό, πιστεύω ότι είναι θέμα εκπαίδευσης και επιμονής.

      Φιλιά :)

      Διαγραφή
  6. 10 μηνών έκανε κακά σε γιο-γιο...οκ..... (νομίζω το ότι περπάτησε την ημέρα της μητέρας,ήταν το highlight για ένα καλό φωτορομάντσο....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι πανέμορφη η Δάειρα και ανεξάρτητος χαρακτήρας. Μανούλα, σε βλέπω να κυνηγάς τα αγόρια μεθαύριο! Καλό βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα :) Ο πατέρας της, σίγουρα!

      Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λογάκια σου.

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts