Όταν ήμουν έγκυος, ήμουν το πρότυπο της υγιεινής διατροφής. Δεν ξέρω πως μου είχε καρφωθεί, αλλά είχα μία πεποίθηση ότι η υγεία και η εξυπνάδα του παιδιού που θα γεννήσω θα είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων: των γονιδίων που θα φέρει από τον μπαμπά του και τη μαμά του και της διατροφής που θα κάνει η μαμά του. Τον πρώτο παράγοντα δεν μπορούσα να τον επηρεάσω εκ των πραγμάτων. Ό,τι γονίδια θα του κληροδοτούσαμε, θα κληρονομούσε. Η διατροφή όμως; Ήταν πλήρως ελέγξιμη.
Οπότε, προσπάθησα και εγώ να ανεβοκατεβαίνω κάθε μέρα όλα τα σκαλοπάτια της διατροφικής πυραμίδας. Είχα προσθέσει στη διατροφή μου, σε καθημερινή βάση, φρούτα, λαχανικά, ψωμί και φρυγανιές ολικής άλεσης, ξηρούς καρπούς, γάλα, γιαουρτάκια, τυριά (αυτά ήταν τα must) και από εκεί και πέρα ό,τι άλλο μου έκανε κέφι (μοσχαράκι, κοτοπουλάκι, κλπ). Το μόνο που δε μου έκανε κέφι ήταν τα γλυκά. "Τι ανάποδη έγγυος" θα σκεφτείτε. Και όμως, τα γλυκά δεν τα ήθελα. Η εικόνα της εγκύου που καταβροχθίζει με ένα κουτάλι παγωτό μέσα από ένα τεράστιο μπωλ, για μένα υπάρχει μόνο στις ταινίες. Μόνο μία φορά έφαγα, και αυτή σπιτικό. Με φράουλες και γιαούρτι. Και αυτό το έφαγα όχι γιατί το λαχτάρησα, αλλά γιατί το είδα μπροστά μου και φοβήθηκα να το αρνηθώ καθώς δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα (έστω και λιγάκι) ή όχι. Το έφαγα, γιατί φοβήθηκα μη βγει το παιδί μου με καμία φράουλα στον ποπό (έστω και μικρούλα) ή κανένα κεσεδάκι γιαουρτάκι στο μπράτσο (σύμφωνα με τις θεωρίες της γιαγιάς μου ότι αν λαχταρήσεις κάτι και δεν το φας, θα "ζωγραφιστεί" στο παιδί σου)...
Αλλά ας επανέλθω στο θέμα μας, γιατί αρχίζω να ξεφεύγω...(στην διατροφική πυραμίδα είχαμε μείνει). Που λέτε...έτρωγα, έτρωγα, έτρωγα. Όλη μέρα έτρωγα. Πρωί και βράδυ. Μεσημέρι και απόγευμα. Μεσάνυχτα και χαράματα. Πήγαινα με 3-4 ταπεράκια στο γραφείο και οι συνάδελφοι είχαν τρομάξει μαζί μου. Ήταν η πρώτη φορά που έτρωγα του σκασμού και δεν είχα τύψεις, γιατί έτρωγα υγιεινά. Βέβαια, ήμουν από τις τυχερές αφού ο μεταβολισμός μου λειτούργησε μια χαρά και πήρα μόνο τόσα κιλά όσα έπρεπε (μην ακολουθήσετε το παράδειγμά μου, γιατί μπορεί να μην πιάσει σε εσάς).
Επειδή είμαι πολύ ψαχτήρι, έψαξα πολύ για το θέμα "διατροφή στην εγκυμοσύνη". Κάπου είχα διαβάσει ότι οι μητέρες που τρώνε ψάρια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, αποκτούν παιδιά με καλύτερη γνωστική ανάπτυξη. Σιγά μη δεν εκμεταλλευόμουν αυτή την πληροφορία. Είναι δυνατόν η κατανάλωση ψαριών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να βελτίωνε τη νοημοσύνη του παιδιού που θα έφερνα στον κόσμο και εγώ να την έβγαζα με παϊδάκια; Νεφρόψαρα χρειαζόμουν, όχι ψαρονέφρια. Το έψαξα το θέμα περισσότερο και βρήκα μία μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Clinical Nutrition η οποία επιβεβαίωνε το παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη αποκάλυψε ότι τα βρέφη των οποίων οι μητέρες κατανάλωναν περισσότερα ψάρια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πέτυχαν υψηλότερες βαθμολογίες στη λεκτική ευφυΐα και καλύτερες κινητικές δεξιότητες, καθώς και υψηλότερη προ-κοινωνική συμπεριφορά (αυτό μη με ρωτήσετε τι είναι. Θα googl-άρω για να μάθω). Η μελέτη αποτελεί μέρος του πρότζεκτ "NUTRIMENTHE" που ασχολείται με την επίδραση της διατροφής στη νοητική ανάπτυξη του παιδιού και επικεντρώνεται στις επιπτώσεις των γενετικών παραλλαγών και της κατανάλωσης ψαριών από τη μητέρα για την πνευματική ικανότητα των παιδιών. Αν θέλετε και άλλες πληροφορίες για το συγκεκριμένο πρότζεκ, μπορείτε να βρείτε στο http://www.nutrimenthe.eu/
Ψάχνοντας και άλλο, βρήκα ότι το ιχυέλαιο είναι το εκείνο το συστατικό των ψαριών που ωφελεί στην προκειμένη περίπτωση. Ούτε η ουρά, ούτε τα λέπια. Το ιχθυέλαιο ή λαϊκιστί ψαρόλαδο. Το πολύτιμο αυτό λαδάκι που λέτε...είναι κύρια πηγή των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και περιέχει DHA (δοκοσαεξανοϊκό οξύ) που είναι το κύριο συστατικό των κυτταρικών μεμβρανών του εγκεφάλου (άρα μπορεί και να ισχύει η εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου ότι προερχόμαστε από τα ψάρια, αφού το μυαλουδάκι μας έχει συστατικό που υπάρχει και στα ψαράκια - αυτό το σκέφτηκα εγώ, δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, οπότε μην παραπληροφορήσετε κανέναν). Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία επικυρώνει και υποστηρίζει τα ευεργετικά αποτελέσματα του DHA, το ιχθυέλαιο συμβάλλει στην κανονική ανάπτυξη του εγκεφάλου και των ματιών του εμβρύου και του βρέφους που θηλάζει.
Οπότε, άρχισε το δικό μου προτζεκτ "ΦΑΨΑΣΥΜΠΟ" (φάε-ψάρια-όσο-πιο-συχνά-μπορείς). Δεν είναι ότι μένω σε νησί οπότε κάθε μέρα αράζει το ψαροκάϊκο στην προβλήτα, ούτε έχω άντρα ψαρά να μου τα φέρνει στο πιάτο. Οπότε, βασίστηκα στα ψάρια που μπορούσα να βρω και να αγοράσω στο ψαράδικο της γειτονιάς και το σουπερμάρκετ. Ό,τι έβρισκα έτρωγα. Και επειδή δεν άντεχε ούτε η γεύση μου, ούτε η μύτη μου αλλά ούτε και η τσέπη μου κάθε μέρα τόση ψαρίλα, συμπλήρωνα τα Ω3 μου από γνωστό βούτυρο εμπλουτισμένο με Ω3 λιπαρά οξέα (δε θέλω να του κάνω διαφήμιση, αλλά δε φταίω εγώ που μόνο μία μάρκα κυκλοφορεί στην αγορά). Οπότε έτρωγα κάθε πρωί το τοστάκι με τη γαλοπούλα, το τυράκι και τα Ω3 μου.
Για να φτάσω και στο δια ταύτα, το μωρό μου επιβεβαιώνει και επαυξάνει τα αποτελέσματα του πρότζεκτ NUTRIMENTHE. Είναι μία μικρή Einstein. Τώρα, από τα Ω3 είναι, από τα γονίδια είναι... Δεν έχει καμία απολύτως σημασία! Εγώ πάντως, έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου ...και το DNA μου...
Πηγή φωτογραφίας
