Σε δύο μέρες υποδεχόμαστε το καλοκαίρι. Θεωρητικά μάλλον, αφού κλιματολογικά υπάρχει μία σύγχυση. Εκεί που ξεθαρρέψαμε και ξεστρώσαμε τα χαλιά, εκεί που αντικαταστήσαμε το πάπλωμα με τη λεπτή βαμβακερή κουβερτούλα, εκεί που βάλαμε στην καμφορά τα χειμωνιάτικα, εκεί που
πήγαμε κατευθείαν από τις μπότες στο πεδιλάκι, ο καιρός μας κάνει τερτίπια. Μία ζέστη, μία κρύο. Μία ήλιο, μία βροχή... και πάρα μα πάρα πολλές συννεφιές!
Το γεγονός όμως είναι γεγονός. Φεύγει η άνοιξη. Φεύγει η άνοιξη και μαζί της φεύγει και μία ολόκληρη εποχή...για μένα. Και αισθάνομαι 'κάπως'. Μελαγχολικά. Μελαγχολώ γιατί μαζί της φεύγουν στιγμές, ευτυχισμένες στιγμές που θα μείνουν για πάντα τυπωμένες στη μνήμη και στις φωτογραφίες που τράβηξα όλο αυτό το διάστημα. Στιγμές ανεξίτιλες.
Το ξέρω ότι ευτυχισμένες στιγμές θα έρθουν και το καλοκαίρι, και το φθινόπωρο που θα έρθει και το χειμώνα και την άλλη άνοιξη και το άλλο καλοκαίρι. Όμως, γιατί περνάνε τόσο γρήγορα; Σαν σίφουνας που σαρώνει ότι βρει μπροστά του; Και το μόνο που αφήνει είναι εκατοντάδες φωτογραφίες και αμέτρητες αναμνήσεις;
Αναμνήσεις να καμαρώνω το παιδάκι μου να καταβάλλει τις πρώτες του προσπάθειες. Ζήσαμε πολλές 'πρώτες προσπάθειες' αυτή την άνοιξη. Προσπάθεια να γυρίσει πλευρό, να σταθεί στον ποπό, να μπουσουλήσει, να σηκωθεί, να προσπαθεί να κρατήσει ισορροπία όρθιο χωρίς να κρατιέται, να δίνει τις πρώτες του αγκαλίτσες, τα πρώτα του φιλάκια, να χαιρετάει κουνώντας τα χεράκια, να τρώει με το κουταλάκι, να πίνει νεράκι από το ποτήρι, να κάνει τα κακά του στο γιογιό, να ψελίζει το πρώτο του 'μαμά'. Πολλά 'πρώτα' έγιναν μέσα σε αυτή την άνοιξη!
Αισθάνομαι 'κάπως'. Αισθάνομαι ότι ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα, τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνω ώρες ώρες να τον ακολουθήσω. Με προσπερνάει.
Αυτή η άνοιξη μου αφήνει μία νοσταλγία. Μία νοσταλγία για τις μέρες που έφυγαν.
Μ'αυτές τις σκέψεις, τις οποίες καταγράφω αυθόρμητα όπως μου έρχονται στο νου και χωρίς καμία περεταίρω επεξεργασία, με αυτές τις σκέψεις αποχαιρετώ την άνοιξη. Με αυτές τις σκέψεις και με μία συλλογή από όμορφες νοσταλγικές εικόνες που έχουν τη μυρωδιά της και που βρήκα στο internet...
Τις μοιράζομαι μαζί σας...έτσι...για να σας θυμήσω λίγο από την άνοιξη που φεύγει...
Πηγή φωτογραφιών
Λίγο μελαγχολικό το κείμενο αλλά όμορφο!! Και οι φωτογραφίες πολύ ωραίες. Γιατί όμως δεν μας παραθέτεις τις δικές σου φωτογραφίες (αυτές που λες πως έβγαλες;) Θα ταίριαζε νομίζω περισσότερο με όλες αυτές τις προσωπικές σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήKathy by anthomeli
Γιατί είναι προσωπικές :)
ΔιαγραφήΠανέμορφες φωτογραφίες..τι χρώματα! Είναι αλήθεια..φεύγει η άνοιξη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ναι!
ΔιαγραφήΠολύ ωραίες φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νιώθω...έχω κι εγώ μια μικρή μελαγχολία που φεύγει η άνοιξη. Τελικά χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο μαζί της, ήθελα να απολαύσω παραπάνω καποιες όμορφες στιγμές. Πολλά φιλιά και καλό, υπέροχο, απολαυστικότατο καλοκαίρι να έχουμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι! Καλό καλοκαίρι να έχουμε!
ΔιαγραφήΣε νιώθω...έχω κ εγώ μια μικρή μελαγχολία που φεύγει η άνοιξη. Ήθελα φαίνεται περισσότερο χρόνο μαζί της! Πολλά φιλιά και εύχομαι καλό καλοκαίρι! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή