13.2.17

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Πανικός (και μ' αρέσει!)



Πώς καταλαβαίνω ότι έχω πολύ καιρό να ανεβάσω δεκάλογο; Όταν αρχίζετε να μου το ζητάτε :) Μετά από σχόλιο αναγνώστριας στο ποστ της βράβευσης της Δάειρας και 2 μηνύματα που έλαβα τις τελευταίες μέρες μέσω της online φόρμας επικοινωνίας, συνειδητοποιώ ότι έχω σχεδόν 3 μήνες να ανεβάσω δεκάλογο εδώ μέσα! Και επειδή κατά καιρούς ανεβάζω στο προσωπικό μου προφίλ στο FB διάφορους διαλόγους που έχω με τη Δάειρα, δεν αντιλήφθηκα πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός. Here we are λοιπόν...μία πρώτη δόση από αυτά που σας χρωστάω...και συνεχίζουμε με νέο -έτοιμο- υλικό σύντομα :)

[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 5 χρονών και 2 μηνών και 5 χρονών και 3 μηνών]

#1
Απόγευμα μετά το σχολείο...

Εγώ: Δάειρα, σήμερα γιόρταζε η φίλη σου η Φαίδρα;
Δάειρα: Ναι! Είναι νομίζω του Αγίου Φαιδρουαρίου.
Εγώ: Ποιανού;;;!!!
Δάειρα: Του Αγίου Φαιδρουαρίου. Όπως λέμε του Αγίου Δημητρίου που γιορτάζουν οι Δήμητρες.

No comment.


#2
Της έκανα έντονη παρατήρηση για κάτι...

Δάειρα: Μαμά, θα μπορούσες να μου το πεις πιο ευγενικά. Μου φαίνεται η δασκάλα σου δε σου έμαθε καλούς τρόπους! Γιατί ΠΡΟΦΑΝΩΣ ούτε η δική της δασκάλα της έμαθε καλούς τρόπους. Γιατί και εκείνης δεν της έμαθε κανείς καλούς τρόπους. Έτσι γίνονται τα πράγματα μέσα στα χρόνια.

No comment.


#3
Παραδειγματισμένη από το Συμβάν #2, διορθώνω τον τρόπο και της κάνω παρατήρηση πιο ευγενικά...

Δάειρα: Μαμά, θα σου άρεσε να σου μάθαιναν πράγματα που τα ξέρεις ήδη;
Εγώ: Όχι!
Δάειρα: Και εγώ βαριέμαι να μου λες πράγματα που τα ξέρω ήδη! ΞΕΡΩ ότι πρέπει να καθίσω φρόνιμα, ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΕΛΩ! Όποτε μη μου λες τα ίδια και τα ίδια. Τα ξέρω. Το θέμα είναι να θέλω. Και εγώ δε θέλω.

Άρα το πρόβλημα δεν ήταν οι τρόποι μου.


#4
Επιστρέφω από το μάθημα yoga και μόλις μπαίνω μέσα, μόνο που δεν έπαθα εγκεφαλικό. Σκόρπια σε όλο το καθιστικό παιχνίδια, βιβλία, ρούχα, κοκκαλάκια, κοσμηματάκια, κούκλες, ΚΑΚΟΣ ΧΑΜΟΣ!

Εγώ: Δάειρα;;;;;;; Τι γίνεται εδώ;
Δάειρα: Πάρτυ. Κάνουμε πάρτυ.

Εγώ: Μάζεψε γρήγορα τα παιχνίδια σου. Ειδάλλως ξέρεις. Θα πάρω μια τεράστια μαύρη σακούλα σκουπιδιών και θα μπουν ΟΛΑ μέσα σε χρόνο ντε τε (dt).
Δάειρα: Τι είναι αυτό το ντετέ;

Εγώ: Σημαίνει τόσο γρήγορα, που ούτε θα το καταλάβεις.
Δάειρα: Αφού λοιπόν έχεις όρεξη να τα μαζέψεις τόσο γρήγορα, μάζεψε τα και βάλε τα στη θέση τους. Γιατί να τα βάλεις σε σακούλα; Είναι λογικό αυτό;

Εγώ: Δάειρα, μάζεψε όλα τα πράγματα σε παρακαλώ!
Δάειρα: Μα μαμαααααα! Τώρα μου ζητάς να κάνω δουλειά! Τα παιδιά δε δουλεύουν! Παίζουν μόνο.

Εγώ: Δεν είναι δουλειά αυτό!
Δάειρα: Είναι δουλειά και είναι παράνομο να δουλεύουμε. Μας το είπε η κυρία Ε. πέρυσι.

Τώρα που έχει μάθει μόνη της να καλεί τον μπαμπά της στο τηλέφωνο, την έχω ικανή να τηλεφωνήσει στην πρόνοια. Να το προσέξω αυτό.


#5
Ένα απόγευμα...

Δάειρα: Μαμά, αισθάνομαι πολύ τυχερή που έχω αυτό το μικρό διαβολάκι για αδερφούλα. Είναι πολύ χαριτωμένη και με κάνει και γελάω. Ακόμη και όταν κάνει ζαβολιές, την αγαπάω!

#sisterslove


#6
Μέσα Οκτωβρίου. Σχεδόν 2,5 μήνες πριν τα Χριστούγεννα...

Δάειρα: Μαμά; Να σε ρωτήσω κάτι γιατί έχω μπερδευτεί;
Εγώ: Πες μου...
Δάειρα: Βασικά...πότε έχουμε χειμώνα; Γιατί και το φθινόπωρο έχει κρύο.
Εγώ: (Της εξηγώ...μπλα μπλα μπλα. Και αφού της εξηγώ, τη ρωτάω...) Γιατί; Σου αρέσει το χιόνι; Βιάζεσαι να φτιάξεις χιονάνθρωπο;
Δάειρα: Όχι. Μου αρέσει ο ήχος από το χαρτί που ξετυλίγεται. Βιάζομαι να ξετυλίξω δώρα.

#SantaSantaΠεςΑλευρι...


#7
Μια μέρα στο σχολείο (στα νήπια δηλαδή) έκαναν τα αντίθετα μου είπε. Οπότε στη διαδρομή προς το σπίτι το βρήκα διασκεδαστικό να της λέω ένα επίθετο και αυτή να μου λέει το αντίθετο αυτού και επίσης από ένα παράδειγμα. Π.χ. ψηλός-κοντός, εσύ είσαι ψηλή, οι νάνοι της Χιονάτης είναι κοντοί κλπ. Κάναμε διάφορες λεξούλες. Όταν λοιπόν της λέω τη λέξη όμορφος, είχαμε τον εξής διάλογο...

Εγώ: Το αντίθετο του όμορφος;
Δάειρα: Άσχημος.
Εγώ: Μπράβο! Και για πες από ένα παράδειγμα...
Δάειρα: Παραδείγματος χάριν, η Μελίβοια είναι όμορφη, η καμήλα είναι άσχημη και εσύ μαμά είσαι κάπου στο ενδιάμεσο.

Να φανταστώ ότι με το "άσχημη καμήλα" είχε στο μυαλό της μία όμορφη καμήλα, απλά όχι τόσο όμορφη όσο η Μελίβοια... :)


#8
Eίχαμε πάει στον παιδίατρο για εμβόλια (btw ο παιδίατρος μας είναι γλυκός, έχει χιούμορ, τις πειράζει συνέχεια και τα κορίτσια τού έχουν πάρει τον αέρα). Στη διαδρομή λοιπόν, παρόλο που η Μελίβοια έκλαιγε και γκρίνιαζε "δε θέλω να μου κάνει εμβόλιο, δε θέλω να πάμε, γύρνα πίσω μαμά" x 100 φορές το ίδιο τροπάριο...και η Δάειρα το έπαιζε κουλ και άνετη του τύπου "μην ανησυχείς μωρό μου, δεν πονάει, είναι σαν να σε τσιμπάει κουνουπάκι"...και έτσι..., στο τέλος το 2χρονο αποδείχθηκε πιο γενναίο από το 5χρονο και κατέληξα να κυνηγάω τη Δάειρα μέσα στο ιατρείο. Σε κάποια προσπάθεια του γιατρού να την πείσει να έρθει για εμβόλιο...

Παιδίατρος: Δάειρα, έλα να κάνουμε το εμβόλιο και μετά θα σου δώσω γλυφιτζούρι.
Δάειρα: Είσαι τρελός γιατρέ; Για ένα γλυφιτζούρι θα καθίσω να πονέσω;
Παιδίατρος: Έλα και θα σου δώσω και γλυφιτζούρι και δωράκι. Δε θα πονέσεις.
Δάειρα: Μου λες ψέματα. Θα πονέσω. Το ξέρω ότι θα πονέσω. Θα το κάνω μόνο αν μου το ζητήσει η μαμά μου για το καλό μου. Μαμά, έλα να με παρηγορήσεις λίγο πριν πάω για το εμβόλιο. Θα πονέσω και φοβάμαι. Παρηγόρησέ με.

Την παρηγόρησα η αλήθεια είναι.


#9
Μια Παρασκευή -περίπου 2 εβδομάδες πριν τη σχολική γιορτή- βρήκαμε στη σχολική μας τσάντα μία κόλλα Α5 με το ποίημά μας (6 στίχοι) για την 28 Οκτωβρίου. Τότε λοιπόν της είπα ότι θα αφήσουμε το Σαββατοκύριακο να περάσει και από Δευτέρα θα αρχίσουμε να το μαθαίνουμε σιγά-σιγά. Έναν στίχο την ημέρα και σε 6 μέρες θα έχουμε μάθει ολόκληρο το ποίημα και μετά επαναλήψεις μέχρι τη μέρα της γιορτής. Εκείνη τη Δευτέρα λοιπόν, στο αυτοκίνητο από το σχολείο στο σπίτι, άρχισα να την προετοιμάζω...

Εγώ: Δάειρα, τώρα που θα πάμε σπίτι, θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να μαθαίνουμε το ποίημά μας, ώστε σε 6 μέρες να το ξέρουμε. Έναν στίχο την ημέρα. ΟΚ?
Δάειρα: Δε χρειάζεται. Το ξέρω ήδη.

Εγώ: Πώς το ξέρεις;;; Για πες το μου...

(μου το λέει "με το νι και με το σίγμα")

Εγώ: Καλά, έχω πάθει πλάκα!!! Καλέ, πότε το έμαθες;;;
Δάειρα: Σήμερα στο σχολείο. Μου το διάβασε η κυρία μία φορά και της το είπα.

Εγώ: Είσαι φοβερή! Εντυπωσιάστηκα τώρα! Μπράβο μωρό μου! (σκέφτηκα, "τι καλά, γλίτωσα τη διαδικασία και τη γκρίνια..." - χεχε)
Δάειρα: Μαμά, να σου πω κάτι άλλο ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ που συνέβη το καλοκαίρι;

Εγώ: Για πες...
Δάειρα: Ανέβηκα με τη γιαγιά...τη μαμά σου δηλαδή...στη σοφίτα για να με μάθει να κεντάω! (WHAT???????!!!!!!!) Και η γιαγιά...η μαμά σου δηλαδή...μου έδωσε να δοκιμάσω να βάλω την κλωστή στο βελόνι. Και μου είπε ότι όταν ήταν αυτή μικρή και της έδωσε η γιαγιά της...η μαμά της μαμάς της δηλαδή...να το δοκιμάσει, το κατάφερε μετά από 14 φορές!!! Και η δική της μαμά...η γιαγιά σου δηλαδή...της είχε πει μπράβο τότε. Η δική σου κόρη όμως μαμά...δηλαδή εγώ...το κατάφερα με την...ξέρεις με ποια φορά;;;

Εγώ: Όχι, δεν ξέρω. Να μαντέψω. Χμμμμ. Με την πρώτη;;;
Δάειρα: Όχι. Με τη δεύτερη. Εντάξει. Είπαμε. Είμαι καλή στα ποιήματα. Όχι και στα βελόνια.

Τι να πρωτοσχολιάσω;;;


#10
Η Δάειρα προσπαθεί να φτιάξει ένα puzzle ~100 τεμαχίων (104 τεμάχια ήταν, αν θυμάμαι καλά), στο τραπεζάκι του playroom. Λέω προσπαθεί, γιατί λίγο πριν το τελειώσει, πάει η Μελίβοια και της το διαλύει και σκορπάει τα κομμάτια στο πάτωμα. Την 1η φορά δε μου λέει τίποτα, ακούω απλά φωνές. Τη 2η φορά όμως η Δάειρα φανερά εκνευρισμένη, με φωνάζει...

Δάειρα: ΜΑΜΑΑΑΑΑΑ!!!!!!! Μπορείς να έρθεις να βάλεις μια τάξη εδώ; Η Μελίβοια μου καταστρέφει το παζλ.

(Πηγαίνοντας, ακούω τη Μελίβοια...)

Μελίβοια: Θέλεις τάξη, Δάειρα; Δεν έχουμε τάξη εδώ!

(Η Δάειρα, που θεωρεί ότι η μικρή της 2,5 ετών αδερφή αναφέρεται στη σχολική τάξη, της το διευκρινίζει εκνευρισμένα...)

Δάειρα: Τάξη, Μελίβοια, σημαίνει να μη γίνεται πανικός!!!!! Αυτό σημαίνει τάξη!
Μελίβοια: Το ξέρω Δάειρα. Δεν έχουμε σου λέω τάξη. Έχουμε πανικό εδώ!

Σπίτι μας γίνεται...πανικός και εγώ είμαι πολύ χαρούμενη. Με διασκεδάζουν οι μεταξύ τους διάλογοι πολύ. Πάρα πολύ!

✔️ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΕΔΩ


To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.



9 σχόλια :

  1. Γεια σου Ασπασία!

    Εντάξει, με τέτοια δόση απολαυστικών διαλόγων σήμερα, άξιζε η αναμονή τόσων μηνών νομίζω! Και αποκορύφωμα οι combo-διάλογοι Μελίβοιας και Δάειρας!! :-D :-D
    Αναμένω τη συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απολαυστικότατες Ασπασια μου! Να τις χαιρεσαι!!! Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχα... γέλασα πολύ! Μπράβο στη Δαειρα μπράβο κ στη Μελιβοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχεις βρει μπελάδες και εσύ! για την ακρίβεια τους γέννησες! αλλά είναι τόσο γλυκύτατοι οι μικροί μπελάδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εντάξει κοπελιά, καλά ξεμπερδέματα!
    Πάντως αυτόν τον όμορφο πανικό, τον αγαπώ και εγώ πολύ :) Αυτοί οι διάλογοι είναι απίστευτα διασκεδαστικοί και το να ακούω τις μικρές κυρίες να συζητούν, μου φτιάχνει πάντα ακόμα και την πιο δύσκολη ημέρα!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το νουμερο 10 απλα επιβεβαιωσε οτι σκεφτομουν εδω και καιρό. Οτι δηλαδη και η Μελίβοια θα ακολουθησει τα χναρια της αδερφής της στις ατάκες.Και ξεκίνησε δυναμικά σπέρνοντας τον πανικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επιτελους. Περιμενα εδω και πολυ καιρο να διαβασω διαλογους σας. Καθε φορα τους απολαμβανω.
    Ελενη Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα :) Χαίρομαι που βρίσκετε διασκεδαστικούς τους διαλόγους μας. Να συνεχίσω να δημοσιεύω δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts