9.3.17

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Οι φακές


Ο 86ος δεκά-λογος ο παρών. 86 x 10 = 860 καταγεγραμμένοι χαριτωμένοι διάλογοι...βάλε και πόσοι άλλοι που ειπώθηκαν, αλλά δε σημειώθηκαν ποτέ στο χαρτί ή στο κινητό και έμειναν ξεχασμένοι στα αζήτητα...Οσονούπω βλέπω να τους 100στήσουμε (ή 1000σουμε αντίστοιχα) με μεγάλη ευκολία, αφού το στοματάκι -και των δύο πλέον- δε σταματά να μου χαρίζει χαμογελαστές στιγμές. Στιγμές που μοιράζομαι και μαζί σας για να σας μεταφέρω λίγη από τη χαμογελαστή διάθεση που μου προκαλούν...

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν περίπου 5 χρονών και 6 μηνών. Η δε ηλικία της Μελίβοιας ήταν περίπου 2 ετών και 11 μηνών]

#1
Την εβδομάδα πριν από τις Απόκριες, είχα τη -φαεινή- ιδέα να τους αγοράσω σερπαντίνες. Όχι χαρτοπόλεμο. Μόνο σερπαντίνες! Αφού άνοιξαν και τις 3 συσκευασίες μέσα σε ένα μόλις απόγευμα (περίμενα και εγώ να επιδείξουν εγκράτεια...), η Δάειρα είχε τη -φαεινή- ιδέα να πάρουν ψαλίδια και τις σερπαντίνες να τις κάνουν χαρτοπόλεμο. Αφού λοιπόν τις ψαλίδισαν και γέμισαν όλο το καθιστικό, όλη την τραπεζαρία, όλη την κουζίνα...άρχισε ο διάλογος μονόλογος...

Εγώ: Και τώρα που διασκεδάσατε, μαζέψτε τα!

Περνούσε η ώρα, έπαιζαν, ζωγράφιζαν και δε μάζευαν τίποτα. Λέω "δεν πειράζει...ας ευχαριστηθούν σήμερα -μην τους το βγάλω από τη μύτη- και αύριο μέρα είναι...". Έρχεται το αύριο...έρχεται το απόγευμα μετά το σχολείο......άρχισε ο διάλογος αυτή τη φορά...

Εγώ: Σήμερα όμως θα τα μαζέψετε! ΟΛΑ!
Δάειρα: μπλα μπλα μπλα...(άρνηση συνεργασίας)
Εγώ: Δάειρα, Μελίβοια...μπλα μπλα μπλα...(έγινα πολύ πιεστική. Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει ο χαμός για άλλο ένα 24ωρο...)
Δάειρα: (νευριασμένη) Δε σε αντέχω άλλο! Όταν μεγαλώσω, ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ. Για πάντα!

Μετά τους οικονομικούς και τους πολιτικούς μετανάστες, εισάγουμε και μία νέα έννοια στις Πολιτικές Επιστήμες. Αυτή των μεταναστών λόγω απωθημένων παιδικής ηλικίας!


#2
Και ξαφνικά βλέπω τη Μελίβοια να έχει πάρει μαρκαδόρους και να έχει ζωγραφίσει τα πλακάκια δίπλα ακριβώς στα χαλιά και να είναι πολύ πασαλειμμένη με χρώματα σε πρόσωπο, παλάμες, μπλούζα. Πολύ πασαλειμμένη όμως...Και να πασαλείβει και τη Δάειρα...

Εγώ: Μελίβοια!!! Βρε μωρό μου, αφού είσαι καλό παιδάκι, γιατί το κάνεις αυτό;;;
Μελίβοια: Του χρόνου θα είμαι καλό παιδί. Τώρα δεν είμαι καλό παιδί. Είμαι ζουζουνιάρικο.

No comment.


#3
Η Μελίβοια έκανε κάτι που ενοχλούσε τη Δάειρα...

Δάειρα: Μελίβοια, ΞΥΠΝΑ!
Εγώ: Δάειρα, γιατί της μιλάς έτσι; Δεν είναι ευγενικό.
Δάειρα: Της είπα μεταφορικά "ξύπνα". Το "ξύπνα" στα ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ σημαίνει "σταμάτα αυτό που κάνεις".

No comment.


#4
Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενους δεκα-λόγους, η Δάειρα προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει τον πατέρα της να κόψει το κάπνισμα. Επειδή οι μέχρι τώρα ιδέες της δεν είναι αποτελεσματικές, συνεχώς σκέφτεται νέες...

Δάειρα: Μαμά, προσπαθούμε να του κόψουμε το τσιγάρο από παρα-πρόπερσι. Δε νομίζω να τα καταφέρουμε...
Εγώ: Ο επιμένων νικά! Θα τα καταφέρουμε.
Δάειρα: Το βρήκα!!!
Εγώ: Για πες...
Δάειρα: Όταν τον βλέπουμε ότι πάει να βγει από τη μπαλκονόπορτα, να μπαίνουμε μπροστά, να του κλείνουμε το δρόμο και να του λέμε ότι έχει Formula 1. Μέχρι να ανοίξει την τηλεόραση και να δει ότι δεν έχει, θα έχει ξεχάσει το τσιγάρο...

Πώς δεν το σκέφτηκα τόσα χρόνια...!!!


#5
Διαβάζοντας παραμύθι...

Δάειρα: Κάτι μου λέει ότι τα παραμύθια δεν είναι αληθή. Παραείναι μύθοι. Για αυτό τα λέμε παρα-μύθια. Από το 'παρά' και το 'μύθος'.

No comment.


#6
Ήταν ιδιαίτερα σκεπτική...

Δάειρα: Μαμά, σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι;
Εγώ: Τι σκέφτεσαι;

Προφανώς θα σκέφτηκε κάτι που θεώρησε έξυπνο...και χωρίς να μου το αποκαλύψει, συνέχισε να μιλάει...

Δάειρα: Λόγω της σοφίας μου, πρέπει να γίνω δασκάλα μου φαίνεται. Ή φιλόσοφος.

Μεγαλώνω παιδί με αυτοπεποίθηση.


#7
Από μωρό παιδί, δεν πήρε ποτέ πιπίλα. Πιπίλιζε όμως το δάχτυλό της. Συνήθεια που εξακολουθεί να έχει κάποιες φορές λίγο πριν κοιμηθεί. Λέω 'κάποιες φορές', γιατί έχει βελτιωθεί αισθητά. Tη βλέπω ότι προσπαθεί να καταπολεμήσει την κακή συνήθεια, απλά κάποιες φορές -ιδίως όταν είναι πολύ κουρασμένη- της δημιουργείται εκνευρισμός και εγκαταλείπει την προσπάθεια. Ένα βράδυ, μετά από μία έντονη σε δραστηριότητες μέρα και εμφανώς κουρασμένη...

Δάειρα: Μαμά, θα το βάλω το χέρι στο στόμα και μόλις αποκοιμηθώ να μου το βγάλεις. Πώς σου φαίνεται η ιδέα μου; Λες να λύσουμε το ΠΡΟΒΛΗΜΑ;
Εγώ: Δε νομίζω ότι έτσι θα λύσουμε το πρόβλημα. Πρέπει να το προσπαθήσεις μόνη σου συνειδητά, ΠΡΙΝ κοιμηθείς. Αν συνεχίσεις να βάζεις το χέρι στο στόμα ή που θα στραβώσουν όλα σου τα νέα δοντάκια ή που θα βάλεις σιδεράκια. Η απόφαση δική σου...
Δάειρα: Μαμά, ξέρεις κάτι; Θα το κόψω σύντομα. Το υπόσχομαι! Γιατί δε θέλω όταν μεγαλώσω να κρύβομαι από τον άντρα μου στο κρεβάτι για να βάζω το χέρι μου στο στόμα.

No comment.


#8
Κάτι μου έλεγε στο αυτοκίνητο για το σπάνιο όνομα της αδερφής της...

Εγώ: Ναι, η Μελίβοια έχει πολύ σπάνιο όνομα.
Δάειρα: Ναι. Και εγώ έχω σπάνιο όνομα.
Εγώ: Ναι, και εσύ έχεις πολύ σπάνιο όνομα.
Δάειρα: Βασικά...η μόνη Δάειρα που έχω γνωρίσει είναι ο εαυτός μου!

No comment.


#9
Κάτι μου είπε που ακύρωνε τη δασκάλα της. Θέλοντας να της δείξω ότι έχει άδικο...

Εγώ: Η δασκάλα σου ξέρει Δάειρα.
Δάειρα: Η δασκάλα μου και όλες οι δασκάλες μου μπορεί να έχουν πάει σχολείο και πανεπιστήμιο, αλλά δεν τα ξέρουν όλα. Και κάνουν λάθη. Ο Θεός τα ξέρει όλα!

No comment.


#10
Τις φωνάζω για φαγητό. Είχαμε φακές. Η Μελίβοια τις λατρεύει. Η Δάειρα ούτε να τις δει. Η Μελίβοια έρχεται. Η Δάειρα κάνει την Κινέζα...

Εγώ: Δάειρα, έλα να φας...
Δάειρα: Εντάξει, θα έρθω. Αλλά πρώτα θα μου κάνεις μία χάρη.
Εγώ: Τι χάρη;;;
Δάειρα: Πρώτα θα μου υποσχεθείς ότι θα μου την κάνεις...
Εγώ: Πες μου τι χάρη θέλεις.
Δάειρα: Μαμααααά;;; Δεν μπορείς να μου κάνεις ούτε μια χάρη; Ούτε μία;;; Εγώ σου κάνω τόοοοοσες χάρες! Μαζεύω τα παιχνίδια μου! Βάζω τα βιβλία στη βιβλιοθήκη. Κλείνω την τηλεόραση όταν μου πεις. Φοράω τα ρούχα που μου φέρνεις. Και εσύ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΑΡΗ; Ούτε μία;;; ΟΥΤΕ ΜΙΑ;;;
Εγώ: Με έσκασες! Τι χάρη θέλεις. Θα σου την κάνω. Πες τη μου. ΑΜΑΝ!
Δάειρα: Να μη φάω φακές!



To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.



9 σχόλια :

  1. Το νούμερο #10 έχει μία βάση όντως!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως πάντα απολαυστική! Και με μεγάλη αυτογνωσία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πω πω ήταν όλοι ένας και ένας!!! Απίθανη η γλυκιά μου! Αχ αυτό το τσιγάρο και εγώ έτσι αγχωνομουν για τον πατέρα μου! Όσο για το δάχτυλο, εύχομαι τόσο πολύ να τα καταφέρει, είχα μια συμμαθήτρια που το έκανε μέχρι 18 χρονών! (τώρα που είναι παντρεμένη, δεν ξέρω! ) ❤❤❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γέλασα τόσο με το #10! Σου την έφερε κανονικά! Υπέροχες οι μικρές σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φαντάζεσαι επιχειρήματα που θα σου αραδιάζει σε μερικά χρόνια;;;Δικηγόρο θα θες για να τα βγάλεις πέρα!Τι ζωντανά,πανέξυπνα μυαλουδάκια μεγαλώνεις...Να τις χαίρεσαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσο τους αγαπώ τους δεκαλόγους σας! Γέλασα πάρα πολύ με το 4 και το 6!
    Το δάχτυλο πάντως το πιπίλιζαν και τα δύο κορίτσια μου. Η Ιφιγένεια το έκοψε "μαχαίρι" με το που έγινε 3, απλά μας το ανακοίνωσε μια μέρα. Η Ισμήνη δυσκολεύτηκε περισσότερο... το έκοψε λίγο μετά τα 4, αφού έκαναν μάθημα για τα μικρόβια στον παιδικό σταθμό και με τη βοήθεια ενός φαρμάκου που προμηθεύτηκα (ένα υγρό που απλώνεται στα νύχια).
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ειναι απολαυση να διαβαζω τους διαλογους σας. Τωρα που εχει μπει και το ζουζουνιαρικο στο παιχνιδι απολαμβανω εις διπλουν. Γλυκυτατα πλασματα. Ο δε διαλογος με τις φακες θεικος!!
    Ελενη Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαίρομαι που μαζί με εμένα διασκεδάζετε και εσείς :)
    Σας ευχαριστώ που μπαίνετε στον κόπο να επικοινωνήσετε μαζί μου αφήνοντας τα σχόλιά σας. Χαίρομαι όταν παίρνω το feedback σας. Αφού σας αρέσουν τόσο πολύ οι δεκάλογοι, θα συνεχίσω να τους μοιράζομαι μαζί σας :)

    P.S. ΕΡΜΙΟΝΗ μου, έχω πάρει και εγώ αυτό το "θαυματουργό" υγρό εδώ και 2+ μήνες, αλλά δεν το έχω χρησιμοποιήσει ακόμη. Προσπαθώ να την πείσω να το βάλουμε στα νυχάκια, αλλά αρνείται. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω (#hopefully) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts