[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 4 χρονών και 6 μηνών έως 4 χρονών και 8 μηνών]

#1

Η Μελίβοια πείσμωσε με κάτι που ήθελε σώνει ντε και καλά και έκλαιγε γιατί δεν της γινόταν το χατήρι. Η δε μαμά της (εγώ είμαι αυτή) ήταν τέρας ψυχραιμίας. Κοινώς, άφησε (άφησα) το παιδί να κλαίει μέχρι να του περάσει το πείσμα. Η μεγάλη αδερφή όμως, ήρθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους...

Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! Επιστρέψαμε και εμείς στη βάση μας μετά από μίνι ξέγνοιαστες διακοπές, τις οποίες ευχαριστηθήκαμε πολύ, αλλά ομολογουμένως θα ήταν πολύ καλύτερες αν ο καιρός δε μας τα έκανε μαντάρα Δευτέρα και Τρίτη του Πάσχα (που τις περάσαμε καίγοντας και σκαλίζοντας ξύλα στο barbecue του κήπου με την καταιγίδα να δίνει και να παίρνει στα δύο μέτρα απόσταση - είχε τη χάρη του και αυτό δε λέω) και αν δεν ταλαιπωρούμασταν στο ταξίδι πέρα-δώθε με τόσο μποτιλιάρισμα στις εθνικές οδούς από την κίνηση. Τα δε κορίτσια, το ευχαριστήθηκαν περισσότερο, αφού κάθισαν 10 ολόκληρες μέρες (πήγαμε Σάββατο του Λαζάρου, τις αφήσαμε στον παππού και τη γιαγιά και επιστρέψαμε ξανά τη Μεγάλη Παρασκευή για να κάνουμε Πάσχα όλοι μαζί).